je partner en je kind

Iedereen heeft er een andere mening over, ik vind dat zo een kleintje helemaal niet hoeft te huilen of te jengelen dus ik had haar ook snel naar beneden gehaald

Maar ik begrijp je verhaal niet helemaal? Kan ook aan mij liggen

Maar je partner en anderen doen het anders zoals jij het doet. Dat is helemaal normaal.
Jij bent ook de hele dag bij haar dus je weet sneller wat ze wil en of nodig heeft.

Als je een gemakkelijk kleintje hebt is het het beste om het zoveel mogelijk los te laten en je partner wat laten klommelen/uitzoeken
Dat is soms wel moeilijk want vaak weet jij al onmiddellijk wat ze wil, hoe ze het wil en hoe je dat moet doen.
En soms wil je het ook het beste weten. Dan was ik jaloers als iemand anders het ook snel kon oplossen

 

Er bestaat geen goed of fout in de opvoeding van een kleintje (op de uitersten na natuurlijk, laten verhongeren is wel fout). Wat betekent dat het helemaal niet erg is als jij en je partner eens wat anders doen. Ik ben het zelf eens met je partner. Als onze dochter wakker word ren ik meteen naar boven om haar te halen. Zelfs als ze alleen nog maar een beetje brabbelt. Ik ga dus al naar haar toe ver voordat het huilen begint. Maar dat wil niet zeggen dat al het andere verkeerd is. Dus wat jij doet is niet verkeerd en wat je partner doet is ook niet verkeerd. Gewoon beiden doen wat voor jezelf het beste voelt. Mijn partner en ik hebben op sommige punten ook een andere mening. Dan doen we het gewoon allebei anders.

 

Ik begrijp je wel
Hier doet ze 3 slaapjes. Ze wordt rond 10 uur s morgens wakker. Gaat dan van 11 tot 12 nog een 3kwartier slapen.
Dan van 14 tot 15.30 slapen en van 17.30-18.15 nog en dan rond 20 uur naar bed.
De middag slaap is dus 2x een cyclus, daar heeft ze vaak wat moeite mee. Na de eerste cyclus is ze dus wakker en moppert wat in bed en na 5 minuten slaapt ze vaak weer.
Wij haalden haar er eerst ook te vroeg uit, vooral ik. Mijn man laat haar dan gewoon nog even mopperen en dan slaapt ze zo weer door. Ze heeft die slaap nog nodig, alleen heeft ze moeite om na die cyclus er een cyclus aan te plakken. Nu na ervaring en een camera is het een stuk beter :-D

 

Ik zou de kleine niet zo lang laten huilen.. snap je partner in dit verhaal dus heel goed. Apart ook dat je schijnbaar jouw manier als enige goede manier ziet.
Ik zou er is goed met je partner over praten.

 

Zou niet terechtwijzen, zo te horen doet je partner niets fout, en doet je partner het alleen anders dan jij of is hij nog wat meer zoekende. Dat je kindje dan een klein beetje van slag is dat is jammer, maar daar komen ze samen dan wel weer uit. Hooguit waneer je partner om feedback vraagt of waneer ze er samen niet uit komen, kun je hem vertellen hoe jij het altijd aanpakt. Maar ik zou wel oppassen dat je je partner niet verbeterd of bekritiseerd. Je partner zoekt waarschijnlijk ook nog zn maniertje.

Hier ook een verschil in aanpak tussen mijn vrouw en mij. Ik ben veel meer bij de kindjes, en me ook bewust sat ik daardoor mijn manier automatisch als DE manier zie, maar probeer dat niet teveel te doen. Probeer het ook wat los te laten en het ze samen uit te laten zoeken. Als dat niet lukt, of het is iets wat ik liever niet heb, dan zeg ik dat wel, maar meer vanuit mezelf. Dus zeggen hoe ikzelf iets doe en waarom.

succes

 

Ieder moet het doen op zijn/haar manier.
Mijn vriend zal morgen avond zeer waarschijnlijk die kleine naar bed moeten brengen. En ik denk niet dat dat gebeurd. Ik denk dat hij haar bij hem op de bank legt in zijn armen. Zal me een worst wezen zolang ze slaapt vind ik het best.
Op het kdv lieten ze haar denk ik wel eens huilen ook niet mijn probleem als zij vinden dat het werkt vind ik dat prima. Oma's geven haar geen straf als ze stout doet. Dat is echt al helemaal hun probleem. Mn meisje heeft straks echt door dat ze geen straf krijgt bij hun als ze iets doet wat echt niet mag. En bij ons wel.
Er is echt geen goed en geen fout. Je moet je eigen gevoel volgen dus jouw partner ook. En ook hij zal jullie dochter moeten leren begrijpen. En dat komt echt wel

 

Ik vind je eigenlijk een beetje hard overkomen. Je partner heeft een andere aanpak dan jij. Dat je vindt dat je je partner daarvoor moet 'terechtwijzen'... Hij doet toch niks fout? Gewoon anders.

 

Oooh herkenbaar!! Ik denk dat ik wel snap wat je bedoelt.

Ook ik laat ons kleine mannetje rustig even een beetje kletsen of iets mopperen. Pas bij huilen ga ik er heen. En manlief doet dat soms anders dan ik. En soms zeg ik "ik zou nu..." en dan blijkt dat ik gelijk had en dan denk ik HA! haha. Slecht ik weet het...

Ik vind ook dat hij zelf uit mag vinden wat voor hem werkt bij ons mannetje. Uiteindelijk kun je nooit allebei precies hetzelfde doen ook al zie je dat wel graag (zeker als je beiden thuis bent en het dus ook echt ZIET).

Ook ik vind het lastig hoor maar denk dat dit één van de veeeeeele "loslaten..." varianten is...

Ook jouw partner heeft het beste met de kleine voor en doet het goed. Net als jij. Alleen anders. Maar allebei goed.

 

Ik vind je eerlijk gezegd wat neerbuigend naar je man.
Je hoeft hem zeker niet terecht te wijzen en al zéker niet boos te worden.
Laat hem ook zijn eigen manier van aanpak ontdekken.

 

Hier ben ik het mee eens.
Daarbij weet ik niet of je recent regeldagen hebt gehad maar het klinkt alsof je kindje misschien nog wel wat honger had/ aan het regelen is.
Ons zoontje is even oud en is deze week behoorlijk uit z'n ritme. Dus snel jengelen, moeilijk slapen etc,.. Een half uur laten huilen vind ik erg lang.

 

Mmm verhaal is me niet helemaal duidelijk, maar je vraag is op zich wel concreet.

Terecht wijzen.. volgens mij (maar dat is dus persoonlijk) helemaal niet.
Ik denk meer dat het zinvol is (ook voor de toekomst) om eens op een rustig momentje samen te gaan zitten en bepraten wat jullie een prettige gedragslijn vinden tov van jullie kindje.
Vinden jullie 't belangrijk dat er één gedragslijn is, of mogen jullie beiden jullie eigen opvatting toepassen? En dan is 't dus een kwestie van : degene die zich met kindjelief bemoeit, doet dat op zijn manier en de ander houdt zijn mond dicht.

Wij denken in grote lijnen (gelukkig) heel erg 't zelfde over dingen.
Niet laten huilen, lekker dragen, samen slapen, lang bv etc.
Maar in detail doet mijn partner natuurlijk sommige dingen anders dan ik, en dat is ook prima.
Wel merk ik, omdat ik de hele dag met DL optrek, dat mijn partner soms even bij mij komt checken of iets wel of niet prettig is voor DL.

 

Overleggen! Jij doet het zo omdat..., hij doet het zo omdat...
Ik zou soms ook willen dat mijn vriend het zo doet als ik, maar bijt mijn tong af en slik mijn woorden in. Ik ben geen alwetende. En jij ook niet. Je kind krijgt er niets van als het een dagje wat minder lekker loopt.
Juist goed voor een kind om te ervaren dat niet alles hetzelfde gaat bij verschillende personen.

 

Eens met mijn voorgangers. Hier is het verschil vrij groot omdat mijn man en ik allebei behoorlijk anders met ons zoontje om gaan. Ik ben bijvoorbeeld heel voorzichtig en makkelijker te manipuleren door huilen dan mijn man (en die kleine drommel die maakt daar al behoorlijk gebruik van) Mijn man is ook veel minder voorzichtig en ondanks dat ik zie dat Finn het heerlijk vind als papa wild met hem door de kamer springt loop ik erachter aan met fijn geknepen ogen, handen gestrekt en oeee en aaaahhh te roepen

Ook met uit bed halen en in bed leggen is een groot verschil. Mijn man werkt dus die heeft nog veel moeite met een inslaap huiltje en een nee ik wil eigenlijk niet slapen huiltje te onderscheiden.
Toch help ik hem alleen als hij het vraagt, want ik wil ook dat hij á zijn zoontje leert kennen/begrijpen. Maar hem ook zeker niet het gevoel geven dat ik aan hem twijfel of dat hij het verkeerd doet.