Boek: Bevallen en opstaan

haha! Klopt helemaal, het zit allemaal tussen onze oren!
Zeker door een man geschreven

 

Nee hoor deed helemaal geen pijn, was tijdens de bevalling aan het genieten van mijn kopje thee, luid kletsend met mijn man. had net mijn koekje op toen de verloskundige riep zucht maar een keer dan is ze zo geboren. Heerlijk lag ik met mijn dochter in mijn armen en dacht bevallen dat doet echt geen pijn.


En toen werd ik wakker en had het allemaal gedroomd. de nachtmerrie die bevallen heet moest toen nog beginnen.

 

Ik vind toch echt wel dat er bij de bevalling erg de nadruk op wordt gelegd dat het pijn doet en dat je bij wijze van door een hel gaat. Daardoor zijn er wel veel vrouwen die bij voorbaat al te angstig erin gaan en daardoor bij voorbaat al pijnstilling willen.

Hier waren de ontsluitingsweeën op den duur pittig, maar de persweeën deden inderdaad nul komma nul pijn. Ik weet nog dat ze zeiden 'door de pijn heen gaan nu' en ik dacht 'nou als het dit is dan doet je teen stoten meer pijn'. Het wordt vanonder heel natuurlijk verdoofd doordat alles zo uitgerekt wordt, erg fijn.

De andere kant van dat het helemaal geen pijn doet is natuurlijk ook een sprookje, maar veel wordt gekleurd door wat je zelf als pijn ervaart en wat niet.

 

Geen pijn.. nee, dat niet. Maar ik geloof wel dat hoe banger je bent voor de pijn, hoe meer pijn je zal voelen. Bij de 1e ging ikk door een hel. Ik was als de dood en dan let je ook extra op alles. Ik was totaal niet ontspannen.
Bij de 2e was ik juist wel ontspannen. Maakte gebruik van een geboort tens en had het idee dat ik "controle" had over de pijn. Ik was super relaxted voor mijn doen. Ontsluiting ging supersnel en de bevalling ook. Geen 1x geschreeuwd of gepiept. Tegen ieders verwachting in. Zelfs de mijne
De pijn was heel goed te doen. Ik zou het zo weer doen. En ik ben er van overtuigd dat dit komt doordat ik pntspannen was. Veel gelezen over hoe je rustiger de bevalling in kon gaan

 

Er zit volgens mij wel een kern van waarheid in hoor, pijn is sowieso subjectief en iedereen ervaart het anders. Overigens ben ik nog nooit bevallen dus ik weet niet of dat voor een bevalling ook geldt. Wel ben ik enorm bang voor naalden en heb mezelf aangeleerd om mijn arm min of meer "weg te denken" van mijn lichaam, alsof hij er niet meer is. Daardoor ontspannen de spieren en voel ik de injectie ook minder.

Aan de andere kant kies ik heel bewust vooraf voor een epidurale, de reden daarvoor is dat ik niet relaxed de bevalling in kan gaan als ik niet vantevoren weet dat de ruggeprik daadwerkelijk komt als ik hem echt nodig heb. Ik heb te vaak gehoord dat als puntje bij paaltje komt er nogal moeilijk wordt gedaan, hierdoor krijg je stress, komt adrenaline vrij en die remt juist een vlotte bevalling. Doordat ik het vantevoren bespreek en duidelijk maak vermijd ik een discussie tijdens de bevalling en ben ik hopelijk een stuk relaxter, of die prik nu wel of niet z'n werk doet maakt dan eigenlijk niet uit!

 

Mee eens. Het doet idd wel pijn, maar het is eerder vermoeiend dan helse pijn vindt ik. Van al dat puffen en blazen. Wordt je moe van .
Het is pittig, maar te doen. En het is idd beter om zonder angst de bevalling in te gaan, dat is toch relaxter. Daarin geef ik het boek wel gelijk.

 

Ja ik vind ook dat er een kern van waarheid in zit hoor.... Bij de 1e bevalling was ik echt bang voor de pijn want: dat lees en hoor je overal! Toen trok ik het bij 5cm ook niet meer en wilde ik een ruggenprik.

Bij de 2e bevalling stond ik er bewust veel relaxter in, wilde meer meegaan met de weeen. En dat lukte prima! Tuurlijk heb ik wel pijn gevoeld maar was echt goed te doen.

Mentale instelling doet enorm veel!

Ik heb dit boek trouwens ook liggen hihi, in mijn tienerjaren al meerdere keren gelezen, vond het erg interessant!

 

Toen ik m'n ademhaling onder controle had werd de pijn redelijk goed te doen, maar ging echt niet weg

Persweeen waren zalig! Een verademing

 

Bevallen doet wel pijn hoor, lang leve de ruggenprik!