Heerlijk Ik kan niet meer boos worden op mijn vriend maar heb een of andere wazige roze vlek gekregen waardoor ik alles wat hij doet fantastisch vind. En dat roep ik de hele dag door ook tegen hem. Wat hem betreft blijf ik permanent zwanger. Ik kan niet zo goed tegen kritiek. Ik kreeg mijn scriptieplan afgekeurd terug en heb de hele avond gehuild. Echt ontroostbaar!! Ik huil sowieso bijna nooit en nu gelukkig ook niet, maar als ik dan begin kan ik dus niet meer stoppen. Bloedirritant!!
Ik kan niet meer tegen: 1. mijn ADHD --> heb me nog nooit zo geergerd aan al die ongelukjes, botsinkjes, kwijtrakingen enz enz 2. mijn vriend die zegt: straks na de bevalling snel weer je pilletje elke dag dan is het weer opgelost grrrrr grrrrr 3. koffie 4. het feit dat ik na ruim 16 wk nog steeds koffie-afkick-hoofdpijn heb maar van de geur alleen al braakneiging krijg 3. rood vlees mn gehakt Oplossingen tot nu toe: 1. a.s donderdag intake bij een specifieke adhd-coach 2. tot honderd tellen en zennnnnnnnnnn 3 + 4 + 5: euh...uitzingen en hopen dat ik mijn geliefde bakkie snel weer kan verdragen
Ik snap je helemaal! Wel heel grappig, ik zou precies hetzelfde hebben gedaan, stel nou dat dat arme boompje helemaal alleen eenzaam achterblijft... och erm
ik word boos om alles, huil om alles en heb nergens zin in.. word door manlief als een hormonenbom beschreven die iedere moment af kan gaan haha
Ik heb pas nu echt 'last' van hormonen, hoewel het met tijdens mijn hele zwangerschap twee keer eerder is gebeurd dat ik drama schopte om niks. Vandaag ging mijn man chinees halen, omdat ik daar zo'n zin had. Was hij de gebakken banaantjes vergeten. En jaaaaa hoor: janken!! Zo belachelijk, heb dan echt de neiging om heel boos te worden, dan hoef ik ook meteen geen eten meer Zo sneu voor hem, want hij doet werkelijk alles voor me. Wat een trut ben ik En dit soort dingen gebeuren nu dus wel vaker. Kan niet meer omgaan met dit soort kleine teleurstellingen, alles moet wel naar verwachting verlopen zeg maar. Wat ik ook heb, is dat ik van spannend films of series (denk Prison Break) zo'n beetje hartkloppingen krijg en dus echt niet meer normaal kan kijken.
Relativeren tijdens een kleine discussie, waardoor de boel escaleert en ik mijn hele leven voor mijn ogen zie instorten / alleenstaand moeder wordt / ergens alleen de kerstdagen doorbreng / etc. Heeeeel dramatisch... terwijl de discussie nergens om ging. Arme vriend
Last van een mega kort lontje... Ik kan niet meer tegen irritante mensen. En wat is dan de definitie van irritant? Geen idee. Uit het niets kunnen janken en dan echt snikken en niet meer kunnen stoppen. Vriendlief is dan heel lief en vraagt wat er is en dan word ik alleen maar verdrietiger omdat ik dat niet weet en me er dus van bewust ben dat het eigenlijk nergens op slaat dat ik huil! *zucht* En dan vergeet ik nog te zeggen dat ik totaal ongemotiveerd aan het werk ben steeds wat ik heeeel stom vind. Totaal geen zin heb in het huishouden en me daardoor wel eens afvraag hoe ik dat allemaal moet doen als de baby er straks is
Tja, ik ben een watje sinds ik zwanger was van nummer 1. En het is nooit meer helemaal over gegaan, ook niet na de bevalling. Nu weer zwanger (14 weken) en het is nog een tikje erger geworden. Ik kan volschieten van duffe reclamefilmpjes van gelukkige gezinnetje (whaha!) en zeker ook als het beelden zijn van zielige kinderen of mensen in nood. Ik accepteer het gewoon maar...
Oh ik herinner me nog iets genants van mijn eerste zwangerschap. Schoonouders namen ons met 10 weken zwanger (veel te vroeg!) al mee om een kinderwagen uit te zoeken. Werd een heel drukke dag en ik voelde me moe en misselijk en irriteerde me aan hun gedrag, maar wilde ook lief en dankbaar zijn. Resultaat: thuis in huilen uitgebarsten op manliefs schouder, waar ze bij waren. Ik kon niet stoppen! Schoonouders zijn toen maar stilletjes vertrokken. Ik heb ze gewoon weggehuild, whahaha!
Nog een nieuwe ontdekt: Ik heb echt super weinig empathie! Alsof ik mezelf bescherm tegen bullshit en gezeur. Mn schoonouders liggen in scheiding en ik heb gewoon totaal geen zin, echt 0, 0 om alle ellende en drama aan te horen. Laat mij maar lekker in mn roze/blauwe bubbel. Vind t erg egoïstisch van me maar ikwil er echt ff niet mee dealen momenteel...
euhmm..haha waar kan ik nog wel tegen eigenlijk? Ik heb enorme stemmingswisselingen, gisteren zat vriendlief op de bank chips te eten en dat gekraak, gaat mn bloed op zo'n moment van koken haha. Probeer er wel een beetje op te letten en dan even mezelf terug te trekken, muziekje luisteren, grote kop kamille thee en relativeren!! makkelijker gezegd dan gedaan hoor gnagna..ach hoort er allemaal bij toch, huilen, boos zijn.. we zijn zwanger laat ons lekker hihi
Deze zwangerschap kan ik erg weinig hebben Soms schaam ik me er gewoon voor. Ik herken het dat andere dingen je gewoon even echt niks kunnen schelen. Ik heb ook totaal geen zin in "onzin" van anderen Ik zou mezelf het liefst opsluiten, op de bank gaan liggen en alleen maar tv kijken e.d. Lichamelijk kan ik ineens niet meer tegen gezichtsreinigins-spul... Ik heb er al verschillende geprobeerd maar alles irriteert en brand
Heel herkenbaar hahaha Wat kijk je? Ik kijk beschamend veel E! en TLC.. Volgens VL is dat klaar als de beeb komt, aangezien het volgens hem nogal hersendodende tv is hehe
Ineens sinds deze week allemaal geuren. Van die mensen die s ochtends blijkbaar in een bad met parfum gaan liggen en dan overdag andere mensen bedwelmen met de meest afschuwelijke stank. Of die jongen van gisteren in een kledingwinkel die minstens drie pakjes kauwgum in z'n snufferd moet hebben gestopt en een walm dat er om hem heen hing. Bah!! Moet dan echt de winkel uit rennen. Wat mankeert die mensen (of mij)?!
Haha ja dat maar nat. geo en Discovery wil ik ook nog wel opzetten. 's Avonds veel films... Gelukkig heb ik al 2 kindjes rondlopen dus "moet" ik wel aan de gang blijven anders was het triest met me gesteld
O zo herkenbaar allemaal! Al is deze zwangerschap het ergst qua hormonen! Echt ik kan niks hebben kan niet tegen kritiek elk grapje neem ik heel serieus en als ik een baby hoor huilen denk ik hup houd dat kind ff stil. Schaam mee dood ben echt me zelf niet. Ben altijd vrolijk zie nooit beren op de weg en nu pff haha hopelijk gaat het snel wat beter! Met de eerst ook wel een beetje gehad maar was meer emontioneel nu ben ik hard en veel sagarijnig met de 2e was ik alleen maar blij vond alles leuk moest alleen wat meer huilen haha.
Haha wat een herkenbare dingen lees ik hier, echt grappig! Ik had het zelf laatst bij de film Hachi. Moest normaal zonder zwangerschap al een traantje wegpinken nu zat ik hysterisch te janken echt snoeihard. ML vroeg wat ik deed, hormonen!!! Het stroomde eruit haha. Maar kan mij ook over de kleinste dingen opwinden, meer dan normaal. Irriteer mij aan alles en iedereen als het niet op mijn manier gaat. Zo stond er vanmorgen iemand te roken IND e rij bij de oliebollen, snapt die *** dan niet dat er zwangere vrouwen tussen staan die dat niet waarderen?!!! Haha alles moet dus voor mij wijken, al ben ik heel realistisch dat dat natuurlijk niet kan en de bedoeling is