Ik ben/was een watje waar iedereen zn beetje overheen loopt. Maar sinds mijn zoontje er is en ik het heel zwaar heb gehad probeer k te veranderen. Ik stond er inneens alleen voor (ouders waren in t buitenland, man werkte in spanje) en inneens viel het kwartje, waar zijn al die "vrienden"? Voor een x had ik ze nodig en niemand was er voor me.
Tja, ik zit een beetje in dezelfde situatie, ook een schoonzus die mij compleet negeert :x En niet omdat ze zelf zwanger wil raken voor zover wij weten dan, een aantal voorbeelden: Toen ik van de laatste zwanger was, wilde ze me pas feliciteren na de 12e week zei ze..... toen ik ruim 13 weken was is ons kindje helaas al geboren, dus nooit een felicitatie gekregen.... maar ook niet gecondoleerd, geen kaartje, geen telefoontje helemaal niets :x Nu is een nichtje zwanger en toen ze dat hoorde was ze in de wolken en blij en bla bla bla (heb ik van dat nichtje en mijn so, die waren erbij) Ze feliciteert nooit op een verjaardag, ze nodigt je niet uit als ze zelf jarig is en anderen wel. Aangezien ik zelf van de week jarig is heb ik hun niet uitgenodigd, bekijk het maar. Oh en van de week stap ik met mijn sm binnen bij so thuis, want ik was met sm weg geweest. Ze wenst sm een goed 2014 en draait zich zo om, terwijl ik erachter stond. Heb haar dus wel heel nadrukkelijk een goed 2014 toegewenst, zodat ze weer moest omkeren..... Maar goed, het mag duidelijk zijn dat ze wat mij betreft ergens kan neervallen, en ook na haar reactie na het overlijden van onze kleine dat dit ook NOOIT meer goedkomt :x
Vóór de geboorte van mijn zoontje heb ik binnen een jaar 4 miskramen gehad, gevolgd door 3 jaar zonder ook maar één positieve test. Hoewel het niet aardig is (en ik ben over het algemeen best een aardig persoon) heb ik in die tijd geschommeld tussen het wegkijken, negeren, en verwensen van elke dikke buik die ik tegenkwam. Nu ik mijn zoontje heb kijk ik anders tegen dingen aan, maar het was geen makkelijke tijd toen. Dit soort dingen kan reakties teweeg brengen die je je voorheen niet voor kon stellen...
Sorry hoor, maar dat schiet mij echt in het verkeerde keelgat. Nee, een zwangere moet rekening houden met een ander Mensen moeten rekening met elkaar houden. Als je zelf na jaaaren zwanger raakt, wil je ook dat anderen blij voor je zijn toch? Op de dag dat ik een goede echo kreeg, heeft mijn vriendin te horen gekregen dat zij een miskraam had. Zij heeft mij dit niet verteld, totdat ik een goede echo had. Want ze vond dat mijn geluk voor haar verdriet ging. Andersom heb ik haar verteld dat ik het nu wel moeilijk vond om blij te zijn, omdat ik me haar verdriet zo goed kan voorstellen. Samen hebben we het er over gehad en zo hoort het ook!
Jawel, met elkaar. Maar omdat ik wist hoe het voelde heb ik nooit vd hoogste toren genlazen met mn zwangerschap.
Ik zou wel op kraambezoek gaan omdat dat nu eenmaal "zo hoort" maar voor de rest het alleen bij verplichte bezoeken laten. Ik heb zelf ook meegemaakt dat mijn vriendin voor de 5e keer zwanger raakte terwijl het bij ons niet lukte (ok,voor de 2e keer dan wel maar ook daar had ik het moeilijk mee). Ik ben er uiteindelijk met haar over gaan praten dat ik gewoon jaloers op haar was en dat begreep zij heel goed. Op mijn toenmalige schoonzusje was ik ook jaloers (vreselijk trouwens om dat gevoel te hebben) maar aangezien dat contact toch anders was heb ik me netjes gedragen en interesse getoond enz.
Nou, inderdaad zeg. Lekker makkelijk om te roepen 'dat ze het maar had moeten vertellen' (en terwijl niet eens zeker is óf dit het geval is). TS geeft al aan dat ze niet echt een klik hebben, dus ik zou zoiets ook niet vertellen. Het is vreselijk intiem, volgens mij kunnen een hoop mensen hier zich dat echt niet voorstellen. Als je geen geweldige band hebt, kan ik me goed voorstellen dat je iets wat zo ingrijpend is, niet zomaar even vertelt. Ik ben blij dat ik familie heb die er wél van weet. Dat mijn zusje en ik tijdens haar zwangerschap altijd met elkaar hebben kunnen praten, over álles. Als ik echter aan m'n schoonzus denk.. Die hoefde ik echt niet te zien tijdens haar zwangerschap hoor, of in haar kraamtijd. Aan de andere kant zou ik het dan ook weer niet in m'n hoofd halen om wel contact met haar te zoeken als ik eenmaal zwanger zou zijn.. Ik zou het in ieder geval niet per sé negatief opvatten. Als jij geen behoefte hebt aan contact, zou ik dat gewoon eerlijk, maar subtiel, zeggen.
tuurlijk is het naar dat ze zo koel reageren toen je zusje en jij bekend maakten in verwachting te zijn. Dat verdient zeker geen schoonheidsprijs, maar als ik naar het dikgedrukte stukje kijk, heb ik het idee dat je min of meer van hun verwachte dat zij wel om jouw advies zouden komen vragen. Ik had een hele sterke kinderwens en bij de eerste heeft het ook en behoorlijke tijd geduurd voor hij goed bleef plakken. Ik heb ook mensen genegeerd die in die tijd zwanger waren toen ik nog met lege handen liep. Maargoed, nadat de eerste was geboren donderde ik van mijn roze wolk af, want ik had veel te hoge verwachtingen van die roze wolk. Achteraf zeg ik dan ook dat ik absoluut niet de mmm in zou gaan, maar dat had ik voor ik goed en wel zwanger was nooit kunnen voorspellen.
Skyscrapper, nee hoor zo was het niet bedoeld. Misschien verkeerd verwoord. Bedoelde er enkel mee dat ze wisten dat het bij ons niet vanzelfsprekend is gegaan.
Ik zou daar ook heel pissig om zijn.. jij moet nu zeker wel heel lief,leuk en aardig gaan lopen doen tegen je schoonzus? Aan de ene kant heb ik dan zoiets van 'dan ga ik nu ook niet leuk doen' maar je kan idd ook in gesprek gaan met haar over dat je dat niet leuk vond toen. Kijken hoe ze reageert en als ze er een goede reden voor had dan is het oké.
Mijn schoonzus is zwanger van een kindje dat helemaal niet gepland is. Ze is al moeder van twee, is 43 en had het hoofdstuk afgesloten. Maar ze is uiteraard erg blij. Ik heb haar wel aangegeven dat ik wel even heb moeten huilen van het nieuws. Heel moeilijk vond ik dat. Maar we hebben gelukkig een goed contact dus kan ik erg open zijn. Ik merk wel aan mezelf dat ik haar nu wel iets minder op zoek. Ze zitten middenin alle voorpret van babykamer inrichten, babyspulletjes kopen. En dat zijn van die typische gesprekken die ik nu even niet hoef te horen. Op dat soort momenten wordt nog eens pijnlijk duidelijk wat ik moet missen. En dan werken de hormonen die je moet slikken voor behandelingen ook niet mee. Kinderfeestjes sla ik liever even over... Ook omdat ik de kinderfeestjes niet wil verpesten met mijn tranen die ik niet tegen kan houden. Maar ik ben ontzettend dankbaar dat mensen er in mijn omgeving begrip voor hebben en me niet verwijten dat ik misschien iets minder geïnteresseerd overkom.
Misschien waren ze aan een tijd bezig zelf zwanger te worden en lukte het niet. Kan me voorstellen dat het haar dan pijn zou doen. Het had prettiger geweest dat ze dat dan had aangegeven zodat je weet begrip voor op had kunnen brengen. Nu ze zelf zwanger is staat niks het contract in weg, ze vergeet alleen dat een ander dit niet zomaar vergeet. Ik zou met haar afspreken, via appjes komt het vaak verkeerd over. Geef haar aan dat het je erg veel pijn heeft gedaan dat ze tien zo afwezig was, vraag haar waarom ze nu het contract juist opzoekt. Blijf dicht bij jezelf en niet verwijtend zodat ze ook de ruimte voelt eerlijk te kunnen zijn. Het is lastig maar het kan een hoop opklaren. Heb je na dit gesprek nog je bedenkingen dan kun je altijd nog afstand houden. Maar het is familie dus het proberen waard.
Zou het ook bespreekbaar maken. Het kan zijn dat ze al heel erg lang aan het proberen zijn, al dan niet met vruchtbaarheidsbehandelingen en dan is elke zwangerschap in je omgeving pijnlijk (weet ik uit ervaring ).
Na te lezen dat jij het zelf ook moeilijk had om zwanger te raken, en ik vermoed dat je dat ook niet onder stoelen of banken hebt gestopt (niet verkeerd bedoelt he), moet ik mijn mening idd wel herzien. Als ze weet dat jij het moeilijk had, dan zou ze jou idd moeten vertrouwen en weten wat het is. Dat ze je nu zo bestookt met vragen en dommigheden, is idd niet mooi van haar. Maar het blijft je schoonzus (je moet er je leven mee door, je zal ze vaak op familiefeesten zien). Gewoon, zoals je zelf zei, hen erover aanspreken, jou gevoel daarbij vertellen, dan weten ze waar ze staan. Aan hen dan om daar iets mee te doen. Hoop dat het opgelost raakt.
Het enige wat ik me idd kan voorstellen is dat ze het moeilijk vond dat jij zwanger was en zij niet. Maar ik begrijp eigenlijk niet waarom ze geen contact wilde. Ze is toch tante? Toch super leuk? Ik heb hier helaas ook moeite met zwanger worden, maar ik kan me niet voorstellen dat ik mn vriendinnen en familie zou negeren, omdat zij eerder zwanger zouden zijn. Vind ik zelf echt heeeel raar en dat zou ik haar zeker weten zeggen! Succes en hoop voor jullie natuurlijk op een goede afloop.