Hele goede vrienden van ons (getrouwd, in de dertig, hebben een paar kids) vertelden dat een kennis/vriendin van hen graag een kindje wilde. Zij heeft geen partner en loopt tegen de 40, dus ze had besloten het zelf te gaan doen. Het traject is best lang. Nu heeft hij zich als donor opgeworpen. Deze vrienden wilden het eigenlijk niet zeggen, want ze waren bang dat we het gek of raar zouden vinden. Maar zulke dingen 'kunnen' tegenwoordig toch gewoon? Ik vond het eigenlijk gek dat zij bang waren voor een negatieve reactie. Wat zou jij daarvan vinden? En zou jij het oke vinden als jouw man/vriend dat voor een ander zou doen als jullie eigen kinderwens compleet is? Gewoon nieuwsgierig, wat zijn de opvattingen.
Ik vind het niet raar maar of ik ermee akkoord zou gaan.....geen idee...denk dat ik die beslissing aan mijn vriend zelf overlaat. Zijn DNA dus zijn keuze. Zou wel eerst een aantal dingen dan duidelijk willen hebben. Want hoe ga je het aan je eigen kinderen uitleggen en.leg je ze dat überhaupt uit als ze er iets van mee krijgen? Hoe wil ze het doen als er wat is? Moet hij dit kind erkennen enz.
Wat anderen doen moeten zij wete, maar ik zou dat niet willen van mijn man. Andersom zou hij dat ook niet willen.
Nee niet raar.. Maar ik zou dat denk ik niet leuk vinden. Het wordt dan toch wel echt een broertje of zusje van jou kinderen.
Nee ik vind het zeker niet raar vind het heel mooi als mensen het kunnen! Maar ik zou niet willen dat mijn man het doet klinkt heel egoïst dat snap ik maar ik zou het niet los van elkaar kunnen zien.
Vind het niet gek dat die kennis zulke mogelijkheden onderzoekt..ik zou alleen nooit willen dat mijn man dat zo doet.
Ik vind het ook niet raar, tegenwoordig kan alles (wat voor deze mevrouw een fijne uitkomst is denk ik als ze toch een kinderwens heeft) Ik zou het zelf niet prettig vinden als mijn man dit zou doen, maar het ligt er ook wel aan voor wie.. want dit worden dan toch hoe je het went of keert ook zijn kinderen al is het maar biologisch.. Maar verder vind ik dat iedereen dit voor zichzelf moet weten.. Er komt alleen een hoop bij kijken, ik hoop dat daar goed over na is gedacht.. het is niet alleen donor zijn, maar ook de weg erna.. Hoe gaan ze het later brengen als het kind vraagt wie de vader is.. Wat gaan ze doen als het kind een handicap blijkt te hebben (wat opzich mogelijk is gezien ze in de risicogroep valt) Gaat de partner van de man nu akkoord, maar is dat over 10 jaar ook nog steeds zo? Wordt het een open donorschap of blijft het geheim wie de vader is? Zoja hoe gaan ze daar dan weer mee om, iedereen wil uiteindelijk weten waar hij/zij vanaf stamt.. Ik vind het heftig, maar wens ze veel succes toe! Hoop dat haar wens uitkomt!
Nee dat is helemaal haar kind. Man mag het niet eens erkennen. Er is een heel contract opgesteld bij het zkh waarin alles duidelijk staat. (Die man heeft dus geen enkel recht/plicht, kind kan met 16 jaar geloof ik wel ervoor kiezen om contact op te nemen met de donor)
Vrienden van ons hebben het ook gedaan. Ik vind het echt goed/bewonderingswaardig dat ze het hebben gedaan, maar ik zou het zelf liever niet willen. Op verjaardagen van hun eigen kinderen, komt de vrouw ook met haar kind (= dus ook de kind van onze vriend), wat in mijn ogen een vreemde situatie oplevert (ik zeg ook nadrukkelijk in mijn ogen, omdat ze er allemaal zelf geen problemen mee hebben). Als ik alleenstaand zou zijn, zou ik een onbekende donor willen. Voor het geval dat er toch iets mis zou gaan in de vriendschap.
Ik vind het een moeilijke. Ik zou mijn man geen donor laten zijn maar dat zeg ik heel makkelijk omdat ik weet dat hij dat zelf absoluut niet wil. Hij wil alleen kinderen met mij en als we klaar zijn gaat de schaar erin. Hij zegd ook altijd als we ooit uit elkaar zouden gaan en er komt een ander die kinderen wil heeft ze pech. Daarnaast hebben we hier drie identiekelingen waardoor we waarschijnlijk veelste veel dingen van onze eigen kids zouden zien. In een kind wat niets van ons is.
Het is trouwens gelukt, ze was na de 1e poging zwanger. Ze heeft een vruchtwaterpunctie gehad omdat ze in de risicogroep valt voor chromosoomafwijkingen en zo, zover ik weet. Ik ken haar verder niet.
Ik vind het helemaal niet raar, ik snap ook wel dat ze het niet zomaar rondvertellen. Ik zou het liever 'geheim' houden voor het publiek totdat het kind oud genoeg is om te weten wie zijn vader is. Ik vind het wel vreemd dat sommige vrouwen voor hun man bepalen of hij wel of geen donor mag worden :-/
Ja precies, dat vind ik ook. Alleen ik denk dat ik zelf wel een bekende als donor zou willen. Ik vind het een gek idee dat ik niet weet hoe de biologische vader van mijn kinderen eruit ziet. Misschien is het wel een lelijkerd haha!
Haha, ik weet zeker dat mijn man het zelf niet zou willen. Hij ziet mij toch ook echt niet graag zwanger van andere vent
Hij mag het van mij, maar dan ben ik dus weg. Andersom vind ik ook dat hij mij zou mogen verbieden mijn eicellen af te staan, en mocht ik daar geen gehoor aan geven van me te scheiden.
Ik zou er trouwens minder moeite mee hebben als het voor 1 bekende zou zijn, dan wanneer hij gewoon 'algemeen' donor zou worden. Of er over 16 jaar nu 1 kind op de stoep staat of dat er een busje stopt whaha!
Als mij man dat zou willen doen dan zou ik er niet onwelwillend tegenover staan. Maar tot nu toe is die vraag hier nog niet gevallen en heb ik er nooit verder over hoeven na te denken.