Tuurlijk is dat relatief, maar eerder in dit topic waren het gewoon een paar anekdotes, grappige gebeurtenissen uit een bevalling, en niet de hele bevalling zelf Die korte grappige stukjes zijn een stuk leuker om te lezen
Inderdaad, vind het ook jammer om hele verhalen te lezen die niet grappig zijn. Snap dat mensen het kwijt willen, maar m.i. is dit niet het topic daarvoor. Maar goed, dit is ook geen topic voor mijn gezever, dus kom maar weer op met die hilarische stukjes!
Het enige wat onder de noemer grappig zou kunnen vallen is dit: Tijdens de inleiding liet de vk horen dat het ctg apparaat ook andere geluidjes kon maken: een zee geluid, happy birthday (hoe hilarisch) en een wiegenliedje(geen idee meer welke, maar in ieder geval zo een die in elk muziekdoosje en boxmobiel wel zit) En op het moment dat het gepuft moet worden ga ik steeds puffen op dat vreselijk zoete wiegenliedje. Ik werd er zo flauw van. Ik had pijn alsof ik dood ging en dan pufte ik op een zoetsappig deuntje.. Dus het ging zo: Pufpufpuf, en dan met al mijn oerkracht: IK pufpuf MOET pufpuf NU puf EEN pufpuf ANDER puffff DEUNTJE. Waar mijn man zo bang van werd dat HIJ (die klassieke muziek een lust voor het oor vindt, voor zijn plezier de hele mattheus passion uitzit en het liefst de johannes er nog achteraan, die van zijn levensdagen nog geen biertje heeft genuttigd, guus meeuwis nog niet op straat zou herkennen en op Groots met een zaggggte g nog niet dood gevonden zou willen worden) een guus meeuwis inzette... Echt, ik pieste in mijn kraamverband. Dus de rest van de dag pufte ik op lalaaaa lalalalalala lalaaaa lalalalalala lalaaaaa lalalalalala van het dondertenhetbliksemt.. Verder was het misschien memorabel dat de gyn zei , toen ik mijn excuses aanbood voor mijn wanstaltige gedrag en dat ik haar heel dankbaar was, dat ik als dank mijn dochter wel naar haar kon vernoemen
's avonds nadat onze zoon was geboren middels keizersnee en ik terug was op de verloskamer kwam de arts nog even kijken. Toen hij zag dat het goed ging klopte hij op mijn been en zegt: veel geluk en geniet ervan. Ik zeg: ja bedankt maar vanwege de ruggenprik heb ik geen gevoel in mijn benen. Die arts moet dubbel gelegen hebben toen hij de kamer uit was.
Ik heb een keizersnede gehad vanwege stuitligging en had het daar nogal moeilijk mee. Ik was ook erg rebels op het einde van mijn zwangerschap. Ik wilde in ieder geval dat de bevalling natuurlijk zou starten en dat gebeurde, mijn vliezen braken! Wij als een gek naar het ziekenhuis, daar heeft de dokter nog gekeken of de kleine misschien nog gedraaid was, maar nee, dus ik werd naar de ok gereden, ruggeprik lukte niet, dus algehele narcose. Beleid is dat als je onder narcose gaat de partner er niet bij mag zijn. Dat zag ik dus helemaal niet zitten dus ik zeg: "Als mijn vriend er uitgezet wordt spring ik nu van die tafel en klaar ik het zelf wel op de wc! Wat een ouderwets gedoe!!" God wat was ik pissig haha. En de dokter me maar rustig proberen te krijgen Het heeft gewerkt, vriend is er al die tijd gewoon bij geweest
Heb je ook weer gelijk in. Sorry. Was meer dat ik wel vond dat i;k me genant had gedragen, maar toen ik het ging opschrijven werd het vollediger dan de bedoeling was.
Ik ben ingeleid vanwege veel vruchtwater en een groot kindje. Nou ze hebben het geweten ook met dat vruchtwater. Ik moest al lachen toen we een kamer kregen toegewezen. Deze heetteceaan. Nou een oceaan was het ook. Ze gingen Mn water breken. Mn moeder aan 1 kanten man aan de andere kant en de vk in zat op het bed tussen Mn benen. Mn water breekt. Er zijn 20 celstof matjes nodig geweest. Mn man en ma hielden de zijkanten steeds omhoog op het een beetje op te vangen. En nog heel de vloer nat. En zelfs nog de vk haar hele broek van heup tot sok zeik nat. Ik steeds sorry,sorry maar het bleef maar stromen. Kwam geen einde aan. Verder heb ik tijdens Mn weeën steeds pokke,pokke,pokke geroepen afwisselend met:de hel.,de hel.
Na de bevalling kwam de placenta niet en moest ik met spoed naar de ok vanwege het bloedverlies. Volgens mij liep het van het bed af toen we door de gangen re(n)den.... Toen de gynaecoloog de mensen uit de lift stuurde omdat wij eerst moesten heb ik alleen maar 'sorry, sorry' gezegd.... Iedereen keek me een beetje raar aan en toen op de ok de deken van me af ging en ik het rode bed zag, begreep ik wel waarom
Joh, zeg je toch geen sorry voor. Was ook niet persoonlijk hoor, gewoon in het algemeen. Vind het heerlijk om die hilarische stukjes te lezen. In dit topic komt overigens veel sorry naar voren, herkenbaar, ik heb ook niets anders geroepen. Zeg niet steeds sorry, zei de VK. Ik: sorry...
Geweldig om te lezen dit....ben vanaf pagina 1 aan het lezen en na 4 dagen pas bij 52 maar ik blijf het lezen.....te leuk! Mijn bevalling ging eigenlijk zonder hele genante momenten. Direct na het breken van mn vliezen moest ik poepen dus ik was alles al fijn kwijt voor het persen Ik ben ingeknipt omdat mn dochter een sterrekijkertje was en ze moest gehaald worden met een vacuümpomp. Was al 1.5 uur aan het persen....pfff De gyn deed er een uur over om me te hechten en op een gegeven moment was ik mn gene weer terug aan het krijgen. Wilde zo graag mn benen weer bij elkaar hebben. Daarna werden we met zn 3tjes even alleen gelaten en heb ik express 3 glazen water naar binnen gegoten.....ik wilde zo graag naar huis en je moet dan zelf geplast hebben. Ik moest eigenlijk ook wachten met douchen op de vpk maar ik had zoiets van hup....gas erop. Had nog een waakinfuus en had die er bijna nog zelf uitgehaald (ben vpk) Heb toen ook heel romantisch mn vriend gevraagd om toezicht te hebben op mn geplas zodat ik dat ook kon bewijzen en we naar huis mochten. De volgende bevalling is ook in het zkh en ik ben voornemens nu toch iets rustiger aan te doen. Hoop dat de adrenaline na de bevalling me deze keer iets meer geduld behoudt.
Sta nu weer vlak voor een bevalling en verheug mij er al enorm op, not Deze verhalen geven de burger moed! Ik heb geen super grappige stukjes. Weet alleen dat ik bij laatste bevalling naar de lift werd gereden en naar beneden moest voor een ruggenprik. Pijn was niet te harden voor mij bij inleiding. Ik lag al luid kreuend in dat bed en bezoekers voor andere afdelingen die gewoon zelfde lift gebruikten zaten mij raar aan te kijken. Ging op dat moment langs mij heen maar later dacht ik hmm, wat raar eigenlijk dat dat niet gescheiden kan. Verpleegster werd denk ik beetje zenuwachtig van mij want reed met mijn bed en mijn toen zo zo lichtvoetige ik voluit over teen van mijn partner. Toen stond hij ook te kreunen van pijn en hadden we nog meer bekijks :") Ik kan mij verder heel goed herinneren dat ik op het einde van de bevalling mocht persen. Ruggenprik was uit en ik vond het verschrikkelijk. Heb denk ik heel erg gemopperd en groepen ,, ik wil niet meer, dit doe ik nooit meer,,\ Kreeg zoontje er zo moeilijk uit. klopte later ook wel want grapjas had zijn handje naast zijn hoofd ... Ik kijk er weer enorm naar uit
Up Super grappig en leuk om te lezen... Dat maakt het iets wat minder eng.... Maar heb er nog even voor haha.
Mijn bevalling ging soepel, praktisch vlekkeloos en op een half uurtje na echt geheel pijnloos. Men geloofde niet echt dat ik al daadwerkelijk 8 centimeter ontsluiting had, zou over een uurtje wel nog eens komen kijken en een kwartier later begon het toch wel erg veel pijn te doen en beet ik mijn vriend toe om NU de dokter te gaan halen want ik EIS pijnstilling; volledige ontsluiting.... Verder heb ik alles en iedereen bij elkaar gevloekt; met name de dokter en gevraagd of hij kinderen had en zelf de bevalling bij zijn vrouw gedaan had (ja) en dat ik spijt met hem had. En de verpleegster ging iemand bellen en zei: ze is nu aan het persen; en ik vond het gewoon zo ontzettend onbeschoft dat ze aan de telefoon hing terwijl ik voor mijn gevoel lag te creperen dat ik haar er ook verbaal van langs gegeven heb. Sorry hoor, maar wie gaat er nou bellen op zo'n moment? Ik brulde: HANG OP, wie belde je eigenlijk? Mijn schoonmoeder ofzo? En ze stamelde: nee, een collega, even laten weten waar ik ben... Waarbij ik al niet eens meer weet hoe ik gereageerd heb, maar het verdiend ongetwijfeld geen schoonheidsprijs.
Ik was tijdens de bevalling zo in mijn eigen wereld en door elkaar. Shelly was geboren en toen.. Gyno: papa hoe heet de kleine meid? Papa: Shelly (naam gespeld) Gyno: okee ga maar met je dochter mee we roepen je als je zoin etaan komt. Papa was de kluts kwijt en wist niet of hij moest zitten,sttaan of liggen en toen werd hij geroepen want zijn zoon kwam eraan. Papa kwam en Jovi ook! Assistent: mama hoe heet de kleine man? Ik: Jovi! Assistent: hoe schrijf je dat? Ik: al sla je me dood.. Assistent keek me aan als of il gek was haha. Ik schaamde me kapot erna, nu zie ik de lol er wel van in.. (Had med voor zwangerschapsvergiftiging was onder invloed)
Hier wegens zwangerschapsvergiftiging ingeleid men men wat een weeenstorm ik wist niet meer of ik van voren of achteren leefde. Had buik en rugweeen. Heb alleen keihard geroepen; "rug!!!" Dan duwde m'n man keihard in m'n rug. Doordat ik aan de Ctg lag kon ik niet meer naar de wc toe, want zo'n apparaat met al die stekkers en dingen eraan paste ik natuurlijk niet meer door de wc deur (niet dat ik daar überhaupt behoefte aan had) Ik moest op een gegeven moment plassen en ze haalden de po stoel voor me op. "Zoooo" zei ik wat een verademing! (Lag nog niet aan de pijnstilling) maar het verlichtte de pijn wel. Nou ik mocht blijven zitten totdat ik echt nodig de grote boodschap moest doen. ik riep keihard; "ik moet poepen joh!" Zuster naast me zei; " nou dan ga ik eerste de vk halen om te kijken of je persdrang heb. Dus ik zei; Nee!! Ik moet echt poepen joh! Hou het niet meer op, nou dat moest wel. Ik moest weer terug op dat bed en de vk kwam en had geen ontsluiting dus ik mocht eindelijk m'n behoefte doen. Ik zei tegen de zuster "weet je zeker dat je erbij blijft zitten, want zo lekker ruik ik niet hoor, haal anders ff een gasmasker..." Maarja zijn wat gewend en bleef erbij (mmmm lekker hoor ) Mocht ook op de po stoel blijven zitten. Na elke wee steeg ik een meter de lucht in (maar goed dat ik zo niet over de gang moest) . Uiteindelijk moest ik toch m'n bed weer in , want meneer vond het geen succes... Heb uiteindelijk 80 minuten liggen persen. Bleek dat z'n hoofd niet goed lag en moest ik er volledig uit persen omdat hij niet met z'n kin op de borst lag maar gewoon normaal. Het enige wat ik uiteindelijk riep omdat ik echt niet meer kon was; Ik wil nu slapen!!! Nou zei de vk dat gaat nu even niet....ik zei; ja maar ik ben zo moe ik kan niet meer.... Uiteindelijk zei ze ook toen ze een stukje van z'n hoofd zag van; ik zie z'n hoofdje hoor! Dus ik riep; Heeftie haar?! Nou dat kon ze nog niet zien... Uiteindelijk is meneer met de vacuüm en knip geboren en lag uiteindelijk na een heftige bevalling op mn borst. Van onderen werd ik dichtgemaakt en rechts lag meneer en ik zei tegen m'n man; "geef m'n telefoon is ik moet nu bellen!" Nou en ons heerlijke mannetje is nu inmiddels 4 weken.....Heb niet gescholden verder. Alleen geroepen. Viel me alles mee dat ik de boel niet bij elkaar gescholden heb. Had uiteindelijk een hoop man rond m'n bed staan (leerling etc....) voor m'n gevoel wel 50 mensen Nu alles weer vergeten hihi wat een bevalling
Ik heb een ks gehad en ben wat dat betreft een preuts ding.. haha.. Toen ik vanuit mijn bed op de ok tafel moest gaan liggen wilde iedereen mij helpen. Ik zei : oh dat kan ik zelf ook wel.. houden jullie mijn jasje maar voor mijn billen want die hoeft niet iedereen te zien. Toen werd er keihard gelachen... haha.. Eenmaal na de ruggeprik zei ik : Waarom hebben jullie mij zo scheef gelegd? Ze vroegen wat ik bedoelde. Ik zei.. nou.. ik lig met mijn hoofd naar beneden en mijn benen liggen kei hoog... uh neej dat komt doordat je benen gevoelloos zijn en dat voelt zo.. oke... en ik maar wiebelen met mijn tenen en zeg ook nog,.. zie je wel dat ze niet helemaal gevoelloos zijn want ik kan nog wiebelen. Toen ze mij aan het "inwrijven" waren in het roze net voor de ks zei ik tegen mijn vriend... uh schat... Vriend: Ja Ik : ze zijn me nu aan het inwrijven, maarre... kun je mijn pruim zien? Vriend: Ja, denk het... ik zie niks want alles is roze... Ik: Ik hoop toch echt niet dat ze dat kunnen zien. Assistente: Ben maar niet bang, we hebben al zoveel gezien. Ik: toch niet bij mij he.. haha... De hele ks was 1 grote gezellige boel. We hebben heel wat afgelachen daar Ik zou het zo weer doen ( Scheelt natuurlijk dat ik bijna iedereen al kende aangezien ik van tevoren lang in het zh heb gelegen )
Ik ben gister achter iets stoms van mijn bevalling gekomen wat ik me dus zelf echt absoluut niet herinnerde . Mijn man had een filmpje gemaakt toen ik net was bevallen, en echt alles wat de vk zei, herhaalde ik voor mijn zoontje VK tegen mij: je hebt het echt heel goed gedaan! Ik tegen zoontje: je hebt het echt heel goed gedaan!! VK tegen mij: ik zet hem even een mutsje op, hoor Ik tegen zoontje: ze zet je even een mutsje op, hoor . Ik schijn volgens mijn man een kwartier lang alles herhaalt te hebben, haha
Haha Bolkje, lachen dat je daar door de film achterkomt...had je pijnmedicatie gekregen? Das een goede smoes dan
Het is alweer even geleden bij mij..... Ik was erg in mezelf gekeerd tot ik in de gaten kreeg dat het niet goed ging.. Sietse viel weg en hij moest er direct uit,toen ik de term vacuum hoorde heb ik moord en brand geschreeuwd en dat ze me niet mochten los knippen en anders zou ik nu per direct naar huis gaan. De Gyn had een bos krullen,dus toen hij tussen mijn benen verscheen moest ik ff kwijt dat ik me nog zo netjes geschoren had en nu komt er nog een bos krullen tussen mijn benen uit. Tijdens de vacuum (Sietse bleek erg groot te zijn en een sterrenkijkertje wat niemand wist,ik ben smel en klein) heb ik geroepen of hij AUB DAT KIND eruit wou trekken,ik was het zat. Tijdens het tweede infuus zetten na de bevalling omdat ik er erg slecht aan toe was hoorde ik de gyn tegen een verpleegster zeggen dat ze een andere pleister moest pakken want deze waren erg duur...ik heb hem uitgescholden voor zeikerd en dat ik de dure pleister echt wel waard was..