Ik had vanmiddag een vriendin op visite met haar twee zoontjes van 5 en 2,5. De jongste zit ernstig in de peuterpuberteit en met de oudste is gedragsmatig ook vanalles aan de hand dus het was een beetje chaotisch in huis. Ons dochtertje is dan altijd een beetje overdondert, staat er wel bij te kijken en speelt soms wat, maar zegt weinig en kijkt vooral wat die twee jongens doen. Ze waren steeds redelijk aan het spelen, maar na anderhalf uur werden ze een beetje baldadig (op zich logisch). Op een gegeven moment zat de oudste steeds aan iets in de vensterbank en na een paar keer waarschuwen viel die vriendin best wel fel uit naar haar zoontje, mijn dochtertje schrok daar erg van en begon te huilen. Gelukkig was ze snel bedaard. Even later hing haar jongste op de bank, mijn dochtertje liep er naar toe en hij zette zo zijn voet tegen haar buik en duwde haar weg waardoor ze achterover viel. Ze deed zich geen pijn en zat alleen een beetje beduusd op de grond. Toen werd vriendin heel boos op haar zoontje (wel terecht natuurlijk) echt met stemverheffing en hij kreeg een tik voor zn broek. Dochtertje begon heel hard te huilen en was echt een tijd heel erg overstuur. Is dat herkenbaar of zou ze hier niet zo op moeten reageren? De boosheid was duidelijk niet op haar gericht. Nou is ze vrij weinig gewend op het gebied van andere kinderen en ruzie maken enzo, maar goed als ze straks naar de psz gaat zal ze ook wel eens meemaken dat de juf boos is...
mijn zoontje is 15 maanden en delen van je verhaal herken ik wel hoor. als wij ergens zijn met andere kinderen of andere kinderen bij ons heb ik een heel rustig kindje, hij kijkt rustig af, kletst weinig en houd de andere kinderen heel goed in de gaten. zijn neefje is 3 maanden jonger en als hij verdriet heeft heeft mijn zoontje het ook. heeft hij niet bij andere kinderen. ik denk dat je er weinig aan kunt doen, uitleggen aan je kleine dat het niet op haar bedoelt is en haar troosten.
Ja mijn dochter van toen 11 maanden. Mijn neefje van 4 kreeg op zijn kop door zijn moeder. Neefje zat achter mijn dochter dus was wel naar dezelfde richting. Ze moest echt keihard huilen. Zal ook schelen hoe je kindje thuis wordt behandeld. Ik heb nog nooit tegen haar geschreeuwd dus ze is het ook niet gewend.
Hier raakt hij (15 maanden) ook van slag als een van ons bijvoorbeeld mopperend over het werk thuiskomt, hij voelt het goed aan... Als we stoeien en ik stop met lachen,maar zeg theatraal "help" dan haat het lipje ook alweer trillen. Met straf op andere kindjes heb ikhet nog niet zozeer meegemaakt, maar ik kan het me goed voorstellen.
Ik denk overigens als ze ouder worden dit soort dingen beter begrijpen en loskoppelen van hun eigen "goede" gedrag, daar ga ik dan maar van uit
Dat denk ik ook wel. Mijn dochter is wat dat betreft ook niks gewend, opa's en oma's passen op en andere kinderen ziet ze wel maar toch wel in 'beschermde situaties'.
Hier hetzelfde hoor. Hij gaat naar een gastouder, maar zij is heel rustig. Ook haar eigen kinderen straft ze heel rustif of zo. Zelfs de bloed onder je nagels vandaan halende pubers van haar . Dus ja, ze zien niet zoveel... Ik ga ervan uit dat het goedkomt, maar hij zal er misschien altijd wel wat gevoeliger voor blijven misschien.