Zelf heb ik 28 nov. een MA gehad bij 8w.5d. en 3 dec. een miskraam met 9w.3d. Ik merk dat het praten met meiden die hetzelfde hebben meegemaakt me heel goed doet.... Ik weet ook dat hier op het forum heel wat meiden in nov. en begin dec. een miskraam en/of MA hebben. Wie hebben ook hier behoefte aan om je gevoelens en/of lichamelijke klachten met elkaar te delen?
Het, Wat erg voor je meid! Tis echt vreselijk om mee te maken! En dan nog een twee keer achter elkaar. Ik zelf zit nu midden in een miskraam die vrijdag begonnen is. Was nog maar heel pril zwanger maar ja t is toch niet zo erg leuk. Had al geen goed gevoel er over. Maar het lijkt wel psychisch ook te zijn. Donderdag heel de dag licht roze verlies. Vrijdag ochtend stond er al een echo gepland en idd niks meer te zien. En de test daar was ook negatief. Waren nog niet koud thuis of daar kwam de heleboel al op gang. Xxx
Hey noralie.. wat verschrikkelijk om dit 2 keer achter elkaar te moeten doormaken.. Mijn verhaal ken je al.. Zet het hier toch even neer. Op onze eerste echo waar we ons ukkietje zagen klopte het hartje, maar bleek hij tegen het litteken van de keizersnede genesteld te zijn.. De week erna moesten we terugkomen. Als hij er vanaf groeit doen ze niks, groeit hij het litteken in dan wilden ze hem weghalen.. Omdat hij dan door het litteken groeit komt hij uiteindelijk buitenbaarmoederlijk :'( Wat een klap. We hebben dagen in de stress gezeten.. Toen we eindelijk voor DE echo mochten komen bleek de kleine de goede kant op te groeien. We waren zo opgelucht. Maar dat mocht niet lang duren. Ze hadden twijfels bij de hartactie.. De week erna moesten we weer terugkomen. We dachten het zal wel goed komen. Afgelopen vrijdag waren we aan de beurt. De echostok ging aan en ik zag het meteen.. geen hartslag.. geen beweging meer.. :'( Ik zou 7 weken en 3 dagen zijn, maar de kleine is met 6w5d gestopt met leven.. Het mocht niet zo zijn.. Ik voel me niet lekker. Ben steeds duizelig en misselijk. Het ene moment gaat het wel en het andere jank ik alles bijeen. Ik moet het even afwachten.. De 17de moet ik weer naar de gyn. Als ukkie dan nog niet gekomen is plannen we een curretage.
De miskraam was van de missed abortion, dus heb het eigenlijk maar 1x meegemaakt. Mijn miskraam is op gang geholpen met cytotec. Ik vond dit echt "fijn" want kon zelf het moment bepalen en het thuis beleven en meemaken. 7 uur na het inbrengen van de tabletten is ons kindje "geboren". Dat gaf voor mijn een hele opluchting, niet meer die onzekerheid. De miskraam is nu 5 dagen geleden, vanaf vandaag geen krampjes meer en bloed valt ook mee, minder als met een hevige menstruatie. Ons kindje is na 6,5 week ook niet meer gegroeid. Bij onze eerste echo 19 nov. zat het al niet goed, bleek achteraf al een week achter te lopen. Maar toen klopte het hartje nog wel..
Beetje jammer dat we alle drie uit nog een ander clubje komen hè.... Sterkte meiden! Misschien beetje gekke vraag hoor, maar ik ga morgen weer werken en ik zie het totaal niet zitten om met maandverband de deur uit te gaan. Ik vind het zo vreselijk vies. Denken jullie dat het al kan/mag een tampon in?
Ha meiden, Ook ik zit nog midden in t proces. Heb al wel curretage achter de rug maar omdat men dacht dat het een bbz was (maar tijdens de laproscopie niets gevonden werd) word er nu onderzoek gedaan op t curretage weefsel. Wij horen vrijdag pas meer. Wil heel een punt achter deze periode gaan zetten maar weet dus niet of dat wel gaat lukken. Afgelopen 14 dagen was ik redelijk positief, maar na ongeveer om de dag steeds te horen krijgen dat toch t minst gunstige scenario van kracht was, wordt positief blijven wel steeds moeilijker! Dus hopelijk kunnen we elkaar af en toe even oppeppen hier en een plek bieden om af en toe gewoon ff emotioneel te zijn. Noralie, omdat de miskraam bij jou ook al voorbij is, hoe kijk jij naar verder gaan? Ik merk dat ik heel erg graag door wil maar lees ook veel reacties van anderen die tijd nodig hebben. Meissie86 en Vosje2000, mogelijk hebben jullie hier ook al een mening over die hoor ik dan ook graag hoor maar omdat jullie schrijven nog midden in de miskraam te zitten kan ik me indenken dat je daar nog niet eens aan heb gedacht! Gr. Humtum
Wat vreselijk Huntum, dat je nog steeds niet weet, hoe of wat en of het wel goed zat... Het is gewoon heel lastig, ik zou het liefste weer zwanger zijn. Maar de angst dat ik weer bloed ga verliezen en weer in die onzekere periode kom, kan ik nog niet aan. Ik verloor namelijk al bloed bij 6,5 week. Ik wil eerst weer even op adem komen, want de gedachte om meteen weer zwanger te zijn kan ik op dit moment echt nog niet aan. Ik vloei nu ook nog, dit is de 5e dag. Aankomende week heb ik nog een controle staan bij de gynaecoloog, mocht dan alles goed zijn kunnen we het afsluiten en weer naar de toekomst kijken. In 2014 willen we dan weer voor een kindje gaan, als mijn cyclus weer goed op gang komt.
Ik denk dat dat wel kan hoor, meissie. Ik ga vannacht weer werken, maar moet echt nog niet aan een tampon denken. Ik doe het nog even met maandverbandjes. Succes!!
Meissie86, ik heb curretage gehad dus mogelijk anders maar ik mocht 14 dagen niet vrijen, zwemmen, in bad of tampons gebruiken ivm infectiegevaar vanwege openstaande baarmoedermond. Ik snap je overweging echter zo goed, gebruik al zo lang tampons en vind t nu echt vreselijk dat t niet mag! Mogelijk ff verloskundige contacten voor advies?
Noralie, tis idd niet makkelijk om nogsteeds te moeten wachten. Maar ik wacht al 14 dagen nu dus 5-6 dagen erbij moeten dan ook lukken hou ik mezelf maar voor! Gevoel bang te zijn dat t weer misgaat herken ik ja! Maar denk zelf dat ik daar niet zo snel vanaf komt, ook niet bij een nieuwe zwangerschap. Hoop dat we eind deze week een gunstige uitslag krijgen, we dan december kunnen gebruiken om alles nog eens goed te kunnen overdenken en wij dan ook in 2014 een nieuwe start kunnen maken
Ik wil het ook graag 'afsluiten'. Ik vind het heel vervelend dat ik nu (even grof gezegd) 'met een dood kindje' in mn buik rondloop.. Ik kan het daardoor niet uit mn hoofd krijgen. Natuurlijk wil ik het niet vergeten, maar ik wil wel graag verder kunnen en dit een plekje geven. Zolang het nog in mn buik zit kan ik daar nog niet aan beginnen. Ik hoop dat het gauw vanzelf komt.
helaas kan ik me bij jullie aan sluiten. Ik wist op 15 okt. dat ik zwanger was en had op 7 nov een goede echo met een kloppend hartje. ik was toen zo'n 6 weekjes zwanger. we hadden toen al verteld dat we zwanger waren, want ik deed aan voetbal en ja dat wilde ik niet meer doen met mijn zwangerschap. Ik had hele aparte kwalen maar voelde me verder goed en was blij zwanger, totaal geen idee dat t mis kon gaan. Tot ik op 19 nov. bij t afvegen ineens bruine slijm had.. Toen kneep ik m en ineens was ik zo bang dat ons kindje er niet meer was. De volgende morgen gelijk zh gebeld en ik kon diezelfde ochtend komen. Helaas bleek ons kindje de week eerder te zijn overleden. ik was op dat moment 9.4 week zwanger. en met 8.1 week was t hartje gestopt. De grond sloeg onder me voeten vandaan. Nog een sterretje er bij... Ik bloedde al wat en de gyn had goede hoop dat t kindje da weekend geboren ging worden. Helaas was dit niet zo en die maandag moest ik weer heen. Toen kreeg ik een andere gyn en die riep er gelijk iemand bij omdat ze bang was dat t vast zat aan de kz. Gelukiig bleek dit niet zo. die week heb ik nog gewacht, maar niks gebeurde. die vrijdag kreeg ik cytotec mee, maar ook dat deed niet wat het moest doen. zelfs niet meer bloed verlies. Maandag 2 dec. moest ik weer heen en t kindje zat nog op dezelfde plek en inmiddels liep ik er al een poosje mee en heb ik besloten om gecureteerd te worden. Dit wilde ik niet, maar langer lopen trok ik ook niet. Zeker omdat ik nog 2 kids heb lopen en sinterklaas en 10 dec is de geboorte dag van onze overleden zoon en ik wilde niet risceren dat t op 1 vd dagen kwam. Dus de afgelopen woensdag 4 dec. ben ik gecureteerd. Ik heb iets van de zwangerschap mee gekregen om te begraven want dat wilde ik nl heel erg graag. En de bloempot ga ik bij darryl* op t grafje zetten zodat ze samen zijn. en dan begint het besef echt te komen, niet meer zwanger. pfff heel moeilijk en vooral ook omdat er nu een aantal om me heen net zwanger zijn en in dezelfde tijd zijn uitgeteld als ik was.... zelfs iemand die ongewenst zwanger is en dat doet zo veel pijn.... fijn om hier te mogen praten.
Pff janneke ook jij heel veel sterkte. Ik wil ook graag wat begraven.. Gewoon om het op een goede manier af te kunnen sluiten.. Het is dan misschien maar zo groot als een boontje, maar het was ons kindje en het leefde. Ik weet alleen niet waar ik het wil begraven.. We hebben geen familiegraven in de buurt. Ik denk dat we het op de natuurbegraafplaats hier in de buurt begraven..
Mamajanneke, lastig he als je paar mensen om je heen hebt die ongeveer even ver waren! Ik heb dat ook! En ene moment kan ik t prima handelen, ben ik met hen blij over een goede echo en denk ik "mijn tijd komt straks wel" en t andere moment denk ik "zij vieren volgend jaar sowieso kerst met z'n drieën" en ben ik verdrietig/boos. Vosje2000 ik hoop met je mee dat t doorzet en je ook kan beginnen aan het proces van afsluiten. Veel sterkte meis!
Hoi allemaal, zou me ook graag aansluiten bij dit steungroepje. Wat een heftige verhalen allemaal. Maar heb het helaas ook meegemaakt op 19 nov kreeg ik een miskraam met 8.6 dagen. De week ervoor een echo met een kloppend hartje en een paar dagen later begon het bloedverlies weer opnieuw een echo en toen was het hartje gestopt. Wat doet dat ongelofelijk veel pijn zeg. Een dag later ben ik ons kindje al verloren dus m'n lichaam heeft het gelukkig zelf gedaan. Heb echt 3 rot weken gehad heel verdrietig. Het gaat nu gelukkig alweer wat beter, heb een heel mooi echo fotootje waar je heel duidelijk ons kindje op kan zien die heeft een mooi plekje in huis met een houten hartje met de tekst voor altijd in ons hart. We hebben het in onze tuin begraven, wel fijn zo dicht bij. M'n lichaam hersteld heel snel had 2 weken na de miskraam alweer een ovulatie. Wil zelf heel graag weer snel zwanger worden maar m'n man wil dit eerst goed verwerken. Was daar wel enorm gefrustreerd over maar het is misschien wel verstandig. Ik hoop dat 2014 ondanks dit een mooi jaar gaat worden. Gelukkig heb ik een zoon van 2 die voor veel afleiding zorgt. En waardoor ik ook weet dat ik een kind kan krijgen. Sterkte allemaal meiden en wat fijn dat we elkaar kunnen steunen.
mamajanneke en mamavanjes, wat een nare verhalen ook. Het komt zo vaak voor... Goed verwerken is heel belangrijk hoor mamavanjes, wij hebben ook besloten dit eerst goed een plekje te gaan geven voordat we weer een avontuur aan gaan om zwanger te worden. Vannacht voor het eerst weer gewerkt, het viel me wel tegen, maar kan de miskraam zo wel wat meer naar de achtergrond plaatsen. Ben nog erg moe, emotioneel moe.... Mijn man heeft precies hetzelfde, het is hem allemaal even teveel op dit moment. Nu komt er ook nog bij dat mijn oma afgelopen zaterdag is overleden. Heel plotseling. Dus donderdag hebben we een begrafenis, nog meer emoties die een plekje moeten krijgen. Het is heel veel, maar we komen er wel weer bovenop. Het heeft tijd nodig. Sinds vandaag vloei ik ook niet meer, vind ik een heel prettig idee. Het gevoel dat alles mijn lichaam uit is is heel fijn.
Welkom mama van Jes! Niemand is er graag bij maar toch! Wat erg dat ondanks een eerste goede echo je toch afscheid moet nemen. Ik persoonlijk zou dat denk ik nog moeilijker hebben gevonden! Wel goed om te horen dat jouw lichaam zich weer vlot hersteld heeft! Noralie, jullie krijgen t ook wel voor de kiezen zeg! Gecondoleerd met jullie verlies!!! Hoop dat jullie samen ondanks de heftige emoties op een mooie manier afscheid kunnen nemen. Merk dat ik t trouwens echt fijn vind dat er meer mensen zijn die toch snel weer door willen gaan. In eerste instantie kreeg ik veel meelevende reacties maar die toch ook wel boodschap geef t ff paar maanden tijd hadden. Natuurlijk weet ik dat je alles eerst op z'n plek moet laten vallen en je lijf weer in orde moet komen, maar ik zou daarna graag weer vrolijk door oefenen haha! Dacht even dat ik misschien niet goed genoeg bij m'n gevoel stilstond, maar blijkbaar is t normaal en kan ik gewoon lekker vertrouwen op wat ik denk en voel!
Verdriet voelt voor ons allemaal hetzelfde, maar iedereen is anders en verwerkt het op zijn eigen manier. En dat is prima toch. Wij hebben de afgelopen weken klap na klap gehad, wel de hoop gehad dat het ondanks alles toch goed kwam, maar helaas.. blijkbaar heeft het niet zo mogen zijn.. Dat is hard en verdrietig, maar ik heb er ergens wel vrede mee.. Nu hebben we in elk geval duidelijkheid.. Het is hier nog steeds niet begonnen.. Vraag me af of het nog gaat beginnen.. Ik wil het niet in de tuin begraven, omdat we over een paar jaar willen verhuizen. Dan zou ik mn ukkie hier achter moeten laten. Dat wil ik niet. Vandaar op de natuurbegraafplaats in het bos. Daar kan ik altijd heen, ook al verhuis ik.
Hoi meiden, Wat een nare verhalen allemaal. Wil jullie heel veel sterkte wensen! Ik kan me helaas ook hier aanmelden... Een week geleden (11 weken) hebben we helaas gehoord dat het hartje van ons kindje gestopt is met kloppen. Vandaag heb ik Cytotec opgehaald om de miskraam op gang te laten komen, want er gebeurt nog niets hierbinnen. Voel me nog steeds zwanger. Vandaag ook nog even een echo gehad en het is zo onwerkelijk. Hoofdje, armpjes, beentjes, alles erop en eraan en dan nog gaat het mis. Arts zei ook dat het niet vaak gebeurt zo laat nog. Was heel positief deze zwangerschap, had meer een eerder symptomen dan bij m'n andere 3 mk'en. M'n 1e 4 echo's zagen er ook super goed uit. Maar dit zegt dus allemaal helemaal niets. Het kindje+weefsels ga ik opvangen en naar het ziekenhuis brengen voor een studie naar miskramen waar ik aan mee doe. Best wel vreemd om het daar achter te moeten laten denk ik. Maak denk maar wat foto's voor mezelf ofzo... Beetje vreemd misschien, heb het ook nog nooit gedaan.