N.a.v. een eerder topic vraag ik mij toch af; Hypothetisch gezien, mocht jouw partner vreemdgaan. Wat zou jij dan nog door de vingers kunnen zien of eventueel, naar verloop van tijd kunnen vergeven? Ik persoonlijk denk dat alles staat en valt met eerlijkheid. Wanneer mijn man een affaire zou hebben, een langdurige en dit nooit eerlijk tegen mij verteld en ik er zelf achter zou moeten komen. Dat het sowieso over is. Trouwens, zelfs als hij het na meerdere malen vragen ontkent zou hebben en de aap uiteindelijk na wat aandringen en bluffen op tafel komt. Hetzelfde geldt trouwens voor een slippertje en misschien zelfs een zoen. Wanneer er over gelogen moet worden is het einde oefening. Ik zou hem dan nooit meer kunnen vertrouwen en zeker niet op zijn woord en dat zou mij meer schade aandoen dan het hele vreemdgaan op zich. Maar hoe zit het bij jullie?
Dan is het hier einde oefening. Ik heb mijn man al ooit een 'foutje' vergeven, en dat doe ik geen 2e keer Ik riep ook altijd dat het meteen einde oefening zou zijn, maar als het je ook daadwerkelijk overkomt is het toch anders.
Open relatie hier, maar zodra er dingen in het geheim gebeuren is het over, en als het niet veilig gebeurd ook.
1 zoen zou ik misschien nog kunnen vergeven, voor de rest echt niets.. Is weinig en wellicht hard, maar het vertrouwen is dan weg en ik zou dan niet meer gelukkig kunnen zijn met onze relatie..
Een affaire zou ik niet kunnen vergeven, gewoon omdat dat met voorbedachte rade en met vele leugens gaat. Maar per ongeluk een slippertje tijdens een dronken bui zou ik wel kunnen vergeven. Ik keur het niet goed en zou er echt wel flinke bonje om maken, maar ik zou mijn relatie van ruim 10 jaar niet overboord gooien voor 1 nachtje plezier tijdens een dronken bui.
Een zoen kan ik vergeven. Al zal het als het een bewuste was tijd kosten. Maar al de rest: Over en uit en wel meteen. Als ik er zelf achter kom dan kook ik en dan staat zijn tas buiten en gaat alles - scheiding en verkoop van ons huis - via een advocaat. Als hij het mij zelf vertelt dan valt er met mij zelf te praten over die scheiding en de verkoop van 't huis. Wij hebben hier héél duidelijke afspraken over al van in het begin. Vriend (nu nog - we staan op trouwen) denkt er net zo over en zou mij die zoen niet eens vergeven.
Ik vind het heel erg moeilijk. Ik vertrouw mijn vriend voor een 100% en ik houd van hem. Als hij een fout begaat denk ik dat ik onwijs gekwetst ben, maar ik denk dat ik hem wel zal proberen te vergeven. Als hij een affaire aangaat .. daar wil ik eigenlijk niet over nadenken. Maar in dat geval zal ik hem waarschijnlijk verlaten. Want dan is het bedriegen en liegen! En een relatie is gebouwd op vertrouwen en samenwerking. Openheid en eerlijkheid dus.
Tsja, ik denk dat je hier niet over kunt oordelen voordat je het zelf hebt meegemaakt. Ik was namelijk altijd er van overtuigd dat mocht mijn partner vreemdgaan het gelijk einde oefening zou zijn. Totdat hij dus (eenmalig) vreemd ging, dit voor mij verzweeg en er over loog. Toch kon ik er niet zomaar gelijk een streep onder zetten en heb geknokt voor mijn huwelijk. We zijn in relatietherapie gegaan maar helaas heeft het niet mogen baten en zijn we een half jaar later alsnog uit elkaar gegaan. Ik bedoel dus te zeggen, ik was er van overtuigd dat ik mijn expartner gelijk buiten zou zetten maar in werkelijkheid heb ik hem dus een tweede kans gegeven (wat dus niet mocht baten, maar dat terzijde)
Bij mij is het over en uit. Al zoent ie met een ander, ook dan bye bye....wat moet ie een ander zoenen als ie met mij is? Ik ben al een keer bedrogen geweest dus ik weet hoe het voelt en ik heb geen zin om weer zo'n gevecht aan te gaan. Hij is er 100% voor mij of niet, punt uit. Andersom hoef ik ook niet te zoenen of zelfs te flirten met een ander.
Een zoen of slippertje is geen reden voor mij om weg te gaan. Hij zou het vertellen als er zoiets zou gebeuren. Hij zou het ook zeggen als hij ooit de behoefte heeft aan een ander. Ik ook. Die mate van openheid en vrijheid zorgt er gek genoeg voor dat we die behoefte niet hebben. Een langdurige affaire waarbij gevoelens zijn ontstaan zou ik wel willen weten. Ik wil dan zelf de keuze hebben om verder te gaan, vooropgesteld dat hij dat ook zou willen. Ik ben in het verleden langdurig bedrogen. Ik heb toen ik daarachter kwam hem voorgesteld er maar achter te komen wat hij voor haar voelde. Ik heb niet gesmeekt of voor hem gevochten. Ik verdien iemand die net zo voor mij gaat als ik voor hem. Hij is nog steeds met haar maar probeert nog wel eens contact op te nemen. Ik ben gelukkiger dan ooit en kijk niet meer achterom.
Nooit. Hier is het uit einde relatie. Mijn ex heeft het het gedaan en die heeft zijn spullen buiten in de regen gevonden en een ander slot op de deur. Vreemdgaan is laf en getuigt niet van respect naar je partner.
Mijn man en ik hebben het hier weleens over, en er is nu nog weinig over te zeggen, gezien we nu niet in die situatie zitten. We vinden allebei dat het niet persé het einde van ons huwelijk zal betekenen, maar het zal ontzettend aan de situatie liggen. - Langdurige affaire of slippertje? - Drank in het spel? - Strubbelingen tussen manlief en mij waardoor vreemdgaan 'makkelijker' wordt? - 'Gradatie' van vreemdgaan (flirten, zoenen, seks)? Het is geen vraag waar je zo 1-2-3 een antwoord op kan geven
ik sluit me aan bij mamabri. Ik zou een eenmalig slippertje in een dronken bui wel kunnen vergeven, maar een affaire niet. Ik hoop dat mocht het ons (ik hoop van niet!) gebeuren dat we gevoelens krijgen voor een ander, we het er eerlijk met elkaar over kunnen hebben.
Na een hoop meegemaakt te hebben weet ik dat ik niet akkoord zou gaan met geen enkele vorm van vreemdgaan. Vreemdgaan is gewoon exit. Mocht ik me trouwens ooit weer ergens instorten.. want ja,vreemdgaan kan behoorlijk meer kapot maken dan alleen een relatie... Vind trouwens wel dat sommige hier makkelijk reageren,tijdens een dronken slippertje weg vergeven.. misschien denk je dat nu,maar als het je echt overkomt niet.. je bent hoe dan ook gewoon bedrogen.. op het moment suprême simpelweg vergeten..
Tja, waarom is dat makkelijk dan? Ik heb er bij gezet dat er heus wel flinke bonje van komt, maar ik heb een relatie van meer dan 10 jaar, we hebben 3 kinderen om voor te zorgen. Bovendien ben ik zelf al eerder getrouwd geweest en heb ik wel met heeeeeeeel wat meer te stellen gehad dan "alleen maar" een keertje vreemdgaan. Waarom zou ik per direct mijn relatie dan aan de kant gooien voor iets wat mijn man zich waarschijnlijk de volgende ochtend zich nauwelijks kan herrinneren? Je kunt het ook andersom vragen nl: waarom je relatie beeindigen voor 1 nacht een pleziertje met een voor hem totaal onbelangrijke vrouw die hij daarna nooit meer zal zien?? Ik vind mijn relatie meer waard dan dat ik in een boze, door gevoelens overheersende reactie alles maar aan de kant te gooien.
Ik heb mijn man heel veel kunnen vergeven maar "in the heat of the moment" begin ik er nog wel eens over. Het heeft mij heel erg gekwetst en sowieso liggen de scheidingspapieren de volgende keer wel bij zijn advocaat.
Tsja, iedereen is anders. Iemand die al eens eerder bedrogen is zal harder reageren dan iemand bij wie dat nog niet gebeurd is. En zoals een hoop meiden hier zeggen: er valt niet echt een antwoord op de vraag te geven als je het nog niet overkomen is.