embryoselectie vanwege erfelijke ziekte

Wel makkelijk praten als je al kids hebt he, mn zusje Gaat vervroegd de overgang in op haar 30 e en daar kan ze niets aan doen, ivf is de enige optie om zwanger te kunnen worden, had ze liever ook niet gehad . Als ze al moeder magvgaan worden want ze is net geopereerd aan een tumor aan haar schildklier als de waardes niet goed zijn is zelfs. Ivf straks geen optie meer. Als je zelf alles hebt kan je makkelijk zeggen dat je iets niet had gedaan, leven gooit je soms vreemde kaarten en gelukkig ook nog een paar kans kaarten...

Je doet soma onverwachte dingen als dingen niet gaan zoals je had gewild het is moeilijk om daar een mening over te vormen als je deze dilemmas niet hebt gehad.

 

Ik vind het juist mooi dat een 'voorselectie' mogelijk is. Als je bij voorbaat al weet dat je kind ziek zal worden en moet lijden en dat je misschien zelfs binnen een aantal jaren afscheid zal moeten nemen... dat is toch verschrikkelijk?
Dit is ook niet bedoeld om het leven mooier te maken of maakbaarder (zoals die vrouw van 60 die nog een kindje nam of vrouwen die abortus plegen omdat hun kind niet van het gewenste geslacht is of een hazenlip heeft) maar een manier om veel ellende te voorkomen.

Las hier ook iets over kosten... ik weet niet wat meer kost, zo'n embryoselectie en dan een gezond kind of een ziek kind op de wereld zetten die vanaf dag 1 medicijnen nodig heeft en ziekenhuis in en uit gaat.

 

Ja weetje waar houd het op dan waar ligd de grens.


De ernstige ziektes kijk dat begrijp ik ergens wel
Maat waarom dan alleen kanker? Parkinson ms als etc etc dat zijn ook ziektes waar je niet vrolijk van word

Maar dingen als coeliakie en al dat soort dingen. Dat zijn ook dingen wat heel heftig kan zijn

 

Als het je enige mogelijkheid op een kindje dat je niet voortijdig wil afgeven is zeg ik doen. Knap dat mensen een plan B hebben..hebben wij ook geprobeerd 10jaar lang! Maar het intense sterkere verdriet dat met de jaren niet minder maar erger werd heeft ons na al die tijd toch doen besluiten IVF te doen en gelukkig is dit gelukt. Ik voel mij zoveel completer en gelukkiger ondanks plan b.

 

Bij mij in mijn familie zit hchwa-D. Een ziekte die hersenbloedingen veroorzaakt en dusdanig erg is dat wij voor embryoselectie in aanmerking komen. Er wordt nog volop studie en onderzoek naar gedaan maar ik kwam er pas achter dat we voor embryoselectie in aanmerking komen toen ik nét zwanger was van de derde. Nog niet zo lang geleden dus.

Heel eerlijk gezegd weet ik niet of ik voor selectie had gekozen als ik nog geen kinderen had gehad. Van de ene kant ben ik tegen "rommelen" in de natuur. Van de andere kant wil je natuurlijk een gezond kind... Ik vind het een heel moeilijk iets eerlijk gezegd.

 

Was absoluut geen persoonlijke aanval Cynget enkel mijn gevoel heeft ip ook niets met embryoselectie te maken maar toen mijn wens ondanks bloeiende carrière en mooie reizen sterker en sterker werd werd bleek mijn persoonlijke plan B geen optie meer
OT
Nogmaals ik ben persoonlijk en nog meer nu ik zelf mama ben dat iedereen met een wens deze op wat voor manier dan ook ECD, IUI-D, draagmoeder, pgd, Ivf, etc mag kunnen waarmaken.

 

Hier een moeder die met bijna alles scenario,s kan meepraten , pgd , zwangerschapsafbreking , herhaalde miskramen en overleden kinderen dus ja ik ben VOOR embryoselectie maar idd alleen in de gevallen waarin een volwaardig menselijk bestaan niet mogelijk is , indien het zo is dat er een leven is waarbij je geholpen kan worden door de medische wereld vind ik het zeer discutabel.

 

Ik heb niet alle pagina's bijgelezen, dus ik val misschien in herhaling, maar is er in Babyboom toen niet dat stel geweest waarvan de man een erfelijke darmziekte had? Zij hebben toen dmv empryoselectie een 'gezond' embryo laten terugplaatsen. In die gevallen kan ik het me heel goed voorstellen en dan is het super dat de medische wereld dit mogelijk maakt.
Hetzelfde bij vrienden van ons, zij had een gehandicapte zus en heeft onderzoek meegedaan of het erfelijk was of niet. Zij wist hoe het leven van en met een gehandicapte zus was en wou dit zelf niet haar kind aandoen. Er is bij haar niets gevonden wat zou wijzen op deze erfelijke genen, dus zij zijn wel voor kinderen gegaan. Mocht zij wel drager zijn van dit gen/dna, dan had zij ervoor gekozen om niet voor kinderen te gaan.

Ik kan me daarnaast ook heel goed voorstellen dat je bewust niet voor kinderen gaat omdat er in je familie of bij jezelf iets zit wat jij niet door wilt geven. Maar ik ben in de minderheid op dit forum als ik zeg dat ik ook zonder kinderen een mooie toekomst zie

 

Dit onderschrijf ik volledig. Als je eens wist welke principes, idealen en grenzen wij uiteindelijk over zijn gegaan om onze steeds groter groeiendere kinderwens te vervullen met de hormonale tijdklok in de nek.

Als je voor de daadwerkelijke beslissing staat, kies je soms een verrassend pad

 

Ik ben voor embryoselectie, goede zaak!!

Voor wat betreft IVF voel ik me aangesproken. Ik heb wel een plan B maar dat is een troostprijs. Als je me als kind vroeg wat ik later wilde worden zei ik 'moeder' ... Mijn hele jeugd verheugde ik me erop om eindelijk volwassen te worden om moeder te worden. Het is ontzettend zuur als je dit niet 'gegeven' wordt (door wie?) en toe moeten zien dat moeder van een leerling de ene naar de andere op de wereld zet met afkickverschijnselen omdat moeder verslaafd is aan de heroïne, drank en wiet. Dan vraag je je weleens af ... Waarom is het haar wel gegeven?

Een vriendin zei ook eerlijk tegen mij dat ze tegen IVF is ... Het moet je gegeven worden. Maar waar ligt dan de grens. Als je kind leukemie krijgt wacht je dan ook op de genezing (die je gegeven wordt) ... Dan laat je het toch ook behandelen?
Infertiliteit is een aandoening die in veel gevallen ook te behandelen is.