Ik moet even mijn hart luchten, want thuis kan ik het niet echt kwijt... Ik zie het even niet meer zitten. Mijn dochter is nu al een paar dagen van streek, ze heeft geen ritme meer... Als ze moe is en ik breng haar naar bed, gaat ze of ineens keuvelen of heel hard huilen! (Vaker hard huilen.) Een speen helpt dan ook niet. Ze is heel snel afgeleid bij het drinken (borstvoeding) of drinkt heel onrustig, waardoor dit ook geen ontspannen momentje meer is. Daarnaast is ze ineens eenkennig geworden, op sommige momenten zelfs zo erg dat ze zelfs haar vader niet leuk vindt... Vandag begon ze ineens te gillen! Dat had ik nog niet eerder meegemaakt! Ik denk dat de gebroken nachten mij nu ook een beetje tegen beginnen te werken, ik kan vandaag niet eens meer echt volop genieten van haar vrolijke momenten... Kortom: Ik zit er even doorheen! Ik zit in een dipje!
Knuffel voor jou! Probeer toch te genieten van die mooie momentjes! Dit gaat weer over, waarschijnlijk een sprongetje..
Begrijp je gevoel! Heb het met je te doen. Wat bij mij hielp: stop met alles eromheen..even terug bij af.. helemaal met 'de flow' van je baby meegaan en heel veel voor haar er zijn. Veel vasthouden en misschien samen (in het grote bed) even slapen geborgen. Op die manier vind je de rust weer terug, heb je het gevoel niet vanalles te moeten en je staat weer stil bij kleine genietmomentjes omdat je even de tijd hebt om ze echt te zien. Waarschijnlijk is het binne twee dagen weer rustig. En dan langzaam het schema can de dag erweer doordoen
Klinkt idd als sprongetjes-gedrag. We kunnen elkaar een handje geven; ik heb ook echt een paar rotdagen achter de rug. Onze dochter slaapt sinds een aantal weken opeens niet meer door en de laatste dagen is niets goed. Ik word er zo ontzettend moe van. Ik hoop maar dat het gauw weer voorbij is. Knuffel voor jou!
Hou in je achterhoofd dat het na een maand of drie (dat is nog maar even!) echt een stuk makkelijker wordt. Althans zo heb ik het ervaren... Sterkte nog even!!
leef met je mee, pittige dagen voor je! idd terug bij af en alleen ff jij en je dochter als dat gaat, als zij slaapt jij ook ff liggen, je huishouden loopt niet weg sterkte en denk aan jezelf
Aahw dat is inderdaad niet leuk en vermoeiend he. Klinkt idd als een sprongetje. En daarvan komen er nog ontzettend veel, jammer genoeg, maar als de sprong is genomen, krijg je er een ander kind voor terug . Meestal als een moeder zich zo voelt, is de piek bereikt en zal je meisje mogelijk weer wat gaan kalmeren. Je zal zien dat ze mogelijk speelgoed kan vastpakken en de wereld observeert. En doe idd een tandje minder, neem der in een draagdoek overal mee. Zo ging ik koken, de was doen en opruimen. Zij blij en ik me handen vrij
Herkenbaar, ik heb het ook al bijna 3 weken erg moeilijk! Maar ik spreek uit ervaring met de 1e het komt echt allemaal goed, nog even en je kunt (weer) lekker genieten. Tis gewoon zwaar de eerste periode en die rot sprongetjes (of fases of hoe je het noemen wil) pfff. Heb er nu al zin in!
Lieve nmv, hoe herkenbaar .. Wat heb ik er toch ook vaak doorheen gezeten die eerste drie maanden. Mijn zoontje is nu 11 maanden en er zijn soms nog steeds van die momenten, alhoewel en stuk minder! Het is mijn eerste en als ik toen had geweten wat ik nu weet, had ik me vat veel minder druk gemaakt: hoe makkelijker het wordt na 3 à 4 maanden. Ze slapen dan een stuk beter, je hebt meer interactie, ze lachen en zijn veel gemakkelijker. Tot die tijd is het heel normaal dat je er af en toe doorheen zit. Bij mij begon de roze wolk pas na 3 maanden. Succes! Sterkte! Het komt allemaal goed. Wie weet zul je dan (als je dit terugleest) het allemaal met een glimlach bekijken
Bedankt voor de lieve berichtjes dames! Doet me goed! Ik ben al veel frustratie hiervan kwijt na zo'n stomme huilbui...
Haha! Dat is wel zo! Maar ik ben normaal zo nuchter als maar kan, huil niet zo snel... Dus voor mij voelt het wat stom...
Precies. Even terug Even niks moeten en er zijn voor je kindje. Meestal deed ik dat ook en dan was mijn zoontje snel weer rustig. De meeste sprongetjes waren binnen een week weer voorbij. Groeten Jane
Het zou m'n eigen verhaal kunnen zijn wat ik hier lees..(behalve de eenkennigheid) En wat fijn om al die geruststellende reacties te lezen! Toen ik net bevallen was zei mijn vriendin tegen mij: De eerste 3 maanden draait het echt een beetje om 'overleven', daarna wordt het allemaal een stuk makkelijker. Daar houd ik me dan ook heel erg aan vast..
Het lijkt wel alsof mijn dochter het goed wil maken. Vandaag lacht ze elke keer volop naar me zodra ze mijn tepel loslaat na het drinken... Ik zit in ieder geval een stuk beter in m'n vel vandaag!
Lieve nmv! Ook al is het momenteel heel zwaar, geloof me het betert! Ook ik heb vaak gedacht: is dit nu waarvoor we het doen? Maar onze kleine schatjes maken in de 1e jaren van hun leven zo veel nieuwe dingen door dat ze het af en toe moeilijk hebben. En dat merk je dan jammer genoeg in het slaappatroon, hun gedrag, hun gekrijs, ... Maar het is echt waar tijdelijk en het wordt beter. De ene baby heeft er geen last van, de andere telkens enkele weken. Ik denk aan je xxx
Ik weet niet of het al genoemd is maar koop het boek; oei ik groei! Ik vond het fijn te lezen dat alles sprongetjes/ moeilijke momentjes te verklaren zijn! Dat zorgde er bij mij voor dat ik alles 'gewoon' voor lief nam.. extra knuffelen en weten dat het over gaat! Het hoort er allemaal bij, ... de wereld is voor hen nog zo groot en nieuw....
Het gaat hier overdag nu wel redelijk goed weer, alleen eind vd middag en 's avonds is ze elke keer erg aan het huilen als ze moet/gaat slapen. Eerst dacht ik dat het kwam omdat ze te moe was, maar ook als ik er op tijd bij ben is ze snel overstuur. Iemand tips?