Leo85, maar elk kindje heeft een kans op een afwijking. Alleen is bij mij de kans wat groter omdat mijn familie erfelijk belast is. Maar ook jouw kindje heeft die kans, dus je zet net zo goed willens en wetens dan een kindje op de wereld wasrvan je weet dat het een kans heeft dat het een afwijking heeft (om jouw woorden te gebruiken). Ik vind dat geen reden om dus maar te kiezen voor embryoselectie.
dit vind ik niet kloppen, ik weet niet hoe het bij huntington zit, maar bij het betreffende borstkankergen waar ik het dus over heb...is de kans 50%, met 2 kinderen is het dus vrijwel zeker dat 1 van de 2 het heeft. En de kans dat ze daadwerkelijk ziek worden is bijna 100%. Ook de genezingskansen zijn veel lager dan bij de "standaard" borstkanker. Als je dan zonder embryoselectie een kind op de wereld zet is dat wel even anders dan wanneer ik dat doe terwijl er bij ons niks ernstigs voorkomt (niet ernstiger dan astma iig).
Let's agree to disagree. Ik misgun niemand het krijgen vam kinderen, laat dat helder zijn. Persoonlijk vind ik het niet nodig en vind kinderen krijgen iets hrel anders dan het behandelen van ziektes
Kun je werkelijk waar niet inzien hoe kwetsend dit overkomt op mensen bij wie het niet op de natuurlijke weg mag lukken?
dat denk ik ook.....ik kan het mij gelukkig niet helemaal voorstellen, maar ik denk dat het voor mij wel zo zou voelen als het einde van de wereld... maar ik denk dat cygnet dat niet zo ziet anders zou ze dat vast niet bewust kwetsend gezegd hebben.
Laten we het hopen, want dit komt kortzichtig en behoorlijk bot over van iemand die drie kinderen heeft gekregen zonder ooit echt voor het feit te hebben gestaan dat 0 kinderen ook een reeële optie was
waarom is dit kwetsend. Het is maar een mening en ik veroordeel toch niemand? Als iemand wel hulp zoekt dan is dat toch prima? IK zou het niet doen... dat zegt niets over iemand anders. Misschien iets minder dingen op jezelf betrekken en een mening lezen voor wat het is?
Ik word hier altijd zo moe van... hoezo kortzichtig of bot. Ik zeg toch niet over de wens van een ander. IK zou het niet doen en ja, dat weet ik behoorlijk zeker en IK vind het niet nodig. Wat een ander wil, doet etc moet ie zelf weten. Ik veroordeel niemand. En die 0 kinderen is 10 jaar een reeële optie geweest dus lul niet. Zo kortzichtig dit... altijd het maar op jezelf betrekken terwijl dat er NIEMAND aangevallen voelt. Doe wat je goed dunkt... ik gun iedereen kinderen en hoe.. dat mag je in Nederland zelf weten! En het opmgang brengen van een cyclus of zoiets dergelijks vind ik ook wat anders dan IVF ed. Dan wordt een aandoening behandeld. Ik vind ook adoptie geen optie. Maar nogmaals... mijn kinderwens was ook niet bepaald nadrukkelijk aanwezig.
Nee, dat is niet juist. Beide kinderen hebben namelijk 50% kans voor wel of 50% kans voor niet. Het is niet zo dat als je twee kinderen krijgt, er dan haast sowieso 1 van de 2 dus ook ziek zal worden/dat gen meekrijgt. Dat blijft een speling van het lot, welke eicel en welke spermacel bij elkaar komen en welk setje genen die dan meenemen. Daarmee verder niets gezegd over de keuze als je de erfelijke variant van borstkanker meedraagt, want dat is inderdaad een afgrijselijke ziekte.
Idd. Want misbruik kan overal van gemaakt worden en je kunt echt met de meest idioot alledaagse voorwerpen de meest misselijkmakende slechte dingen doen. Dat kan dus idd geen argument zijn om het niet te doen, maar enkel argument om goed te kijken hoe je dat misbruik dan aan kunt pakken.
Omdat het getuigt van nul komma nul inlevingsvermogen in andermans situatie om het op die manier op te schrijven vanuit jouw situatie. En nee, ik betrek het niet op mezelf. Wij hebben, behalve onderzoeken naar herhaaldelijke miskramen, nooit vruchtbaarheidsbehandelingen ondergaan. We hebben ons zoontje uiteindelijk op de natuurlijke manier mogen krijgen.
Dat lees jij er in. Ik lees dat helemaal niet uit Cygnets posts. Zij geeft gewoon aan wat zij zou doen en zegt nergens dat een ander dat ook zo moet doen of dat ze vindt dat een ander bepaalde behandelingen niet zou mogen doen.
Persoonlijk voel ik me niet gekwetst hoor en realiseer me dat een mening niet goed, niet fout .... Maar gewoon anders is. Maar door kinderloosheid kun je je erg geïsoleerd, eenzaam en onbegrepen voelen en dan komen uitspraken die negatief zijn tov IVF en embryoselectie hard binnen. Het lastigst zijn inderdaad de uitspraken van mensen die zelf wel kinderen hebben gekregen. Waar ik veel moeite mee heb zijn argumenten als 'overbevolking'. Een kennis heeft met droge ogen eens tegen mij gezegd dat ze tegen IVF is in verband met overbevolking ... Terwijl ze zelf drie kinderen heeft. Dan denk ik echt ... Als je zo begaan bent met dat onderwerp waarom zet je ze zelf dan op de wereld. Hier in het topic werd ook al door iemand het probleem van de overbevolking aangehaald. Wat ik ook in andere discussies vaak zie terugkomen is ... Waarom adopteer je niet gewoon, er zijn genoeg zielige kindjes. En iedereen gaat er klakkeloos vanuit dat je perse je eigen genen wilt voortplanten. Maar duidelijk dat veel mensen zich niet verdiept hebben in adoptie. Want dat is geen makkelijke weg. Ik heb vele jaren geleden mijn beginseltoestemming gekregen maar ook jaren vergeefs op een wachtlijst gestaan. Mijn BKA nummer is inmiddels verlopen. Ik ben pas in 2011 de MMM in gegaan. Echter in 2003 al gestopt met anti conceptie (die ik dus jaren voor niets heb geslikt haha).
oh dus ik moet schrijven dat IK IVF ed allemaal heel goeie zaken vind omdat er misschien iemand mee leest die daarmee - totaal onterecht - vindt dat ik misschien haar wel haar kinderwens misgun? Terwijl,dat NERGENS staat of maar gesuggereerd wordt. Wat een bull zeg... ik zeg niets over de keuzes van anderen en gun iedereen kinderen maar MIJN keuze zou het niet zijn. beetje relativeringsvermogen hoor
Het niet krijgen van kinderen is niet voor iedereen dezelfde emotie. Misschien moet dat even duidelijk zijn. Ik kan me helemaal voorstellen dat ongewenste kinderloosheid vreselijk is maar ik hoop dat iemand zich ook kan proberen voor te stellen dat het niet krijgen van kinderen niet voor iedereen gelijk vreselijk is. En ja dat lijkt makkelijk na drie gezonde kinderen maar toch weet ik zeker dat ik als mijn EERSTE niet gekomen was, ik daar niet onder geleden had en niet gekozen had voor alternatieve routes. En voor de goede orde: Katja77 ik hoop oprecht dat het je ooit gegund zal zijn!
Idd. Voor ons was ook van meet af aan duidelijk dat als kinderen krijgen van onszelf -op de natuurlijke manier- niet zou lukken, we daarvoor niet allerlei behandelingen zouden ondergaan. Bevruchting buiten mijn lijf was voor ons een absolute no-go. En dan krijg ik vaak van mensen te horen dat dat gemakkelijk is, want ik heb 2 kinderen. Ja, maar ook 3 miskramen, dus we hebben wel degelijk heel concreet gestaan uiteindelijk voor de vraag: doorgaan of stoppen? En ondanks dat ik heel graag kinderen wilde, was het voor ons ook echt niet het einde van de wereld geweest. Dat is het voor anderen wel, en het een is niet beter dan het andere. Maar gek genoeg krijg ik vaak wel het gevoel vanuit de groep die het wel het einde van de wereld vindt/zou vinden, om kinderloos te blijven, dat het slecht is dat ik de mogelijkheid van geen kinderen krijgen of geen kinderen meer erbij krijgen niet het einde van de wereld vind/vond. Dat het een gebrek is als je niet totaal emotioneel van de kaart bent door de situatie dat (nog) een kind krijgen wel eens niet meer tot de mogelijkheden behoort.
Ik heb dus dat borstkanker gen en heb bewust niet gekozen voor embryoselectie, en ja nu ook nog een dochter gekregen. Ik ben absoluut niet tegen embryoselectie en ik zal ook zeker begrijpen dat sommige hier wel voor kiezen. Mijn overweging om het niet te doen is dat wij, voordat ik wist dat ik drager was, al hadden besloten heel graag een kindje te willen maar wanneer het niet zou lukken om dan niet het medische circuit in te gaan. Daarnaast ga ik er wel een beetje vanuit dat de medische wetenschap tegen de tijd dat het voor mijn dochter belangrijk gaat worden een stuk verder is en de kansen op voorkomen of genezing een stuk beter is. Natuurlijk hopen we nog harder dat ze aan de goede kant van de 50 procent zit.
Dit staat los van jullie Cygnet2 en rozemarijke. Ik geloof best dat jullie evengoed geen kinderen hadden hoeven hebben. Ik heb zeker een plan B maar ik noem dat wel altijd mijn troostprijs. Dat ik zo laat de MMM inging is omdat ik het eerst het nog wel op zijn beloop kon en wilde laten... Maar mijn ervaring is wel dat je een wat geïsoleerd en eenzaam bestaan krijgt in een wereld die op kinderen is gericht en gezelligheid met kinderen. Het besef dat wanneer je nooit moeder gaat worden, ook nooit oma gaat worden. Nooit een moederdagcadeautje voor jou. Ik geloof best dat je een leuk en nuttig leven kunt creëeren zonder kinderen. Maar ben nu soms ook nog erg bang voor de toekomst... Ik denk soms wel dat mensen niet helemaal beseffen hoe omvangrijk dat allemaal is. Mijn allerbeste jeugdvriendin ... Heeft menigmaal huilend bij mij op de bank gezeten omdat ze geen vriend heeft en daardoor nooooit moeder zou worden. Gelukkig had ze mij nog want ik kon erover meepraten hoe het was om kinderloos te zijn. Tot ze een vriend had en twee maanden later zwanger van hem was... Toen was ze het gevoel dat ze ooit had kwijt en nu heeft ze totaal geen begrip voor dat ik op het punt sta om met IVF te beginnen. Dat doet toch wel een beetje pijn. En vervolgens raak ik ook nog de vriendschap kwijt OMDAT ik geen kinderen heb. Ze spreekt nu liever af met vriendinnen die ook kinderen hebben. Dan kunnen ze lekker in de IKEA kletsen terwijl de kinderen in de ballenbak zitten. *klaagModus weer uit.
Nee, had ook niet het idee dat jij het op Cygnet, of mij, betrok hoor Wat verdrietig dat het zo loopt met je vriendin en dat die zo snel kwijt is geraakt wat ze zelf toch ook wel heeft gevoeld Dat onbegrip ken ik trouwens wel hoor, maar dan op andere vlakken: mensen die niet snappen dat als je een huilbaby krijgt, je je leven tijdelijk drastisch aanpakt en je sociale contacten op een dieptepunt komen te staan. Die dat dan niet begrijpen en afstand nemen, omdat jij blijkbaar geen energie in de relatie wilt steken... Tja, als ik die energie HAD, zou ik dat in de relatie steken ja.... Wat dat betreft is het wel echt zo dat zware tijden laten zien wie je echte vrienden zijn. Helaas. Of misschien toch eigenlijk ook niet zo helaas.