Wat mij oko heerlijk lijkt, gewoon dat je als kids op bed liggen ook niet nog es je man aandacht moet geven...... Lijkt me wel eens lekker Hier 2 jonge kids, derde op komst, ik ben savonds gebroken en heb een man die het niet leuk vind als ik savonds bij tijds ga slapen...em daar hebben we vaak een meningsverschilletje over
Dank u, dank u..lol Natuurlijk mis ik ook wel eens iemand om mee te delen...maar vind het ook wel erg lekker zo eigenlijk...! Mocht ik weet een relatie krijgen, wil ik gaan latten.
Ik ben sinds mei alleenstaande moeder en heb sinds een maand een eigen huis met de kids. Tis best pittig als je ook weinig mensen om je heen hebt. Maar kom er wel!
Dat is ook het voornaamste verschil, normaal gesproken is hij er wel en nu niet, daarom valt het tegen, je bent het niet gewend. En je mist hem natuurlijk ook, dus dat is dubbel lastig. Ik ben alleenstaand met een dochter van 6, al vanaf dat ze 1.5jr is. Dus ik ben niet anders gewend. Op sommige momenten is t wel lastig, we zijn nu bijvoorbeeld allebei ziek thuis. Ik kan niet op bed gaan liggen, of even rustig hangen, want zij wil ook aandacht. Maarja, als ik niet alleenstaand was geweest, was dat het zelfde want dan zou papa natuurlijk gewoon op zn werk zitten Maar die zou in elk geval nog voor boodschappen en eten kunnen zorgen enzo, nu komt dat gewoon op mijn schouders. Ach, dan maar wat vaker een broodje met een kopje soep ipv een hele maaltijd, eetlust heb ik toch niet.
Dat is ook heftig. Mijn zoon was 4 maanden toen mijn man ( toen nog mijn man nu mijn lat) naar Suriname terug moest. Ik was al een wrak en daarna werd het alleen maar erger heb het toen ook als zeer pittig ervaren,. Wel was ik ( ziek depressie ) maar heb het nog bijna 2 maanden alleen moeten rooien werd steeds zwakker in wezen en tot ik opgenomen moest worden. Hij kwam pas terug na 4 maanden. Wel een ander verhaal maar ( vind jou verhaal eigenlijk nog pittiger mijn man ging gezond weg de jouwe was ziek). Maar als het moet zijn wij moeders tijgers.
Natuurlijk kan iedere vrouw het, maar een gezin compleet alleen draaien verdient zeker respect. Maar zoals Maja het stelt: in een gezonde relatie is je partner geen last, alleen aanvulling/steun/maatje. En alleenstaande moeders zijn natuurlijk niet voor niks alleenstaand, die komen uit een ongezonde relatie en zijn gelukkig om zonder die last te kunnen leven.
Pardon? 5 dagen in de week, elke week? Wow, wat heftig zeg, wat doet hij dan met zo'n baan? En hij ziet zijn kinderen dus alleen in het weekend?
Dat is natuurlijk zo,maar ook in een gezonde relatie zijn strubbelingen. Dus denk dat ergernissen er altijd bij zullen horen. Ongezonde relatie of gezond... ook dat is per definitie verschillend. (maar weer een ander onderwerp hihi)
Dit heb ik ook vaak gedacht! Ik ga weleens alleen met mijn dochter naar het buitenland om familie daar op te zoeken en ben dan blij als ik weer thuis ben en het zorgen voor mijn dochter en de slapeloze nachten weer kan delen met mijn man. Knap als je dit altijd alleen doet!
Ik ben samen, getrouwd, 2 kindjes. Juist loopt het thuis vaak vlekkeloos als ik alleen met ze ben. Bijv. als ze ziek zijn, dan zorg ik de hele dag en als man thuis komt en niet meteen aan de bak wilt, wat ik van hem vraag (logisch, maar ik ben al de hele dag in de weer bijv.) word ik dus juist geirriteerd. Gevoelsmatig had ik dan beter tot 's avonds laat alleen kunnen zijn. Samen zijn is fijn, maar brengt ook veel irritaties met zich mee. Keerzijde van alleen zijn dat je echt alles alleen moet doen, geld verdienen, alles komt op jou neer. Dan is de lasten delen soms wel weer fijn.
Hier denk ik ook vaak aan als ik met ze alleen ben, man gaat af en toe een nachtje weg en ben dan (hooguit) 3 dagen alleen met de kids en moet eerlijk zeggen en valt me zwaar dan! Tuurlijk lukt het allemaal wel, maar het is echt heel anders dan met z'n twee en vooral het inplannen van het huishouden/eigen ding doen is lastiger. Ik denk dan (en zeg het dan ook als manlief thuiskomt) "wat een respect ik voor alleenstaande mama's/papa's ik heb! Echt waar! ik vind het heel knap!
Ja het ziek zijn is idd lastig.. Vooral als je met 2 zieke kinderen zit en zelf niet lekker bent. Ik heb onlangs een lower body lift gehad en mocht eigenlijk 6-8 weken niet tillen maar had maar 3 weken hulp. Dat is me toch wel even tegen gevallen zo alleen. Maar ook dat is gelukt.. Ik denk dat we allemaal denken dat het niet lukt omdat je gewoon gewend bent om t samen te doen, maar in elke moeder zit gewoon de kracht om het zelf te doen. Gaat vanzelf.
Ik ben nu geen alleenstaande moeder meer, maar ben het 10 jaar wel geweest. Ik hou heel veel van mijn man, maar af en toe denk ik wel: pffffffffff wat een gezeur, dat had ik niet toen ik alleen was Want je hoeft alleen maar rekening met jezelf en je kind/eren te houden, je kunt koken wat je wilt, niemand die naast je snurkt, wat je 's avonds opruimt ligt er 's morgens nog steeds niet.
Nou inderrrrdaad. En sorry hoor ik houd heel veel van mijn man maar hij heeft een ontiegelijk onregelmatig leven. Hij werkt heel veel en qua verzorging van de kinderen of even wat hulp hoef ik niet te rekenen. En dan belt hij soms om half 4 al dat hij zo komt eten, en soms sta ik om 22.00 uur in de avond nog in de keuken, geen pijl op te trekken en dat haat ik wel een beetje. Wanneer hij weer eens een paar weken in het buitenland zit heb ik echt een rust met de kinderen, lekker alles op mijn manier, eten wat ik wil, geen rekening hoeven houden etc etc
Ik ben dan geen alleenstaande moeder, maar zo voel ik me wel vaak Mijn man heeft werkdagen van 14/15uur en is vaak alleen op zondags thuis. Als hij een keer door de weeks vroeg thuis is ben ik helemaal uit mijn ritme, haha. we hadden, ooit, de afspraak gemaakt dat hij 2 dagen per week thuis zou komen eten omdat ik dat voor de kinderen wel prettig vond, maar dat komt er eigenlijk nooit van. Soms mis ik dat wel maar over het algemeen vind ik het heerlijk! Met niemand rekening te hoeven houden, weggaan wanneer het mij uitkomt, een keertje onverwachts naar bv McDonald's, geen gezeur of scheve gezichten als hij ineens toch nog naar een storing moet.. Maar toch is het anders dan voor de mama's die er ALTIJD alleen voor staan! Dus ook van mijn kant, Respect!
Ik heb er ook bewondering voor. Waar ik wel eens over nadacht: Alleenstaande moeders moeten ook in hun eentje het geld binnen brengen. Mijn dochter is niet vaak ziek, maar toevallig was ze nu 2 keer achter elkaar ziek. Ik kan dit samen met mijn man oplossen, en met hulp van mijn moeder. Ik een dag vrij, mijn man een dag vrij en mijn moeder kwam hier thuis oppassen. Ik werk onregelmatig en was tussendoor ook vrij, dus het was makkelijk op te lossen. Maar het lijkt me lastig om steeds vrij te moeten nemen wanneer je kindje ziek is?( Bijvoorbeeld als je kindje ook vaak ziek is?)
Veel van jou gelezen maar ik ben eigenlijk van mening dat jij ergens toch een soort van alleen staande moeder bent. Je accepteert het nog steeds dat hij veel weg is. En misschien besef je het wel niet maar ik vind ( jou in mijn ogen dus een alleen staande ouder) hij heeft zo te lezen vaak meer de lusten en jij alleen maar de lasten en ik kan mij ergens niet voorstellen dat het nooit steekt. Omdat ik weet dat het wel steekt.
hahaha, ja nou om heel eerlijk te zeggen, ik hou ook heel veel van mijn man, maar mocht er iets gebeuren waardoor ik weer alleenstaande moeder wordt, begin ik niet meer aan een relatie. Niet dat ik spijt heb dat ik hertrouwd ben, maar af en toe denk ik wel: waarom?? Ik heb me wel eens afgevraagd waarom mijn tante die op haar 33e weduwe werd nu nooit meer een relatie heeft gehad in de 30 jaar dat ze alleen is. Dus ik vroeg het pas eens aan haar en ze zei dat ze veel te egoistisch is geworden voor een relatie en het heerlijk vond om alles op haar eigen manier te kunnen doen. En eigenlijk snap ik dat best!