Wat kan ik zeggen, ervaring? Ben zelf 3x geopereerd aan mijn rug... geloof me, ik weet wat rugklachten zijn. Ik ondervind nog steeds elke dag weer de restklachten ervan. En ja hoor, ik ga ook wel eens naar de winkels... Man wat een domme opmerking. Iemand die nog nooit last van zijn rug heeft gehad, en dan bedoel ik niet een beetje rugpijn als je ongesteld moet worden, maar echt pijn in je rug dat je onderlijf uitvalt, mag over rugpijn helemaal geen oordeel hebben, want dan weet je echt niet waar je het over hebt.
Pfoe, drie keer zelfs.. Hier is het gelukkig maar 1 keer geweest, maar inderdaad, 'weg' is het niet en zal het waarschijnlijk nooit zijn.. Er zijn dagen dat ik heerlijk in een pretpark kan lopen en me daarna ook nog helemaal prima voel, dagen dat ik na twee uurtjes lopen al kapot ben en dagen dat zelfs twee verdiepingen naar beneden lopen om de post uit de brievenbus te halen al een hele opgave is.. Daarom blijft het hier ook maar bij 1 kindje en dan ben ik ook nog jong.. Weet natuurlijk niet wat de moeder van TS aan haar rug heeft, maar kan me gewoon echt heel goed voorstellen dat dit te veel voor haar is, ook al kan ze winkelen en sporten..
Eeeeeh, omdat het hier 123 kan zou het niet leuk zijn en een verplichting? Hier 2 paar opa's en oma's die dag en nacht klaar staan, waar de kinderen helemaal gek op zijn, en niet onbelangrijk... Opa en oma ook! Nu hoeven ze zelden op te passen, maar zien ze erg vaak. Ben erg benieuwd of TS nog een reactie gaat geven. En of ze nog met haar moeder heeft gesproken?
Vraag ik me ook af. Hoop dat er een passende oplossing is en dat ze wat aan de reacties heeft.........
Hallo dames dacht dat er geen reacties meer waren gekomen, ben een tijd bezig geweest met het bijlezen Natuurlijk praat ik gewoon met mijn moeder, ik was gewoon teleurgesteld en wilde haar even een paar dagen liever niet zien om alles te laten bezinken. Tuurlijk is het oppassen op twee jonge kinderen slopend en al helemaal voor iemand die dit al lang niet meer heeft gedaan maar dit gedaan om iets medisch waar mijn moeder trouwens volledig achterstaan...de ingreep is zeer belangrijk. Ik treed niet in details ivm herkenning. Om eerlijk te zijn weet ik nog steeds niet wat we zullen doen maar daar vinden we vast wel een oplossing voor...ingreep is pas over een aantal maanden. Maar natuurlijk vraag is het als eerst aan mijn moeder, mijn kids kennen haar en zijn graag bij haar. Kijk als ik zou denken dat mijn moeder het lichamelijk echt niet aankan zou ik het haar niet eens vragen. Maarja zoals Ik het lees vinden veel van jullie dat ik dat niet eens kan verwachten van haar....ik blijf zoeken naar een voor ons geschikte oplossing
Tja. .. ik heb ouders maar meer dan een uurtje oppassen (bij wijze van) gebeurt niet. ... Sowieso zo jong niet. .. Mijn zoon moet ook geopereerd worden. . Maar dat betekent niet dat ik mijn dochter een week naar mijn ouders breng... dat betekent dat papa bij de ene is en mama bij de andere. .
Ik vind het altijd zo ´pijnlijk´ als iemand anders (jij in dit geval) een ander (je moeder) zijn pijn beter kan inschatten dan de persoon met de pijn zelf.... heel knap vind ik dat altijd.
Ik snap dat jij door je eigen ervaring vooral reageert op 'last van haar rug', maar jij weet toch helemaal niet hoeveel last deze vrouw heeft? Daar is TS helemaal niet op ingegaan verder. Daarnaast is dat helemaal niet aangedragen als enige reden voor afwijzing. Jij hebt 3 operaties aan je rug gehad, en het is begrijpelijk dat jij iets heel anders verstaat onder last van je rug hebben dan iemand die bijv een hernia heeft of iemand die wat zwakkere gewrichten heeft of spierpijn. Mijn vader heeft ook veel last van zijn rug, 3 niet geopereerde hernia's, maar kan nog prima onze kinderen tillen en past woensdags op. Dus bij hem is het een nog dragelijke last.
Dat is nou precies mijn punt, dat weet alleen de moeder van ts zelf en niemand anders hoeveel pijn zij heeft... snap je? een ander kan nooit inschatten hoeveel pijn je wel of niet hebt. ts schrijft letterlijk ´Kijk als ik zou denken dat mijn moeder het lichamelijk echt niet aankan zou ik het haar niet eens vragen.´... Haar moeder geeft aan dat ze het lichamelijk niet aankan. Hoe weet ts nou dat dat wel zo is? Precies.
Dan nog vind ik persoonlijk dat moeder zich maar even flink op de tanden moet bijten en zich moet vermannen. Haar dochter heeft haar nodig! En ja, ook ik heb weleens kruipend en strompelend van de rugpijn voor mijn kinderen moeten zorgen, niet leuk maar soms moeten dingen. Wellicht komt mijn mening doordat wij in onze families altijd op elkaar terug kunnen vallen, wat er ook aan de hand is
Ik vind dat echt te idioot voor woorden omdat zo te stellen. Dus iemands pijn is onzin en ze verbijt zich maar!?! Ook als dat betekent dat die persoon vervolgens de weken erna te beroerd is om een stap te verzetten omdat het zoveel energie en pijn heeft gekost?? Ik ben blij dat ik mijn moeder niet zou dwingen door haar grens heen te gaan zeg in het kader "altijd op elkaar terugvallen".
Om in dat straatje te blijven kun je dan net zo goed zeggen dat ts zich niet zo moet aanstellen. (en nee dat vind ik niet maar bij wijze van)
Nee absoluut niet. TS heeft haar moeder heel hard nodig en dan sta je voor elkaar klaar, kosten wat het kost in mijn optiek. Ze vraagt het niet om zelf een weekje te gaan relaxen oid. Maar niet iedereen denk daar hetzelfde over maar goddank mijn omgeving wel.
Ze kan het niet aan, klaar en duidelijk lijkt me. Ik zal mijn moeder never nooit laten struggelen puur omdat het voor mij anders moeilijk gaat worden. Maar niet iedereen denkt daar hetzelfde over, zoals je zelf ook zegt. Het zijn mijn kinderen, het is mijn probleem, moeder geeft aan dat ze het niet trekt, zelf oplossen en niet die vrouw gaan overbelastem, dat is mijn optiek.
heb dit probleem net aan mijn moeder voor gelegd. haar antwoord was nee. net ee. uit zondering alleen als er geen andere oplossing is. en als ik wer opgenomen zou moeten worden van wege. mijn dspressie is het nee. wel als ik een ongeluk krijg en het echte ziekenhuis in moet. zou ze hier in mijn huis komen oppassen. maar niet vasn harte ze is. nu paz 61' ja geb nog een jonge moeder. ee. voordeel nu voor haar is dat mijn kinderen nu al wat groter zijn jongste bijna vier. dus hoeft ze daar minder achter aan.
Wow Nou mijn moeder heeft net een knie operatie gehad, die kan echt niet oppassen hoor, maar blijkbaar in jou optiek wel. Als mijn moeder niet kan oppassen omdat ze lichamelijk en/of geestelijk niet aankan, wie ben ik om haar te verplichten dat ze moet zorgen voor mijn kind omdat ik geen oppas heb voor een week. Dan had ik ervoor gekozen dat mijn vriend thuis zou blijven (hoe hard ik hem nodig zou hebben als ik in de situatie van ts zou zitten) dan hoop ik dat iemand anders met mij mee zal gaan die mij ook goed steunen, zoals mijn moeder of mijn zussen.