Meen je het nou echt dat je hem bewust vies gemaakt hebt? Serieus als je mijn schoondochter was had ik je nooit meer iets gegeven.
Ik heb het uiteindelijk niet verbrand of volgesmeerd met mascara. M'n vriend staat overigens volledig achter m'n schoonmoeder. Ze vinden dat als je het toch niet gebruikt, dan kan je het net zo goed teruggeven. Ik vind dat dus raar... Ik wilde het juist voor m'n dochter bewaren en een gegeven cadeau lijkt mij gegeven. Al zet ik het op Marktplaats
Goed dat je er uiteindelijk niks mee gedaan hebt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook wel met het idee zou spelen maar het nooit echt doen. Maar als mijn man zou reageren zoals jouw man dan zou ik het toch niet kunnen laten om te zeggen dat hij me dan maar geen cadeautjes hoeft te geven voor het geval hij zich zou bedenken. Tegen mijn schoonmoeder zou ik niet direct zo'n opmerking maken maar tegen mijn man moet dat kunnen. Alhoewel schoonmoeder zou een volgende keer dat ze met iets komt aanzetten wel een opmerking tussen neus en lippen krijgen van ' wil je het niet nog even houden tot je zeker bent dat je het wil weggeven?'
Als jij het zakje niet gebruikt waarom wil je het dan niet teruggeven? Uit je eerste post kreeg ik het idee dat je het nu in gebruik hebt. Ik snap dat je het wilde bewaren voor je eigen dochter, maar ik vind het niet heel vreemd dat je smoeder het thuis wil bewaren. Op zich is gegeven, gegeven, maar voor spullen met mogelijk emotionele waarde zie ik dat echt anders. Ik heb eerst met mijn schoonzus overlegd voordat ik haar oude kleertjes aan een vriendin van mij gaf. Als zij had gezegd dat het niet had gemogen had ik ze gewoon aan haar teruggegeven. Op marktplaats zetten vind ik echt alleen kunnen als het gaat om standaard kraamcadeaus. Als je vriend het terug wil geven aan zijn moeder lijkt me dat sowieso leidend.
Gegeven is gegeven als het om een nieuw gekocht cadeau gaat, niet wanneer het gaat om iets wat 20 jaar lang bewaard is emotionele waarde heeft. Dan vind ik het niet raar dat wanneer jij er niets mee doet, ze het terug krijgt.
Ik vind het achterlijk. Gegeven is gegeven... Ik zou hem terugggeven en nooit meer iets aannemen. Trouwens, met jouw onderschrift ben ik het niet eens, dat ben ik al.
Ik vond het een erg leuk cadeautje om later aan mijn dochtertje te geven. Daarbij is ze pas 5 weekjes en ze komt door de kou al amper buiten, dus ik zou niet weten wanneer ik het moest gebruiken dan. Hij is trouwens ook nog eens heel koud en niet gevoerd. Misschien kinderachtig, maar geven lijkt mij gegeven. Een cadeau terugvragen vind ik zeker wel 1 van de onbeleefdste dingen. Geef het dan niet. Nu heb ik alles wat ik van ze kreeg ingepakt en stuur dat ook allemaal mee terug. Dan hoef ik geen cadeautje meer van ze voor m'n dochter.
Wat een zielig gedoe van sm. Ik had ook nooit meer iets van haar aan fenomenen of moet de mededeling dat Ze het over een maand weer op kan halen. Sneu ook heeft je meisje nu wel een kadotje gekregen van Oma voor haar geboorte?
Ik snap in de eerste plaats al niet waarom ze dat dan al als cadeautje geeft. Een cadeautje vraag je niet terug, maakt niet uit wat voor waarde het heeft. Mijn moeder heeft ook altijd veel bijgehouden, eventueel voor mij dan voor later. Nu scheel ik redelijk wat in leeftijd met mijn oudste neven en nichten. De oudste is 18 jaar ouder. Mijn moeder heeft dus verschillende keren 'mijn' wiegje uitgeleend maar daar was telkens duidelijk bijgezegd dat het terug naar mijn ouders moest komen eens de kleine er niet meer in sliep. Toen ons zoontje geboren werd heeft mijn schoonzus kleertjes gegeven als cadeautje. En in een zakje apart had ze nog een pakje voor als het kouder werd. Dat was niet ingepakt en ze zei dat dat van haar zoon was geweest en dat 1 van de dingen was die ze bewaard had. Dat was duidelijk genoeg voor mij om te weten dat ze dat wel terug zou willen. En dat zei ze dan ook. Nooit een probleem van gemaakt om dat terug te geven dan. Zelf ben ik dus ook zo. Zelfs als ik nog maar een beetje twijfel of ik er geen spijt ga van krijgen dat ik iets weggeef dan zeg ik gelijk: ik leen het uit, je kan het dus gebruiken maar bezorg het dan wel terug als je het niet meer nodig hebt. Is voor iedereen duidelijk op die manier en dan komt er geen ruzie of onbegrip.
ik heb alleen de eerste 2 pagina's gelezen maar misschien zou je ipv schijnheilig naar elkaar te doen zoals je zelf schrijft gewoon eerlijk zijn naar elkaar.... dan kan je ook gewoon normaal tegen haar zeggen dat je dit niet leuk vind
Mijn schoonmoeder heeft me nooit willen leren kennen, ze toonde zelfs nooit interesse in mij. Ze nodigde mijn vriend en zijn dochter (uit vorige "relatie") bijv. uit naar dagjes Efteling, uit eten, vakanties, feestjes en verjaardagen. Ik ben nog nooit welkom geweest; nu ze eenzaam is omdat ze haar man is verloren doet ze ineens heel aardig tegen me en is ze niet bij me weg te slaan. Ik wil haar zo graag duidelijk maken dat ze te laat is en dat ik nu degene ben die niets met haar te maken wil hebben. Ze behandelt me trouwens als stront. Ik ben 13 jaar geleden kapste geweest, nu ze dat weet belde ze me in mijn zwangerschap steeds op om haar haren te verven en te knippen. Het drong maar niet bij haar door dat ik zware bekkeninstabiliteit had (heb) en dat amonia en waterstofperoxide slecht is voor de zenuwstelsel van mijn baby. Ze vierde trouwens 3 dagen na de bevalling van mijn dochtertje sinterklaasfeest voor haar lievelingskleinkind bij mij thuis, en dat terwijl ze zware griep had. Ik heb met hechtingen kruipend over de vloer inpakpapier moeten opruimen. Ik wil haar het liefst bellen en schreeuwen dat ze voortaan de typhus kan krijgen, maar ik zit blijkbaar liever gefrustreerd te zijn...
Tja, ik had net zoals jij alle cadeautjes uit "voorzorg" ingepakt en teruggegeven. Hier zou het een principekwestie zijn! Mijn man krijgt iets van vroeger, maar wordt een maand later teruggeroepen zodat het aan iemand anders gegeven kan worden.. Ik zou me gelijk heel rot voelen, alsof ik/man/baby minder waard is dan de anderen.
Mag ik jouw vriend dan ook een schop onder de kont geven? Je laat je partner toch niet zo behandelen? Sinterklaasfeest bij jouw thuis zou ik nog snappen, dan kun jij er ook bij zij, maar never nooit niet dat ik iets zou hoeven opruimen, regelen of wat dan ook. Dat doet hij dan toch zeker?! Ik snap je woede tov je smoeder, maar vind nog steeds dat zaken met emotionele waarde wel teruggevraagd kunnen worden. Ik snap echter werkelijk niet waarom smoeder daarmee een tijd kan wachten. Voor welke leeftijd is het trappelzakje?
Als het een 'familiestuk' is en je kind er uit gegroeid is, of ze heeft het idee dat je het toch niet gebruikt, dan vind ik haar vraag nog zo raar niet hoor.
Ik dus wel vooral als je het als cadeautje geeft. Maar dat zal dus helemaal liggen aan hoe wij altijd met zo'n dingen zijn omgegaan en nu nog steeds doen. Zoals ik al zei, familiestuk of emotionele waarde wordt uitgeleend en dat wordt er ook duidelijk bijgezegd en dat wordt dan ook niet ingepakt.
ik zou voortaan heel handig zijn. als je vriend zn moeder wil zien, succes en een fijne middag maar ik ga niet mee. krijg je een cadeau of wat dan ook vraagt je vriend er maar meteen bij of ze het terug moeten hebben of jullie t mogen houden. voor nu zou ik een goed "live" gesprek met je schoonmoeder aangaan over hoe jij je voelt en hoe jij het allemaal ziet en kan zij ook rustig haar verhaal doen. dan misschien ff een tijd laten rusten en niet te veel contacten en wie weet gaat het tegen de zomer beter en snappen jullie elkaar en is er nog normaal contact mogelijk. je zult tenslotte haar nog vaak zien. en dat je met sinterklaas vlak na je bevalling over de vloer moet om op te ruimen is wel raar, staat er dan niemand anders op om dat te doen of heb jij aangegeven dit zelf te doen? hier gaan trouwens alle geleende spullen terug naar van wie het was, ik ga er geen geld aan verdienen aan spullen die ik gekregen heb.
of je het nou teruggeeft of juist zelf houdt, ik zou iig zorgen dat jij en je partner daarover op 1 lijn zitten.