Eens! Wederzijds respect moet er komen als je samen de kerst door wil komen. Maar elkaar leuk vinden of zelfs vriendinnen zijn hoeft natuurlijk niet. Mijn schoonzusje en ik zijn nu oké. We kunnen kletsen en ik vind het leuk als ze samen op bezoek komen. Maar ik hoef geen dikke vriendinnen te worden
Op je intro gebaseerd vind ik je echt een aansteller! Omdat je broertje zijn vriendin niet op "jou" manier introduceerd deugen ze beide niet en is de band verbroken? Jou man koos ervoor om je broertje op sleeptouw te nemen, moet je broertje dan nu zijn hele leven alle initiatief nemen omdat hij in zijn studententijd door jullie is ondersteund? Zelf heb ik een broer en een zusje en vind beide partners super leuk voor hun! Wij kunnen met zijn alle goed opschieten en eten vaak bij/met elkaar of pakken een film. Ze zijn ook gek op hun neefje en proberen daarom veel af te spreken. Er zijn ook vriendinnen/vriendjes langsgekomen die ik niet zo mocht maar de partner keuze is aan hun, niet aan mij. Mijn zwager heeft regelmatig een andere vriendin en vaak ook types die niet helemaal mijn types zijn maar daarom zijn ze niet minder welkom bij ons! Iedereen is welkom en je hoort bij de familie totdat de relatie weer is verbroken.
Mijn broer heeft een vriendin die 20 jaar ouder is, hij is in de 30 en zij in de 50. Ik heb daar geen problemen mee maar zij heeft ons uit elkaar gedreven, ik hoorde ineens niets meer van hem en als ik dan belde of mailde dan kreeg ik heel kort respons, tot hij het eruit flapte, zij mag mij niet, de reden is niet bekend, hij weet het zelfs niet en ik heb mijn broer daarna nooit meer gezien.
Ts, ik snap je wel. Ook de reactie van jou moeder trouwens, jullie zijn allebei haar kinderen ze wil die graag bij elkaar zien. Ik kan heel goed met zwager en schoonzus(vriend zijn jongste broertje) ik hou van hun als eigen broer en zus. Zijn oudere broer en vrouw mag ik ook wel graag. Zijn oudste zus en man, mwa, niet onze types, maar wel lieve mensen. Mijn(enige) zusje heeft een gast die bij ons niet binnen mag komen. Hij heeft mijn zusje lichamelijk meerdere keren erg mishandeld. En geestelijk doet hij dat nog steeds. Zij kiest ervoor om toch bij hem in een relatie te blijven en accepteert dat ik hem nooit meer wilt spreken sinds ik dit weet. Bij mijn ouders komt ie ook niet meer. Mijn zusje begrijpt dat. Ze kan/wil hem niet loslaten. Ik vind deze situatie verschrikkelijk!
Haha dat mag je vinden. Ik vind het vooral asociaal als je niet eens hallo kunt zeggen en je telefoon 5 min kan wegleggen. Daarnaast is initiatief nemen niet een woord dat mijn broertje kent. Prima, maar ik wil mijn kinderen graag opvoeden tot fatsoendelijke kinderen, daar passen mensen die alleen met hun telefoon en zichzrlf bezig zijn niet bij.
De vriend van mijn zus is een oude vriend van mij (geen ex) ze hebben elkaar ook eigenlijk via mij leren kennen. Helaas heeft me zus ooit gezegd dat ze zich verlaagd voelde als ik en mijn ex in de buurt waren. Daardoor bijna een jaar helemaal geen contact gehad. Sinds het uit is met die ex hebben we wel weer wat contact, maar het zal nooit meer als vroeger worden. Mijn man en de vriend van mijn zus kunnen het totaal niet met elkaar vinden. Allebei betweters... Ze accepteren elkaar overigens wel. Mijn schoonzusje van mijn man zijn kant is een vriendin van mij. Door haar heb ik mijn man leren kennen. Zij is getrouwd met zijn oudste broer De andere broer die de middelste is, kan ik het goed mee vinden, alleen zijn vrouw houdt hem erg onder de duim. Hij kan nooit is wat afspreken, of ze hebben het te druk, of hij moet op de kinderen passen oid. Zij zal ook zelden op verjaardagen binnen de familie komen en ook met kerst verwachten we haar niet bij mijn schoonouders (broer en kinderen dus ook niet) Toch is ze verder een prima mens, alleen totaal mijn type niet. We kunnen dan ook wel samen door een deur, maar echte vriendinnen nooit...
Ik heb één zus, goed contact mee. Woont, net als ouders, verder weg. Schoonzus en zwager goed contact mee. Schoonouders heb ik niet meer. Man heeft nog 1 zus en 1 broer, waar ze al jaaaaaren geen contact meer mee hebben gehad.
Sinds ik een kind heb denk ik er toch echt wat anders over. Vroeger maakte het me niet zoveel uit, maar nu een stuk meer.
Ik ben niet altijd te spreken geweest over de partnerkeuze van mijn broertje/zusje en andersom zal dat ook wel eens zo zijn geweest Maar dat betekent niet dat ik ze dat ooit gezegd heb. Mijn broertje en zusje waren er kennelijk gek op, dus wie ben ik om daar commentaar op te hebben? Gewoon groeten, praatje maken, vriendelijk zijn. Dat is fatsoenlijk en dat wil ik ook mijn kind meegeven. Contact verbreken puur omdat het gedrag je niet aanstaat, dat vind ik onfatsoenlijk. Je kunt beter het goede voorbeeld geven en er boven staan.
Ja dat heb ik dus niet. Die partner/broer/schoonzus voedt namelijk niet mijn kind op. Ze zien elkaar alleen af en toe that's it. Zou er niet te zwaar aan tillen. Je kunt nu eenmaal niet je hele leven bepalen wie met wie omgaat en hoe ze dat doen. Focus je op jezelf, hoe vaak zie je en jouw kinderen die lui nu helemaal? Jij bent degene die de meeste invloed van allemaal heeft op jouw kindren en zien dat het ook anders kan of mensen anders zijn is ook voor je kindren helemaal niet slecht. Daarmee vormen ze hun eigen wereldbeeld
Hoe oud is je broertje? Zelf denk ik dat je kinderen niet slechter worden van hun oom/tante. Neem aan dat ze niet dagelijks bij jullie in huis zouden zitten. Mijn broer is net student af en nog altijd into gameboys, nee is ook niet iets wat ik fijn vind. Ik zie mijn zoontje graag buiten, lekker hutten bouwen enzovoorts maar ik zal er nooit aan denken om, om die reden mijn broer niet meer uit te nodigen. Nu ben ik ook wel een familie mens.
Mijn ene broer is de eeuwige vrijgezel, mijn andere broer daarentegen is een heeeel ander verhaal helaas :s Heeft nu een relatie met een hele leuke vrouw wat vroeger een vriendin van mij is geweest, zijn elkaar uit het oog verloren en een paar maanden geleden is ze weer in mijn leven gekomen en ik hoop echt dat ze een blijvertje is.
Dat is waar! Ik focus me ook op ons gezin hoor haha, maar vroeg me gewoon af hoe het bij anderen gaat! Of dat wel allemaal meteen goed gaat enzo!
Ben het er niet mee eens, ligt er wel aan wat zij doen, sommige dingen zijn onvergeeflijk. Je kunt niet overal boven gaan staan!
Hij is 23. Nee gelukkig zien we ze niet dagelijks, nu maar sporadisch bij mijn ouders. Probleem was alleen dat hij er soms ook is als mijn zoon er is en dat vind ik niet fijn, dus dat heb ik aangegeven aan mijn moeder. Dus die dagen komt mijn zoon daar dan niet. Vooral vanwege het feit dat mijn moeder dat meisje dat aan mij dus nooit isvoorgesteld wou betrekken bij de opvoeding van mijn zoon als hij daar was. Dat was voor mij het probleem. Ik wil niet dat een volslagen vreemde voor mij aan mijn kind zit. Niet vervelend bedoeld, maar op de wereld lopen tegenwoordig genoeg gekken rond. Aangezien ik haar niet ken wil ik niet dat zij mijn zoon verzorgd. Ik ben trouwens ook wel echt een familie-mens, maar mijn broertje is gewoon echt veranderd in een lamzak die niet meer communiceert en nergens meer wat omgeeft. Nouja prima, maar dan kies ik ervoor om hem niet meer vaak te zien.
Ja ik begrijp wel wat ts bedoelt hoor. Mijn zwager is de eeuwige vrijgezel (valt op meisjes waar die verder niks mee gemeen heeft en dan is een relatie als snel over) mijn jongste broertje en zusje zijn nog te jong. Mijn andere zusje heeft net een relatie van 5 jaar achter de rug en had gelijk na(ook al een beetje tijdens maar dat is een lang en ingewikkeld verhaal)deze relatie een nieuwe vriend waar ze nu nog mee samen is. Het is een lieve jongen maar hij is nog echt niet zo volwassen als hij zou moeten zijn op zijn leeftijd. Ze gaan ook in sneltreinvaart want mijn zusje is nu zwanger en hebben nog geen huis (wel op zoek). Maar hoewel ik het niet altijd eens ben met hun keuzes en beslissingen accepteer ik hem ook helemaal in de familie. En ondanks zijn verleden kijk ik naar de toekomst en het geluk van mijn zusje. Dat is het belangrijkste. Maar ik heb hem wel op onfatsoenlijk gedrag aangesproken en dat hij bepaalde dingen niet meer moet doen en daar is hij het mee eens.
Er zullen vast dingen onvergeeflijk zijn, maar een beetje op je telefoon spelen en bankhangen Dan hebben we het m.i. over een lage tolerantiegrens. Het moet wel extreem vreemd gedrag zijn, wil ik het onvergeeflijk vinden. Dan heb ik het bijvoorbeeld over gewelddadig of crimineel gedrag.
Dat is het risico van een forum natuurlijk. Er zijn uiteraard veel meer dingen gebeurd. Maar die ga ik hier niet allemaal neerzetten. Maar jij vind het dus normaal dat als je een goede band hebt met je zussen zij via FB moeten vernemen dat je al 3 maanden een relatie hebt? En dat als ze je vriendin dan voor de eerste keer zien dat je geen eens de moeite neemt om haar voor te stellen of hallo te zeggen en gewoon op de bank blijft zitten en je zussen gewoon negeert? Ik vind dat persoonlijk vrij asociaal. Dat kan aan mij liggen, maar als mijn zoon zich ooooooit zo gedraagt krijgt hij echt een flinke trap onder zijn kont.