wat goed om te horen. Als ze lijkt op haar mama en tante dan is het een vechtertje! Veel sterkte, mijn duimen draaien.
Lichamelijk goed, maar geestelijk.. Denk dat de klap nog moet komen. Het is ook nogal niet wat allemaal.. Zo onwerkelijk. Zo bizar heftig ook. Maar mijn lieve zusje en mooie nichtje móéten er gewoon bovenop komen.
Hier ook een die regelmatig komt kijken of er nieuws is. Blij te horen dat het voor nu er goed uit ziet. Elke keer als ik aan jullie denk (en doe ik veel) hoop ik heel hard dat ze het vechten vol houdt. Vannacht vallen hier veel sterren. Als ik er een zie zal ik wensen dat Misha bij jullie mag blijven en een gezonde, blije baby mag worden.
Lieve Micchan, G en fam, Ik wens jullie veel sterkte komende periode. Er zullen vele kaarsjes branden voor jullie mooie meisje. Ik duim dat ze het zo goed zal blijven doen en jullie er samen snel bovenop komen. En uiteraard gefeliciteerd met jullie mooie dochter.
Gitta, wat lief dat je dit topic geopend hebt! <3 Iedereen, heel erg bedankt voor alle reacties. Overweldigend om te lezen hoeveel mensen met ons meeleven, doet me heel goed.. Met mij is verder alles prima. Infuus is er al uit, bloeding van normale sterkte en verder echt 0,0 aan complicaties.. Ze hebben gister na een paar uur eigenlijk al gezegd dat ik hoogstwaarschijnlijk zondag al naar huis mag en ik zie inderdaad geen reden waarom ik langer zou moeten blijven.. Misha is stabiel, maar het zegt helaas zo weinig.. Ze hadden haar gister ook in stabiele toestand gebracht, maar toch kreeg ze opeens een terugval, haar longetjes konden de beademing niet aan en zakten een soort van naar binnen, eventjes was ze weg van de wereld, gelukkig hebben ze haar weer terug kunnen halen en weer volledig kunnen stabiliseren.. Vandaag is er niets ernstigs gebeurd.. Ze heeft onwijs veel medicatie natuurlijk.. Onder andere om de bloedsuikelspiegel weer naar beneden te krijgen, dat is nu gelukt, maar als bijwerking klopt nu wel haar hartje NOG sneller.. Ze zat al rond de 180, maar nu constant 200.. Ze heeft een infectie, dat is hoogstwaarschijnlijk ook de reden waarom ze gisteren al geboren is.. Vanmorgen was de waarde heel hoog, inmiddels is die al een enorm stuk omlaag gebracht en zit bijna op de lijn dat het niet meer schadelijk is, dus dat is een goed teken.. De hoeveelheid zuurstof die ze toebrengen, brengen ze langzaam terug en ook de temperatuur van de couveuse wordt langzaam lager en lager.. Dat pakt ze allemaal ook enorm goed op, ze blijft dus echt enorm vechten.. Klinkt allemaal alleen maar goed, zou je denken, maar ze zeggen dat het op dit moment nog helemaal niets kan zeggen en elk moment weer helemaal om kan slaan, en dat het allemaal weer omhoog gebracht moet worden, of erger.. Voor de rest weet ik niet zo goed wat te zeggen, haha.. Ik zou iedereen graag vaker op de hoogte houden, maar helaas komt de een na de ander en heb ik nauwelijks tijd om een mobiel of laptop in m'n handen te nemen.. Antibiotica aanklikken, antibiotica er weer af halen (dat hoeft nu gelukkig niet meer, dat scheelt weer), buik voelen, ontbijt brengen, ontbijt ophalen, psycholoog, lactatiekundige (zo heet dat toch ), visite, lunch brengen, lunch ophalen, meer visite, bloeddruk opnemen, temperatuur opnemen, elke drie uur kolven om alles op gang te houden (voelt heel dubbel, straks is het voor niks en zit ik als fijn aandenken ook nog eens met lekkende tieten, aan de andere kant, zodra ze wel gewoon bij ons is (en ik doe m'n uiterste best daar vanuit te gaan), kan ik haar dan gelijk mijn eigen melk geven, als ik nu niks doe, is het dan ook niet meer op te wekken natuurlijk), avondeten brengen, avondeten ophalen, enz. enz. enz. We hebben zelfs nauwelijks de tijd om naar ons kindje te gaan om te kijken hoe het gaat en om bij haar te zijn, dus internetten schiet er dan al helemaal bij in.. We blijven hoop houden en zoveel mogelijk tegen haar praten, meer kunnen we helaas niet doen.. Ze zeggen elke keer dat ze het extra moeilijk heeft omdat ze zo'n 40 minuten zonder enkele vorm van hulp (warmte, beademing, enz.) heeft gezeten, duurde 15 minuten voor de mensen van de hulp er waren, die zijn toen in de woonkamer nog met haar bezig geweest, en daarna nog het rijden naar het ziekenhuis natuurlijk.. Ga me daar zo schuldig door voelen, maar hoe had ik het nou kunnen weten.. Ik had geen idee hoe een wee voelt, had er altijd een horror-beeld bij, vaker last van ontlasting die er moeilijk en met veel pijn uitkomt en het voelde echt precies zo, en hoe kon ik nou verwachten dat ze er nu uit zou komen, zo vroeg al.. We hebben gebeld zodra het water overal lag en m'n vriend wakker was, maar ze kwam er gewoon al zo snel uit, dat kon ik niet tegenhouden, op wat voor manier dan ook.. Maar ik voel me zo verdomd schuldig.. Nogmaals bedankt allemaal, ik probeer zoveel mogelijk te updaten en die lieve Shaddixxx natuurlijk ook <3 Zal zo snel mogelijk foto's plaatsen in een album op m'n profiel.. Ons meisje mag door iedereen gezien worden, maar aangezien ik hier al eens heb meegemaakt dat sommige mensen aanstoot nemen aan foto's van kindjes die heel vroeg geboren zijn, zal ik het niet hier in het topic zelf posten..
Zo, wat een schrik. Gefeliciteerd met je dochtertje Micchan en heel veel sterkte gewenst voor de komende tijd.
Gefeliciteerd met jullie mooie dochter! Wat een dapper en sterk meisje. Heel veel sterkte de komende tijd!
Micchan: Wat vreselijk heftig allemaal zeg! Fijn dat het met jou lichamelijk goed gaat en je snel naar huis toe mag. Die kleine meid van je heeft t maar mooi geflikt om die 40 minuten zonder hulp vol te houden! Zo laat ze wel zien hoe sterk ze is!En meis je had dit niet kunnen weten van te voren. Ik snap dat je je schuldig voelt maar hoe had je dit in hemelsnaam kunnen voorkomen dan... Je hebt goed gehandeld, en door jullie goed handelen leeft jullie meisje! Ben daar trots op!
Lieve Micchan, Wat ben jij sterk! Ik begrijp heel goed je schuldgevoel (ik had zwangerschapsdiabetes en toen zoon geboren werd had hij ook even best moeilijk. Daar heb ik me ook zo schuldig over gevoeld. Maar je had hier inderdaad niks aan kunnen doen!! Weeën voelen sowieso voor iedereen anders, en helemaal bij een eerste kindje kon je gewoon niet weten wat je te wachten stond! Het kaarsje blijft branden voor Misha en voor jullie. Sterkte!
Dat begrijp ik, bovendien leven jullie toch nu tussen hoop en vrees, dat vreet ook aan je...... Ik ga duimen, bidden en kaarsjes branden voor Misha.
Wat een schok, ik ben er stil van! Eerst gefeliciteerd met jullie dochter, maar wat een heftig verhaal! Ik wil jou en al je familie en andere betrokkenen heel erg veel liefde en sterkte toewensen, dat dit mooie kleine meisje maar mag vechten als een tijger en sterker en sterker mag worden! Heel erg veel sterkte!
Heel veel sterkte!!!! En natuurlijk gefeliciteerd met jullie dochter! Ik denk aan jullie en hoop dat alles goed komt!!!
Wat ik hier zo meekrijg van jullie heeft jullie dochtertje en nichtje haar vechters-mentaliteit niet van een vreemde. Gaat voor dat kleine meisje nog een lange weg worden, maar met de steun, kracht en bovenal liefde van mama en papa + die vechters-mentaliteit: heb vertrouwen! Micchan voor jou: wat een impact moet dit hebben gehad. Zo geniet je van mooie echo-foto's en zo heb je dat mooie meisje uit het 'niets' in je handen. (Als ik alleen al kijk naar de impact van mijn eigen stortbevalling.. Slik!) En dan op deze termijn. Zoveel zorgen, zoveel stress, zoveel vragen, zoveel tranen.. Blijf sterk voor jullie meisje, maar denk ook zeker aan jezelf! Praat, schrijf, gil, schreeuw, huil.. Jullie blijven in mijn gedachten! Knuf!