Ik vind dat zo een onzin, een kind op de wereld zetten op wat voor manier dan ook, hoe kunnen die twee dingen in een adem genoemd worden.
ik was zo iemand die zonder ruggenprik wilde bevallen... totdat ik weeenopwekkers kreeg en in een weeenstorm belande, ik kon tussen de weeen echt niet op adem komen (de ene wee was nog niet voorbij of de andere was er alweer en de ontsluiting ging ook heel snel achteraf) En ik vroeg niet eens meer om een ruggenprik die heb ik gewoon gekregen, mijn man heeft ervoor getekend. of ik een gevoel van fale heb? nee... maar ik denk wel dat ik zonder die verrekte weeenopwekkers geen ruggenprik nodig had gehad. Maaaaar die ruggenprik was zalig en ik heb lachend liggen bevallen, de gyn vond het geweldig!
Daar moet ik even op reageren. Dat is absoluut niet zo (evenmin als dat je faalt als je een ruggenprik neemt). De verloskundige wordt al betaald voor de gehele bevalling als ze je instuurt naar t ziekenhuis, ook al heb je pas (even overdreven) 1 wee gehad en is je baarmoeder pas net aan t verweken/verstrijken. Dit was vroeger niet zo, maar nu al zeker 4 jaar zo. Vraag me ook af hoe je aan dit idee komt, want als je de tarievenlijst van de verloskundige na kijkt (is openbaar, want is vergoedde zorg) staat dat erin. (Ben verloskundige in opleiding, vandaar dat ik dit weet) Je faalt absoluut niet als je een ruggenprik neemt, iedereen heeft een andere pijn grens en het is juist belangrijk om niet over die grens heen te gaan (behalve bij 9cm dan kun je eigenlijk geen ruggenprik meer krijgen). Echter sommige vrouwen ervaren een thuis bevalling/niet medische bevalling (poliklinisch) als "beter", je hebt meer controle over het algemeen dan wanneer je aan allerlei toeters en bellen ligt en je hebt dan natuurlijk weinig/geen bewegingsvrijheid. Wanneer de pijn voor jou onhoudbaar is, dan vind ik echter dat dat (en de paar andere, over het algemeen kleine, nadelen) niet de reden moeten zijn om geen pijnstilling te willen/nemen. Groetjes
Denk dat je verloskundige een beetje een promotiepraatje heeft gehouden voor hetgeen zij het liefste zien en wat financieel het beste voor hun is. Nou heb ik sowieso niet zoveel met het plannen van je ideale bevalling. Denk dat je het gewoon moet nemen zoals het komt. Je kunt niet voorspellen hoe de bevalling zal verlopen, dus waarom wel van te voren bepalen wat wel en niet zou moeten. Gewoon de keuzes maken op het moment dat het nodig is, maar wel zorgen dat je voldoende op de hoogte bent van de keuzes die er zijn. Ik geloof absoluut in een soort oerkracht als moeder. Moedernatuur mag echter ook wel een handje geholpen worden als dat wenselijk is. Ik heb bij mijn eerste bevalling een ruggenprik gehad, helaas zat deze niet goed, waardoor ik er niks aan heb gehad wat betreft pijnbestrijding. Dat is wel iets wat ik jammer vind, maar het 'gedoe' rondom de ruggenprik heeft wel afleiding gegeven en bij terugkomst op de verloskamer zat ik ipv op 3cm op 9cm ontsluiting. Dat was ook de reden van de ongelooflijke weeenstorm. Mijn advies 'go with the flow'....... Laat je door niemand iets aanpraten, maar maak je eigen weloverwogen keuzes en wel op het moment dat je voor die keuze staat.....
het ligt uiteraard aan je eigen instelling he! als jij je van te voren inprent dat jij perse zonder pijnstilling wil bevallen kan ik mij voor stellen dat het tegen kan vallen als het dan niet lukt zonder.... wel denk ik ( en geloof me, ik ben echt niet anti pijnstilling hoor) dat pijn bij een bevalling een ongekend systeem van hormonen in werking zet waardoor eea word bevorderd mbt bijv. hechting richting baby. dat wil uiteraard niet zeggen dat zonder pijn daar wat aan schort. en al helemaal niet of je een goede moeder bent of niet. Ik heb de mazzel gehad en zonder te kunnen, was dat niet gelukt, dan had ik voor pijnstilling gekozen, simpel. Verdiep je in de materie, weet wat er te halen valt. je weet niet hoe je lichaam reageert op een bevalling, pas wanneer je bezig bent kun je een oordeel vellen.
Nee hoor, geen gevoel van falen hier! Ondanks dat ik van te voren had bedacht dat ik gewoon thuis zou bevallen en dat ik prima op eigen kracht zou kunnen. Zelfs tegen de verloskundige gezegd dat zij er maar voor moest zorgen dat ik niet in het ziekenhuis zou belanden, want dat moest ik echt niet hebben! Uiteindelijk niks over te zeggen gehad, want moest uiteindelijk ingeleid worden. Die weeënstorm die ik toen voor m'n kiezen kreeg, nou daar was ik echt niet op voorbereid. Dat trok ik dus ook echt niet en voelde me toen wel even een watje. Heb uiteindelijk om een ruggeprik gevraagd en oooh wat was dat hemels!! Wat een verademing, voelde helemaal niks meer! Kon zelfs nog uitrusten en een beetje slapen voordat ik moest persen. Na de bevalling ook erg vlot hersteld en ben van mening dat dat ook deels het gevolg is van een "ontspannen" bevalling. Dus nee, geen gevoel van falen. Sterker nog, zou me verbazen als ik het deze keer zonder zou doen!
Jeetje ben bevallen in Spanje, met een ruggeprik en met een keizersnede....dubbel gefaald natuurlijk. Slechte moeder zeker want ik heb geen centje pijn gehad.. Slechte binding met mijn kind...Nee hoor helemaal niet. Zou graag nog een keer zo bevallen. Of ik gefaald heb Ik zou het geen falen durven noemen want ik heb een volmaakt gezond kind op deze wereld gezet of deze nu met of zonder pijn, down under of via een sneetje in mijn buik ter wereld is gekomen....
Twee keer zonder pijnstilling bevallen, waarvan één keer met hellig pijnlijke weeënstorm. Geen gevoel van slagen hier hoor Pijn maakt je niet meer moeder, pijnstilling niet minder.
Ik wilde zonder pijnstilling thuis bevallen. Uiteindelijk in het ziekenhuis beland wegens zwangerschapsvergiftiging en ben ingeleid waardoor ik in een weeenstorm terecht kwam en ik rug en buikweeen had. Heb dit een tijdje volgehouden maar uiteindelijk pethadine prik gehad (is dan wel geen ruggenprik) . Kon niet meer...ik zei op dat moment "ik ben een watje he" waarop ze zeiden nee joh dat ben je niet. Voelde voor mij op dat moment als falen maar nu ik erop terugkijk ben ik alleen maar blij dat ik pijnstilling kreeg, was echt kapot en kon het allemaal beter aan. Na de pijnstilling vorderde tenminste de ontsluiting....
Ik denk dat het ligt aan je eigen verwachting.. Als je van tevoren erg fanatiek zegt dat je het zonder pijnstilling wil doen en dat ook van jezelf verwacht, dan kan het tegenvallen en een gevoel van falen geven als je toch een ruggenprik nodig hebt denk ik.. Ik heb er altijd heel neutraal ingestaan.. Als het zonder lukt, dan doe ik het zonder.. Lukt het niet, dan lekker met pijnstilling.. Ik heb mezelf wat dat betreft geen dingen opgelegd, ik zou wel zien hoe het zou lopen.. Uiteindelijk heb ik wel een ruggenprik gehad.. Ontsluiting ging niet snel, werd ingeleid met infuus, en het zou nachtwerk worden.. Werd me ook btje aangeraden om toch voor een ruggenprik te kiezen zodat ik nog wat kon slapen en nog energie over had voor het persen.. Nou ik was er superblij mee.. Wat een verademing was dat zeg.. En daardoor ging de ontsluiting ook stukken sneller omdat ik beter kon ontspannen.. Hier absoluut geen gevoel van falen.. Volgende keer zie ik wel weer hoe het loopt.. Zolang het vol te houden is doe ik het zonder, maar gaat het niet meer, dan lekker weer een ruggenprik
Klopt....is ook de reden dat ze mij na lang aandringen pas met 41+5 naar het ziekenhuis lieten gaan. Had volgens haar geen weeën, volgens de gyn wel. Uiteindelijk ook een spoed keizersnee geworden. Er had ons veel leed bespaard kunnen worden als ze ons meteen had doorgestuurd nadat ik had aangegeven dat het niet meer goed voelde. Met behulp van een maatschappelijk werkster en de huisarts hebben we een klachtenbrief opgesteld, maar uiteindelijk toch niet verstuurd.
Hier dus 2x een ks..... 2x begonnen met gewoon bevallen en bij de eerste na 48 uur een ruggenprik. Ik heb absoluut geen last van falen, heb ruim 9mnd een mensje in mij laten groeien. Wat maakt het dan uit hoe die er uit komt? Als je met hulp zwanger bent geraakt, dan ben je toch ook niet minder zwanger?
Ik denk niet dat ik een gevoel van falen zou hebben. Het is nu eenmaal zo en iedereen voelt pijn anders aan. Als ik 20 uren daar gelegen zou hebben zou ik het ook gevraagd hebben. Maar ik moet er wel bijzeggen (sorry als ik hier iemand tegen de borst stoot) dat ik wel trots op mezelf ben dat ik het zonder gedaan heb (mijn bevalling heeft dan ook maar een paar uurtjes alles inbegrepen geduurd).
Nee hoor, absoluut niet. Ik ben wel blij dat ik het eerst zelf heb geprobeerd, maar ervaar het absoluut niet als falen dat ik (na respectievelijk 16 uur en 72 uur weeën) een ruggeprik wilde. Helemaal niet gezien het feit dat het toch alsnog keizersnedes werden. ben allang blij dat ik niet nog langer de pijn van een weeënstorm moest meemaken, terwijl 1 verpleegkundige op mijn buik stond te duwen en een ander aan mijn kind aan het trekken was (dat 10 pond woog en er niet door pastte).
Nou hier dus ook absoluut geen gevoel van falen gehad hoor ..... heb woensdagavond om 22:00 prop verloren 22:30 eerste wee en dat ging door tot de volgende ochtend 10 uur en toen was ik het zat ik kon niet meer en ben dus naar het ziekenhuis gegaan waar ik pas om 14:14 een ruggeprik kreeg en ik eindelijk weer normaal kon ademen om 17:28 is dus de kleine geboren maar na de bevalling heb ik er geen moment over nagedacht dat het een soort van falen was ........ bij de 2de was het een thuisbevalling maar dat was me zo slecht bevallen gierde het echt uit van de pijn maar wou doorzetten zaterdagochtend 4 uur eerste wee en werden steeds heftiger en rond 16:00 had ik het helemaal gehad en zei ik wil naar ziekenhuis alleen dat ging dus niet meer de reis was te gevaarlijk en dus eindelijk om 17:14 is de 2de geboren ik heb dus nu eigenlijk al besloten dat de uk die nu aan het groeien is in mijn buik gehaald gaat worden in het ziekenhuis !
ik ben vorige week bevallen met een ruggenprik, echt ideaal! Zou het volgende keer weer zo doen, alleen komt die er niet Wat een wereld van verschil met mijn eerste bevalling. En ik ben er ook veel beter uitgekomen. En een gevoel van falen? Echt niet!
Ik ben wel blij met jullie reacties en ervaringen. Ik stond er tot nu toe ook zo in...ik probeer het zonder, lukt het nou prima. Lukt het niet dan met pijnstilling ook prima. Maar door het verhaal van de vk werd ik een beetje in twijfel gebracht want met een ontevreden gevoel blijven zitten leek me ook niks. Maar goed ik heb het ook met mijn man over gehad en hij zegt ook...wat is nou beter als jij niet kan ontspannen waardoor het allemaal heel moeizaam gaat en dan doorduwen alleen maar om het gevoel achteraf. Of dan voor pijnstilling kiezen en de bevalling beter laten verlopen... Dus ik zie het wel, ik doe wat ik kan en wat niet gaat dat gaat niet
Ik verging ook van de pijn. Was blij met me ruggenprik! Was ingeleid en in de middag kwamen de weeën. Mijn god wat en drama. Maar drie uur later na de ruggenprik weer pijn.. Gelukkig kon de dosis omhoog. In de nacht weer en sochtends om 5 u weer. Alleen kon de dosis niet meer hoger. Bleef vier uur lang zitten met 7 cm. Heb 2,5 uur lang achter elkaar lopen puffen was niet grappig meer. Tot half acht sochtends de arts binnen kwam en mij na de OK bracht. Ik ging bijna knock out. En me dochter lag aardig klem al. Maar ja.. heb een keizersnede gehad. Maar wat ik hiermee wil zeggen; wij leven in een moderne tijd. Dus je kan gewoon voor pijnbestrijding gaan. Waarom niet? Ik ga zo weer voor een ruggenprik. Je bent veel meer "uitgerust" erna. Dus falen? Nee absoluut niet.
Ja dat was hier dus ook zo, het schoot niet op.. Ik had 2 cm toen ik aankwam in het ziekenhuis om half 6.. Om 11 uur was het 2 tot 3.. Om 1 uur 3cm.. Nou dat schiet niet op.. Toen ruggenprik, wat proberen te slapen en toen ze om 5u weer kwamen zat ik ineens op 8 en om 6u op 10 cm.. Nou ik was dubbel blij om 5u dat ik toch die ruggenprik had genomen hoor.. Anders had ik er nu nog gelegen voor mijn gevoel