Sinds 3 dagen voel ik het kindje (ben nu 18w5d). Begin met 2x een stevig kort plopje. Gister in bed een hard stuk in mn buik, na wat geduw van mij en mn vriend voelde ik het floepen en was het weg/verplaatst. Vandaag ook weer wat drupjes/plopjes/floepjes gevoeld en ik vind het helemaaaaaal niet fijn. Eerder vies haha. Alsof mn darmen een eigen leven leiden. Toen mn schoonmoeder van de week vroeg of ik al wat voelde zei ik: nee helaas niet. En toen zei ze dat het zo'n fijn gevoel is. Nou, hopelijk komt dat nog
Ik vind het ook echt niet lekker.. Alsof m'n buik de hik heeft ofzo, niet pijnlijk maar wel vervelend.. Snap ook echt niet waarom iedereen het zo geweldig vindt
Ik vond het ook een verschrikkelijk gevoel maar dat wordt beter hoor. . Nu zijn het geen plopjes meer maar echte bewegingen en dat geeft niet z'n iew gevoel .. Dacht dat ik de enige was die het een onprettig gevoel vond maar het gaat beter worden hoor !!
Dat went echt ik kan me nu haast niet voorstellen dat het straks voorbij is... Ik vond het in het begin ook raar, zeker als je ineens bulten en voetjes gaat zien.. maar je krijgt zo wel een band met elkaar.
Ik moest er heel erg aan wennen. Had totaal geen wow gevoel, vond het eerder eng. Maar ik ben er aan gewend en inmiddels vind ik het heerlijk. Zo samen, helemaal van mij alleen Misschien went het bij jou ook nog wel en ga je er van genieten.
haha je went eraan maar nog steeds vind ik het soms raar voelen. Aan de andere kant ben ik blij dat mijn lijf straks weer 100% mijn lijf is.
Ik vond het bij de eerste ook heel raar en zelfs een beetje eng Er bewoog gewoon iets in m'n buik...Iehhhh. Maar het went inderdaad, ik vond het later geweldig en toen hij eenmaal geboren was miste ik het ontzettend.
Ik vond het geen naar gevoel, wel vreemd toen ik uiteindelijk een elleboogje of knietje aan de binnenkant van m'n buik voelde. Bijzonder vond ik het en genoot er ook van op een gegeven moment. Wat ik wel heel naar vond is als m'n dochtertje de hik had... En dat was vaak!! Dat voelde voor mij vervelend. Hopelijk went t voor jou en kun je gaan genieten van de bewegingen.
Ik vind er ook niet zoveel aan eigenlijk. Natuurlijk is het bijzonder, en als het af en toe zou zijn dan zou ik er misschien meer van genieten, maar ik lig er nu gewoon vaak wakker van, zo druk wordt er daarbinnen gegymnastiekt. Het doet soms ook een beetje pijn.
ik vond het ook in het begin een naar gevoel.. een mensje wat beweegt in mij.... ik kreeg dr de kriebels van haha. Maar het wende bij mij vanzelf
In het begin vond ik het ook onprettig maar later in de zwangerschap kon ik er juist van genieten van de bewegingen en nu mis ik het eigenlijk wel.
Ik vind het vaak best pijnlijk. Die van mij is vooral van het zich naar voren duwen ofzo. Zodat er een heel harde bobbel naar buiten komt. Vaak zit dat rechts onderin of juist recht onder mijn maag/rib. Ik krijg daar soms echt een naar gevoel van, een soort wegtrekker en moet dan echt wel ff zuchten en wiebelen zodat ie niet meer in de weg zit. Het geboink en gehik vind ik juist wel leuk. En voor mij is het zo'n fijne bevestiging dat alles blijkbaar wel prima gaat daarbinnen! Ook geniet ik van het pretgezicht van mijn oudste van 5 die het allemaal zo leuk vind om zijn broertje te voelen! Ik ga het straks toch echt wel weer missen, ondanks de ongemakkelijke momenten.
Jij ook we lopen bijna gelijk zie ik. Maar inderdaad het getrappel vond ik heerlijk om te zien en te voelen. Maar af en toe is ze de boel aan het verbouwen en dan krijg je zo een harde bal en zie je precies hoe en waar ze ligt en dat is zeker onprettig. Lijk wel of je op knappen staat. Ff steunen en kreunen en zuchten en tis weer weg of een douw terug geven