als je zelf niet achter abortus staat en je het doet omwille van je man, zul je hem dat je hele leven kwalijk nemen en gaat je relatie daar alsnog kapot aan. Ik hoop dat de relatietherapie gaat werken, en wil je heel veel sterkte, maar ook vooral veel wijsheid toewensen.
Nou... het gaat weer lekker hier.. Na ons eerste gesprek bij de relatie therapeut kreeg ik een sprankje hoop. Het was een goed gesprek en wij hadden er beide een goed gevoel erbij. Daarna ook veel gepraat en besloten om er samen voor te gaan en ook de zwangerschap door te zetten. Gister hadden wij onze tweede sessie en ja hoe zal ik het zeggen, het werd even zwart voor mijn ogen! Mijn man zat heel negatief te doen, probeerde alles op mij te schuiven en ik kreeg in eens te horen dat hij de zwangerschap nu weer niet wil doorzetten! Om het nog erger te maken was hij gewoon niet eerlijk over zijn gedrag thuis en dit was de laatste druppel voor mij.. Ik ben in elkaar gestort en heb al mijn woede en frustratie eruit gegooid. Om het nog erger te maken kreeg ik ook nog eens de indruk dat onze therapeut zijn 'kant' koos en het ook allemaal als mijn schuld ziet. Nou lekker dan, hier zitten we dan net voor de kerst... Er is in ieder geval een ding heel duidelijk geworden voor mij, gelukkig worden gaat voor mijn niet lukken op deze manier. Het zal een moeilijke kerst worden want ik moet nog altijd de keuze maken of ik alleen door ga met 2 kinderen of 3... Fijne feestdagen en liefs, Charlotte
Pff heftig hoor. Zoiezo de beslissing of je samen wel of niet verder gaat, maar idd gaat dat met 2 of 3 kinderen worden. Onwijs veel succes, wat een rot timing ook zo met kerst. Ga je naar familie met kerst?
Jeetje meis wat een heftig verhaal!! Allereerst is het niet jouw fout (wat je al weet natuurlijk) júllie kiezen voor de nuvaring als anticonceptie. Ook hij is hiermee akkoord gegaan en he.. Dit soort dingen kùnnen dan gebeuren. Lekker makkelijk om het op jou te schuiven. Het is niet niks wat hij gezegd heeft. Ook al zeg je dingen in boosheid harder dan je zonder woede zou doen, bottomline is dat meneer behoorlijk wat dwars zit. Hij híj eerder mee moeten komen. Nu groeit er een kindje in je buik, zit je voor de kerst wat warme en gezellige dagen moeten zijn met een dillema (nou eigenlijk niet begrijp ik) en een vent die het je niet makkelijk maakt. Daarvoor een dikke knuffel! Je kunt rekening met elkaar houden. Je kunt niet verwachten dat iemand veranderd. Je moet jezelf blijven. Kleine kindjes zijn vaak een aanslag op je relatie. Als moeder ben je druk moe en vooral mama. Daar mag hij wel wat meer begrip voor hebben. Hij moet toch ook na de eerste weten dat het weer makkelijker wordt als ze wat ouder worden? En dan dat kleine wonder in je buik. Ik geloof dat dat zo moet zijn... Laat de keus vooral nooit aan een ander over! Als jij het wil houden en je man gaat niet akkoord denk dan na wat je mogelijkheden zijn als alleenstaande mama van 3. Als ik je man zo hoor zit er meer dwars. Als je je kindje zou laten weghalen is dat nog niet opgelost. En dan? Denk goed aan jezelf! Ik wens je veel wijsheid toe. Je bent sterker dan je denkt. Ook als je het alleen zou moeten doen!
Volgens mij heb je je keuze eigenlijk al gemaakt. Het aanmaken van een banner is voor mij al een eerste teken dat je voor dit kindje wilt gaan. Daarnaast gaf je aan dat je hart volgen kiezen voor je kinderen is en je gevoel volgen kiezen voor je kinderen is. Even ruim genomen... Heb je een goede achterban om je te helpen? Zo ja, pak dan je spullen en geef elkaar de ruimte hier eens een maandje verder over na te denken. Je man mag dan kiezen tussen het totaal pakket van jou met 3 kinderen of niets. Zo zou ik het zien in ieder geval
Wat een moeilijke situatie. Ik wil je heel veel sterkte en kracht wensen met de beslissingen die je moet gaan nemen. Je kunt vaak meer dan je zelf denkt; met wat ondersteuning vanuit je netwerk kom je een heel eind. Hele dikke knuffel!!
Dit klinkt mij in de oren dat je in ieder geval al de keus hebt gemaakt dat je niet met je man door wilt gaan. En alles in jouw berichten laat merken dat je je kindje in je buik niet op wilt geven. Charlotte...volgens mij kun jij dit! Ik denk dat jij zonder je man veel sterker zult voelen. Als vrouw en als moeder. Want hij ontneemt je nu je kracht in plaats van dat hij je steunt en kracht geeft. Ja, het zal ontzettend zwaar zijn. Maar ik denk dat het leven nu met je man ook al zwaar is voor jou (en misschien ook voor je kinderen al). Heel veel sterkte! Ik wens je veel inzicht, geluk en kracht toe! Misschien zijn de feestdagen een nieuw begin voor je.
Lastige situatie. Kan voor jou geen keuze maken. Ik ben niet tegen abortus! Dus in deze zal ik je daarom niet veroordelen als je het wel zou doen. En denk ook dat je de keuze ergens al gemaakt hebt. En dat is dat jij het derde kindje wel ziet zitten. En al de problemen er om heen. Voor alles is er een weg. Zorg dat je een goede achterwacht hebt die je op kunnen vangen als je deze keuze gaat maken. Want ergens lees ik buiten deze zwangerschap om dat je huwelijk al op klappen staat welke keuze je ook gaat maken. Je man wilt het helemaal niet het derde kindje en dat is toch lastig. Want hij mag wel zijn gevoel hier in over uit spreken. En dat doet hij dus duidelijk. Welke keuze die je eigenlijk ook gaat maken zorg dat het jou keuze is. Niet die van niet die van je man niet van andere. Van niemand niet alleen jij moet die keuze maken. En als je een maal de knoop door gehakt hebt zal de weg daarna toe zwaar zijn. Wel weetje dan van af nu wat je te wachten staat en kan je je daar op op in stellen. En buiten het kindje wat je nu in je buik hebt. Heb je ook nog te maken met de twee kinderen die al rond lopen. Voor hen is deze situatie ook geen goede. Ze zullen de spanningen voelen. En dragen sneller dan wij denken de littekens daar van mee. Dus je moet niet alleen kiezen voor het kindje in je buik maar juist voor de kinderen die er al zijn. Maak deze kerst de jouwen. Neem het wondertje in je buik mee deze twee aan komende dagen. Want ook ik denk als je het weg laat halen dat je het je zelf kwalijk zal nemen maar ook je man. En de banner zegt al genoeg ook voor mij. Feliciteer je zelf met het nieuwe wonder wat je draagt en voor de rest. Tijd komt raad.
Net wat je zegt; je hebt een wonder in je buik. Zeker ook omdat je de nuvaring gebruikt. Als het al een langere tijd slecht gaat tussen jullie en hij er niks aan wilt proberen te doen en jou van alles de schult geeft is het over lijkt mij. Ik praat natuurlijk "makkelijk" omdat ik gelukkig niet in zo een situatie zit. Maar dit is ook niet goed voor jezelf en je kinderen voelen het ook vast aan. Probeer jezelf niet te veranderen voor iemand die niks aan je waardeert.
Ik ga denk ik maar even advocaat van de duivel spelen, het spijt me ook hiervoor... Maaaaaar.... Als jouw man al zo lang rondloopt met vanalles, en dit nooit heeft geuit dan komt dit er in een aantal ladingen uit, dit is zeker niet met 1 sessie op te lossen bij de therapeut en zeker ook niet bij een 2e sessie... Bedenk ook dat de beruchte hormonster een vrouw ook niet even rationeel laten nadenken als ze normaal zouden doen, en je door diezelfde hormonster ook heel anders kunt reageren (ook onbedoeld!) Als er nog liefde tussen jullie is (anders had je jongste er toch ook niet geweest denk ik dan maar) dan is er iets om voor te vechten. En ja, daar zullen heus dan de komende tijd ruzies en spanningen bij komen kijken, zoiets is nu eenmaal niet opgelost op heel korte termijn. Het enige wat je wel echt nodig hebt is de wil van beide kanten om het te laten slagen... Ik geloof het niet zo als hij ineens zegt dat je een slechte moeder bent etc, want dat wist ie al lang en dan had ie zn l*l in zn broek moeten houden toen jullie voor de 2e gingen.....maar goed....ik geloof niet dat dat het is, er zal heus meer achter zitten. Bedenk goed dat het voor hem ook niet makkelijk is met een ouder kindje, een baby en een vrouw met pd......en dan werkt hij er ook nog eens bij.... Zou me niets verbazen als ie "gewoon" overspannen is. Zou het zelf zo zonde vinden als je uit elkaar gaat terwijl dat nergens voor nodig is eigenlijk, en jullie er gewoon nog uit kunnen komen. (Al had mijn man als hij zulke dingen zou zeggen mooi een paar dagen bij zn ouders kunnen gaan slapen tot ie weer normaal kon denken). Ik bedoel t allemaal goed, echt waar, maar ik vind dat sommigen vaak wel heel gauw roepen 'weggaan'....een relatie is hard werken, maar gun elkaar ook die tijd.....
Is je man zelf ook in therapie?? Lijkt mij dat dat ook moet,ik denk dat hij met zichzelf in de knoop zit Sterkte!
Hallo dames, allereerst de beste wensen voor 2014! Hier zijn het moeilijke feestdagen geweest. Mijn man is weer een paar keer uitgevallen tegen de jongens en heeft ze zelfs voor mongooltjes uitgescholden. Dit is ook de laatste druppel voor mij geweest, vandaag neemt de advocaat contact met mij op om een eerste afspraak in te plannen... Verder helaas ook slecht nieuws over de zwangerschap..Gister had ik de eerste echo en het lijkt erop dat het vruchtje gestopt is met groeien maar dat er geen miskraam opgang komt. Dinsdag terug naar de verloskundige en dan door naar de gynaecoloog. Het is een moeilijke start van het nieuwe jaar maar wij komen er wel! Liefs, Charlotte
voor jou ook nog de beste wensen ondanks de situatie. Dus wens je bij deze heel veel sterkte en kracht toe in deze moeilijke tijd. Fijn dat je evengoed positief bent met dat je er wel komt en dat denk ik ook wel . Wat gaan ze precies nu doen dan bij de VK de volgende keer?