Hallo dames, Ik ben pas een kindje verloren. Hele zwangerschap gedragen maar door een hart afwijking een paar dagen later overleden. 2 jaar geleden ben ik met 20 weken een kindje verloren. Ik wil zoooo enorm graag een kindje. We hebben het niet enorm breed maar opzich hebben we alle spullen nog steeds.. Waar ik vooral mee zit is, zou ik het wel doen? Vriendinnen zeggen dat ik het verdien en dat het ons leven is. Me moeder daarentegen zegt dat mensen het me kwalijk zouden nemen... Hebben jullie ervaring hiermee? En wat is jullie mening hierover? xxx onzekere mama
Onze dochter is in mei overleden aan hlhs (ze is overleden na een operatie aan een complicatie) Maar nu zwanger van de 3e. Met 16 weken hebben we een guo gehad in wkz en tot nu toe is er geen afwijking te zien Met 20.6 heb ik weer een guo en dan gaan ze weer kijken
Gecondoleerd met dit vreselijk verlies Volg je hart meid , wij zijn ook twee kindjes verloren 1 in 2010 en 1 in 2012 tussen die twee nog een kindje gekregen en weer zwanger en tussentijds ook nog twee miskramen . Laat je niet lijden door wat anderen er van vinden , zij staan namelijk niet in jullie schoenen en voelen niet jouw gebroken moederhart . Wij zijn ondanks de meningen van anderen ( en deze waren echt niet altijd positief) doorgegaan , en daar ben ik heel blij om. succes & liefs
Allereerst een dikke knuffel!! Ik begrijp niet helemaal waarom anderen het kwalijk zouden nemen?? Jullie hebben net zoveel revht op een kleine dan ieder ander!! Jullie zijn de enigen die daarover beslissen!!
Ik zou me dus helemaal niets aantrekken van wat anderen mischien zouden zeggen .....als jullie er klaar voor zijn en er weer voor willen gaan dan heb je daar alle recht toe ! laat je vooral geen dingen in de mond liggen hoor het is jullie van harte gegund!!
Bijna alle moeders die hun baby verliezen willen zo snel mogelijk weer een kindje om voor te zorgen. Mijn dochtertje was een half jaar toen ze 5-10-2007 overleed en eigenlijk wilde ik toen ook niet meer leven. Voor mijn oudste 3 kinderen ben ik toch doorgegaan. Gelukkig heb ik nog een dochtertje gekregen op 23-6-2009. Het is heel bijzonder om te ervaren dat je naast het grote verdriet wat je altijd zal hebben toch ook kan genieten van je kindje. Het gaat om jouw leven, daar hebben andere mensen toch helemaal niets over te zeggen. Ze zouden toch ook gewoon blij voor je kunnen zijn als je hopelijk weer zwanger wordt en een gezond kindje krijgt? Sterkte, Marleen
Hoezo zouden mensen jullie dat kwalijk nemen? Bah! Niets van aantrekken hoor, jullie verdienen ook een (gezond) kindje Als het voor jullie goed voelt, gewoon doen!
Ik zeg, volg je gevoel.... Ik ben afgelopen januari ons kindje verloren (ze had ook hlhs). Mijn kinderwens was alleen maar groter geworden. 2 maanden later raakte ik weer zwanger en ik heb eigenlijk alleen maar enthousiaste reacties gehad. Iedereen gunde het ons en vooral na zo'n zwaar verlies. Maar als ik eerlijk ben, al zouden mensen commentaar hebben gehad dan had ik me daar niks van aangetrokken.... Je moet het gewoon zien dat je voor een broertje of zusje gaat voor je eerste 2 kindjes.
Wij hebben meerdere miskramen gehad en afgelopen november een doodgeboorte met 21 weken. Nu heb ik al 2x de opmerking gekregen in de trant van 'nu zal je wel stoppen, want je hebt nu al zoveel meegemaakt'. Ik kan hier echt helemaal niets mee, want na elk verlies wordt de wens eigenlijk alleen maar sterker. Jullie zullen net als wij nog zoveel liefde te geven hebben. Volg je hart en ik hoop dat jullie ook zo'n mooi wondertje in jullie armen mogen sluiten en groot zien mogen worden.
Ik kan me daar niks bij voorstellen dat mensen het jullie kwalijk zouden nemen. Zou eerder denken aan medelijden (waar je misschien evengoed niet op zit te wachten). Nee, zie echt geen reden om het niet te doen. Als jullie het nog eens willen proberen zou ik daar zeker voor gaan!!
die vriendinnen zijn toch juist heel lief? Haar moeder is degene die zegt dat anderen het ts misschien kwalijk zullen nemen.. Ik denk dat je moeder gewoon zelf heel bang is voor nog meer leed.. je bent ten slotte haar dochter die ze steeds ziet lijden... Maar ik vind dat je er gewoon voor moet gaan hoor! Desnoods eens aan de artsen vragen wat wijsheid is?
Ook ik heb mijn eerste zoontje Dani* verloren na 22,2 weken zwangerschap. 2013 ben ik mama geworden van ons dochtertje Jenna. Dus meisje je eigen gevoel volgen, en weet je een kindje heeft veel meer aan ouders die super veel van hem of haar houden dan heel veel centjes daar koop je niks echt belangrijks mee toch succes meid. Hopelijk word dit jullie jaar!!!
Wat herkenbaar allemaal, maar ik vraag me ook af, wie zou het je kwalijk kunnen nemen? Ook ik ervaar, na een kindje met 23 weken verloren te hebben, en 5 miskramen, dat mijn wens naar (nog) een kindje alleen maar groter wordt. Ik weet niet wat mensen om ons heen denken, dat maakt me aan de ene kant weinig uit, maar het geeft me ook wel eens het gevoel dat ik het zelf 'niet goed doe' door toch steeds weer voor een nieuwe zwangerschap te gaan. Er is ook wel eens tegen ons gezegd: nu ben je er zeker wel klaar mee hè? Daar kan ik zo boos om worden, wat mij over het verdriet van het verlies hielp, was de hoop op een gezond kindje.... Het is al erg genoeg dat jullie je kindje moeten missen, en een ander kindje neemt het verdriet over je eerste kindje niet weg, maar door de blijdschap en het geluk komt het wel wat meer in evenwicht allemaal, dat is hoe ik het ervaar tenminste!
Allereerst gecondoleerd met dit enorme verlies... eerst een voldragen zwangerschap en bevallen en daarna verloren.. wat Verschrikkelijk!!! daarna de 20 weken echo..2 verloren.. ik gun het je van harte! en dont mind wat anderen ervan vinden.. zie boven van XmoonlightX ik ga daar 100% in mee! dikke kus...