even een voorbeeld: net vroeg mijn vriend, zullen we naar de stad gaan? en toen zei ik.. mwah niet zo'n zin in, het enige wat we doen is rondlopen en naar de macdonalds gaan elke keer.. zegt hij meteen "ja ik eet slecht blablabla" op een hele boze geïrriteerde toon en legt hij dus woorden in mijn mond die ik niet eens gezegd heb.. en dat doet hij zo'n beetje dagelijks, ik wordt er zo gek van!! daarnaast zit hij alleen maar de hele dag te gamen, terwijl hij volop zou moeten solliciteren.. (zijn contract loopt eind feb. af) wanneer ik er wat van zeg krijg ik alleen maar een grote mond (echt op zo'n puberale manier, zelfs met zo'n 'nenenene' om na te doen wat ik zei) hij gedraagt zich als een kind, en het helpt niet mee dat al zijn vrienden (die nog geen kinderen hebben) ook de hele dag/avond door gamen (buiten werk om) en ze elkaar stimuleren om "lekker te doen wat ze zelf willen" daarnaast is hij ontzettend lui, ik moet 10x vragen of hij iets wil doen en dan hoor ik telkens "hoezo" "waarom dan" "ik doe het straks" "waarom moet ik altijd alles doen wanneer JIJ het wil" en duurt het een eeuwigheid totdat het ook daadwerkelijk gebeurd.. wie kent dit? ik weet niet wat ik precies met dit topic wil, ik hoop ondertussen 2 jaar dat het overgaat als hij ouder (volwassener) wordt, hij is 23, maar ik begin een beetje de hoop te verliezen.. een schop onder zn kont geef ik m zo vaak maar dan gaat hij alleen maar steigeren.. :x
Zo, dat je überhaupt nog met hem samenwoont..... Dit is mijn streven hier thuis: Of je werkt mee aan dit gezin en je mag in dit huis wonen met mij en ons kind, of je werkt tegen en je gaat maar lekker elders wonen waar je wel kunt doen en laten wat jij wilt. Kun je niet de stroom eraf gooien? Totdat hetgeen gebeurd is wat er moet gebeuren?
Ik herken het wel dat de mijne soms wat lui kan zijn qua huishouden, maar daar blijft het bij. Ik vind het gedrag van jouw vriend echt heel onvolwassen. Hij zou voir mij ook als de sodemieter moeten gaan solliciteren. En dan die antwoorden, inderdaad net een puber. Ik zou het toch serieus gaan bespreken. Je wilt een gezin? Prima, maar neem dan he verantwoordelijkheid hierin. Kan je dat niet? Dan hebben we een probleem en dan kan die of meewerken aan een oplossing of gaan nadenken om ergens anders te wonen. Ik zou er dol van worden.
Serieus?! Dit vind ik nogal belerend hoor hier is een relatie op basis van gelijkwaardigheid en als het niet gaat dan gaan we daarover in gesprek. En we gooien niet de stroom eraf totdat dingen klaar zijn ... En dan komt er tijdens dat gesprek vaak nog meer op tafel waardoor het een wisselwerking blijkt te zijn. Waarom ga je niet eens echt met je vriend om tafel zitten en vertellen wat je dwars zit en dan zonder de vinger naar hem te wijzen dus jij doet dit en jij doet zus. Maar meer "ik voel me zo en zou graag willen dat het zo gaat omdat ik denk dat... "
het is net tot een ruzie gekomen (geen idee hoe) en toen zei hij "je moet je bek houden" "mongool" "het enige wat je doet is zeiken, zeiken, zeiken" enz. toen zei ik als je zo tegen me gaat praten ga je maar weg! toen zei hij "ja ik ga ook weg, en denk maar niet dat je een cent krijgt, je crepeert maar lekker" en ons zoontje was erbij dus die pakte ik natuurlijk op, " ja je pakt hem snel zodat ik weer de boeman ben" en nu is hij vertrokken.. heb geen cent in huis, de oplader van de telefoons heeft hij meegenomen.. hij zal hoogstwaarschijnlijk wel weer met hangende pootjes terugkomen maar ik weet niet of ik er nog wel zin in heb.. ik weet alleen niet of ik het financieel als alleenstaande moeder wel kan redden als het echt zover komt
Ehm ja... Ik zou echt in zo'n relatie blijven hangen! Ook een perfect voorbeeld voor je zoontje. Er zijn genoeg alleenstaande moeders, ook op dit forum, die het volgens mij allemaal prima redden. Financieel is het lastig maar zeker niet onmogelijk. Ik zou zeker je opties bekijken, wat heeft je zoontje aan een vader en moeder die elkaar niet met respect behandelen? Welk voorbeeld krijgt je zoontje daarmee?
Lekker volwassen... Zo wad mijn man echt niet op die leeftijd, dus waarschijnlijk is dat gewoon hoe je vriend is en dat zal nooit helemaal veranderen. Aan jou de keus wat je ermee wilt doen. Veel succes en sterkte.. Dit is moeilijk
Wat een rot situatie. Nu is mijn vriend ook 23, gamed ook graag, al "zijn" geld gaat op naar dure sportauto's, hij moest een examen voor zijn werk halen en is gezakt, nu laatste kans of eruit, maar hij is niet zó kinderachtig. Sorry, bedoel het niet gemeen. Maar zou een hartig woordje met hem spreken als die thuis kwam. Mijn vriend heeft "de knop" omgedraaid, hopelijk kan die van jou dat ook.
Aan zijn 'volwassen' gedrag te zien vraag ik me af hoe serieus je het vertrek van hem net moet nemen. Maar ik denk dat je zelf even goed op een rij moet zetten wat je wilt voor je gezin. Ik snap wel dat je het beeld van alleen moeten rooien je angst aanjaagd. Maar er openen zich altijd ergens deuren voor je. Maar goed, zover is het nu niet. Heb je wel eten in huis voor het hele weekend? Kan je gee n familie/vriendin om hulp vragen?
het is ook lekker makkelijk om uit een relatie te stappen terwijl ik echt heel veel van mijn vriend (verloofde) hou als hij niet zo dom doet.. zoontje is ook gek op zijn papa, dat kan je toch niet zo makkelijk weg gooien? ik weet dat het zo niet verder kan maar dat maakt de keuze nog niet makkelijk..
Nou zeg! na je opening dacht ik al; klinkt 'enigzins onvolwassen....' Ik denk dat het wel goed is dat dit gebeurt. Ga jij maar eens nadenken over wat je zelf het liefste zou willen in een relatie. Wat voor een vent zou je graag om je heen hebben? Vaak nemen we maar genoegen met 'wat we hebben' of waarvan we denken dat het 'nu eenmaal zo is en niet beter kan'. Gaat deze man jou gelukkig maken? Zou je willen dat hij met hangende pootjes bij je terug komt omdat; het jou blij maakt dat hij blijkbaar ook afhankelijk is(zich opstelt) van jou of omdat hij echt de wereld voor je is? En die uitspraken die hij deed, ben jij die waard? Ik vermoed dat je meer waard bent. Ik denk...dat je eens een tijdje voor jezelf en je zoontje moet gaan zorgen, genieten van de leegte die hij nu achter laat. Bouw voor jullie iets op en bedenk dan, na een tijdje, of hij hier nog tussen past; of hij een aanvulling is met positieve inbreng! Zo, sorry voor mijn, wellicht wat harde, mening maar ik wilde je toch even aan het denken zetten. Van mij hoef je niet bij hem weg hoor, ligt een beetje aan de antwoorden die je jezelf geeft op deze vragen Als alles doorgaans gewoon goed en fijn is dan houdt niemand je tegen te blijven. Oja; mocht het inderdaad zover komen; tuurlijk red je het dan, heb een beetje vertrouwen in jezelf en in de toekomst!
Voor een buitenstaander is het altijd makkelijk oordelen want dievoelt niet wat jij voelt en staat niet in jouw schoenen. Mijn relatie is een beetje te vergelijken met die van jou alleen dan zonder kind en nog een stukje heftiger. Na anderhalf jaar is er nog steeds niks veranderd wat ik constant hoop, maar ja.. Ik zit hier nog steeds, en ook ik ben in een bepaald opzicht financieel afhankelijk omdat ik nog studeer en dit zijn huis is. Hij gaat nu in therapie.. Dat is besloten door ons, en de huisarts. Maar wanneer? Geen idee, mijn vertrouwen is dus ook redelijk verdwenen .. Hoe lang moet ik nog wachten op iets wat misschien niet gaat komen. Gesprekken voeren lukt tot op zekere hoogte, maar je moet zeker weten dat het ook echt bij hem binnenkomt, en dat merk je gauw genoeg. Denk even lekker aan jezelf en je kindje en ga wat doen, inderdaad misschien naar familie en deel daar eens je verhaal Zet alles eens goed op een rijtje, is het iets van nu net alleen, of zijn er meerdere dingen aan de hand in jullie relatie. Maak het eens duidelijk voor jezelf en ga kijken wat je eraan kunt doen of zou willen doen en bespreek dat eens met hem zodra die terug is. Laat hem niet zomaar terug komen zonder dat er gepraat wordt want dat gaat niet werken. Hij mag zich best eens bewijzen en veranderen voor je als die echt om je geeft. Sterkte meid!
Jeetje wat een rotsituatie zeg!. Kan me voorstellen dat je moe van hem wordt. Het is inderdaad niet zo dat je er zomaar mee kan stoppen (vind ik). Maar zou er zeker over nadenken hoe jullie het anders kunnen doen en hopelijk een goed gesprek hebben. Want op deze manier kan het niet heel lang duren lijkt mij. Daar wordt jij niet gelukkig van, Hij niet en jullie zoontje uiteindelijk ook niet. Mijn vriend (verloofde) is 21 en houd ook heel erg van gamen en heeft ook veel vrienden die 24/7 gamen en ook geen kinderen hebben. Die Appen of Fben hem ook regelmatig of hij online komt om te gamen. Maar mijn vriend zegt rustig als ie daar geen zin in heeft Nee geen zin in. Hij gaat wel 1x in de week naar zijn neef toe om Fifa te spelen, dat vind ik voor de rest ook prima moet kunnen mannen onder elkaar. Hij zegt ook regelmatig dat hij ook minder wil gamen zodra onze kleine er is. Hij vind het ook belangrijk dat hij samen met mij leuke dingen doet en mij genoeg aandacht geeft. Wij gaan zo nu en dan wel eens naar de bioscoop en gewoon de stad in heel gezellig zonder iets te kopen. Hij wil vaak wel dure games kopen als we daar zijn of dingen voor de computer. Maar hij heeft zelf het besef wel dat dat niet altijd kan en dat spullen voor onze aankomende zoontje belangrijker zijn en hij stopt zelfs al zijn kleingeld in een spaarpotje voor onze zoon.Hij krijgt zelf een uitkering omdat hij nog onder controle staat in het ZH omdat hij ernstig ziek is geweest, maar zegt wel regelmatig tegen me dat hij zich schuldig voelt dat hij niet mag werken tegenover mij omdat ik (via een uitzendbureau) een aantal dagen in de week kan werken ( als er werk is) Hij is nu ook bezig met rijlessen om zijn rijbewijs te halen. En als ik hem iets vraag, doet ie het met heel veel plezier voor me. Het liefst doet ie het dan ook ala minuut als ik vraag of hij iets "straks" of "later" wil doen.
mij lijkt het alsof hij het niet naar zn zin heeft in de relatie.. en hij zo reageerd om ruzie te kunnen maken, jou de schuld kunnen geven waarom de relatie niet goed gaat. terwijl hij zelf ook wel weet dat het aan hem ligt.. misschien in hij te laf om het zelf echt uit te maken.. als dit mijn vriend was dan had ik hem hem er allang uit gezet ! je zoontje is nr 1... en je zoontje verdiend het niet om zo'n voorbeelden te krijgen (gedrag van papa en de slechte relatie tussen papa en mama)
nee maar ik had toch ook nog een beetje zelfrespect en liet me toch niet uitschelden voor mongool. ik pakte mooi mn koffer en mn kind en ging es even een paar dagen logeren ergens. dan kan hij voor de laatste keer es goed nadenken over zijn gedrag en nog 1 kans krijgen evt maar zo niet dan was ik echt weg.
wat ik dus niet snap,waarom heb jij geen pinpas?? dit is al het zoveelste topic dat ik lees,dat de vent het geld beheerd. prima als er een thuis blijft voor het kind,maar waarom dan geen gezamelijke rekening,met beide een pinpas!!! lijkt me verschrikkelijk zo afhankelijk te zijn van een vent bah!! ik zou als hij terugkomt zelf wel vertrekken en bij een vriendin of mijn ouders gaan zitten een tijdje. kijken of hij het dan nog zo leuk vind allemaal.
Na je openingspost wilde ik zeggen: Hij is "maar" 23 jaar, hij moet nog een boel leren (ik tenminste wel toen ik 23 was ) maar na het 2de stukje zou ik echt goed met hem praten. Wat wil hij en wat wil jij? En kunnen jullie samen dit oplossen?
ik heb wel een pinpas, en een eigen rekening! maar door enorme rekeningen van school en gezondheidszorg heb ik nu even geen cent te makken. normaal ben ik niet zo afhankelijk van hem.. gelukkig.
ik denk dat ik dat ook ga doen.. hij mag wel eens bewijzen dat hij respect voor me heeft inderdaad! dit is al vaker gebeurd, en elke keer zegt hij erg kwetsende dingen (erger dan nu) en ik heb al zovaak gezegd dat ik dat niet pik, dus dit is de laatste keer.. als hij zich normaal kan gedragen geef ik hem nog 1 kans en daarna is het einde oefening..