Hoi iedereen me meisje is sinds een paar dagen bang om te gaan slapen.. Ze is bang voor monsters, ze is bang voor donker, ze is bang dat ik niet meer terug kom, en vanavond zag ze iemand glijden in de kamer??? Ik wil haar zo graaag helpen.. ik weet alleen niet hoe Heeft iemand tips ik zit echt met me handen in het haar ze heeft een nachtlampje, deur staat op een kier en haar doekje en woezel en pip slapen in bed.
Een paar dagen geleden stond er politie bij me buren die aan het schreeuwen waren. Misschien heeft dat ook indruk gemaakt...ze gaf toen al aan dat ze het eng vond.
Eef heeft dat ook in fases... Afgelopen nacht waren het dinosauriërs... Hoe ze daar nou weer bij komt? Ik praat er met haar wel over, dat het niet erg is om soms bang te zijn. Dat mama in de buurt is, dat haar popje en troetelbeer bij haar zijn. Ze was ook een tijd bang voor schaduwen, toen heb ik met haar schaduwfiguren op de muur gemaakt, dus laten zien waar schaduwen vandaan komen. Maar ik denk dat je er soms weinig aan kunt doen...
Veel uitleggen, welke geluiden ze hoort, samen monsters wegjagen. Vraag haar of ze geschrokken is van de herrie bij de buren en praat erover. En gewoon de lamp aan laten 's nachts als ze dat graag wil. Er komt vanzelf een moment dat het ook weer in het donker gaat.
In dit soort situaties vraag ik aan mijn zoontje hoe ik hem kan helpen. Ofwel: hoe kunnen we dit oplossen. Tijdje terug had hij t namelijk met een wolf in zijn kamer. Helemaal overstuur was hij. Toen moest ik m heel simpel wegjagen. Paar nachten later hoor ik hem 's nachts: wegwezen wolf. Jij mag hier niet komen! En hij sliep zo weer verder. T zijn vaak fases en december is natuurlijk best een spannende maand voor de kleintjes. Maar gewoon over praten, niet erger maken dan het is en ook zeker niet negeren.
Ik heb ergens eens gelezen om juist niet de beesten/spoken/monsters weg te jagen of te gaan kijken onder het bed of in de kast, hiermee geef je indirect aan dat ze bestaan, dus he voedt de angst alleen maar meer. Op een rustige manier uitleggen dat monsters niet bestaan, dat het verzonnen beesten zijn in films of boekjes maar niet echt bestaan. Geen idee of dit helpt hoor...mijn dochter is ruim 2,5 jaar dus nog niet deze angsten meegemaakt.
Hier heeft ze een hele tijd gevraagd of er een krab (?) in haar kamer kwam... En het antwoord 'nee joh, die zwemt toch in de zee' was voldoende! Nu vraagt ze ook wel eens of er 'iets engs' komt boven of beneden, maar hierbij is ze ook tevreden met het antwoord 'nee hoor en papa en mama zijn altijd in de buurt'. Laatst begon ze ook over een spook en toen ik lachend zei 'die bestaan toch niet!' moest ze ook lachen en was het goed. Misschien dat dit nog anders wordt over een jaar of zo, maar zo lossen we het hier nu op... al zal het voor ieder kind anders zijn natuurlijk! Vraag haar anders eens hoe je haar kan helpen of zo?
Mijn oudste had het ook. Toen afgesproken dat hij met licht mocht gaan slapen. Als ik naar bed ga, dan doe ik het uit. Sindsdien gaat het goed.
Hier werkt het wegsturen anders fantastisch. Aan de andere kant is het zo dat als je zegt dat ze niet bestaan, het kind niet erkend wordt in zijn angst, dus ja. Voor beide valt wat te zeggen.
Je kan de angst wel erkennen, dat moet je zeker doen, anders voelt je kind zich niet serieus genomen....je hoeft de angst alleen niet te voeden. Het ismaar een tip, bij het ene kind zal dit werken en bij de ander juist niet.
Ze heeft me verteld dat ze erg is geschrokken van de buurvrouw en de polities Ze heeft een nachtje bij opa en oma gelogeerd en daar gaat het goed.