Onze kleine man Thomas is nu 15 maanden oud. sinds november is hij begonnen met hoofdbonken. dat is begonnen toen hij voor zn longen voor de 1e keer in het ziekenhuis lag. hij sloeg toen steeds met zn hoofd tegen de spijlen aan. expres en keihard. toen we uit het ziekenhuis kwamen ging dat thuis gewoon door. met zn hoofd tegen de grond, zn stoel,de muren tafel alles. nu word het steeds erger en ik heb al van alles geprobeerd. straf geven, tik op zn vingers, schreeuwen, negeren. het helpt allemaal niks. en ja ik weet dat schreeuwen niet goed is maar soms weet ik het gewoon echt niet meer en ben ik echt gefrustreerd en zoooo boos omdat hij zo doet. hij zit nu helemaal voor met blauwe plekken op zn voorhoofd, en in het midden een hele grote blauwe bult. dat kan toch nooit goed zijn. ik heb het toen in het ziekenhuis als aangegeven maar dat werd echt gewoon genegeerd. kon gebeuren zeggen ze dan.pffff. het ergste is nu gewoon dat hij het steeds meer en steeds harder gaat doen. telkens als hij iets niet mag (en dat is regelmatig) doet hij het, met avondeten doet hij opeens moeilijk en dan doet hij het ook. als ik hem in de stoel zet en hij is klaar met bv zn fruit dan moet ik hem meteen eruit halen anders bonkt hij weer. ook als ik met poetsdoekjes aankom, meteen keihard met zn hoofd slaan. ik heb dan echt de tranen in mn ogen want ik kan er niks mee of aan doen. ik hou me hand er dan voor maar dan krijg hij weer een driftbui.soms word het me allemaal een beetje teveel. als ik hem straf geef (dat hou in hem op de gang op een ster (kleedje)zet)dan krijst hij ook en bonkt dan nog meer met zn hoofd. wat moet ik hier nou mee. negeren doen we dus nu al, maar het kan toch nooit goed zijn zo'n grote alle kleuren van de regenboog bult op zn voorhoofd. Ik vind het ook zo erg dat ik mijn kind gewoon soms niet meer leuk vind.en dat hij gewoon niet kan luisteren en overal maar mee smijt en overal aanzit. de hele dag loop ik achter hem aan en moet ik hem overal op wijzen dat het niet mag. ik heb denk ik wel een miljoen keer al nee gezegd maar hij trekt zich nergens wat van aan of het is maar voor heel kort. als ik dan mijn nichtje zie die is 3 maanden ouder en zit gewoon lief te spelen en brabbelt wat, nou dan ben ik wel soms jaloers hoor. ik heb zelf ook altijd geroepen dat ik streng zou zijn (nou ben ik dat dan wel) en dat ik geen rotjong zal krijgen zoals bv mijn neefjes zijn. maar helaas moet ik daar van terug komen, want sommige mensen doen dus wel hun best en lopen net als ik de hele dag te waarschuwen, maar die hebben net als ik gewoon een kind met een hoog tempramentje en een sterk eigenwilletje. ik hou ontzettend veel van mijn zoon,maar soms zou ik wel eens willen dat hij een beetje anders kon zijn. (voor langer dan 10 minuten). zo dit moest ik even kwijt pffff. ik hoop dat iemand tips voor mij heeft . en misschien zijn er wel meer die dit lezen en ook zo'n typetje hebben .
Pff jeetje wat vervelend! Mijn vriend heeft het vroeger ook gedaan en is allemaal goed gekomen toen hij kon praten en kon zeggen wat hem dwars zat. Misschien helpt het om bij dingen die hij goed doet, extra veel complimenten te geven. Succes ermee!!
Ik lees volgens mij nergens dat je hebt geprobeerd hem te troosten? Het is begonnen in het ziekenhuis en dus blijkbaar heeft dat iets met hem gedaan.. Het bonken geeft hem misschien een soort troost en hij heeft denk ik meer een mama nodig die hem probeert te begrijpen en te troosten dan een mama die dan gaat schreeuwen en boos wordt!! Ik denk dat je door tr straffen het alleen maar veel erger maakt.. Ik hoop dat je kan proberen anders naar je zoon te kijken.. op dit moment irriteer je je aan hem terwijl je zou moeten proberen hem te begrijpen..
Het eerste wat ik zou doen is kijken of achterhalen of het medisch is. Misschien weet je dit zelf of via een ha? Wat ik lees, kan verkeerd zijn , is dat je zegt "ik negeer het, MAAR als het te hard gaat doe ik dit of ik geef hem en zet ik hem op zijn kleedje in de gang" Wat je doet (nogmaals zoals ik het lees) is; Ik negeer het, tot ik vind dat het te erg word en dan reageer ik toch maar. Ik denk dat doordat je uiteindelijk reageert je het in stand houd. Mijn oudste heeft het een tijdje gedaan en ik heb het volledig genegeert. Ja hij was soms blauw, paars, groen en bruin (en alles ertussen). Maar uiteindelijk stopte het. Probeer je te richten op het negeren en sommige dingen maar even te laten. Dus mag hij iets niet mag en doet, maar het is geen ramp? Laat het even. Zodra hij gaat hoofdbonken en het levert niet een gevaarlijke situatie op, loop desnoods weg. Niet reageren, ook niets als je handen jeuken of het op het puntje van je tong ligt. Geen aandacht aan geven. Als hij stopt, gewoon verder gaan en geen aandacht betreft het bonken geven. Wel positieve aandacht geven als hij lief is. Het ene kind heeft een langere adem dan de ander, maar als het niet medisch is denk ik dat negeren de enige optie is...
Onze zoon heeft het ook een tijd gedaan op die leeftijd. Heel naar inderdaad. Naarmate hij beter ging praten, ging hij minder bonken.
eefje86;bedankt voor je reactie, als hij verdrietig is troost ik hem zeker wel, maar dat is hierop niet van toepassing. als hij namelijk steeds mijn glas pak van tafel, of bv steeds klei hard met zn speelgoed op tafel slaat en ik zeg nee, of ik pak zn hand en zet hem ergens anders dan gaat hij met zn hoofd slaan of krijg meteen een driftbui. ik probeer ook wel vaker het aan hem uit te leggen dat iets niet mag. maar als hij gefocust is op iets en als dat dan niet mag valt er niet tegen hem te praten want hij gilt en ramt dan meteen met zn hoofd. dat is echt heel moeilijk om hem dan nog goed te benaderen. ik weet ook dat ik niet moet schreeuwen maar soms zit het me wel hoog. hij irriteert alleen maar als hij zo doet .vooral dat gegil en gebonk. dan is het moeilijk om hem weer "normaal"te krijgen. hij krijgt trouwens alleen maar straf als hij iets al 5x achter elkaar doet en ik hem steeds erbij weg heb gehaald. en gelukkig help dit wel. 1 minuut op het kleed en dan kom ik hem weer halen en dan is het ook over gelukkig. ik snap ook dat dit moeilijk te begrijpen is als je het zelf niet meemaakt. dat zie ik namelijk bij mijn zusje ook met haar dochter die snap ook niet dat ik soms mijn stem verhef maar ja zij heeft dan ook weer zo'n meisje dat heel erg lief is en ook nog eens zachtjes huilt als ze moet huilen.dat scheelt ook een hoop.
Ons buurjongetje deed het ook heel erg, lijkt mij best wel frustrerend! Hun hebben het gewoon genegeerd en ging redelijk snel beter Hij is nu 2 geweest en volgens mij doet hij het nooit meer.
averlhach; je begrijp het verkeerd. in het begin heb ik steeds verschillende dingen geprobeerd straf enzo. nu negeer ik het volledig.maar hierdoor word het wel erger. als ik hem voor iets anders straf geef en hem dus op de gang zet gaat hij daar heel erg met zn hoofd bonken.maar ik negeer het nu wel, maar heb dus wel het idee dat het steeds erger word. hij doet het ook gewoon echt om alles. ik ben niet naar de huisarts gegaan, omdat ik dit in het zieknhuis toen al heb aangekaart en ook al de 2e keer in het ziekenhuis bijde kinderarts. die zeiden er dus niks van. ja van ""tja dat kan".ik ben ook nog bij de huisarts toen voor iets anders geweest en toen heb ik het weer gezegd en die zei gewoon straf geven en opvoeden in die richting dan. want de 2e keer uit het ziekenhuis begon hij mij ook te slaan. dat is gelukkig wel over.
Hier ook zo eentje, alleen doet zij niet alleen aan hoofd bonken ze gaat zich zelf slaan en trekt aan haar haren, het is waarschijnlijk een fase. Ook zij doet het al een maand of 2 denk ik (is nu 17 maanden). Ook wij lopen continu nee te roepen en proberen haar met van alles af te leiden maar niets helpt, ik denk dat het vanzelf wel weer beter word. Ik kan er ook niet altijd meer tegen maar houd mij toch elke keer in al is dat niet echt makkelijk met deze K.... zwangerschap en alle hormonen. Ik snap dat het zwaar is maar je zult er toch doorheen moeten.
Lastig dit. Mijn zoon bonkt niet met zijn hoofd tegen alles, maar heeft wel een tijdje met zijn hoofd in de eetstoel zitten slaan. Als we aan het eten waren sloeg hij constant heel hard tegen de rugleuning. Wij schrokken ons rot en in het begin reageerde wij er gelijk op. We zijn daar vrij snel mee gestopt omdat dat juist het verkeerde effect had. Vrij snel is het opgehouden en nu doet hij het niet meer. Jij hebt hier nu niks aan omdat je dit al hebt geprobeerd maar wilde dit toch als soort tip geven, en blijf het proberen. Wat betreft het karakter van je zoon, heeft die van mij veel overeenkomsten met die van jou. Ook hier een temperament vol mannetje die geen 5 min stil kan zitten. Alles doen wat niet mag en overal aanzitten wat niet mag. Ook hier loop ik constant nee te roepen, maar dan kijkt hij me aan of hij wilt zeggen waar bemoei jij je mee. Af en toe wordt ik ook heel boos na 10 keer nee zeggen en ook hij krijgt af en toe een tik op zijn vingers. Maar straf geven doe ik niet. Ik zou niet weten hoe. Hij is bijna 17 maanden en begint nu alles te ontdekken, heeft geen idee van hoe of wat dus ik geef hem wel de vrijheid om te ontdekken (tenzij hij natuurlijk te ver gaat). Ook denk ik dat een kind van 15 of 17 maanden geen idee heeft van straf krijgen en op een matje gezet worden, , maar goed dat is mijn mening. Ik snap i ieder geval heel goed dat je af en toe flink gefrustreerd kan worden van kleine kinderen
cinderella1978; hij doet ook zichzelf slaan en haren trekken, maar dat is gelukkig niet zo veel. ik moet idd mijn geduld beter bewaren maar dat is best lastig. we wonen ook maar op een klein flatje dus je snap dat er een hoop bijzondere dingen zijn waar hij bij kan en dat ik dus echt de hele dag met hem bezig ben. elke dag. soms word je dan wel eens boos ik denk dat dat menselijk is. jij nog succes met de laatste weekjes ,lijkt me idd zwaar voor jemet nog zo'n hypertje thuis
Ik vind een kindje van 15 maanden voor straf op de gang zetten wel erg ver gaan moet ik zeggen.Ik vind schreeuwen tegen zo'n klein kind(ieder kind) en op de vingers tikken echt ronduit zielig. Ze zijn nog zo klein en begrijpen dat echt niet. Hoofdbonken doen kinderen veelal bij pijn zoals oorpijn,pijn tanden/kiezen maar ook uit frustratie.Doorgaans is het over voor de 3de verjaardag.Als je tegen je kind gaat schreeuwen zal die alleen maar harder gaan bonken en helemaal wanneer die op de gang wordt gezet zal die uit verdriet nog harder gaan bonken.Ik begrijp je ergens ook wel maar ik vind hem gewoon nog te klein voor dit soort straffen.Als ik naar mijn meisje kijk van 16 maanden zou ik dit nooit op deze manier doen. Onze dochter doet het ook weleens en dit hangt altijd samen met oorpijn.Ook gaat ze dan met haar hoofdje schudden en aan haar oren trekken. Misschien kun je beter iets van afleiding zoeken wanneer hij zijn buien heeft.Zet hem in de kinderwagen en ga lekker een stuk wandelen.Zo neem je ook jezelf in bescherming en voorkom je dat je zal geen schreeuwen en je daar later weer rot over voelt. Onze oudste dochter(nu 8 jaar) was ook een temperamentvolle dreumes terwijl onze zoon(nu 10 jaar) altijd een mak schaap was en alles maar zozo vond. Zij begon rond de 18 maanden ook enorme driftbuien te krijgen waarbij ze schuimbekkend op de grond lag te krijsen.Ik heb er ook weleens jankend naast gezeten omdat ik het gewoon niet meer wist en me ontzettend machteloos voelde.Ik heb er toen altijd voor gekozen om afleiding te zoeken.Een stuk fietsen.Zij voorop en de oudste achterop of gewoon een flink stuk wandelen.Vaak viel ze dan in de wagen in slaap omdat die buien enorm veel energie kosten. Natuurlijk heb ik uit wanhoop weleens tegen haar staan schreeuwen en nu zoveel jaren later heb ik daar nog spijt van.Ik heb indertijd via het consultatiebureau ook een cursus positief opvoeden over dreumes/peuters gedaan en heb daar veel aan gehad en daar zaten allemaal moeders met dezelfde verhalen en ervaringen. Doe er iets mee. Succes.
hummeltje1; dat naar achter metzn hoofd doet hij ook wel maar gelukkig niet zo vaak. wat dat straf geven betreft help het hier wel. ik doe het pas als ik het helemaal zat ben en echt al tig keer heb gewaarschuwd. ik zet hem dan op de gang en in het begin kroop hij steeds weer van zn plek.maar na 10x terug zetten en uitleggen dat hij stout was en daarbij wat hij had gedaan. hoef ik hem nu maar 1 of 2x terug te zetten en dan blijf hij daar krijsend zitten en natuurlijk bonken. na ongeveer 1 minuut kom ik weer naar hem toe en dan wil hij getroost worden en dan ga ik naar datgene waar hij bv 100x aanzat en leg hem nog een keer uit dat het niet mag en dat hij moet luisteren. nou even troosten en dan is hij weer blij en gaat weer ff spelen. maar hij doet het dan niet meer. en dat is de bedoeling er wel van. hij snap het wel. want als hij soms de koker van de muur wil trekken waar stroomkabels in zijn opgeborgen kijkt hij al naar mij en schud met zn hoofd dan zeg tie u u u en grijpt er dan toch even naar. dus ik denk dat hij precies weet wat welen niet mag. haha. natuulijk niet met alles maar wel waar hij vaak sraf voor heeft gehad. want ikvind ietsmet stroom toch wel erg gevaarlijk.
anouk2005; ik heb niet het idee dat hij pijn heeft,zeker omdat hij dat hoofdbonken vooral doet wanneer er nee word gezegd. ik vind hem zeker niet te jong voor straf. als ik alles vanaf het begin af aan toeliet en alleen maar nee zei dan was mijn huis al afgebroken. het voelt nu wel een beetje aan de reacties te merken dat ik altijd loop te schreeuwen,dat is zeker niet waar. maar het gebeurd wel eens dat ik mijn stem verhef. jij zegt afleiding zoeken. dat doe ik ook wel,ik geef hem iets anders of ik ga met hem weg idd. maar dat gaat niet altijd en als hij zn zinnen ergens op heeft gezet dan blijft hij het doen. bij hem werkt het op de gang zetten wel en dat is het belangrijkste hij moet wel leren dat er iets niet mag. ik woon hier maar in een klein flatje dus alles staat op elkaar waardoor hij aan veel dingen kan zitten en dan heb ik alles al weggehaald. maar bv elke dag weer de hele dvdkast leeghalen en dan ook nog aan alle hoesjes kauwen totdat ze verrot zijn ja dat mag gewoon niet. en dat zeg ik nu al maanden. ik moet ook gewoon andere oplossingen hebben als hij wat verkeerds doet en als hij bonkt. omdat ik niet wildat ik hem altijd de hele dag maar moet afleiden. hij moet LEREN te luisteren. en dat gaat heus niet op de een of andere moment maar ik heb wel het idee als ik er nu niet mee begin dan word het straks helemaal niks meer. ik zal het ook wel eens fijn vinden als ik in de keuken sta dat ik na 10min terug de kamer in kom niet al mijn kasten zijn geplunderd of de planten op de grond liggen. als je begrijp wat ik bedoel. voor die cursus kan ik wel eens kijken misschien heb ik er wat aan. maar begrijp me goed hij heeft niet 1x per dag een driftbui het is elke keer voor of na het eten,met luier verschonen, als hij een tukje moet doen, afdrogen van het bad en dan nog steeds tussendoor als hij iets niet mag,maar ook als hij ergens mee bezig is en er lukt iets niet. dan is hij ook over de rooien hij kan zich gewoon nog niet inhouden en uiten. is ook allemaal wel moeilijk voor zo'n ventje
Ik bedoel het helemaal niet verkeerd maar ik heb het vermoeden dat je het onbewust erger maakt bij je ventje. En dan bedoel ik echt onbewust, met de juiste bedoelingen maar ze begrijpen heel veel nog niet waardoor het straffen het juist verergert. Mijn zoontje is dik 2 maanden jonger maar ik ben er 100% zeker van dat als ik hem zou straffen over 2 maanden hij echt helemaal niet begrijpt waarom. Ze begrijpen misschien wel dat iets niet mag als mama zegt dat het niet mag, maar 1 minuut later zien die cd's er weer zo magisch uit dat ze erdoor aangetrokken worden waardoor ze vergeten dat het net niet mocht, of waardoor de aantrekkingskracht sterker is dan de wil van de het niet mag (ik zeg hier iets verkeerds maar kwam niet op de juiste zin maar jullie snappen het wel he ) Hier is bijvoorbeeld de cd rek echt magisch en hij tijgert er vaak naarheen, ik draai hem dan de andere kant op en doe wat idioot met een bal en dan volgt hij die bal. Vaak moet ik het meerdere keren doen maar als ik iets heb gevonden wat nog magischer is als die cd's dan gaat hij daarnaarheen. Oke hij loopt nog niet maar als ze lopen kan je ook wat magischer zoeken of hem uit de situatie halen door iets anders te doen. Je kan volgens mij zo een kleintje ook nog niet 10minuten alleen laten zonder hem in de gaten te houden. Hij is helemaal alleen, alleen maar magie om hem heen waarvoor hij niet vaak de kans krijgt het te onderzoeken. Natuurlijk ga je dan op onderzoek. Neem hem mee naar de keuken, zet hem in de stoel en laat hem helpen met koken (pollepel geven of een stuk wortel, laten zien wat je aan het doen bent) Die kleintjes moeten contstant iemand om zich heen hebben om te leren wat wel en niet mag door herhaling en afleiding. Zie het als iemand die op dieet wil gaan maar alleen maar lekkernijen in huis heeft en verder niemand om zich heen. Natuurlijk ga je dan snoepen, die snoep is magie en niemand die naar je kijkt en zegt dat je er beter van afblijft. Die weegschaal is je straf want je komt kilo's bij ipv dat je ze verliest maar zover denk je op dat moment niet. Je wil en zal snoepen je denkt niet aan de straf. Dus niet straffen, je kindje begrijpt de straf niet en word gefrustreerder en gefrustreerder want zover kunnen ze nog niet denken en zo creëer je een visuele cirkel met gefrustreerdheid langs beide kanten. Van u en je zoontje. Ik bedoel het helemaal niet negatief naar je toe, je doet alles met de allerbeste bedoelingen maar dit is mijn gedachte, mijn mening. Jij of iemand anders mag dus gerust anders denken
Heb het idee, omdat het in het ziekenhuis begon, hij toch erg veel behoefte had om getroost te worden... Aangezien dat misschien niet (voldoende) gebeurde is hij het negatieve gedrag (bonken) in gaan zetten op momenten dat hij aandacht wil (wat hij ook krijgt van jou) Negatieve aandacht is ook aandacht... Probeer actie/reactie eens om te buigen: Troost/knuffel bij stout gedrag en vertel dat je hem vast pakt omdat het bv gevaarlijk is wat hij doet/ niet mag wat hij doet.... (natuurlijk ook positief gedrag blijven belonen!!!!) Succes!
Hoofdbonken is in principe een 'iets' wat zoveel kindjes tussen de 8/9 maanden en 3 jaar mee maken. Jongens meer dan meisjes. Het kan iets medisch zijn, maar ook een 'tik' als duimzuigen, nagelbijten etc. Als het medisch is, door pijn, zorgt het bonken ervoor dat ze de pijn niet ervaren of de pijn niet ervaren waar ze het hebben. Als er niets medisch is geeft het hen een veilig gevoel, men gaat ervan uit dat het voelt als in de baarmoeder, waar ze ook botsen. Sommige kindjes doen het enkel in bed om tot rust te komen en vallen zo in slaap. Omdat jij aangaf dat het in het ziekenhuis is begonnen vraag (vroeg) ik mij af of het medisch is. Waarschijnlijk heb je het in eerste instantie in stand gehouden door aandacht (straf en de andere dingen die je hebt geprobeerd). Negatieve aandacht is ook aandacht. Doordat je nu negeert probeert hij, door het te verergeren, alsnog aandacht te vragen. Voor nu; blijven negeren en proberen alle goede dingen te belonen. Eventueel afleiden kan soms ook helpen...
Wat vervelend, dat hoofdbonken. Als ik het zo lees, dan zie ik het als een uiting van frustratie/teleurstelling enz. Ik heb geleerd om naar kinderen die 'een probleem' hebben (zoals frustratie en teleurstelling) te luisteren door te benoemen wat ik denk dat er is en ze serieus te nemen. Voor ons lijken de dingen soms kleinigheden, maar voor je kind kan dat heel anders zijn. Hoe vind je het zelf als hier nu iemand op het forum zegt 'Joh, waar maak je je druk om' of dat iedereen je negeert en niemand op je topic reageert. Daar voel je je nog ellendiger door, toch? Kinderen zijn daarin echt niet anders dan wij. Wat zeg ik dan bijvoorbeeld: 'Je wilt de beker hè? En je wordt boos omdat het niet mag. Dat is niet leuk hè?' enz. En laat ze vervolgens maar boos zijn. Ontladen is heel belangrijk en het zou fijn zijn als hij een manier had die geen pijn doet: huilen of anders gillen. Wat doet hij als je hem stevig vasthoudt? (Zonder boosheid, dus niet voor straf). Hou hem vast en benoem zijn gevoel: Je bent boos, bent geschrokken enz. Het levert enorm veel op als je je kind de woorden leert die bij zijn gevoel horen, het serieus neemt en er tijd voor maakt. Hij leert: ik doe ertoe, ik ben de moeite waard. Misschien is hij zelfs nog wel een stukje trauma aan het verwerken van het ziekenhuis. Zulke dingen kunnen erg ingrijpend zijn. Ik geloof niet in straffen, dus dat zou ik echt niet meer doen. Hoe lastiger het kind, hoe harder hij jou nodig heeft! Mama, ik voel zulke overweldigende dingen en ik weet niet wat ik ermee moet. Help me! Negeren zou ik dus ook niet doen, want dat is voor mij hetzelfde als straffen. Belonen zou ik niet doen als je dat als trucje wilt gebruiken om iets voor elkaar te krijgen. Ben je oprecht blij met hem, geef dan vooral veel dikke knuffels op die momenten. Hopelijk heb je er wat aan. Het is het proberen waard. Erger dan nu kan het niet worden, toch?
marmir; als ik hem bij me op schoot wil zetten, als hij geen straf heeft of niks stouts doet. dan blijf hij bijna nooit zitten. hij wil er meteen weer af of spelen of klimmen op mij. zoals ik al zei hij is erg actief. als ik hem bv wil troosten nadat hij zich pijn heeft gedaan dan wil hij dat ook niet. ik probeer het altijd wel maar dan gaat hij overstrekken en wil toch weer weg en als ik hem dan los laat dan wil hij weer op me klimmen. ik denk dat hij het ook heel moelijk vind om getroost te worden. soms gaat het wel maar meestal niet. terwijl er geen reden voor is dat hij het niet toe zou laten.
bedankt allemaal voor jullie inbreng en mening. soms pijnlijk en totaal niet mee eens ,maar ook nuttig en begrijpelijke reacties. ik ga zo ie zo proberen om meer geduld te hebben en het te negeren. hopelijk als hij straks gaat praten word het weer beter.