Langer dan een jaar ongewenst kinderloos

Je bent zéker niet alleen hier! Er zitten hier een heleboel lotgenoten die elkaars steun zoeken. Of er nu wel of geen duidelijke oorzaak is gevonden, ik weet zeker dat mensen je verhaal zullen herkennen.

(Zelf heb ik een duidelijke oorzaak maar ik snap de pijn van kinderloosheid maar al te goed)

 

Ik zit ongeveer in hetzelfde schuitje. Sinds sept 2012 begonnen. Na 1 jaar proberen naar de gyn. Alles bleek goed te zijn (zie ook mijn onderschrift). Aan de ene kant waren we beiden erg opgelucht dat er zo op het eerste gezicht niks vreemds te ontdekken was. We mogen nog een half jaar tot een jaar zelf proberen. Natuurlijk is zelf proberen veel fijner dan hormonen spuiten, nare onderzoeken en alle stress die dat met zich meebrengt...
Helaas blijft het zonder duidelijke oorzaak wel erg ontastbaar en is er niet zomaar een medicijn die je " even" op weg kan helpen. Nu betrap ik mezelf dat ik me steeds vaker afvraag waarom het deze maand wel zou lukken.. Ik ga er steeds meer van uit dat het niet raak is. Kun je na 14 x proberen nog steeds spreken van pech? Soms schiet ik wat door in het piekeren van wat er allemaal mis kan zijn...
Aan de andere kant schijnt 80% van de paren na 1 jaar zwanger te zijn. Dit betekend 1 op de 5 doet er langer over dan 1 jaar. Als ik het zo bekijk is het misschien toch niet zo gek....
Ik zou zo graag grip willen hebben op deze situatie of een soort van garantie. Heerlijk lijkt me dat. Helaas bestaat dat niet. We zullen er toch mee moeten dealen...en hopelijk is het dan toch een keertje ineens raak.

 

wij waren van ons eerste poppemieke zwanger in ronde 13.na een maand of 11 bijna 12 een doorverwijzing gevraagd voor de gynae,een inwendig onderzoek gedaan en alles bleek prima.we moesten de maand erna opnieuw terug en als we dan niet zwanger waren dan moest het ventje zijn zwemmerkes laten testen.nu hadden we een afspraak op 17/12/2009 en op 16/12/2009 bleken we een positieve test in handen.het is echt heel frustrerend als je na bijna een jaar of langer niet zwanger bent,het is geen makkelijke weg die moet worden afgelegd maar de moed niet opgeven hoor het komt echt wel voor jullie allemaal!over het feit om er niet teveel mee bezig te zijn, tjah...eens je de klik maakt om voor een kleintje te gaan dan ben je er zoiezo toch mee bezig...niet...??

 

Ik snap hoe je je voelt. Ik ben ook al een jaar bezig. In de tussentijd een miskraam gehad en daarna niet meer gelukt. Ben een beetje de hoop aan het opgeven. Iedereen in mijn omgeving raakt zwanger alsof het niks is.

 

Hier nog een! Inmiddels in ronde 19 beland en er gebeurt gewoon niets!
Alle onderzoeken gehad en met als uitkomst lichte endometriose die een zwangerschap niet in de weg hoeft te staan. Dus eigenlijk ook onverklaard verminderd vruchtbaar.

Ik geloof ook niet meer dat het deze ronde wel ineens gaat lukken. En ben er eigenlijk een beetje klaar mee. Dus heb voor dit jaar al drie festivals op de planning staan en kaarten gekocht... Die zwangere buik zal er toch vast niet zijn

 

Ik snap precies hoe je je voelt. Wij zijn sinds November 2012 het gaan proberen, maar nog altijd zonder succes. Iedereen om ons heen word spontaan zwanger. Bij de een was het nog niet de bedoeling, de ander wil geen winterkindje en absoluut geen jongen en whoppaa, ze bevalt in de lente van een meisje:x Dat soort mensen maken mij echt boos... En van die opmerkingen:"Het komt wel goed, komt bij jullie ook wel" Dat is lief bedoelt, maar wie zegd dat dat zo is?

Ook zo vervelend dat die mensen niet weten hoe het is om maand na maand hoop te hebben, om daarna weer keihard teleurgesteld te worden...

Mijn vriend was er altijd heel nuchter over, maar ik merk de laatste tijd dat hij er ook meer moeite mee krijgt dat wij nog steeds niet zwanger zijn... Als hij dan een babytje ziet, zegt ie:"Ik wil ook een baby"

 

Ik probeer ook zoveel mogelijk door te gaan met mijn leven. Ik ben zo blij dat ik met vrienden over een paar weken op wintersport ga!! Toen we het boekten dacht ik nog wel dat het misschien wel eens heel erg zonde van het geld zou kunnen zijn.... maar ik bedacht me toen dat wanneer ik zwanger zou zijn, het geld me echt niet zou schelen en dat het veeeel zuurder zou zijn wanneer ik, zoals nu, niet zwanger zou zijn en ook nog eens niet mee zou gaan.
Dus lekker naar festivals, vakanties en leuke dingen plannen.
Ze zeggen niet voor niks: het leven is dat wat je overkomt, terwijl je andere plannen maakt.
Ik plan nu dus mijn hele leven vol, dat begrijp je

 

1/6 koppels kamp met fertiliteits problemen, dus hier ben je zeker aan hier juiste adres! In de 'echte' wereld blijft ferti voor veel mensen een taboe. Wie weet zijn er ook mensen in je buurt die moeilijk(er) zwanger werden, maar delen ze die ervaring niet....


Wij hebben zelf 1,5 jaar en 3 iui pogingen nodig gehad, maar hebben nu wel een droommeid! De moed niet opgeven! Het wachten kan heel zwaar zijn, maar is uiteindelijk elke seconde waard!

 

Hej allemaal,

Hier nog zo eentje waarbij het allemaal niet vanzelfsprekend gaat. Butterfly, ik herken me zo in wat je vertelt over je vriend. Dat hij eerst heel nuchter was, zo van: het komt wel goed. En nu zoiets heeft van: het mag nu toch echt wel gaan komen!

Die van mij maakte laatst een opmerking, eigenlijk tot drie keer aan toe in dezelfde maand (wat echt niets voor hem is): 'zit er al een baby in?' wijzend naar mijn buik. Ook aait hij er weleens over net alsof er iets in mijn buik zit.

Een week geleden toch maar naar de huisarts gestapt en die heeft ons meteen doorverwezen (wat niet gek is na drie jaar proberen). Afgelopen maandag had ik mijn eerste afspraak bij de gynaecoloog en hij weet bijna zeker dat ik pcos heb, maar dat moet de bloedtest nog bevestigen. Verder wordt zijn zaad ook gecontroleerd en kunnen we 3 februari weer terecht voor een echo van mijn baarmoeder.

Ik denk maar zo: 2014 wordt ons jaar!! En ook die van jullie!!

 

Misschien een rare vraag, maar was je cyclus normaal ondanks de pcos? Omdat je 3 jaar zelf geprobeerd hebt?

TS, tijd vliegt voorbij ja, bedacht me paar dagen na o&n dat ik ook alweer een jaar bezig ben, gelukkig intussen in het traject, anders gaat het me denk ik nooit lukken fijn dat ze je gaan ondersteunen, en ookal is het maar een kleine afwijking met een klein beetje hulp kan tegenwoordig al veel, hopelijk heb je snel een positieve test in handen!

 

Hai ladies,

Ik ben sinds juli 2012 gestopt ben nu 11/2 bezig zonder resultaat. Ik ben ook nog nooit zwanger geweest. Ik heb alle onderzoeken gehad en bij mij en me vriend zit alles goed. Bij mij vriend zit het ook heel hoog hij wilt zo graag kindjes. Ik ben er elke maand best verdrietig om, elke keer dat ik moet zeggen schat de rode duivels zijn er weer en om dan zijn teleurstelling in zijn ogen te zien.
In oktober ben ik naar mijn huisárts gegaan en gevraagd om een second opinion in een ander ziekenhuis. Mijn zus heeft al een dochter van 12 en werd maar niet zwanger van haar tweede. Ze is in die ziekenhuis begonnen met clomid en was in de 2e ronde zwanger. Prinsesje is nu 2 maandjes oud..

Ze hebben bij mij ook alles bekeken en alles was goed, ik mocht ook beginnen met de clomid. Ik zit nu in ronde 2, gister een fm gehad en had 2 eitjes van 22mm en 17mm.

Hopen dat het ook lukt net als bij mijn zus

 

Hoi meiden, hier ook ruim 1,5 jaar bezig voor 1e kindje. Pin tussentijd 2 miskramen gehad en inmiddels doorgestuurd via ha naar de gyn.
Van de week ons eerste gesprek gehad en nu verder met eerste onderzoeken. Uitgebreid hormonenonderzoek ivm onregelmatige cyclus, lab waarom die miskramen ontstaan en semenonderzoek manlief.
Over 5 weken de uitslagen.

Spannende, moeilijke tijd. We houden rekening met dat er wat uit kan komen, maar ook dat we naar huis 'gestuurd' kunnen worden met dat we t gewoon nog zelf moeten proberen..
Heftige tijden.

 

Allemaal erg herkenbaar! Wij zijn ook in september 2012 gestart en precies een jaar later had ik een positieve test,,helaas werd dit een miskraam.
Hierna ben ik een beetje ingestort, dacht zelf namelijk dat het allemaal wel ging en dat je de verwerking wel even deed. Dat was helaas niet zo!
Zelf ben ik nog niet zo aan een doorverwijzing en wil het nog even zelf proberen, met ml natuurlijk!! Die dat gelukkig erg goed begrijpt!
Toch blijft het allemaal erg moeilijk!
En die volle agenda ben ik ook maar weer aan begonnen, mAar dan wel met leuke dingen!

 

Hoi meiden, heftig allemaal om het bij iedereen zo te lezen. Zo herkenbaar.
@kimmie, Dat je na 1 jaar of langer proberen eindelijk een positieve test hebt, dat dan een mk wordt. Daar moet ik toch echt niet aan denken. Bah! Kan me voorstellen dat dit wel impact op je heeft.
Ik hoop dat je lichaam nu wel het " aan knopje" heeft gevonden en dat een tweede positieve test met een plakbaby niet lang voor jullie duurt.

Wij hebben eind feb weer een afspraak bij de gyn. We zijn dan bijna 1,5 jaar bezig. Ik merk dat ik nu wel graag wat hulp wil. Het is niet dat we het zelf proberen niet meer leuk kunnen maken maar ik ben het vertrouwen wat kwijt. Ik ben deze week weer ongesteld geworden. Normaal zit ik dan wel een paar dagen in de put. Lees: met dekentje op de bank, een groot stuk chocolade, vol zelfmedelijden. Deze maand viel dit reuze mee. Ik verwacht bijna niet meer dat ik spontaan zwanger ben... De teleurstelling is dan ook niet meer zo groot. Elk nadeel heeft zijn voordeel, zeg maar...