Gefeliciteerd met de geboorte van jullie mooie mannetje! Wat vreselijk oneerlijk dat hij niet langer bij jullie mocht blijven! Ik pink een traantje weg, en wens jullie heel veel sterkte toe met het verwerken van dit onmenselijke verlies!
Oh madelein... wat mooi was Sam. Wat een geweldig kind. Ik wil mijn Oliver aan jou laten zien maar weet het niet hoe mag ik een foto aan jou sturen. jij hebt een prachtig jongen gemaakt.
Dank je wel firsttimemom. Hij is en blijft onze zoon, en in onze harten zal hij altijd bij ons zijn... @letloa ik kan je mijn email adres pb'en? Of jij mij die van jou?
Ik zag je foto in een ander topic staan en ben je verhaal daardoor gaan lezen. Wat ontzettend heftig en ongelofelijk dat sommige mensen dit mee moeten maken.. Het is af en toe zo oneerlijk. Ik kan me voorstellen dat je worstelt met schuldgevoelens. Maar weet je, een zieltje kiest zijn ouders uit. Sam had voor jullie gekozen en is net als zijn moeder een echte vechter geweest. Jij kan hier niks aan doen. Je bent de beste moeder voor hem die je maar kunt wensen. Ik wil je heel veel sterkte toewensen en wat een ontzettend mooi mannetje is Sam!
Wat een verschrikkelijk mooie gedachte dat Sam ons uit heeft gekozen... Dank dat je dat met me wilde delen. Tranen in mijn ogen... Ik ben Sam eeuwig dankbaar dat hij even bij ons wilde zijn. @cindy: dank je wel, lief.
Mijn mama hart huilt met jullie mee...wat een ondragelijk, onmenselijk verlies. Woorden schieten altijd tekort...ik ben een moment stil uit respect voor jullie..heel veel sterkte!
En weer tranen in mijn ogen. Via 1 v.d. moeders las ik dat jij je verhaal hier had gedaan. Heel mooi omschreven. Ik vond het fijn om te lezen, we hebben toch met je mee geleefd. Het verhaal is nu compleet. Wat fijn dat Sam jullie ook heeft kunnen ontmoeten, hij mag trots zijn met zulk soort ouders als jullie. Veel sterkte voor jullie! Knuf!
@princess25: super lief, dank je. Nog heel erg bedankt voor al je medeleven en steun in dat vreselijke weekend.
Och meid ik heb er geen woorden voor. Wat een enirm verlies! Gecondoleerd en heel veel sterkte met het verlies van Sam!
lieve Madeleine, Ook ik heb je verhaal met tranen in mijn ogen gelezen. Het lijkt ook erg op wat ik zelf in augustus heb moeten mee maken. Ik heb een week in het ziekenhuis moeten liggen omdat de bevalling niet op gang kwam en er een fikse baarmoederontsteking bij kwam. Ook het geboortekaartje met voetjes hebben wij bijna zo gedaan. Voor mij zelf was dat een mooi proces om het een plaatsje te geven. Vind het wel echt heel mooi voor jullie dat Sam nog een uur geleefd heeft! Ongelofelijk met deze zwangerschapstermijn! Ik wil jullie echt heel veel sterkte wensen met dit verdriet. Je zal merken dat de emotionele dagen blijven, dat je zo ineens vanuit het niets weer in tranen kan uitbarsten. Maar gelukkig komen er ook dagen dat je er minder aan denkt. Hopelijk hebben jullie veel steun aan elkaar, dat heb je nodig! Niemand is zo betrokken geweest bij dit afscheid als jullie samen. Heel veel sterkte!
Bedankt voor je reactie. Wat verdrietig dat jij ook zulke ellende hebt moeten doormaken Heb jij je kindje ook verloren door cervixinsufficiëntie? Die voetjes, zo mooi... Hebben jullie ook zoveel reacties gehad daarop? Sam was inderdaad in alle opzichten een klein wonder. Ook de gyn was er verbaasd over. Meestal schijnen kindjes al te sterven bij deze termijn als ze zo lang zonder vruchtwater leven. Maar zelfs dat was geen reden voor onze Sam om al te sterven. Iemand hier op het forum zei dat Sam zo lang is blijven leven om ons te leren kennen, en ons de kans te geven hem te laten voelen hoe ontzettend veel we van hem houden. Ik hoop dat dat zo is, dan heeft hij dat nog gevoeld. Samen redden we dit. We waren al een enorm hecht stel, maar dat is nu alleen nog maar sterker. Ondanks het verdriet proberen we ook naar de toekomst te kijken, de onderzoeken positief tegemoed te zien, en hopelijk over een paar jaar een broertje of zusje voor Sam. @Smiley en gul, ook bedankt voor jullie lieve reacties.
Wat vreselijk, geen ouder zou dit mee moeten maken . Heel veel sterkte met het verlies van jullie mooie ventje.
Hoi Madelein, Ons dochtertje is gestorven door een zwangerschapsafbreking waarvoor we zelf hebben gekozen. Ons dochtertje had het downsyndroom. Echt de allermoeilijkste en nog steeds de meest verdrietige keuze van ons leven. Helemaal goed zal het nooit voelen, we hebben gekozen wat na lang wikken en wegen voor ons het beste zou zijn. Mijn vliezen waren ook al aan het begin van de week gebroken en ons kindje is eind van de week geboren. Elke ochtend werd er een echo gemaakt om te kijken of de baby nog wel in de baarmoeder lag (ze waren bang voor scheuren van de baarmoeder omdat ik al een aantal dagen weeen had, ruim een jaar daarvoor een keizersnee). Ik kon er niet meer naar kijken, je hart breekt als je kindje daar nog ligt te spartelen. Die voetjes zijn aandoenlijk he. Ik heb een kopie van een afdrukje in mijn portemonnee, het voelt ook weer zo echt als ik ze zie. Ik heb niet veel reacties op de voetjes gekregen maar dat komt ook omdat ik het maar aan weinig mensen heb laten zien/ heb gestuurd. Wij hebben het kaartje slechts gestuurd aan de mensen die in die moeilijke tijd heel dicht bij ons hebben gestaan. Misschien is dat anders als je de keuze om de zwangerschap af te breken zelf maakt. Wij vonden het een verschrikkelijke keuze en hadden niet de behoefte om die aan jan en alleman voor te leggen en ieders mening over goed of fout te horen. Heb je wel mooie foto's gemaakt ook? En hoe heb je het eigenlijk gedaan met het afscheid? Of heb ik daar overheen gelezen in je topic....
@anne: bedankt voor je reactie. Wij hebben er bewust voor gekozen om wel kaartjes te sturen. Niet naar iedereen, alleen naar naaste familie en vrienden en ons werk. We hebben hiervoor gekozen omdat Sam al zo ons kind was. Na 3 jaar proberen en 2 eerdere mk waren we zo blij dat alles nu goed ging. Het is nog steeds bijna niet te verkroppen dat dit kerngezonde mannetje niet heeft mogen leven door mijn zwakke bm hals... Het afscheid van Sam zelf hebben we in het ziekenhuis gedaan. Sam heeft vanaf zijn geboorte totdat hij opgehaald werd bij ons op de kamer gelegen. Ik heb die maandag ochtend ook nog meerdere uren met Sam naast me gelegen met mijn hand op zijn kleine lijfje. We hebben Sam op laten halen door de begrafenis ondernemer. Hij bracht een mandje mee. Iedereen liet ons alleen, zodat we zelf op onze manier afscheid konden nemen en Sam in het mandje konden leggen. We hebben nog een tekst op zijn kleedje geschreven ter afscheid. Dit was erg moeilijk maar erg mooi. Sam is toen meegenomen naar het uitvaartcentrum. 2 dagen later, op woensdag 4 december is hij om 10.00 gecremeerd. Dit is stil gebeurd, dat wil zeggen dat er niemand bij was, wij ook niet. We hebben dit thuis herdacht. Een heel moeilijk moment... Op donderdag mochten we de as al halen. Die staat nu boven ons bed. Komende vrijdag hebben we een afspraak met een kunstenares die een urn met een kraanvogel erop gaat maken voor ons. Toen dit gebeurde was ik bezig met het maken van een mobile voor boven zijn wieg, van gevouwen kraanvogeltjes. Dus dit staat voor ons nu symbool voor Sam. Volgende week heb ik een afspraak bij een edelsmid om wat as van Sam in een ring te verwerken.
We hebben idd ook nog veel foto's gemaakt. Een ervan staat in het fototopic bij bevalling, en er staan er een aantal in Sam zijn fotoalbum bij mijn profiel.