Oké, duidelijk Vind het nog steeds vreemd, maar we zijn gelukkig niet allemaal hetzelfde. Ik verbied het mijn man ook niet hoor, niet in de zin van "jij mag niet vreemdgaan", maar hij weet wel de consequentie is wanneer hij het wel doet. Dus het is aan hem wat hij ermee doet
Nee, dat klopt. Maar jouw man zou jou pijn/verdriet doen met een slippertje, maar ik til er wat minder zwaar aan, dus dan ligt het ook anders.
Als je een slippertje hebt dan zit er toch iets niet goed in je relatie? Ik vind ook dat sex sex is en als je een slippertje hebt met iemand waar je verder geen gevoel mee hebt dat dit niet anders is dan wanneer hij sex met mij zou hebben en dus wel een gevoel heeft. Waarom moet hij dan zijn leuter ergens in hangen als hij er toch geen gevoel bij heeft? Zit echt met open mond te lezen dat mensen dit kunnen goed keuren.
Ja dat vind ik persoonlijk jammer dat mensen trouwen niet serieus nemen, dan had je beter gereg. partnerschap kunnen doen ik vind het respectloos naar het huwelijk in het algemeen toe om er zo over te denken maar dat is maar net denk ik hoe je ermee bent opgevoed, ik vind het een waardevol iets en niet iets om licht over na te denken , ik wou dat meer mensen het wat serieuzer namen dat scheelde een hoop gezeik denk ik... Maar goed dan hebben jij en je man dezelfde lage verwachtingen van een huwelijk en hechten er niet zoveel waarde aan als bv mijn man en ik en dan is het prima, als je maar op 1 lijn ermee zit, dat lijkt me wel belangrijk.
Dat snap ik ook hoor. Maar ik wil die consequentie er dus niet aanhangen. We zijn allemaal mensen en mensen maken fouten. Hopelijk vindt hij (of ik, al zie ik dat echt nooit gebeuren) het maken van een slippertje niet nodig, maar ik zeg niet dat het nooit kan gebeuren. En als het niet betekenisvol was vind ik het niet voldoende om onze (goede) relatie van dik 10 jaar op het spel te zetten. Dus ik ga niet van te voren de consequentie eraan vastzetten.
Maar ik moet er wel eerlijk bij zeggen, Ik hecht enorm veel waarde aan vertrouwen, het geen wat wij elkaar belooft hebben, mijn relatie, man mijn/gezin, mijn normen en waarde. En vreemdgaan hoort daar niet bij en een slippertje is nog steeds vreemdgaan.
Nee, maar laten we eerlijk zijn: zeg of doe jij of je man nu echt nooit iets wat je kwetst en dus pijn doet? Ik moet zeggen dat wij als wij ruzie hebben praktisch nooit schelden, maar soms zegt hij ook wel eens iets kwetsend. En of dat nu bewust of onbewust is gezegd, het is toch gezegd.
Dat klopt maar ik vind dat getuigen van erg weinig eigenwaarde / respect, je laat je toch niet zo behandelen, je bent veel meer waard dan iemand die jou en jullie gezin totaal niet bovenaan heeft staan maar zijn eigen behoeftes op dat moment alleen.. want waarom zou jij moeite doen voor iemand die jullie gezin onbelangrijker vind dan een stevige n**kpartij
Maar als je met hem verder gaat dan keur je het toch goed? Anders was je ( in mijn ogen dan ) wel weg gegaan bij hem.
Eerlijk gezegd nee. Ik zeg geen dingen waar ik hem pijn mee doe en andersom ook niet. Wat niet wegneemt dat ik tijdens een ruzie echt wel een bitch kan zijn.
Natuurlijk iedereen zegt wel eens wat niet echt aardig is, maar dat is als het goed is binnen een paar minuten (hooguit uren dan) hersteld en heeft niet te maken met de basis van je relatie / gezin (vertrouwen, liefde, respect)
Nee, juist niet! Je ziet het helemaal verkeerd. Wij hechten allebei juist wel heel veel waarde aan het huwelijk. We vinden allebei dat het een verbintenis is die je aangaat voor het leven en scheiden vind ik eigenlijk geen optie (alleen als het echt echt echt niet meer gaat). Daarom juist dat ik het niet meteen opgeef bij een slippertje. Ik vind een slippertje alleen niet genoeg reden om mijn huwelijk op te geven. Een huwelijk is het waard om voor te vechten, ook als het even niet lekker loopt!
Tja, het hangt ook heel erg van je definities af denk ik. Wij zijn getrouwd, maar ik versta onder "trouw" dat je er voor elkaar bent, dat je vecht voor elkaar en voor de ander wanneer de ander of jullie samen het moeilijk hebben, dat je elkaar de ruimte geeeft om zichzelf te blijven, dat je je gecommitteerd hebt aan elkaar. "Trouw zijn" heeft wat mij betreft niet zoveel te maken met monogamie. Biologisch en evolutionair gezien is monogamie niet het meest logische, het is een cultureel iets. Ik beschouw mijn man niet als mijn bezit, en ik ga ervan uit dat ergens in de aankomende 50 jaar hij (of ik) wel eens zin zo kunnen hebben in een nachtje met iemand anders. Als de omstandigheden er dan zo naar zijn dat dat gebeurd, tja. Ik zie dat niet als dat hij me "bedrogen" zou hebben of zoiets. Onze relatie of ik wordt daar echt niet door geschaad. Hij heeft wel de plicht om, als wij een moeilijke periode hebben, niet bij iemand anders in bed te duiken. Wij moeten het "veilig" moeilijk kunnen hebben zonder dat een van ons in de armen van iemand anders vlucht. En of hij het me nou wel verteld of niet.. denk dat als het gebeurt, ik het binnen een minuut van z'n gezicht kan lezen
Zo zwart wit is het in mijn ogen gewoon niet. Het is niet of goedkeuren of wegwezen, voor mij zou daar nog heel veel tussen zitten waarbij ik het absoluut niet goed zou keuren, maar waar ik het bijv uiteindelijk wel achter mij zou kunnen laten.
Haha, ik heb juist meer dan genoeg zelfrespect/zelvertrouwen (of zoals mijn man het zegt "soms ben je zo heerlijk arrogant"). Een vriendin van mij heeft een open relatie, dat is ook niet mijn ding, maar zij hebben juist heel veel respect voor elkaar. Dat een ander andere keuzes maakt dan jij, maakt niet meteen dat ze geen respect voor elkaar hebben.