Jammer Bo dat je een regel eruit pikt en het persoonlijk opvat en vergeet wat ik heb getyp waarin staat dat het niet alleen om jou gaat maar de algemene ver(w)achting van het onderwijs en ouders versus leerkracht. Nogmaals het gaat niet om het medische brilletje. Maar lees vooral wat je wil lezen, goed bedoelde adviezen waar je zelf om vraagt, feedback wordt in de wind geslagen of dusdanig geïnterpreteerd alsof ik jou zou afvallen wat hier niet de strekking van is. Gelukkig lezen veel leden het geen wat ik wel probeer aan te geven. Voor andere ouders zijn de broekplassers of haren in een staartje net zo belangrijk als het brilletje van jouw dochter, medisch of niet. Overigens hebben wij ook voor medische handelingen protocollen die door beide partijen getekend moeten worden. Het gaat er niet om dat jouw wens niet reëel is, dat heb ik ook al een aantal keer aangegeven alleen haal jij er nu een zin uit, die alles uit zijn context trekt. Het gaat erom welke afspraken er met de LK, school gemaakt worden. Zonder daar meteen voorbarige conclusies uit te trekken. Ik probeer alleen te schetsen hoe veel ouders denken en hoe LK'en proberen met zoveel mogelijk rekening te houden. Helaas kon je vroeger water uit de kraan drinken, nu moet het eerst voor gekookt worden. Om alleen beide kanten te begrijpen en naar elkaar te LUISTEREN kan er naar een oplossing gezocht worden. Ik blijf er dan ook bij dat het geen omwille is, dat lees ik dan ook terug in ALLE reacties van de LK'en hier. En geloof me ik maak nu niet elke week de kattenbak schoon en heb hier in een ander topic ook een flinke sneer over gehad met wat voor slechte poezenmoeder ik zou zijn helaas ga ik daarvan u over mijn nek. Dit betekend niet dat ik het niet wil doen maar dat ik naar mogelijkheden moet zoeken hoe ik het wel kan doen. Z. Heb ik de kattenbakvulling en voer aangepakt. Voor nu geen stinkende katten en een minder misselijke ik. Oorzaak, gevolg, oplossing! Mede dankzij de (soms kritische) forummers.... En nee de kattenbak of mijn poes is idd niet te vergelijken met de bril van jouw dochter maar het gaat om openstaan voor feedback van verschillende kampen. Het is veel makkelijker om aan te horen wat een rot LK dat had ze moeten doen... Dan te horen krijgen "Frietje, probeer eens ander voer, of andere kattenbak korrels". Want wat vond ik mijn katten op dat moment (de leerkracht) gemeen!
Wat jammer dat dit allemaal zo verkeerd begrepen is. Ik ben het volledig eens met Frietje. De onwil is er zeker niet. Het is alles wat erbij komt kijken. Vaak denken ouders dat zij de enigen zijn met een vraag/ verzoek tbv hun kind. Probeer gewoon een goed gesprek met de juf aan te gaan en geef de juf ook wat tijd om even te wennen aan haar taakje. Uiteindelijk is dat ook een routine geworden en zal ze het echt niet vergeten. Ik wens je veel succes.
Hmmm, volgens mij heb ik nergens gezegd dat ze niet willen. Ik weet juist niet waarom het niet gebeurt. Dat is het hem juist. Ik wil sowieso met ze in gesprek, want situatie zo laten, wil ik niet. Maar voordat ik in gesprek ga, wil ik alles voor mijzelf op een rijtje hebben voor het geval ik iets over het hoofd zie. Verder als ik eerlijk ben, neig ik er wel eerder toe om te denken dat ze het niet willen omdat ze het consequent niet doen. Als je het 1x vergeet in alle hectiek doe je het een andere keer immers weer wel. Maar ze doen het nooit, dus dan is het meer een patroon dan een keertje vergeten. Je kunt het toch niet elke dag vergeten? Lijkt mij. Maar goed, ik wil hier echt open en onbevangen in staan. Dus ik ben nog niet tot een conclusie gekomen wat er aan de hand is. Daarvoor moet ik immers eerst het gesprek aangaan. Neigingen om van het slechtste uit te gaan probeer ik serieus te bedwingen. Beetje emotie versus verstand zeg maar. Wat ik er ook heel moeilijk aan vind is dat ik juist heel direct ben en niet goed ben in de communicatie met vrouwen. Ik kan er gewoon niet over uit dat ze zeggen het te doen maar het niet doen. Dan wordt het zo'n welles nietes discussie die nooit positief uitpakt. Dus ik moet nu een manier bedenken om het bespreekbaar te maken zonder iemand tegen het zere been te schoppen. Daarom heb ik er juist nog niets over gezegd. Dat ga ik dus doen, maar ik wil het goed doen. Zoals ik zei ben ik van het gronding voorbereiden .
Verder heb ik juist het idee dat een aantal leerkrachten hier hun gevoel en frustratie over alles wat van hen verwachtwordt tegenwoordig door ouders op dit topic, op mij, projecteren. Daar ging dit topic niet om. Ook vind ik dat je onderscheid moet maken tussen hulpvragen met een medische basis en andere verzoeken. En for the record, een bril is wel degelijk een medisch hulpmiddel. Ik weet niet wie zei dat dat maar mijn mening is. Maar zie hieronder Wet op de medische hulpmiddelen artikel 1. Artikel 1 <LI class="wettekst-item top-lijn"> 1.In deze wet en de daarop berustende bepalingen wordt verstaan onder: <UL class="expliciet whitespace-small"> a. medisch hulpmiddel: elk instrument, toestel of apparaat, elke software of stof of elk ander artikel dat of die alleen of in combinatie wordt gebruikt, met inbegrip van elk hulpstuk en de software die voor de goede werking ervan benodigd is, dat of die door de fabrikant speciaal is bestemd om te worden gebruikt voor diagnostische of therapeutische doeleinden, en door de fabrikant is bestemd om bij de mens te worden aangewend voor: <UL class="expliciet whitespace-small"> <LI class=li> diagnose, preventie, bewaking, behandeling of verlichting van ziekten, <LI class=li> diagnose, bewaking, behandeling, verlichting of compensatie van verwondingen of een handicap, <LI class=li> onderzoek naar of vervanging of wijziging van de anatomie of van een fysiologisch proces, <LI class=li> beheersing van de bevruchting, waarbij de belangrijkste beoogde werking in of aan het menselijk lichaam niet met farmacologische of immunologische middelen of door metabolisme wordt bereikt, maar wel door dergelijke middelen kan worden ondersteund; </UL> b. voorhanden hebben: ter aflevering voorhanden hebben; c. toepassen: bezigen bij wege van uitoefening van enige functie in het maatschappelijk verkeer; d. gebruiker: degene, die een medisch hulpmiddel bezigt anders dan bij wege van uitoefening van enige functie in het maatschappelijk verkeer; e. Onze Minister: Onze Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. </UL> 2.Deze wet is niet van toepassing op geneesmiddelen. Bril is hulpmiddel bij visueel handicap.
@Bo75, deze post bedoelde ik. Hier lees ik toch echt dat je vindt dat ze haar zo weinig WILLEN helpen. Ik denk zelf dat het niet, niet willen is. Maar daar zal je misschien achter komen als je in gesprek gaat.
Ik zou gewoon eerlijk zeggen dat je het lastig vindt om het gesprek aan te gaan. Dan kom je kwetsbaar over en staat een ander waarschijnlijk eerder open voor zo'n gesprek. Ik denk dat je gewoon kan vragen waarom het niet gebeurt omdat je tot een oplossing wil komen. S6 ermee!
OK, ik was het mij echt niet bewust, maar het klopt inderdaad. I stand corrected. Een Freudiaanse verschrijving kennelijk. Ik wil niet dat ze het niet willen maar ik ben er wel bang voor. Wat het nou precies is, moet ik dus nog achter komen. Althans hoop ik dat wel uit het gesprek gaat komen. Anders blijft het vaag.
Ik ben zelf juf en heb ook kleuters gehad, maar wat een onzin dat je teveel zou vragen. We hebben kinderen met adhd-medicijnen, suikerziekte dus prikken, jongetje met katheters en al wat niet meer en in het kader van passend onderwijs moet alles kunnen en dan zou een brilletje schoonmaken teveel zijn? Nee hoor, gewoon aangeven dat je merkt dat dit niet gebeurd en dat dat voor je kind heel vervelend is.
Ja, dat kan wel! Je hebt zo veel waar je om moet denken als je in de klas staat, dat je alles wat niet routine is en niet opvalt heel makkelijk vergeet. Je wil niet weten hoe vaak ik hetzelfde soms vergeten ben. Dan moest ik bepaalde leerlingen uit een klas spreken. Dacht ik: "ik moet niet vergeten hen aan het eind van de les bij me te roepen." Na de les in een leeg lokaal dacht ik dan: "shit, vergeten". Op die manier duurde het soms drie weken voor ik de desbetreffende leerlingen een keer gesproken had. Ik vergat het echt steeds. Ik zou er vooralsnog echt van uit gaan dat het geen onwil is, maar dat het gewoon nog geen routine is, zoals ik ook in mijn vorige post al schreef! Dan hoef je er ook niet echt verdrietig over te zijn, want die routine gaat heus nog komen.
(Even een vrolijke noot ) Dit doet me denken aan een conference van Marc-Marie Huibregts, waarin hij zegt: "Ik kan zeggen over uw bril: U bent visueel gehandicapt, maar ik kan ook zeggen: het is een sieraad voor uw gezicht."
Slik.... Dit vindt ik echt erg.... Open jas in de winter, dat kan gewoon echt niet. Ik ben blij dat ik als juf nog wel geniet van die kleine momenten met de kids, even dat individuele, wat zo nodig is voor hun zelfvertrouwen, veiligheid en wat aandacht!
Ik ben dan geen juf, maar lijkt me idd dat bovenstaande best mogelijk moet zijn. Zo niet, dan ligt dat denk ik ook je eigen manier van werken Sjonge.....geen tijd om een doekje over de bril glazen te halen
Wow, bijzondere reacties hier zeg. Hier een brugklas juf, dus relatief zelfstandige kinderen (overigens wel speciaal onderwijs, dus nog wel eens wat extra begeleiding vereist), maar zelfs op deze leeftijd help ik nog wel eens met kleine dingetjes: een armbandje vastdoen, een vastgelopen rits losmaken, een veter uit de knoop halen, whatever. Juist leuk toch, dat je ze met simpele dingetjes een stukje op weg kan helpen, wat voor moeite is dat nou
Misschien moet je het dan opschrijven? Zodat je het niet vergeet. 3 weken iemand moeten spreken en dat steeds vergeten klinkt wel erg. Het zal maar belangrijk zijn....
Maar tussen vier en vijf jaar zit motorisch natuurlijk een groot verschil, dat kun je niet zomaar vergelijken. En TS zegt toch dat ze heeft geoefend, maar dat het NOG niet lukt?
Opschrijven werkt niet, want dan moet ik dat wel lezen op het moment dat ik ze bij me moet roepen. Ik heb ook wel eens geprobeerd om het op het bord te schrijven als geheugensteuntje, maar ook dat werkte niet. En als het echt zeer belangrijk is, zoek ik de desbetreffende leerling(en) tijdens de pauze wel even op in de aula. Het gaat dus om dingen die niet per se heel belangrijk zijn, maar wel even moeten.
Heb je geen dagplanning? Mijn dagplanning ligt op mijn bureau, daar kijk ik regelmatig op. Daar schrijf ik alles op. Welke kinderen moeten verbeteren/iets moeten inhalen, als kdn. Naar de dokter moeten oid, als kinderen medicijnen moeten hebben (of als er een bril schoon gemaakt moet worden).
Wat ben ik blij met met mijn 4-jarig kind zijn juf. Die behandelt de kinderen echt met liefde en zorg. Zoals je thuis ook doet. Je leert ze op die leeftijd toch zelfstandig worden ipv dat je verwacht dat ze maar alles kunnen en anders hebben ze pech.
Een bril is wel degelijk medisch. Het zit in de aanvullende verzekering en wordt door een arts voorgeschreven en iedere 3 maanden wordt de voortgang van het oog gecontroleerd. Het bepaalt hoe hij de rest van zijn leven kan kijken. Dit kan invloed hebben op zijn job later. Anders dan antibiotica moet een bril minimaal tot 12 jaar ipv een week maar is niet minder belangrijk. Je moet er goed door kunnen kijken, moet dus schoon zijn, anders word je kind nog steeds beperkt.