Dag, Mijn dochter slaapt al een week of 4 elke nacht bij ons in bed. Overdag slaapt ze prima in haar eigen bed. Ook 's avonds valt ze er prima in slaap maar elke nacht, meestal rond 00:00 wordt ze wakker, huilen huilen huilen... Dat heeft ze wel eens vaker gehad, en dan namen we haar bij ons in bed. Sliep ze lekker verder. Hoewel ikzelf vaak gezegd heb: ''we verwennen haar''', zei mijn man steeds: ach het is vaak maar een paar dagen en dan is het weer over. En dat was tot nog toe ook zo... Maar nu is het dus al een week of 4 zo dat ze elke nacht in ons bed beland. Ik geef toe dat we zelf fout zitten en misschien eerder hadden moeten ingrijpen. Maar vooral als je zelf moe bent en moet werken de volgende dag, is het fijner, snel in bed nemen en door slapen dan misschien wel urenlang proberen... Eén keer heb ik het wel geprobeerd, met haar naar beneden, wat drinken en weer in eigen bed. Maar toen na 10 minuten hard huilen, na 15 minuten werd het beter en na 20 weer erger, heb ik haar uiteindelijk na 40 (!) minuten toch maar weer in bed genomen. Toen waren we uiteindelijk al 2 uur verder. Vanaf vannacht wil ik echter echt mijn best gaan doen om het haar weer af te leren, maar hoe? Ik dacht zelf, in eerste instantie al iets langer laten huilen ipv meteen pakken (10 minuten?). En dan eventueel mee naar beneden, beetje drinken en vertellen: in je eigen bed slapen en dan terug in haar eigen bed? Maar hoe lang moet ik haar dan laten huilen? En wat als ze na bv 30 minuten nog niet slaapt? Ik ga zelf maar, zodra ze huilt, met de babyfoon naar beneden zodat mijn man er zo min mogelijk last van heeft. En dan maar een beetje tv kijken (ik kan toch niet slapen als zij huilt)... Maar ik ben bang dat het wel lastig wordt. Een paar dagen geleden sliep ze door tot 06:00 en hoopten we dat we er waren, maar gisteravond was ze alweer om 23:00 wakker... Hoe kan het toch dat ze steeds weer wakker wordt? Wie heeft hier ervaring mee en tips om dit patroon te doorbreken? (sorry voor het lange verhaal)
Heb je er last van als ze bij jullie in bed ligt? Onze dochter slaapt ook (bewust) bij ons maar ik heb er echt geen last van dat ze erbij ligt. Ik heb er meer last als ze alleen ligt want dan gaat ze niet slapen . Anders proberen of je naast haar kan gaan liggen als ze 's nachts wakker word tot ze in slaap valt? Je hebt haar niet verwend hoor. Je heb haar gegeven wat ze nodig heeft en dat is alleen maar goed. Ik zou ook niet laten huilen want je weet niet wat er is.
Nee op zich geen last van. Maar ze wordt vroeger wakker dan in haar eigen bed door onze wekkers... Naast haar liggen in een ledikantje gaat een beetje moeilijk... Ik vind het geen ramp maar vind eigenlijk wel dat een kind in zijn eigen bed moet slapen. Behalve bij onweer,ziekte oud en nieuw enzo. En straks komt er een baby bij...als ik dan moet voeden 's nachts kan het ook niet. Vandaar dat ik haar wel graag weer in haar eigen bedje wil. Ik denk zelf wel dat het een beetje verwennen is. Als we bij haar komen staat ze klaar met haar 2 favoriete knuffels in de hand en steekt de armen uit van "pak me maar", om in ons bed vervolgens heerlijk te gaan liggen en meteen weer te gaan slapen ...
Mmhh..ik lees doorslapen s'nachts of beneden wakker zijn.. Mijn keuze zou dan snel gemaakt zijn! Ik denk dat ook deze fase weer voorbij gaat. Hier was dat wel het geval en ging ze op een gegeven moment,na enig aandringen,weer in eigen bed slapen Als je het echt zat bent,dan is het een kwestie van de lange adem. Ik zou er voor kiezen om dan wel bij haar bedje te blijven.Totdat ze in slaap valt. Uren laten huilen s'nachts is ook niet fijn lijkt me..
Onze dochter slaapt ook nog gewoon tussen ons in. Begint inderdaad altijd in haar eigen bed en als ze in de nacht wakker wordt dan neem ik haar gewoon tussen ons in. Wij maken ons er niet druk om, ze gaan ooit echt wel in hun eigen bed slapen. Maar als je er zelf last van hebt dan zou je misschien voor een weekje een matras op haar slaapkamer kunnen leggen en daar zelf gaan liggen en zodra ze wakker wordt weet ze dat je dichtbij bent. Of wat je zelf aangeeft zoveel minuten laten huilen en dan steeds teruglopen en haar laten merken dat je er nog bent. Ik snap heel goed dat je zelf ook lekker wilt slapen. Mijn oudste (is inmiddels 12) en die heeft ook een paar jaar tussen ons in geslapen (werd ook midden in de nacht wakker) maar uiteindelijk willen ze toch echt wel in hun eigen bed. Dus zolang je er zelf geen problemen mee hebt dan lekker bij je houden. Jullie een goede nachtrust en zij ook. Sterkte
Maar dat is toch logisch? Ieder kind heeft toch liever zijn ouders dan een knuffel? Ik vind het eigenlijk heel normaal gedrag voor een kind van die leeftijd dat ze liever bij jullie slaapt dan in haar eentje in bed. Dus ik denk echt dat het niet aan verwennen ligt. Dat wil niet zeggen dat je het niet kan veranderen maar je legt nu de oorzaak bij jezelf en dat moet je niet doen. De oorzaak ligt ergens anders.
Kan ze nog niet in een gewoon groot bed liggen? Dan kun je bij haar gaan liggen, maar ligt ze wel in haar eigen bed.
Hier ook een meisje van 22 mnd die vaker tussen ons inslaapt. Jou verhaal zou mijn verhaal kunnen zijn. Vorige maand bleef ze ook ineens iedere nacht komen. Ook met beide knuffels in de hand.. En ik heb er nog een van 3 jaar die licht slaapt, dus laten huilen is gewoon geen optie hier. Ik pak haar meestal tussen ons in, tot ze weer slaapt. Zodra ze slaapt leg ik haar terug. Meestal blijft ze dan slapen of legt ze zichzelf op de zij om verder te slapen. Na een paar nachten terugbrengen sliep ze weer door. Ik ga nooit naar beneden met haar. Slapen is slapen. En ze moet weten dat ze bij ons welkom is, maar slapen doen we toch echt in eigen bedje. Ik weet niet of je dat al eens geprobeerd hebt?
Waarom.mee naar beneden ? Je kan drinken.toch ook halen..ik probeer zoveel.mogelijk in dr eigen.ruimte te doen. En in uiterste geval even mee in bed tot rustig. Dan weer terug. Verder herkenbaar. Sterkte. Ik denk dat we soms wel.eens.te veel denken iov voelen....gewoon troosten evt in bed. Als t werkt, werkt t.
Jawel maar in dit blok nog niet vaak eigenlijk.en toen ik het deed werd ze een uurtje later ofzo weer wakker.. Ze moet wel echt vast slapen dan, hopen dat il dan zelf niet ook alweer slaap maar dit ga ik inderdaad eerst maar weer eens proberen. Raar dat het hele perioden goed kan gaan en dan ineens zo lang niet. Lastig dat ze nog zo weinig zegt ook..
Ik heb net een periode achter de rug met dochter (bijna4), heel veel huilen s'nachts.Maar in haar slaap.Troosten hielp niet. Erbij blijven tot ze gekalmeerd was. En zoals het kwam ging het ook weer weg..geen idee waarom!
Tja hoe ouder hoe lastiger dat aflegen.hier 6-8 mnd leeftijd sliep ze ook vanaf 02.00 uur heerlijk bij ons ivm verkoudheid. Maar we moesten gaar afleren voor haar. Gewoon laten huilen met beleid is mijn ervaring. Na 30 min huilen sliep ze door.
Ik denk dat ze bedoelt dat een baby van 8 maand sneller vergeten is dat ze gisteren bij papa en mama mocht slapen, dan een dreumes van 22 maand Bij een ouder kindje is het geheugen beter ontwikkeld, en is er ook terleurstelling als iets opeens anders moet gaan. Ik zou, mits ik en mn partner er beiden beter van sliepen, onze dochter gewoon bij ons in houden en zo allemaal lekker slapen, tot ze oud genoeg is om echt te begrijpen wat je bedoelt (zal met 22 maand ook niet zo lang meer duren denk ik) en dan na bijvoorbeeld 10 minuten knuffelen bij jullie in bed, zeggen "zo, en nu weer fijn in je eigen bedje". Maar nu nog niet dus. Als je beiden niet zo lekker slaapt met haar bij jullie in is dat natuurlijk niet zo handig...
dat bedoel ik. Piccolina scheert twee verhalen over 1 lijn terwijl naar mijn idee het heel anders is een baby of een bijna tweejarige.
Ow zo, ja ik vind dat zelf ook echt anders. een kleine baby tot ong 1 jaar kun je in mijn ogen niet verwennen. Maar doordat mijn meisje precies weet wat er gaat gebeuren als we haar ophalen, en meteen lekker innusteld in ons bed, denk ik dat zij heel goed weet wat haar bedoeling is. En ik vind het aan een kant wel gezellig hoor, maar wil ook wel een keer weer tegen mijn man aankruipen of ruimte hebben in bed. Ze wil er namelijk wel slapen maar knuffelen of aan haar komen mag beslist niet...
Ieder zn eigen ding natuurlijk hoor maar ons mannetje slaapt echt in zijn eigen bedje. Altijd gedaan. Alleen af en toe op zondag hebben we "luie ochtend" en dan mag ons mannetje na zijn ochtendvoeding ipv naar beneden gezellig tussen ons in en dan gaan we samen keuvelen haha. Heel knus. Maar slapen is dus in eigen bedje. In eigen kamertje. De 19u, 23u en 04u voeding krijgt hij ook in zijn eigen kamertje. In het schemerdonker. Lekker bij ons in de schommelstoel. En dan weer in zijn bedje slapen. Op zijn eigen kamer. En als er wat is gaan we naar hem toe. En als ik hem iets overstuur heb of wat huilerig dan knuffel ik hem in de schommelstoel in het schemerdonker op zijn eigen kamertje tot hij rustig is en dan gaat hij alsnog slapen. In zijn eigen bedje. (eh wij zijn ook nog man en vrouw ipv alleen maar papa en mama; ook belangrijk om dat niet te vergeten!!!)
Ik dacht dat TS zei dat dat niet lukte bij haar? Ik had ook zoveel (voor)oordelen, maar onze huilbaby heeft toch een half jaar bij ons in bed geslapen! En krijgt nu nog melk s nachts. Je wilt wel als er anders niks lukt. Neemt niet weg dat je het kunt proberen maar ik ben het wel afgeleerd te denken: Dat zou ik nooit doen.
Inderdaad, je kunt echt nooit zeggen dat je iets nooit zult doen, hoe ouder ze worden, hoe pienterder ze worden hoor. Mijn dochter krijgt nu nl opeens door dat ik ook weg kan lopen bij haar bedje vandaan. 9 van de 10 keer is er niks aan de hand, maar soms is ze het daar toch écht niet mee eens. En midden in de nacht laten huilen vind ik dus echt helemaal niks he...dus als in de schommelstoel knuffelen tot ze in slaap valt niet werkt en ze blijft jammeren gaat ze gewoon mee in mijn bed hoor. Tot nu toe komt het gelukkig nog maar sporadisch voor, dus van 'gewenning' is hier nog geen sprake. *Klopt af* Aan de ene kant wordt het steeds gemakkelijker, want ze kunnen steeds meer duidelijk maken, maar aan de andere kant pikken ze minder van je.