Hallo meiden, Ik post hier niet zoveel maar ben wel een trouwe meelezer Ik zit een beetje met het volgende en hoor graag jullie (objectieve) mening. ik werk al een aantal jaren bij een overheidsinstelling. Ik ben ooit begonnen op een locatie in stad A. Ik werkte 24 uur per week. In verband met een reorganisatie werd ik twee jaar geleden herplaatsingskandidaat. Ik kon niet blijven in mijn huidige functie en moest op zoek naar een nieuwe baan. Er kwam een leuke functie bij een zelfde overheidsinstelling in stad B vrij. Het was in principe een fulltime functie maar in de vacaturetekst werd aangegeven dat 32 uur bespreekbaar was. Omdat de functie mij heel erg aansprak en ik het belangrijk vind om te werken heb ik gesolliciteerd en ben aangenomen voor 32 uur en ben overgeplaatst naar stad B. Ik werkte samen met een ander collega. Dus in totaal bedroeg de afdeling 2 medewerkers. Na twee maanden ging mijn leidinggevende op zoek naar een extra medewerker voor mijn afdeling. Het betrof een vacature voor 24 uur. Ik heb toen meteen gevraagd of ik 24 uur kon gaan werken en of zij er een fulltimer bij wilde zoeken. Dat was geen probleem. Toen de nieuwe medewerker aangenomen was mocht ik 24 uur gaan werken. Ik heb uiteindelijk een halfjaar 32 uur gewerkt. Om een lang verhaal kort te maken: het bleek niet te werken tussen ons drieën. Mijn collega's werden elders in de organisatie geplaatst en ik mocht blijven. Er werd een andere medewerker voor fulltime aangenomen. Tussen ons gaat het heel goed. We werken uitstekend samen, dit wordt regelmatig benoemd door de leiding. Afgelopen zomer heeft de leiding mij "gevraagd" of ik weer 32 uur wil komen werken i.v.m. de werkdruk. Het was een dienstopdracht, er werd dus van mij verwacht dat ik een dag extra zou komen werken. Omdat ik mijn baan erg leuk vind en het goed naar mijn zin heb op het werk (en uiteraard ook het gevoel had dat ik geen nee kon zeggen, zeker in deze moeilijke tijd, je vind niet zomaar een andere baan) ben ik akkoord gegaan en is mijn arbeidstijd aangepast. We hebben destijds afgesproken dat we in januari een evaluatiegesprek plannen. Het gesprek vindt volgende week plaats. Ik vind het erg pittig om 32 uur te werken (zeker door de hoge werkdruk) naast mijn gezin en huishouden. De werkdruk is zeker niet afgenomen sinds ik een dag meer ben gaan werken. Ik heb het gevoel dat ik er niet voor de volle 100% kan zijn voor zowel mijn kinderen als voor mijn werk. Ik heb altijd een gevoel van haast in mijn hoofd zitten. Ik hoef niet dagelijks mijn oudste naar school te brengen maar ik vind het wel belangrijk om zichtbaar te zijn op school, te weten wat er speelt en waar mijn dochter mee bezig is. Dat kan nu niet doordat ik vier dagen van huis ben. Ik kan mijn dochter naar school brengen, daar doet mijn werkgever niet moeilijk over (ben dan pas iets na negenen op het werk). Maar dit betekend dat ik laat thuis ben (18.00 uur). Ik zie mijn kinderen dan hooguit anderhalfuur voordat ze naar bed gaan. Ik merk dat het me op breekt. De stress, de drukte. Ik heb het gevoel dat ik er te weinig kan zijn voor mijn meiden. Ik vind dat ik te weinig tijd heb voor mezelf, om even bij te tanken. In het weekend wil ik zoveel mogelijk tijd met mijn gezin doorbrengen, dat vind ik fijn en ik vind dat ik dat verplicht ben aan mijn kinderen. Het voelt niet goed om in het weekend ook nog eens mijn meiden weg te brengen om iets voor mezelf te gaan doen. Ik twijfel er over om dit eerlijk aan te kaarten tijdens het gesprek, om eerlijk te zijn over hoe ik er op dit moment in sta en het liefst weer 24 uur wil gaan werken. Maar ik ben bang dat ik mijn baan kwijt raak. Ik ben in dubio..... Er zijn vast heel veel werkende moeders die mijn situatie herkennen, ik wil ook zeker niet zielig over komen. Aan de ene kant vind ik dat ik me niet aan moet stellen en gewoon op dezelfde voet verder moet gaan (dat zegt mijn verstand ). Maar mijn gevoel zegt dat ik de tijd met mijn kinderen, zeker nu ze nog klein zijn, niet meer in kan halen. Er speelt ook mee dat het niet zo goed gaat met mijn oudste op school (we gaan een onderzoekstraject in) en ik nog sterker het gevoel heb dat ik door 1 dag minder te werken er meer voor mijn kind kan zijn. Mijn man werkt overigens fulltime en onregelmatig. Hij is doordeweeks op dinsdag thuis en ik op woensdag. We hebben op maandag en donderdag een gastouder en op vrijdag gaan ze naar opa en oma. Opvangtijden zijn gebaseerd op het werkrooster van mijn man en is elke week weer anders.
Allereerst: waarom denk je dat je je baan kwijtraakt? Ik maak uit je post op dat je gewoon een vaste aanstelling hebt? Dus je werkgever kan niet zomaar van je af. en al helemaal niet wanneer jij gewoon naar behoren je werk doet. Aangezien je al langere tijd bij deze werkgever werkt mag je aanspraak doen op de Wet Aanpassing Arbeidsduur. Je kunt dus opnieuw aanspraak maken op een aanpassing van je contract.
ik zou het zeker aankaarten hoor! nee heb je, ja kun je krijgen. je kunt toch zeggen dat je voorkeur uitgaat naar 24, en of ze hier naar willen kijken en je argumenten kenbaar maken. als je nu zo doorgaat ga je dat ook niet lang trekken en hebben ze straks helemaal niets aan je als in de ziektewet terecht zou komen of opzoek gaat naar een andere baan ofzo. denk dat het voor je leidinggevende ook belangrijk is om te weten hoe jij je voelt en hoe jij je werk doet.
Hoi, Ik zou als ik jou was als doel nemen dat jullie samen tot een oplossing komen. Zie en bespreek het dus niet als jouw probleem maar meer als een uitdaging waar beide partijen even goed voor moeten gaan zitten. Vergeet daarbij ook niet dat jij je ook al van je goede kant hebt laten zien door meer te gaan werken omdat dit voor je werkgever goed uit kwam. Nu blijkt dat 32 uur voor jou niet prettig werkt, o.a omdat je oudste meer zorg nodig heeft, is er hopelijk ruimte om jou tegemoet te komen. Is er bijv. Budget beschikbaar voor nog een parttimer voor 16-24 uur? Of is er een andere afdeling die bepaalde zaken over kan nemen? Heb je je ouderschapsverlof al gebruikt? En hoe sta je eventueel tegenover 28 uur werken (ene week 32, andere week 24)? Ik zou het waarom niet al te uitvoerig bespreken. Het volstaat denk ik door te zeggen dat werk en prive niet goed in.balans is, zeker gelet op je oudste (dat zou ik wel benoemen). Succes vast! Xxx Kweenie
@ hopmarjanneke: ik heb inderdaad een vaste aanstelling en ik doe mijn werk naar behoren (zover ik weet ). Hoe zit dat precies met de Wet Aanpassing Arbeidsduur? Wat gebeurd er als mijn werkgever aan kan tonen dat het voor de continuïteit van de werkzaamheden nodig is dat ik 32 uur blijf werken? @ Nicole: je hebt gelijk hoor, ik moet het gewoon kenbaar maken, maar toch ben ik bang dat ik dan niet in mijn huidige functie werkzaam kan blijven. @ kweenie: bedankt voor jouw tips. Een parttimer er bij willen ze niet omdat zij vinden dat het niet werkt met drie personen. Jouw voorstel om 28 uur te werken vind ik een goede en hou ik in gedachten.
Waar ik vooral "bang" voor ben is dat ik niet in mijn huidige functie kan blijven werken maar dat ze mij elders in de organisatie plaatsen. Dat zou ik erg jammer vinden omdat ik het naar mijn zin heb in de functie die ik nu uitvoer.
De werkgever moet aantonen dat er zwaarwegende bedrijfsbelangen worden geschaad... gezien het feit dat er meerdere locaties zijn, lijkt het mij lastig aan te tonen dat het feit dat jij minder uren zou gaan werken, dat dan het bedrijf economisch dusdanig lijdt dat het niet meer kan draaien. Probeer het wel zo te bespreken dat je niet meteen je eigen glazen ingooit. Dus geef duidelijk aan dat je je functie graag uitvoert, met plezier naar je werk gaat etc, maar dat je werk/privé balans niet meer goed is. en dat je daarom graag minder uren zou willen werken. Wat ook is aangegeven: heb je nog ouderschapsverlof? want dat kan je werkgever helemaal moeilijk weigeren. Ook dit doe je uiteraard in OVERLEG.
Ik zal het zo gaan bespreken zoals jij en kweenie het aangeven. Bedankt voor de tips. Ik werk bij een overheidsinstelling met meerdere locaties maar elke locatie staat wel op zich zelf. Ik heb ook nog ouderschapsverlof voor mijn jongste dochter. Ik twijfel of ik deze nu op mag nemen omdat ik nog maar een halfjaar 32 uur werk. Of heeft de aanpassing van mijn werktijd niets te maken met opname van ouderschapsverlof?
Wat is jouw arbeidscontract op papier, dus wat staat er in je arbeidscontract 24 of 32 uur? Dat is denk ik ook wel belangrijk. Je werkte toch 24 uur en bent op verzoek van je werkgever meer gaan werken maar in principe heb je een contract van 24 uur toch?
ik sluit mij hier helemaal bij aan, vind dit een heel goed advies. Mooi verwoord ook. en je hoeft je echt niet bezwaard te voelen om dit bespreekbaar te maken.
Mijn contract is aangepast naar 32 uur. Ik werk en krijg betaald voor 32 uur. @ Tuc: ik voel me inderdaad bezwaard. Maar na de reacties op mijn bericht ga ik het gewoon bespreekbaar maken.
Ik zou het inderdaad gewoon aankaarten. Ik zou persoonlijk niet zeggen dat werk en privé niet in balans is, maar aangeven dat je liever 24 uur werkt. Dat klinkt wat positiever, denk ik. Maar goed, hier een reorganisatie gehad en ik ben nu wat bangig daarin . Ik werk ook 32 uur en ik vind het ook wel veel, ik werkte voorheen 24 uur en dat was eigenlijk perfect. En nu gaat het wel, maar met 24 uur had ik net wat meer lucht zeg maar. Misschien dat ik het over een tijdje ga aankaarten, nu is daar de ruimte (nog) niet voor. Nu Lisa binnenkort ook naar school gaat vind ik het wel wat minder erg. En ik ben dan op vrijdag vrij ipv op donderdag en heb dan een hele middag met de meiden.
Ik zou het wel bespreken. Een nee heb je, een ja kan je krijgen. En je hebt een vast contract dat ze echt niet zomaar zullen opzeggen. Als ze echt niet akkoord kunnen gaan met 24 uur, zou ik met 28 uur afkomen als compromis. Dat zorgt al voor een halve dag extra en dus ook een dag extra dat je hen van school kan afhalen. (Of je spreidt die 28 uur in 4 x 7 uur, waardoor je elke dag dat je werkt een uur vroeger thuis bent.)
Ik zou gewoon heel eerlijk zijn. En ook aangeven dat je voorkeur gaat naar wat uren minder. ( bijv tot 15:00 uur) of een dag thuis werken?
@ Snoopy: ik ben ook wat "bangig", vandaar dat ik enorm twijfel over of ik het bespreekbaar kan maken. Ik vind wel dat ik moet onderbouwen waarom ik weer 24 uur wil gaan werken. @ kaboutermeis: 28 uur is zeker een compromis. Ik zou een halve dag minder kunnen gaan werken of de ene week 4 en de andere week 3 dagen. Een optie is ook nog om twee korte dagen te werken waardoor ik mijn dochter zelf naar school kan brengen en weer op kan gaan halen. @ ladys: thuis werken met een kindje van 2,5 gaat wat moeilijk. Ik heb ook nog eens geen fijne functie (managementassistente) om thuis te werken. De werkzaamheden spelen zich vooral af op kantoor. Af en toe thuis werken (dus niet structureel een dag of halve dag in de week) zou wel een optie zijn bij bijvoorbeeld ziekte van een van de kinderen.
Tip: schrijf voor jezelf op waarom je graag naar 24 uur wilt gaan. Geef ook aan dat je op verzoek van je werkgever weer 32 uur bent gaan werken! Steek in op 24 uur, zijn ze daarin afwijzend, dan is je "wisselgeld" dat je 28 uur wilt gaan werken, met daarin de evt opties dus minder uren op een dag of afwisselend.
Hoi Noukje, heel herkenbaar hoor....zelf per 1 oktober verplicht meer gaan werken. Mijn functie is opnieuw beoordeeld en er is een nieuw profiel geschreven waarbij de verplichting ligt op 32 uur werken om hem te kunnen doen. Ik "mag" hem nu in 28 uur doen. Maar in de praktijk werk ik meer en is het niet eens zozeer het thuis afwezig zijn maar vooral de werkdruk die ik als heel zwaar ervaar: ook als ik vrij ben kan ik me moeilijk losmaken van het werk, ik wordt vaak nog gebeld en het gevoel van druk en spanning vind ik lastig. Ik zit nu te denken of ik niet iets met ouderschapsverlof kan doen.....Maar ja, als dit niet door iemand anders wordt opgevuld dan snij ik alleen mezelf in de vingers! Want het werk blijft wel liggen en de mensen die ik aanstuur blijven gewoon hetzelfde van mij verwachten. Ik ben bang dat de oplossing alleen bij mijzelf ligt, ik moet tussen de oren veranderen. Ik ben nu net 2 weken vrij geweest, vakantie, maar ik merk dat dit voor de kinderen ook wel een bepaalde rust geeft. Het liefst zou ik er tot mijn jongste 4 is en naar school gaat even tussenuit gaan, om daarna wel weer voor 4 dagen aan het werk te gaan. Maar ja......ik denk dat ik van thuiszitten toch ook niet gelukkig wordt. Sterkte! Ik zou het wel bespreken maar niet gaan afdwingen, dan weet je nml zeker dat je er op korte termijn uit gaat!
Inmiddels heb ik het gesprek met mijn leidinggevende gehad. Ik heb aangegeven dat ik het liefst 24 uur wil gaan werken maar dat ik ook opensta voor de ene week 4 en de andere week 3 dagen of twee kortere dagen (werken onder schooltijd). Ook heel duidelijk de reden van dit verzoek aangegeven (balans werk/privé) Mijn leidinggevende zou dit bespreken met diegene waar ik voor werk. Vandaag heb ik gehoord fat diegene waarvoor ik werk heel tevreden is over de manier waarop het secretariaat (mijn collega en ik) nu werkt. Ze is tevreden over de bezetting op het secretariaat en wil geen concessies doen. Ik heb met mijn leidinggevende afgesproken dat ik er over na ga denken wat dit voor mij betekend (kan/wil ik 32 uur blijven werken, hou ik dit vol?) Ik heb wel meteen aangegeven dat ik deze reactie erg jammer vind. Ik heb nl ook een concessie gedaan toen er van mij gevraagd cq geëist werd of ik een dag meer wilde komen werken....