Hij wil geen tweede kindje

Hallo Ditje,

Heel vervelend dat jullie er niet uit komen. Blijven praten? Misschien erachter komen waarom hij niet nog een kindje wil en daar misschien wat mee doen? Of vorige Babyfoto's erbij halen? Veel sterkte en hopelijk komen jullie er samen uit.

 

Jeetje wat lijkt me dat moeilijk zeg!
Weet niet zo veel te zeggen maar sterkte ermee, hoop voor je dat hij bijdraait.
Xx

 

Lastig hoor. Is er nog een bepaalde reden dat hij geen 2e wil. Zoals ruimte of financiën. Teminste meestal denken mannen in die richting. Als het 1 van die dingen is kun je zijn zorgen daarover misschien wel wegnemen waardoor hij er misschien meer voor open staat.

Mijn man vond het bij onze zoon ook best eng rond het financiële gedeelte en nu we over een paar maanden voor de 2e gaan heeft hij precies hetzelfde. Ik heb hem gerustgesteld met ideen over wat we allemaal kunnen doen om te besparen bijv.

 

Lijkt me erg lastig wanneer de één nog wel een kinderwens heeft en de ander absoluut niet.

Een vriendin van mij had een relatie met een man waar ze heel gelukkig mee was. In eerste instantie heeft hij haar altijd voor gehouden dat hij over een paar jaar echt wel kinderen met haar wilde. Alleen schoven die jaren steeds meer op totdat ze op een punt kwam dat ze, ook leeftijdtechnisch, duidelijkheid wilde. Toen kwam de aap uit de mouw dat hij helemaal geen kinderen wilde. Nu niet en nooit niet... Dit heeft hen uiteindelijk wel de relatie gekost.

Nu, een aantal jaren later, is ze getrouwd met een andere man en heeft ze drie kinderen.

Ik wens je heel veel sterkte en succes en ik hoop voor je dat hij nog bijdraait!

 

Als hij het echt niet wil;

Accepteren, of bij hem weg gaan.

Ik heb een aantal relaties stuk zien lopen op het wel/niet hebben van een kinderwens. De wens voor een 2de kindje was sterker dan bij deze partner blijven.

 

Heel vervelende situatie. Ik heb deze discussie lang gehad met mijn vriend over de eerste. Bij hem was het inderdaad dat ie vond dat we het financieel nog even wat beter moesten hebben. Nu heeft ie een dubbele functieverhoging gekregen en zijn we nu druk aan de klus. Hopelijk komt er bij hem ook een moment dat ie het ziet zitten. Voor de 4-jarige is het ook leuk een broertje of zusje te krijgen (daar zal ik het op gooien....). Succes en sterkte x Debs

 

He wat een ontzettend lastige situatie, meid. Ik snap jouw gevoel heel goed. Ik denk dat je er gewoon over moet blijven praten. En als hij echt niet wil, weggaan of je erbij neerleggen (zoals hierboven eerder iemand schreef). Succes meid, ik hoop van harte dat jouw wens in vervulling mag gaan.

 

Hou er een goed gesprek over. Ga er goed voor zitten en vraag veel aan hem. leg uit hoe jij je voelt.

Het belangrijkste is dat je je wel realiseert dat jullie voor elkaar hebben gekozen en al heel gelukkig en compleet zijn met 1 kindje. Die liefde voor elkaar is zo belangrijk.
Een extra kindje is natuurlijk fantastisch maar als hij echt twijfelt, wil je hem ook niet pushen want daar wordt hij niet gelukkig van. Dit is een beslissing die jullie samen moeten nemen en hij mag zich niet gedwongen voelen.

Riskeer je gezin niet door te pushen en wees gelukkig met wat je hebt. Misschien helpt het praten, misschien niet, misschien gaat er wat tijd overheen; hoe dan ook, hou van elkaar en respecteer elkaar.

 

Waarschijnlijk is hij bang zijn vrijheid verder te verliezen, met twee kinderen is alles net even drukker. En de jouwe gaat nu net naar school, dus weer wat meer tijd voor jezelf.
Het blijft lastig, meestal 'wint' de vrouw hierin en gaat de man toch nog overstag. Mijn man vind twee kindjes prima, maar ik wilde graag een derde. Pas na een jaar zag hij dat ik weg kwijnde en nu gaan we toch voor die derde. Gelukkig is mijn man nu net zo positief als mij. Ook al heb ik wel het idee dat hij het niet zo erg vind als mij mocht het niet lukken. We willen nl geen mmm in en het duurt nu een half jaar, dus misschien lukt het wel niet.
Ik vind wel dat je man ook aan jouw wens tegemoet kan komen. Zo sterk als hij nee zegt, zo sterk is jou ja. Moet hij dan maar zijn zin krijgen? Hij zou het ook eens vanuit jouw standpunt moeten bekijken. Ik kon de gedachte van geen derde niet aan, ik zou er later altijd spijt van houden, dat heb ik ook gezegd en min man vond dat ik wel een punt had. Mocht het niet gaan lukken kan ik in ieder geval nooit mijn man verwijten dat ik door hem geen derde heb gekregen. Dan is het gewoon het lot geweest.
Maar let inderdaad op, veel relaties overleven dit soort perikelen helaas niet. Sterkte ermee!

 

Ik geef hetzelfde advies. Ik denk dat de NEE van de man zwaarder telt dan de JA van de vrouw.
Als hij echt niet wil en gaat met jouw voor een 2e om jouw dat is dat geen goed argument vind ik. Wat als blijkt dat dat hij het echt niets vindt als de 2e er is. Krijg jij elke x een verwijt.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat je wel moet blijven praten en dat je man zo mss wel positief gaat denken over een 2e.

Mijn man was in het begin ook heel stellig. Hij wilde absoluut geen 2e. Nu twijfelt hij nog steeds, maar de nee is weg.
Ik vind het erg moeilijk, want ik zou zou ook graag een 2e willen. Ik ben 33, dat maakt het er ook niet makkelijker op.
Maar mocht hij absoluut niet willen, prijs ik mij erg gelukkig met het gezin dat ik nu heb.

Maar je moet het bij jezelf gaan zoeken of je gelukkig bent met wat je hebt en blijft als er geen 2e komt.
Zijn liefde voor jouw is er las ik, dus dat zit wel goed.
Sterkte ermee.

 

Ik denk dat je dit los moet laten. Als hij écht niet meer wil, is hij niet te overtuigen. Als je die hoop nou eens laat varen, maar wel met hem in gesprek blijft, voelt hij ook niet de druk. Hij voelt het namelijk natuurlijk toch wel als je met hem wilt 'praten', terwijl je hem eigenlijk wil overtuigen.

En vraag jezelf af: als ik echt geen kindje meer krijg, wil ik dan bij deze man blijven? Jij kunt je kinderwens niet uitzetten, misschien kan hij hem niet aanzetten en dan moet je kijken wat je voor de toekomst ziet? Verder met dit (fijne) gezin of alleen verder met één kind in de hoop op nog een tweede met iemand anders.

 

Ik schrik hier echt van! Het is niet een kwestie van 'je zin krijgen', het is een door beiden diep beleefde emotie. Geen van beiden moet zeggen 'toe dan maar'. Daar kunnen grote verwijten van komen, ik moet er niet aan denken.

 

Misschien stom en zit je er totaal niet op te wachten, maar is het een idee om met je man met iemand te gaan praten? Met die iemand moet je niet direct heel zwaar gaan denken, maar misschien helpt het om het luchtiger te bekijken?

Jij hebt je gevoelens, hij heeft zijn gevoelens, misschien eens een nuchtere kijk daar op?

 

Wat een geweldig nieuws Ditje!