Loesje86 Ik ben wel benieuwd of je dan ook anticonceptie gebruikt? Als je zelf niet beslist of er een kindje geschapen wordt, zou je daar ook niet aan moeten doen.
Nou dat hoop ik niet...het moet ook geen geloofsdiscussie worden, maar men mag wel aangeven dat de reden erop tegen een geloofskwestie is. Maar daar moet het dan ook bij blijven. hopelijk kan iedereen elkaar respecteren ook al raakt dit mensen persoonlijk. En ik weet dat men verder denkt over wat er dan na erfelijke ziekten komt..maar laten we het voorlopig hierbij houden.
op zich mee eens, alleen met de pil heb je geen eisprong he dus geen bevruchte eitjes worden vernietigd, even voor de goede orde Ik denk dat je pas goed kan oordelen als je ziektes van dichtbij hebt meegemaakt of als je iets aan je kindje kan doorgeven wat erg is, het is altijd makkelijk praten als je zelf niets hebt.
Tuc helemaal mee eens! Alleen ik vind altijd zodra iemand het woordje geloof laat vallen zij vervolgens half zp over zich heen krijgt met dit mag dan zeker ook niet en dat ook niet.. Er wordt dan zoveel bij gehaald wat helemaal niet meer met de discussie te maken heeft.. Dat is gewoon jammer.. Soms krijg je het idee dat je alles mag zeggen zolang het maar niet met geloof te maken heeft.
Wil jij mij de vergelijking met anticonceptie en embryoselectie eens uitleggen? Sorry, vind dat echt niets met elkaar te maken hebben.
Ik krijg bij de zin "volgens mij geloof" altijd het idee dat iemand niet voor zichzelf denkt maar gewoon volgzaam is dat staat mij altijd tegen, zeg niet dat het zo is maar dat gevoel krijg ik er vaak van, denk gewoon voor jezelf dat staat buiten je geloof denk ik dan.. Verder moet iedereen weten wat ie zelf doet ben blij dat de mogelijkheden er zijn het HOEFT niet, het blijft je eigen keuze..
Wij kwamen ook in aanmerking voor embryoselectie omdat mijn man een erfelijke spierziekte heeft. Toch heb ik ervoor gekozen om natuurlijk zwanger te worden. Omdat mijn man het niet in zo'n zware mate heeft, en dus ons kindje het ook niet overdreven erg zou hebben. (En er is gebleken dat onze zoon het zelfs minder erg heeft dan mijn man). Maar ik vind het met bepaalde zaken, ernstige erfelijke ziektes waar je echt veel last van ondervind, echt een goede oplossing dat er zoiets bestaat als embryoselectie.
Oei dit doet zeer Wij zijn ouders die geen testen willen laten doen bang voor de uitslag. Wij weten 100% zeker dat het er zit bij een van ons of allebei. Als wij ons laten testen dan krijgen we in procenten te horen hoeveel kans op.. Nou laat dan maar want we hebben al een zoon verloren omdat we het bestaan er niet van wisten. Voor zo ver wij weten is R* de eerste van de famillies. Of is het gewoon weg niet bekend omdat juist dat kindje of baby overleden is voor het bekend was. Of het moet nog openbaren bij een volwassene. Want deze ziekte heb je gelijk of openbaart zich na zoveel jaar of zelf op veel latere leeftijd. Wij wisten al wel van het bestaan af (embryocelectie) maar wij kwamen nog niet in aanmerking daar waren ze toen mee bezig. Wij zijn dus zwanger gewoorden in de hoop dat het kindje (C dus) geen ziekte had en dit bleek gelukkig zo te zijn zover we weten ook geen drager. Maar het was geen droom zwangerschap en eerste weken was geen roze wolk Want we wilden ook geen onderzoek in de zwangerschap zo dat we het konden afbreken. Mocht ze het dus hebben want een kindje dat leeft wil je laten leven. Dus als ik de keus nu zou hebben misschien zou ik dat wel doen. Maar aan de andere kant IVF vind ik meer voor stellen die echt niet zomaar zwanger zouden kunnen worden. En natuurlijk zwanger worden lukt mij dan weer wel. Lijkt me gewoon heel raar zwanger worden via IVF juist omdat zwanger worden zo makkelijk ging. Wat moet je dan zeggen mocht je wel in de wachtkamer zitten met een stel dat niet zwanger word.
Ik ben helemaal voor. Ik wil mijn kinderen de pijn en ellende besparen, van een erfelijke ziekte die ik of mijn man meedraag. Als dat op deze manier kan, dan teken ik per direct. Wat dat betreft ben ik ook heel individualistisch ingesteld; ik wil graag dat mijn kindjes gezond zijn. Welke ouder wil dat nu niet? Ik respecteer dat er mensen zijn die er anders over denken ( maatschappelijk, natuur, geloof enz.) Maar ik denk dat je er pas over kunt oordelen, als je zelf in een soort gelijke situatie zit.
Sorry Loesje, maar die opmerking die Jessi maakt over kindermishandeling met voorbedachte rade heeft ze van mij. En ik weet wel degelijk weer over ik praat. Stukje terug lezen in het forum... En prima als je er anders over denkt, maar dit was voor ons onder andere de reden, om als het nodig was voor embryoselectie te gaan
Ik raak dan wel benieuwd naar de mensen die vanwege hun geloof tegen zijn, ook tegen inentingen of behandelingen zijn. Als de natuur besluit dat jij kanker krijgt, onderga je het dan of ga je vechten? Maar ja, dan ga je hele andere discussies krijgen. Dat is ook niet de bedoeling. En ik respecteer ook ieders keuze daarin, maar ik ben wel erg nieuwsgierig naar waar, voor die persoon, dan de grens ligt.
De technologie die er nu is, is er niet voor niets. Moeilijk onderwerp daar je inderdaad zoveel verschillende meningen er over kan hebben over het het wel of niet van een embryo selectie. Ik ben voor, stel dat ik een nare ziekte had die ik kon overdragen, dan had dat toch een grote drempel veroorzaakt voor onze kinderwens. 3 jaar terug moest mijn vriend onderzoeken doen omdat zijn moeder een erfelijke aandoening had, ze had een gen dat ze door kon geven aan mijn vriend. Gelukkig heeft mijn vriend het niet want anders hadden we serieus een probleem gehad. Want het gen doet niets bij mannen maar wel bij meisjes (kwaadaardige agressieve darmtumor). Als hij het gen zou hebben gehad, dan weet ik niet hoe we nu in ons kinderwens hadden gestaan.... Via de natuurlijke weg.
Aangezien mijn vader de ziekte van Huntington heeft en ik zelf dus 50% kans op Huntington heb, heb ik voor deze keuze gestaan. Ik heb zelfs de verwijsbrief in huis, maar ik wil/durf niet te testen. Ik wil het niet weten. Ondanks mijn eigen keuze vind ik het wel goed dat het kan. Mijn zusje (is nu 20) staat in dubio. Ik moet wel zeggen dat het ook van belang is hoe je partner hier in staat. Mijn man accepteerd het risico, ik ben er best vroeg heel eerlijk over geweest. Mijn zusje haar vriend ziet mijn vader heel vaak en weet dus ook welke risico's hij neemt mocht hij met haar verder willen. Maar het blijft heel moeilijk. Vooral omdat er weinig over bekend is, in die zin dat bijna niemand weet wat het is, er geen medicijnen voor zijn en er hooguit 20 families in Nederland zijn met Huntington
Sorry Loesje maar ik mag toch echt eerlijk zeggen wat ik er van vind. Zo werkt het nu eenmaal op een forum, ook al zijn anderen het hier niet mee eens. Ik heb het inderdaad niet zelf meegemaakt, maar wel vorig jaar een neefje verloren aan Duchenne en vroeger een klasgenootje aan Cystic Fibrose. En het verdriet van de ouders gun je niemand. Dus als iemand zou weten dat hij/zij drager is, en bewust een kindje wil zonder embryoselectie met een grote kans op Duchenne ja daar heb ik heel veel moeite mee.
Offtopic: Heftig. Ik heb in mijn familie helaas ook te maken met deze ziekte. Ik heb hierdoor al 2 tantes verloren en 1 tante die er nu ernstig aan lijdt. Mijn vader is de enige uit het gezin die het (zover we weten) niet heeft. Het is zo'n slopende ziekte, vreselijk om te zien! Sterkte!