Hoi allemaal Ik zit al drie weken met een probleem en ik kan het nergens kwijt. Het zit zo, ik ben bijna vier weken geleden (met 35 weken) bevallen en heb 6 dagen in het ziekenhuis gelegen. Mijn vriend kreeg geen vaderschapsverlof dus ik stond er meteen alleen voor. Ik ken nog niemand in dit land dus dat is best zwaar. Nu merk ik dat mijn vriend en zijn ouders vinden dat omdat hij werkt, ik alles moet doen. De kleine moet om de drie uur drinken, best vaak. Ik doe dus alles incl huishouden, koken, strijken, wassen.. en de baby. Krijg bijna geen slaap, maar mijn vriend wilt gewoon geen voeding om 3.00 doen, omdat hij slaap nodig heeft. Ik snap het wel en daarom doe ik ook alles. Maar ik vind t niet eerlijk. Het is echt te zwaar. Is werk echt een excuus om alles aan de moeder over te laten? Heb niet eens kunnen bijkomen van de bevalling en ik begin weer in depressie te raken denk ik Wat vinden jullie? Ik durf er niks van te zeggen, ook omdat iedereen (zijn familie dus) vind dat ik alles maar moet doen.. Lang verhaal,bedankt voor het lezen
Bij ons is de afspraak dat ik de nachten doe omdat ik thuisblijfmoeder ben. Ik doe ook grotendeels het huishouden. Maar in het weekend helpt mijn man wel mee. Ook met de nachten. En ik snap dat je in het begin ook gewoon nog hulp nodig hebt. Heb je geen vriendinnen waar je hulp aan kan vragen. Of een tijdelijke hulp in de huishouding? Sterkte, de eerste tijd is gewoon pittig!
Nee natuurlijk is het niet eerlijk dat jij alles doet! zo heb jij nooit vrij. Bovendien moet je ook nog herstellen van een bevalling en zwangerschap. Daarnaast: je vriend heeft ook een kind gekregen en het hoort erbij dat hij daar ook voor zorgt.
He wat rot zeg Nee dit is niet eerlijk. Mijn man hielp ook, zowel in het huishouden als met de baby ondanks dat hij fulltime werkt en ik toen thuis was. Je trekt het niet in je uppie. Ik hoop dat je wat verstand bij je vent erin krijgt.. Misschien ook verstandig om hulp in te schakelen ivm je opkomende depressie?
begrijp ik goed dat je in het buitenland woont, en geen eigen familie in de buurt hebt? Dus alleen je man en zijn familie? Want dat is wel een vervelende situatie ook omdat je dan je ei niet kwijt kunt tegenover mensen die hetzelfde denken als jij... Hier gaat het echter wel ongeveer hetzelfde... mijn man is boer en is van sochtends vroeg tot savonds laat in de weer. hij heeft bijna geen quality time met zijn eigen zoontje, op de zondagmiddag na. Ik probeer hem dus ook duidelijk te krijgen dat hij wel een moment op de dag moet pakken om even met zijn zoontje te gaan zitten spelen of iets anders te doen. Maar in de kraamtijd hielp hij mij wel wat meer, en liet het bedrijf iets meer links liggen. maar de nachtvoedingen heeft mijn man nooit gedaan (geef borstvoeding) Misschien ken je toch iemand die je misschien even kan helpen, al is het maar in het huishouden? En probeer overdag een keer lekker een dutje te doen! En ik weet niet hoe goed je met je man kan praten, maar anders een keer een goed gesprek aanknopen... en kan je man niet wat avondvoedingen of iets overnemen dat jij je handen even vrij hebt?
Belachelijk dat je alles alleen moet doen. Dat hij het druk heeft met zn werk betekend niet dat hij niet hoeft te helpen met de baby, t is ook zijn kind. Bah, kan slecht tegen zulke mannen.
Hier was het net zo bij de oudste. M'n vriend begon een nieuwe functie rond de tijd van de geboorte. Kwam vaak om 22h thuis (kantoorjob). Maar eerlijk, ik vond het niet meer dan normaal dat ik alles thuis deed en terwijl hij de lange dagen op kantoor sleet.... Maar dit werkte perfect voor mij / ons... Geef het aan bij je vriend als het je teveel wordt en heb lak aan wat anderen zeggen. Nu zou hij mss af en toe, links en rechts moeten bijspringen maar als je het begeeft komt alles op zijn nek, dus is de rekening snel gemaakt zou ik denken Succes
Bedankt voor de reacties @Liedjepiedje Ik ken hier dus helemaal niemand.. en aan kraamzorg o.i.d. doen ze ook niet om een of andere reden. Stond er echt vanaf dag 1 alleen voor. @Cathelijne Tja, dat zou ik misschien moeten doen.. Was het ook van plan vorige week, toen kwam er iemand die mij en de baby een beetje in de gaten houdt (komt elke week een half uur). Maar toen was ik dus net even niet alleen thuis en kon ik er niet over praten met haar. Morgen komt ze weer, dus misschien doe ik het dan. Waarschijnlijk niet, want mijn vriend is morgen vrij. Hij heeft een keer in een boze bui gezegd dat als ze achter mijn depressie verleden komen, ze mijn kindje afpakken. Dat meende hij niet, maar ik ben er wel bang van gebleven. Nu durf ik niet echt hulp te zoeken @Corry Jeetje, dat lijkt me ook zwaar zeg.. Ik woon inderdaad in het buitenland, sinds 2 maanden. Ben met 30 weken hierheen verhuist, dus heb ook niet veel tijd gehad om een beetje te wennen, want toen kwam de baby al. Het is echt mijn vriend en zijn familie. En zijn familie is nogal.. aanwezig en ze zitten overal bovenop. Ik probeer af en toe wat te slapen, maar het huishouden houdt me ontzettend bezig. We zijn verhuisd, nog geen 2 weken voordat de baby kwam en het is een beetje een puinzooi. Mijn vriend doet vaak de avondvoeding om 23.00, soms om 20.00 omdat ik dan kook. Maar hij wilt per se dat ik borstvoeding geef ipv flesvoeding, dus ja, dan moet ik wel. (ik heb ook liever borstvoeding dan flesvoeding, maar er komt de laatste dagen bijna geen melk meer uit me) Ben gewoon een beetje op denk ik. De eerste dagen ging het nog wel, maar na 3 weken raak je echt op. Ben ook heel gestressed vanwege vanalles wat er speelt, gedoe met schoonouders en vriend. Heimwee naar Nederland zo met de kerstdagen etc.
Ik denk ook dat het aan de situatie ligt.. Misschien trek ik het gewoon niet omdat ik net naar dit land verhuisd ben en niemand ken. Veel aan mijn hoofd heb op het moment. Ik vind wel dat mannen ook mee moeten helpen (in het algemeen), het is ook hun kind.. Ookal was onze zwangerschap niet gepland. Hij is bij me gebleven en dan vind ik dat ie ook voor de 100% bij ons moet blijven en niet half-half.
sheerio wat pittig zeg! kan me goed voorstellen dat je er flink doorheen zit! ik zou een weekje rust inlassen, laat t huishouden lekker, doe t minimale en denk aan jezelf en de kleine! pak iedere minuut die je kunt om te liggen rusten en probeer ook een beetje te genieten. doet je kleine t verder wel goed? doordat jij zoveel stress hebt kan t dus ook zijn dat je bv terug loopt en daardoor minder productie hebt.... duidelijk je grenzen proberen aan te geven want zoals kwek al zegt, als je helemaal instort heeft je vriend helemaal niks aan je en moet hij alles doen... maar allemaal makkelijker gezegd als gedaan, probeer een x rustig met je vriend te praten en hem duidelijk maken dat je dit niet lang gaat volhouden zo. is het ook niet mogelijk dat je eigen ouders of vrienden uit nederland overkomen om jou te helpen, weet niet waar je woont natuurlijk...
Natuurlijk is het niet vanzelfsprekend! Als vader werkt is het misschien wat handiger ja, maar het is toch net zo goed zijn kind? aen jij moet ook nog herstellen van de bevalling. Zou dit toch echt bespreekbaar maken. En die familie heeft er al helemaal niets over te zeggen dat is tussen jou en je vriend.
Als het mogelijk is, laat je vriend eens een hele dag voor jullie kindje en het huishouden zorgen. Dan zal hij waarschijnlijk pas beseffen hoeveel jij eigenlijk doet op een dag (en nacht!!). De meeste mannen hebben gewoon niet door hoeveel werk het allemaal is, en vinden dat ze moeten rusten snachts "want ik moet werken". Als hij eenmaal beseft hoeveel jij doet, zal hij hopelijk zelf meer gaan doen. Als dit geen optie is: praten! je hebt een relatie samen, zulke dingen moet je toch kunnen bespreken? Enne... ik vind het eigenlijk heel erg egoistisch van je vriend!
@Me26 Die laatste zin vond ik echt heerlijk om te lezen! Ze bemoeien zich overal veel te veel mee. In hun ogen zijn we nog jong (22,23) en kunnen we niks alleen. Maar dit soort dingen is inderdaad tussen hem en mij. Zijn familie is hier namelijk niet 'snachts.. Het gaat hier vooral nu om 'snachts omdat we vannacht ruzie kregen toen ik niet wakker kon worden (mijn lichaam werkte gewoon niet mee) en ik eigenlijk gewoon had gehoopt op een andere reactie van hem (ipv; ik moet werken, ga snel met de baby naar de andere kamer want ik kan zo niet slapen). @Kawaii Nou, dat dacht ik dus ook vandaag! Ik heb ook tegen hem gezegd; fijn voor je dat je werkt, maar je zou het eens een dag van mij over moeten nemen. Hij zegt ook steeds; ik heb net zo weinig geslapen als jij. Maar ik denk wel dat ik het lichamelijk zwaarder heb. Ik geef borstvoeding, het lijkt alsof dat alle energie uit mijn lijf zuigt. Is toch anders dan een kantoorbaan. Het liefst zou ik ook gewoon zeggen; doe jij het maar een dag. Maar ik weet dat dat op ruzie uitloopt en dat ik het uiteindelijk nog moet doen. Begrijp me niet verkeerd, mijn vriend is een schat. En hij heeft heel veel voor mij en de baby gedaan. Maar ik voel me hier nu wel heel alleen in en ik denk dat ik nu dat punt wel bereikt heb dat ik het echt niet meer aankan.
Wat een nare opmerking van je vriend zeg! Ik weet niet waar je woont, maar dat is gewoon niet waar! Hij is er toch ook nog. Als jij ervaring hebt met depressieve klachten en het nu voelt aankomen, dan is het juist heel belangrijk om nu hulp te zoeken. Kun je misschien met de huisarts hierover praten? Verder kun je misschien je schoonfamilie aan het werk zetten? Als ze er toch zo bovenop zitten en het is nog een puinzooi in huis, dan kunnen ze net zo goed even wat doen. Zeg je met je liefste glimlach: ja bij ons in Nederland is het heel gewoon dat familie een handje meehelpt in huis. Als jij even stofzuigt, zet ik een lekker kopje thee!
Ik weet wel zeker dat jij het lichamelijk zwaarder hebt. is die *** (excuse me, heb er even geen subtiele omschrijving voor) soms vergeten dat jij net bevallen bent?? Heel de dag in de weer bent? Borstvoeding geeft? Er elke nacht uit moet? Terwijl hij kan blijven liggen in de nacht en een kantoorbaan heeft (en dus op zn kont kan blijven zitten???) Sorry, maar ik had dus even gekozen voor die ruzie. het kan best zijn dat ie veel gedaan heeft voor jou en jullie baby, nu doet ie dat duidelijk niet! Wordt bijna plaatsvervangend boos hier. Mijn vent had dit soort gedrag niet hoeven vertonen in de eerste maanden van onze zoon zijn leven, en bij onze toekomstige baby ook niet! Hoop dat jullie eruit komen!
Weet je wat mijn man altijd deed? Die gaf hem 's morgens de ochtendvoeding voor hij naar zijn werk ging. Als het flesje op was, legde hij hem weer in zijn wiegje en ging naar zijn werk. Mijn zoon viel weer lekker in slaap (ik ook) en tegen 10 uur als het tijd was voor zijn volgende voeding stond ik met mijn zoontje op. Ik deed dan dus wel de nachtvoeding, maar 's ochtends bleven mijn kleine jochie en ik heerlijk slapen. Zo tankte ik echt bij en vielen me ook de nachtvoedingen best mee. Misschien kan je dit eens bespreken met je man?
De eerste week zorgde mijn man in ieder geval voor de luier 's nachts en dat de baby bij mij in bed kwam, maar toen ik wat meer op de been was deed ik dat gewoon zelf. Want eerlijk: als je borstvoeding geeft kan je man dat deel nooit van je overnemen. Wat is dan het nut om hem daar iets om heen te laten doen? Ik vond dat m'n man dan beter kon blijven slapen, anders waren we allebei wakker. Daarbij moet ik wel zeggen: mijn man besefte heel goed wat zo'n bevalling en borstvoeding met je lijf doen. Hij heeft dan ook (naast zijn baan van 60-70 uur per week) de eerste weken het hele huishouden in z'n eentje gedaan, plus de zorg rondom onze oudste. Pas toen ik me wat sterker voelde ben ik dingetjes gaan overnemen en nu de baby 6 weken is, kan ik het nog steeds niet alleen (zonder het uiterste van mezelf te vragen). Je hebt in Nederland niet voor niets 10 weken verlof. Er wordt zelfs in dit land echt niet meer gegeven dan gemiddeld minimaal noodzakelijk, dus ik vind dat dus ook niet iets om me voor te schamen. Neemt niet weg dat ik het ontzettend vervelend voor je vindt. Ik lees alleen tussen de regels door dat jullie relatie niet gelijkwaardig is en dat dit door hem en zijn familie in stand wordt gehouden. Jij stelt je in mijn ogen nu afhankelijk van hem op omdat hij bij je is gebleven ondanks de ongeplande zwangerschap en veel voor je zou hebben gedaan. Maar als ik het goed begrijp ben jij degene die huis en haard heeft verlaten voor een toekomst met hem en jullie kind in een land waar je niets of niemand kent. Dat is een opoffering die in niets staat tegenover hetgeen hij voor jou heeft gedaan. Ik wordt daar bijna boos van. Jij hebt net zoveel (zo niet meer) voor hem gedaan dan andersom. Misschien heb je te maken met een cultuurverschil, maar dat is aan jou en je man om daar in mee te gaan ja of nee. Als hij weigert te veranderen en niet meedenkt in een structurele oplossing is er altijd nog een retourtje hè?! Het lijkt me dat hij en zijn familie daar ook niet op zitten te wachten?! Het is toch bezopen dat hij je bang maakt hulp te zoeken terwijl hij (een deel van het) probleem is en daarbij ook makkelijk een oplossing kan bieden. Het is inderdaad ook zijn zoon Sorry hoor: ik wil echt niet onaardig doen, maar ik wordt hier gewoon echt boos om. Zowel op hem omdat hij zo denkt en dit op wil leggen en z'n familie zijn ideeën laat ondersteunen, maar ook deels op jou dat je ruzie uit de weg gaat omdat het naar je idee niets uithaalt en je bang laat maken. Hier hebben de dolle Mina's niet voor gestreden vroeger! Kom voor jezelf op en laat je niet in een slachtofferrol drukken. Het is ook jouw leven en dat leef je maar 1 keer! Natuurlijk is het met een baby aanpoten, voor iedereen, maar op deze manier is nergens voor nodig in 2013 en straks in 2014! Voor jou wens ik heel veel sterkte, kracht en liefde in het nieuwe jaar! Tijd om zaken drastisch te veranderen!
Hier een agrarisch bedrijf dus ik doe ook alles alleen! Het is pittig en denk aan jezelf. Ik ben inmiddels zwanger van nummer 3 en doe nog steeds alles alleen. Wat hij wel eens deed was dat hij de voeding van 11 uur deed en ik dan rond 8 uur naar bed ging en dan wel kon slapen tot 3. Misschien ook een idee voor jullie. Misschien niet zo gezellig mar zolang de nachten zo zijn wel wenselijk. Ik hield ook pyjama dagen bij de eerste. Baby slapen, mama slapen
Pff, je zit nog in je kraamtijd notabene! Als je kindje nou 4 maanden oud was vond ik het al raar, maar dit is echt belachelijk. Je hebt tijd nodig om te herstellen etc. Ik zou het er gewoon bij laten als hij niet meehelpt. Laat zijn was maar staan, laat hem maar zelf voor eten zorgen, doe het vooral rustig aan!
Ik ben het eens met tido. Ga om 20u slapen en laat je man een afgekolfd flesje geven om 22u of 23u, zo kan jij toch tot 3u slapen. En laat de baby op zijn eigen kamertje slapen met een babyfoon, zo wordt hij (en jij en je man) minder vaak wakker. Dan moet je wel even 's nachts naar dat kamertje gaan, maar je man wordt niet wakker en de baby slaapt rustiger . En later hoeft ie niet meer gewoon te worden aan op de eigen kamer slapen. Verder deed ik ook het huishouden, maar het lag er gewoon wat slordiger bij dan anders. Dat is nu eenmaal zo en daar moeten ze maar genoegen mee nemen. Verder is het wel waar dat het voor de vader zeker zo zwaar is, vooral omdat op het werk er niemand rekening mee houdt dat het voor hem ook korte nachten zijn. Voor de baby zorgen is zwaar, maar korte nachten hebben en dan een kantoorbaan waar niemand oren heeft naar je problemen of zorgen omtrent een nieuwe baby is toch ook niet alles hoor. Apart van dat zal hij wel wat bijdraaien wanneer de baby ouder is. Nu is dat nog maar een plat babietje en sommige mannen weten niet goed wat te doen daarmee. En ik weet niet of je kolft, maar dat heeft mij wel geholpen. De baby kwam niet meer zo vaak (kwam soms om het uur of om de 2 uur) en het werd allemaal wat makkelijker voor mij. Ook in het huishouden.