Het is zo zwaar..

Wat een prachtig meisje heb je!!! Ik heb gestemd, hoor.

En het moederschap is gewoon erg zwaar. Je kan je er gewoon niets bij voorstellen als je zwanger bent, maar als die kleine er eenmaal is, dan staat je leven op z'n kop.

Heb je wel steun in je omgeving? Iemand die af en toe even een middagje op kan passen, zodat je even aan jezelf toekomt?

Ik ken je natuurlijk niet, maar je klinkt als een sterke meid en je komt er echt wel. Hang in there! Het wordt alleen maar makkelijker en leuker. Maar mocht het je echt teveel worden, trek aan de bel. Praat bijvoorbeeld met iemand van het consultatiebureau of met je huisarts.

Heel veel sterkte en probeer te genieten van je mooie meid!

 

Beste Yuna,

Je bericht heb ik met pijn in mijn hart gelezen. Zelf word ik binnen 20 dagen mama van een dochter en ik heb soortgelijk iets meegemaakt als jij. Graag zou ik met je in contact komen, wellicht kunnen we elkaar steunen ergens.

Groetjes,

Claudia

 

Heftig verhaal zeg! Heb je hulp in je omgeving? Zodat je even tijd voor jezelf kunt nemen en bij kunt tanken?

Ik ben wel nieuwsgierig, wat is kinderzeer?

 

Hey meid!

Wat herken ik dit zeg. Heb de zwangerschap van mijn zoon gelukkig wel samen helemaal doorgebracht met mijn (ex) vriend. Naja samen.. merendeel alleen naar de controles geweest en avonden alleen thuis gezeten, omdat meneer lekker wilde stappen zelfs tijdens de laatste weken. Ik ben nu opnieuw zwanger (ongepland) en er zelf ook een punt nu achter gezet, omdat ik het niet meer trok. Ook door geweld ect. wat steeds erger werd. Ik ben nu 38 weken zwanger en een zoontje van 19 maanden.. Het is onwijs zwaar inderdaad en ik zal er straks met 2 jonge kinderen alleen voor komen te staan en dat zal nog zwaarder worden en ik hoop ook dat ik het allemaal red... ben er best onzeker over. Gelukkig heb ik heeeeel veel steun aan mijn moeder. Heb jij dit ook? Dit scheelt namelijk al een hele hoop! Heel veel sterkte met alles en wij komen er allemaal wel hoor!

 

Meid het is ook hartstikke zwaar.. Ik heb een relatie en zelfs toen dacht ik soms dat ik het niet zou kunnen.. En jij staat er nog alleen voor.. Het wordt echt wel beter.. Het huilen wordt minder en als je weer wat meer kan slapen lijkt alles weer wat makkelijker.. Dikke knuffel voor jou! Je bent een supermama!

 

Ik ervaar het moederschap weer niet als zwaar, desondanks m'n dochter in haar eerste jaar een ernstige reflux baby was, en 4 ziekenhuis opnames had. Zwangerschap ook alleen gedaan, maar snap dat mensen het als zwaar ervaren.

Ik kan je enkel maar een schouderklopje geven, keep ya head up .

Liefs

 

Ik heb het nooit zwaar gevonden, ook ik kwam tijdens mijn eerste zwangerschap alleen te staan, en 14 maanden later beviel ik van mijn 2de kindje, dus ik had een baby van 14 maanden en baby van een dag, geen kraamhulp en de zorg voor mijn zieken moeder, ik heb het nooit zwaar gevonden, ook mijn kinderen gingen door ziektes heen, etc ook slapeloze nachten, maar dat weet je als je mama word, ik heb me daar gewoon door heen geslagen, ik vind het moeder zijn heerlijk, en nooit zwaar.

 

Misschien helemaal niet wat je zoekt, soms is het gewoon fijn even je hart te luchten, maar kijk hier eens naar. Mocht je de behoefte ooit voelen, kan het fijn zijn te weten dat er hulp is. Sterkte en je doet het hartstikke goed!

https://www.home-start.nl/pages/Home-start/Home

 

En wat heeft TS hier precies aan?

 

Helemaal niets.

Probeer eens te kijken naar alleen de leuke dingen van je kindje. Wat maakt jou trots als mama?

Of anders even bij de oppas te brengen zodat je wat tijd hebt voor jezelf. Daarna kun je weer verder met een frisse start.

(Ben zelf ook alleenstaande mama van een dreumes die bijna 24 uur per dag in de gaten moet worden gehouden en tot op heden kan ik dat alleen zelf, en ja het zwaar maar het went wel. En als ik dit van te voren had geweten zou ik het gewoon gedaan hebben want ik vind het geweldig om de mama te zijn van mijn dochtertje. Je krijgt er zoveel onvoorwaardelijke liefde voor.)

 

Zoiets heet een eigen ervaring omschrijven, en ook een andere kant van een verhaal cq ervaring te laten inzien.... En daarbij vind ik het ook deels lief bedoeld, met goede intenties.

Tips zijn er in deze niet, het is maar net hoe je ermee omgaat, of hoe je dingen ziet. Niet om ts af te vallen want iedereen ervaart een moederschap op haar eigen manier. Dat het zwaar is voor velen kan ik begrijpen, maar tips heb ik niet helaas, behalve het doorstaan en te genieten van die kleine mooie momenten van je kindje .

 

Ja precies, was goed bedoeld met het feit dat ze niet de enig is, zie het positieve er van in..ik heb ook mijn zware momenten, maar als een van mijn kleine mannen me dan n kus, lach of knuffel geeft, denk ik wat is zwaar?? wist niet dat je hier meteen op afgekat wed, beetje kinderachtig, door zulke reacties heb je nog weinig zin ergens op te reageren

 

Tjah, als het gegil je even teveel word, loop dan gewoon even weg. Tel tot 10, en bedenk je dat het een weerloos babytje is die je nodig heeft of je dat nu leuk vindt of niet. Geniet extra van de kleine momentjes.

Ik heb ook weleens zware tijden gehad, maar die lach, dat grapje, dat knuffeltje zorgt ervoor dat je de hele wereld weer aan kan en dat je alle ellende vergeten bent.

Zelf ervaar ik het moederschap ook niet als zwaar. Ik heb altijd alles alleen gedaan. Geen partner, en eigenlijk ook geen echte support.

Het leven is wat je er zelf van maakt.

 

.@gitta ; idd, wat heeft ts hieraan?

Meisje, mag ik je troosten met de gedachte dat als je het eerste half jaar doorkomt in je eentje dat het vanaf dat moment alleen maar makkelijker gaat worden? Ik zie het vaak en heb het zelf ook meegemaakt, niks van wat ik heb gedaan was zo zwaar als dat eerste half jaar met een huilbaby of eentje die vaak ziek is. Heel veel sterkte en alles komt goed!

 

Weet je wat het probleem is met vrouwen die zeggen dat het niet zwaar is voor vrouwen die het wel zwaar hebben? Dat ze nog maar eens met hun hoofd tegen de muur lopen. Want het zou allemaal zo gemakkelijk moeten zijn. Iedereen heeft hier een andere ervaring mee, en het is nodig dat je met die problemen soms ergens terecht kan. En als je alleen bent is net dit het grootste probleem van allemaal... Want je zit dan in die wachtzalen vol glimlachende gezichten. En iedereen die van je verwacht dat het allemaal rozengeur en maneschijn is. Niet iedereen heeft zo veel geluk. En je weet ook niet de volledige context van de OP. Iedereen heeft zijn eigen context en dat bepaalt al hoe je dingen ervaart.

 

Ik vind het een beetje ver gaan qua reactie. Ik ben zelf noodgewongen een alleenstaande moeder. Loop vanaf xe geboorte met m'n dochter al bij de kinderarts wegens ernstige reflux. Inmiddels 4 ziekenhuis opnames gehad van haar, en binnenkort naar de kno arts.

Ik snap heel goed dat dingen zwaar vallen en zeker als alleenstaande. Ik geef enkel het advies; probeer te genieten van de kleine dingen, want die maken hem. Iedereen ervaart het moederschap anders. Desondanks dat ik de eerste weken 24/7 een huilbaby had, met veel opnames en nog een pittig en vaak gebroken nachten met ziek meisje, vind ik het, maar IK dus persoonlijk, niet zwaar.

Wellicht komt dat door het verleden, een verlange werd een wens en een wens werd werkelijkheid na 3 jaar, sn het overlijden van m'n man erbij, maar ik ervaar het zelf niet als zwaar.

Vindt het ook niet nodig dat er nu mensen aangevallen worden op een mening, omdat die het niet als zwaar ervaren. Wr proberen enkel tips te geven, en opbeurende woorden. Dat ts het als zwaar ervaart snap ik goed!