Vandaag vertelde mijn vriend dat hij zijn baas en voorman heeft verteld dat hij weer vader wordt. Dit omdat hij graag vrij wil voor de echo volgende week. Zijn baas reageerde heel enthousiast was heel blij voor ons. Zijn voorman vond het een rare keus zo in de crisis en beweerde dat hij daar zelf nooit aan begonnen was. Het houd me bezig, zijn we dan zo ondoordenkend bezig? We hebben hier natuurlijk goed overnagedacht en financieel kunnen we het aan. Tja als we ons baan verliezen wordt het heel lastig allemaal maar dat is voor een hoop mensen zo lijkt me. Maar we hebben beiden een stabiele baan en vast contract. Hebben jullie hierbij stil gestaan toen je de keuze voor een kindje maakte?
100 procent zekerheid heb je nooit! Ik denk dat jullie een goede basis hebben gezien jullie stabiele banen en vaste contracten..meer zekerheid dan dat kun je op dit moment niet hebben.
Ik vind dat een stabiele relatie en veel liefde veel belangrijker zijn dan de zekerheid op een vaste baan. Moeten in tijden van crisis mensen maar geen kinderen krijgen? Vind ik niet. Natuurlijk wil je je gezin alles geven, ook financieel. Maar ik geloof dat alles goed komt, hoe dan ook. Ik zie veel gezinnen om mij heen die alles kunnen kopen wat ze willen, maar waarbij de ouders gaan scheiden of nooit thuis zijn ivm drukte van hun baan. Dat vind ik nog veel erger. Maak je je niet te druk, het loopt zoals het loopt. Het zou toch wat zijn als je je leven laat leiden door de crisis...
Als we onze leven laten beïnvloeden door de crisis dan blijven we voorlopig nog wel in de crisis Lekker genieten van je zwangerschap hoor! Niemand kan de toekomst voorspellen!
Mensen laten zich het hoofd op hol brengen door alle negatieve berichten. Dat wil niet zeggen dat het voor iedereen zo is. Lekker laten lullen. Wij zijn begin 2012 getrouwd en ik kreeg letterlijk de vraag: waarom ga je in nu trouwen, het is crisis? Zou ik niet doen hoor, blablabla Tsja, we trouwden omdat we het wilden natuurlijk. Mijn man heeft een vast inkomen, we hebben geen schulden en voldoende op de spaarrekening. Waarom dan uitstellen?
Toen wij voor ons eerste kindje gingen, hadden we het prima voor elkaar. Allebei een vaste baan, mijn man werkte al 13 jaar bij hetzelfde bedrijf. 1 dag nadat we een positieve test hadden, kreeg mijn man te horen dat het slecht met het bedrijf ging en dat hij ontslagen was... Dus zekerheid heb je nooit... Inmiddels is onze dochter bijna 3 en sinds afgelopen vrijdag heeft mijn man weer een vast contract. (hij had gelukkig wel heel snel een nieuwe baan toen).
Mijn vriend werkt in de horeca en dat wil nog wel eens grillig zijn. Hij was niet meer gelukkig in zijn vorige baan en heeft opgezegd. Nu heeft hij een baan waar hij blij van wordt. Geen vaste aanstelling, dat niet. Ik zit er niet over in. Zekerheid heb je maar tot een bepaalde hoogte. Tot nu toe is het altijd goed gekomen.
Iedereen die een jaar of 10 geleden aan kinderen is begonnen had deze crisis niet kunnen voorzien.. Voor elk probleem is een oplossing zeg ik altijd maar.
Vindt het maar vreemd dat een vreemde daar zo over kan oordelen.. Je weet zelf het beste wat je wel of niet aankunt. Ik zou me er niet te veel van aantrekken.
Daar denk ik niet echt over na, kan vandaag bevallen en al het geld hebben dat we nodig hebben en morgen straatarm zijn. Je kunt niet alles voorspellen.
Mijn vriend staat sinds een aantal jaar door zijn ex diep in de schulden gelukkig hadden we al een hoop afgelost en wij hebben dat wel in ons achterhoofd gehouden maar de keus voor een kindje niet laten beïnvloeden toen ik zwanger bleek ( ronde 2) is Vl. Elke dag gaan overwerken en hebben aankomende maand zo goed als alles afgelost plus we hebben bijna alles al voor de kleine anders was het zowizo al afgelost kortom wij hebben de keus gemaakt uit liefde alleen eel in het achterhoofd dat het haalbaar is!
Ja en nee.....wij hadden in het begin meer stabiliteit dan nu,maar het duurde 3 jaar om zwange te worden en we hadden het eigenlijk opgegeven omdat het niet zou lukken.Nu had ik al 2 kids uit een ander huwelijk en die beschouwd hij als zijn eigen kids omdat de jongste nog geen 2 was toen ik mijn huidige man leerde kennen. Omdat het niet lukte geen voorbehoedsmiddelen ofzo meer gebruikt,afgelopen maart getrouwd en een week later toch nog spontaan zwanger,terwijl we echt heel veel geld aan de bruiloft hadden gespendeerd en ik geen baan heb. Duzzzzz ja we wilden wel,konden niet en kregen/krijgen het toch. We zitten zeer krap,maar er zijn overal potjes te breken,zoals kortingen,toeslagen etc,dus er is altijd wel wat op te vinden wat ons betreft
Toen wij voor ons eerste kindje gingen, hadden we allebei een vaste baan. Halvewege de zwangerschap werd mijn vriend ontslagen (aangevochten en ook gewonnen, maar toch) Hij werkt inmiddels voor zich zelf en dat gaat gelukkig heel goed. Zekerheid heb je nooit.
Ja ik denk er dus precies het zelfde over, wat is zekerheid? Wij wilden nu ee 2e kindje erbij en ik ga niet wachten tot de crisis voorbij is voor dat we er voor gaan, maar we hebben dr ook geen seconde bij stil gestaan en gewoon gegkeken naar onze eigen financiën. Toch vind ik de opmerking best gek, ik zou dat nooit zeggen (al zou ik het denken) als iemand net verteld weer vader te worden.
Mee eens!. Wij genieten hier allebei 100% van de zwangerschap ondanks dat wij het zeker niet breed hebben qua financiën
wij zijn zwanger van een 3e wondertje en krijgen dat ook heel soms te horen. of het wel nog verantwoord is om in deze tijd drie kinderen te hebben. Tja, wij hebben dit idd weloverwogen. Alletwee een voltijdse baan en goede verdienste. we hebben geen geld over maar komen ruimschoots toe om alles te kopen wat we nodig hebben. Een 3e kindje kan daar ook perfect bij, al zullen we geen gekke dingen moeten doen. je kan altijd je werk verliezen en dan zal het idd heel moeilijk worden, maar je kan ook morgen komen te overlijden, je partner verliezen of de aarde kan vergaan. Dat zijn geen scenario's die je gelukt mogen in de wegstaan. ik vind het al heel belangrijk dat mensen weloverdacht kinderen krijgen, en als dat niet zo is, hé, dan kom je er ook wel hé. er groeien kinderen op in minder goeie omstandigheden en die komen er uiteindelijk ook wel hé
Mooi gezegd! Hier zelfde verhaal. Ik zwanger, geen vast contract. Vriendlief heeft ook niet alle zekerheid, maar we weten zeker dat we het redden met elkaar
Mijn vriend heeft een tijdelijk contract, wel met utizicht op vast, en ik heb een vast contract. Ik heb wel een klein beetje bewust gewacht tot ik een vast contract had, maar toen ik dat op mijn 30e nog niet had hadden we wel zoiets: hoe lang wachten we daar nog op, tot ik 38 ben? Beste vriendin is wegens zw-schap ontslagen met tijdelijk contract, werd om flutredenen niet verlengd. Ons grootste probleem zijn hoge woonlasten. We huren particulier met forse huur voor klein appartement (waar we wel heel fijn wonen), komen niet in aanmerking voor sociale huur en kopen wordt heel moeilijk met mijn studieschuld en zijn tijdelijk contract. Vooralsnog alleen bezuinigen op vakantie/etentjes/kleiding enz, dus dat is wel te overzien. Zo lang we gezond eten kunnen betalen en zorgkosten horen ze me niet klagen. Ik woon nu in mijn geboortedorpje met superfijne buren, waar ik me 100% veilig voel, en met groot speelplein voor de deur. Dat liever dan wel geld hebben en in een buurt wonen waar we ons niet veilig voelen.
Er is altijd wel een reden om te bedenken waarom het nu niet uitkomt. Wat ALS..... Alleen in hele bizarre omstandigheden zoals torenhoge schulden en afhankelijk van familie zijn (financieel) vind ik persoonlijk dat je dat eerst af moet handelen. Een kindje kost nou eenmaal veel geld.
Niemand kan de toekomst voorspellen. Ik zeg altijd: het perfecte moment is er niet. Dus... Gewoon genieten en zien wat de toekomst brengt.