Hallo, Bij de eerste hadden wij een totaalruptuur. Nu zijn we weer zwanger, maar (ik met name) vind het echt heel spannend. We lopen ook bij de gyneceloog. Hebben het over een keizersnee gehad, maar hij zegt dat het beter is om via de normale weg te doen. Ook om de eerste bevalling beter los te kunnen laten. Heeft iemand hier ervaring mee? Ben daar wel heel benieuwd naar eigenlijk! Groetjes Bloem
hier bij de eerste totaalruptuur door groot hoofd (38 cm) bij de tweede een klein scheurtje (hoefde eigenlijk geen hechting maar toch eentje gedaan) was maar een hoofdje van 32 cm dat scheelde wel veel.. Ik heb bij de tweede maar een half uur pijn gehad en 1 keer persen en ze was er dus zo kan het ook!
Bij de eerste was ik bijna helemaal uitgescheurd, super veel hechtingen... Bij de tweede 2 kleine scheurtjes, 2 hechtingen, nergens last van gehad verder. Kon gelijk al goed zitten ed. Terwijl dat bij de eerste 2 weken duurde.
Op een klein stukje net niet helemaal, maar scheelde niet veel zeiden ze... geen groot hoofd, maar mevr. had haar hand naast haar hoofdje dus ja denk een beetje als jij, maar ervaringen hier in de omgeving. Klein beetje uitgescheurd of niet...
Ik sta precies voor het zelfde dilemma. Heb heel m'n zwangerschap er over na lopen denken, zelfs zo erg dat ik er panisch van werd. We bespreken het vaak met de gynaecoloog en ik neig meer naar een keizersnede. De laatste weken ga ik weer twijfelen. Pfff weet het dus ook nog niet. Ben zo bang dat het weer gebeurd en de schade onherstelbaar is en je hele leven last blijft houden. Maar ja dan denk ik weer straks heb je een zware buikoperatie en had ik binnen een aantal uur normaal kunnen bevallen zonder teveel schade. Wordt gek van die twijfel. Daarbij komt nog dat ik drager blijk van groep B streptokokken en dus een risico extra is voor de baby. Ik kan dus ook wel tips en adviezen gebruiken hoe andere dit hebben ervaren. Ik lees mee!
" Fijn" om iemand gevonden te hebben! Jij bent eerder dan mij uitgerekend zie ik? Hoir het tzt graag van je! Had je er ook zolang last van na tijd? Ik heb er dik 1, 5 jr mee gelopen, pijn etc. Erg blij nu weer zwanger te zijn maar ooo de spanning is zo groot. Kan zo moeilijk tegen anderen erover praten, logisch hun kennen het gevoel niet he? Net wat je zegt, keizersnee zit je ook lang mee. Pfff en ik wil het zoo graag zelf doen, maar tmoet niet ten koste gaan van jezelf he! Probeer jij ook maar re genieten ondanks de stress. Wat vervelend dat je ook nog drager bent. Bij de andere bevalling wel goed gegaan? Sterkte en hopelijk kom je tot een goed besluit !
Er is hier pas ook een topic over geweest. Misschien heb je er wat aan. Ik heb hier ook in meegeschreven en de TS heeft uiteindelijk voor een keizersnede gekozen. Is er een reden geweest waarom je tijdens de bevalling zo ver bent uitgescheurd? Bij mij was er niks bijzonders en als ik het over kon doen had ik bij de jongste zeker voor een keizersnede gekozen. Als je vragen hebt laat maar weten.
Ik heb bij de eerste ook een totaalruptuur gehad, bij de tweede en ook bij deze een keizersnede. Het herstel van mijn keizersnede (ik had ook nog eens een klassieke) is reuze meegevallen, ik was veel sneller hersteld en weer op de been dan na de bevalling. Vriendin van me had bij de eerste ook een totaalruptuur. Bij de tweede werd ze ingeleid op exact 40 weken en heeft een preventieve knip gehad. Dit is haar ook goed bevallen.... Sterkte met het maken van je keuze!
Topic waar bubbel het over heeft was ik. Ik heb een keizersnee gehad, maar ook met als reden dat ik klachten heb overgehouden na de totaal ruptuur. Ik heb ook wel rondgelopen van te voren met wat als ik gewoon beval en ik hou er niks aan over. Maar aan de andere kant stel ik heb weer een totaal ruptuur te pakken wat zijn dan de gevolgen(waarschijnlijk blijvend incontinent). De gyn. vond bij mij het risico te groot i.v.m. de klachten die ik al heb. Ik ben blij met mijn keizersnee, maar dat komt ook door het psychische aspect van de vorige bevalling. Ik kreeg nu gelijk onze zoon bij me en die is bij me gebleven. Heb alle controles meegemaakt enzo. Heb een veel betere hechting met hem. Het herstel valt me nog wel wat tegen, maar ik denk dat ik in mijn hoofd meer wil dan dat ik kan. Ik neem er gewoon 6 weken voor. Dus ik ben blij dat ik voor een keizersnee ben gegaan en dat ik een gyn. had die achter me stond. Maar dan ook echt omdat ik restklachten had.
Hee bubbel. Ik zat op de baarkruk en dat ging dus helemaal fout. Voor mij nooit geen baarkruk weer. Toen de VK zag dat het mis ging heeft ze (en de rest) mij op bed gesleept, om vervolgens daar een knip te zetten. Belachelijk, want deze knip was ook nog ingescheurd (van binnen nog wel) Toen ik later haar hier over sprak gaf ze toe dat ze dit gedaan had omdat ze anders op de kop kreeg van ziekenhuis. Onbegrijpelijk toch! Heb jij bij de eerste een totaal ruptuur gehad? Of bij de jongste? Kan ik niet goed opmaken uit je verhaal Een keizersnee zal voor ons het verstandigst zijn denk ik. Maar ik wil het zooo graag zelf doen, ook om de andere bevalling goed af te kunnen sluiten dat het ook anders kan. Lastig hor.. Ik heb nog wel even hoor, maar ik heb geen zin om er tot de 40wk over te zitten piekeren..
Bij de 1e heb ik een totaal ruptuur opgelopen. Kleine lag verkeerd en wilde er niet uit. Dus knip en paar rukken met de vaccumpomp. Alsnog volledig uitgescheurd est op de OK gehecht is. Bekkenbodem aan gort... Ik was panisch voor een volgende bevalling maar zowel degyn als de vlos vertelde dat ik niet meer kans als anders heb op een totaalruptuur. Het kan 2 kanten op. De boel is al eens flink opgerekt dus ruimere doorgang en kleinere kans op totaalruptuur. Of de huid is extra gevoelig en scheurt alsnog. Ik ben bij de 2e thuis bevallen. Binnen 2 uur had ik volledige ontsluiting en binnen 10 min was de kleine er. Er is geen preventieve knip gezet. Dan deed de vlos liever niet omdat scheuren betere genezen dan een knip. Ik was weer op het oude litteken gescheurd. Net geen totaal ruptuur dus de vlos kon hem thuis hechten. Eerlijk, ik heb er totaal geen last van gehad. Zat de volgende ochtend al in kleermakerszit op bed en liep de trap op en af. Een colega van me, had een totaal ruptuur bij de 1e en bij de 2e helemaal geen scheuren of knip. Het kan alle kanten op.
Wat een moeilijk dilemma voor je! Ik heb geen totaal ruptuur gehad dus kan er helemaal niet over meepraten. Ik heb na 32u weeen een keizersnee gehad. Dus over een keizersnee kan ik meepraten. Ik vond het 200% meevallen. Je moet inderdaad nog even in het ziekenhuis blijven dat is een nadeel. Maar ik heb de tijd in het ziekenhuis zelfs als prettig ervaren. Zeer goede hulp, ik heb goed kunnen bijslapen (ben 50u wakker geweest tijdens mijn bevalling). Pak je rust en de 6 weken die je rustig aan moet doen ben je bij de 7e week compleet vergeten! Het doet inderdaad even zeer als je uit bed moet, maar weeën vond ik 10x pijnlijker! Het hebben van een keizersnee hoeft dus geen drama te zijn! Ik krijg bij mijn volgende zwangerschap weer een keizersnee en eerlijk gezegd; ben er enorm blij mee! (dit zijn misschien de hormonen nog die spreken)
Bij de eerste een totaalruptuur gehad. Oudste had een flink hoofd, en zijn hartslag dipte erg. Dus met vacuümpomp moest hij er snel uit. Ging wel, alleen ten koste van mijn onderkant.. Na een paar maand was het ergste wel over. Vooral tijdens mijn menstruatie was het nog lang vervelend, zeker tot de anderhalf jaar. Tweede kreeg ik verschillende opties, begeleiding van vk gelukkig. Wel een medium risk bevalling. Dus met vk, maar verpleegster van ziekenhuis. Zodat bij overdracht alles verpleegkundige bekend was. Ze heeft me preventief geknipt. En de bevalling ging verder prima (op bloeddrukdip na dan). Hechten was wel naar, omdat oud litteken weefsel niet goed te verdoven was. Maar even tanden op elkaar, en gaan. Ik zat 2,5 uur later weer thuis, en kon gewoon normaal op een stoel zitten. Beter dan bij mijn oudste na een week.. Hier heeft het psychisch wel geholpen denk ik. Ik kan nu het "mislukken" van de eerste bevalling meer bij de situatie neerleggen, en minder bij mezelf. Al had ik daar geen last van, het voelt wel iets anders.. Maar ook lichamelijk lijkt het nu beter, ik verloor eerder al druppels urine bij niezen, maar nu niet meer. En seks lijkt ook beter te passen. Alsof er wat dingen recht zijn gaan staan, wat tijdens/na die eerste bevalling niet helemaal goed zijn genezen..
Dit vind ik wel interessant om te lezen aangezien ik bij mijn zoontje ook een totaal ruptuur heb gehad.. dit kwam omdat hij een 9 ponder was met een groter hoofd dan gemiddeld en nog eens zn handje naast zn hoofd.. heb altijd gezegd..ik ben niet bang voor de bevalling maar bang voor de "schade" dus was bang voor een totaal ruptuur.. en die kreeg ik dus.. ook zei ik altijd ik wil 2 kinderen.. maar op dit moment heb ik daar een andere mening over.. alhoewel het herstel me is meegevallen.. ik ben ook onder zeil in de OK gehecht zodat ze er goed bij konden.. na een week stond ik al buiten achter de kinderwagen.. maar helaas weet je vtv niet hoe het zal gaan.. de gyn zei al bij de eindcontrole.. mocht je voor een tweede gaan heb je kans dat het weer een groter kind word en dat je weer kan uitscheuren.. dus ik draag die angst wel nog bij me.. een keizersnede lijkt me ook zo eng.. en dan vooral de ruggenprik.. het idee mn benen niet meer kunnen voelen word ik helemaal naar van! Ik lees nog even mee.. misschien dat dat meer rust geeft
Mijn tweede was gelukkig 50 gram lichter dan de eerste. Maar had wel zijn hand naast zijn hoofd. Het was hier de haast bij nr 1 dat het grootste probleem was.. Maar liever zo, en ik kapot dat ander. hij was nu al zo grijs toen hij geboren was...
Mijn schoonzusje had bij de eerste een totaal ruptuur, bij de 2de helemaal niets! Van de 2de ook thuis bevallen....
Wat een naar verhaal zeg.. Ik heb bij de oudste een totaalruptuur gehad. Er was niet echt een oorzaak te aan te wijzen. De bevalling ging op het laatst vrij snel, misschien dat dat het was. Onze oudste was niet groot en kwam er op een normale manier uit. Thuis bevallen en met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht om onder narcose gehecht te worden. Bij de jongste moest ik in het ziekenhuis bevallen(dit wilde ik ook sowieso), wel onder begeleiding van de Vk. Tijdens de tweede zwangerschap ben ik nie echt goed begeleid vind ik. Het feit dat ik een totaalruptuur had gehad en daardoor toch welk wat moeite had met een volgende bevalling werd behoorlijk weggewuifd. Op 1 Vk na. Helaas was zij er nit bij tijdens de bevalling van de jongste. Daarbij heb ik een subtotaalruptuur opgelopen en moest weer door de gynaecoloog gehecht worden (met plaatselijke verdoving). Na de eerste bevalling had ik wel wat klachten. Herstel heeft lang geduurd. Nu na de tweede bevalling heb ik er nog wat meer klachten aan overgehouden. Er valt goed mee te leven, maar het is wel jammer dat het zo heeft moeten lopen..
Ik heb bij de 2e een totaalruptuur gehad. Bevalling van de 1e: Persweeën heel heftig, ging allemaal veel te snel voor de baby, zijn hartslag daalde ineens, daardoor een knip gekregen en is hij geboren. Ze probeerden mij te hechten, maar ik bleef bloeden. En het hechten deed mij zooo'n pijn! Erger kon niet. Ik voelde weer een enorme druk, alsof er bij wijze van nog een kindje uit moest. Ik was al in het ziekenhuis en er kwam een extra gynaecoloog bij. Ik zou naar de O.K. gebracht worden en onder narcose zouden ze me gaan nakijken en hechten. Kon mij allemaal niks meer schelen, als ik die narcose maar kreeg! Wat bleek? Knip verkeerd gezet en daardoor drukte er bloed van binnenuit. Dat gaf die verschrikkelijke druk. Ik had een blauw/zwarte (!) 'tennisbal' onder aan m'n bil hangen. Ik kon bijna 2 weken niet zitten. En als ik in de benen kwam tijdens de kraamweek, zakte gelijk het bloed naar beneden en oohh.. Zo naar! 2e bevalling: Aangegeven dat ik thuis wilde bevallen en dat ze echt moesten opletten. Ik had bij de 1e een prima bevalling, maar die knip en de pijn daarna... Nee, niet weer. De verloskundigen hebben me gerustgesteld wat dat betreft en hadden er zeker begrip voor. Toen de bevalling daar was, ging alles heel vlot, ontsluiting, persweeën.. Ik was heel rustig en had het persen prima onder controle, z'n hoofdje werd geboren en toen... Zat hij vast. Met z'n schouders zat hij klem. Pff.. Even paniek! Maar de verloskundige bleef rustig en zij vertelde duidelijk.. "Als jij een wee krijgt, persen met al je kracht en dan probeer ik hem eruit te halen." Nou goed, dat is gelukt! Ik was zo trots! Thuis bevallen en alles goed gegaan. Blij! Op een gegeven moment vertelde de verloskundige dat ze een ambulance ging bellen. Ik verbaasd.. "Voor de kleine?". Die bleek namelijk z'n sleutelbeen gebroken te hebben. Maar het was dus voor mij! Niks gevoeld, maar had dus een totaalruptuur. Ruggeprik gehad en gehecht. Geen centje pijn! Ook in de kraamweek eigenlijk niet!? Ben wel uit voorzorg trouw iedere week naar bekkenbodemtherapie gegaan. Wilde niet blijvend letsel op lopen! Daar bleek ook wel dat ik toch niet alles onder controle had. Na een aantal weken was ook dat in orde en verder niet weer aan gedacht... Nu (heel pril) zwanger van de 3e en ja... Ik ben toch wel heeeeel erg benieuwd hoe dat zou moeten tijdens een bevalling. Het liefst beval ik natuurlijk, dat vind ik zo'n bijzondere ervaring, maar goed.. Ik ben nog maar net zwanger, dus dit gaat me straks vast nog veel bezig houden.......
Veer3; Wat een heftig verhaal zeg! Ik had op dat moment ook niks gevoeld van de totaalruptuur. Maar das ok ni zo gek toch als je kindje er ook doorkomt ben je daar juist mee bezig haha. Fijn om alle ervaringen te lezen maar helaas wordt mijn beslissing er niet vaster op, blijf an twijfelen. Volgende week gyn, errug benieuwd hoe hij hierop reageert en wat zijn opties/ideeën zijn!