Iemand een tip om een dwarse 2.5-jarige met een mondkaptrauma een puffer te laten gebruiken? *zucht* Ze heeft voor het eerst sinds een jaar weer een puffer nodig (eigenlijk eerder al maar de ene arts zei "wel doen" en de andere zei "niet doen" Nu moet ze dus weer maar ze wil gewoon echt niet! Daar komt bij dat ze 10 december geopereerd is aan haar amandelen en daar echt een trauma aan over heeft gehouden. Alles aan haar gezicht is not done: haren kammen, tanden poetsen, tranen wegvegen of neus poetsen. Zelfs knuffelen of een kus geven gaat niet meer vanzelf We zijn al een heel eind om dit weer rustig aan te kunnen en mogen allemaal maar die puffer doet haar blijkbaar te veel denken aan die bitches in de OK en ze begint al te krijzen als ze hem ziet Wie heeft de gouden tip?
Oei, wat lastig! Wat is er dan allemaal gebeurd? Misschien kun je kijken of ze het zelf kan proberen. Jij doet voor, zij doet na. Als ze het zelf doet is het misschien allemaal een stuk makkelijker voor haar, of vergt het heel veel coördinatie? Het apparaat gewoon even vasthouden (meerdere malen per dag), hem even in de buurt hebben, op tafel of waar dan ook, en het er steeds over hebben als ze vrolijk en rustig is kan ook helpen.
Je zou een extra mondkapje kunnen vragen. Je bedoelt toch zo'n kapje die compleet over de neus en mondje heen gaat? Dan kan ze er thuis zelf mee spelen en oefenen met haar knuffel. (natuurlijk zonder de puffer). Zodat ze er aan went. Hier hielp dat wel goed, uiteindelijk laten ze het toe als ze het minder eng vinden. En er ook heel nonchalant mee omgaan, en samen mee spelen en grapjes over maken. (doktertje spelen). Vervelend blijft het wel hoor, beterschap voor je dochter.
@Mystiek: er is te veel gebeurd om op te noemen. Maar laat ik het zo zeggen: de dingen die ik vooraf had aangegeven waar ze op moesten letten voor de operatie en daarna, zijn volledig genegeerd en ze is behandeld als een hond, nog minder zelfs En zelf doen eindigde hier net in een mondkap in de prullenbak, het is wel duidelijk hoe mevrouw over dat ding denkt @emo: ja misschien eerst even proberen met haar knuffel, dat kan ik wel proberen. Het is gewoon een heel lastig pakket waar we nu in zitten maar ik wil haar niet in de houdgreep gaan nemen omdat dat alleen maar meer problemen gaat geven vermoed ik. Ze moet langzaam weer vertrouwen krijgen, alleen nu moet ze wel even snel medicijnen
Ja begrijpelijk na deze vervelende ervaringen. Ik hoop dat het oefenen met haar knuffel wat gaat helpen, haar doet gerust stellen dat ze nergens bang voor hoeft te zijn. En misschien niet helemaal verantwoord, maar haar belonen met een snoepje of een lekker koekje wanneer ze de puffer 10 seconden aan haar mondje houdt? Dan gaat mama heel rustig tot 10 tellen, mag ze samen met mama de puffer zachtjes vast houden of houdt ze haar knuffel eventjes vast voor de support, en dan is het klaar. Succes.
Wat jammer dat het zo moeilijk gaat, maar als ze nu echt medicijnen nodig heeft... dan zou ik het in houdgreep doen, als dat de enige manier is. Mijn zoon heeft ook heel lang (letterlijk ) gevochten tegen zijn puffer (en tanden poetsen, haren wassen, etc.), maar ja, wat moet dat moet he? Het is nu ontzettend vervelend dat ziekenhuisbezoek zo traumatisch is verlopen, maar ik denk niet dat het reeel is dat ze deze angsten helemaal verwerkt heeft in korte tijd en ik neem aan dat voor die tijd echt medicatie nodig heeft. Veel 'naspelen' met knuffels lijkt me een goed plan. Ik heb altijd uitgelegd waarom het moet, hem stevig vastgepakt, snel gedaan wat ik moest doen en hem daarna troosten ... Op een gegeven moment ging hij zelf (denk ik) ook het positieve effect merken (minder hoesten, meer lucht) van de puffer en werd het steeds makkelijker. Tot hij op een gegeven moment er zelf om ging vragen en netjes kon meewerken. Sterkte! Hopelijk gaat het snel wat beter.
Ik ben het eens met kache. Als het moet, dan moet het. Net als tandenpoetsen. Dan maar in die houtgreep. Ik ken het hoor, mijn zoon had er 1 als dreumes en verzette zich enorm. Zo zielig. Misschien kun je de puffer samen versieren? Stickertjes erop plakken ofzo? Of een leuk sticker maken om elke keer na het puffen te plakken. Het advies om iets lekkers te geven als beloning zou ik persoonlijk niet doen. Maar nogmaals, dat is persoonlijk.
Wat verdrietig trouwens dat ze nu al zo'n nare ervaring op de ok achter de rug heeft. Dat blijft toch hangen bij die kleintjes hè? Heeft ze het er zelf wel eens over?
Hm kun je het niet proberen zonder kapje? Met een aerochamber dus. Die kun je bij de apotheek halen. (Vind je arts vast niet goed... Maar dat ding is om het makkelijker te maken.. Niet om het trauma te vergroten. En een aerochamber werkt verder ook gewoon) Desnoods tijdelijk.. En dan ondertussen oefenen met kapje (zonder puffer) En dan heel voorzichtig beginnen... Samen op de bank (dus niet naar de prullenbak lopen) beetje er over praten... Vragen of ze hem niet eens uitgebreid wil bekijken wat er zo eng is? En evt nadat dat niet meer eng is eens opperen dat ze hem voor d'r gezicht kan houden om te kijken wat er dan gebeurd etc... Is het een ontstekingsremmer? Dat effect merkt ze niet meteen dus dat is lastiger dan bijv Ventolin.
Oh en kijk eens op longforum.nl Veel mensen met kinderen daar in een apart subforum en men is hartstikke behulpzaam. Heb er zelf ook veel aan gehad ooit. Veel medeleven maar ook hele handige tips en trucs.
@Kache: het gaat nu juist weer beter met haren wassen, tanden poetsen enzo. Ik wil dat dus niet gaan verpesten nu. Vandaar mijn verzoek om tips. De houdgreep had ik zelf kunnen bedenken @Romy1979: ja zeker verdrietig. Over praten doet ze niet omdat ze nauwelijks praat nog (door alle longproblemen en amandelproblemen dus). Ze heeft wel extreem veel nachtmerries waarvan je kunt merken dat het daar vandaan komt. En dus ook het niet willen poetsen etc. @saskia78: het is ventolin maar zonder kapje is een optie. Daar had de assistente het ook al over maar omdat de ha het niet zelf opperde wilde ik dat even afwachten
En het haar zelf laten doen en dan de hemel inprijzen? Mijn zoontje wilt alles zelf doen en dit dus ook, en wij tellen heel hard mee tot 10. De startperiode was wel anders en hier geen ok trauma. In het begin hebben we hem er mee laten spelen, alle knuffels moesten puffen. Toen een paar keer in de houdgreep, want het moest echt. Toen begreep hij dat het erbij hoorde en heeft hij het geaccepteerd.
We hebben net alle knuffels en ikzelf al gedaan maar niks. Zelf wilde ze vroeger wel (ze heeft hem tot 1 jaar geleden gehad) maar nu mag dat ding niet eens in de buurt komen, dus ook niet in haar handen. Ik hou nog even vol met proberen en leuk doen tot bedtijd vanavond en als het dan nog niet gelukt is, dan helaas toch maar de houdgreep
Net via de huisarts vloeibare ventolin gekregen Dat gaat een stuk beter! Dus geen puffers meer nu Er mag een slotje op
Ik ben absoluut niet van het snoep geven. Maar...ook onze dochter met een (niet zo erg) mondkaptrauma moest een puffer. Omgekocht met een snoepje...na 1x was het al gelukt....onze monden hangen nog steeds open van verbazing.