Hallo allemaal, Hier een miskraam gehad op 18 oktober...ik zou toen 14 weken zwanger zijn, maar het was een missed abortion. Met twaalf weken gestopt met groeien. We zouden naar het hartje luisteren....helaas nooit mogen horen. We kregen dit twee weken voor de bruiloft te horen. Jullie verhalen zijn ook vreselijk....ik voelde me wat alleen, kan er met niemand over praten die het ook heeft meegemaakt.... Ik hoop dat ik bij jullie wat steun mag vinden... Liefs...
Wat enorm naar Einepyk! Je mag hier gerust je gevoelens en ervaringen met ons delen, we weten wat je meemaakt!
Hallo iedereen, Ik heb 7december een curretage gehad vanwege dat de kleine is gestopt met groeien met 6 week en 6 dagen. We konden het gewoon niet geloven, we waren zo blij en gingen na 8 weken met blijdschap naar de echo. Toen was er alleen een lege vruchtzak te zien. De schrik zat er behoorlijk bij ons in!!!! Je denkt dit kan gewoon niet. En dan hoor je dat je misschien bij die ene procent kan zitten dat de vrucht misschien kleiner is dan verwacht en daardoor nog niet volgroeid is voor die week. 2 weken in grote onzekerheid, huilen, huilen, huilen en vol ongeloof natuurlijk!!!! Die 2 weken waren voorbij en het was duidelijk, gestopt met 6 week en 6 dagen. Je bent je in die 2 weken er al op aan het voorbereiden. Wat ga je door een hel, je weet niet wat je moet. Je wilt positief blijven en hopen dat het goed zit. Paar dagen na de 2e echo heb ik een curretage gehad, zodat ik het kon afsluiten. Dikke 2 weken na curretage gevloeid. Wat duurt het allemaal lang!!! Nu voor het eerst vorige week woensdag 1 dag ongesteld geweest, jah wat moet je daar nu mee. Maar ik zie wel dat er vele met mij een mk of een ma hebben gehad. Jeetje!!!! Had niet verwacht dat het je zo aan kon grijpen, gelukkig heb ik super lieve vriendinnen en familie die ons steunen. Het gaat nu wel goed eigenlijk, ookal denk je er vaak aan terug!!! Heel veel sterkte iedereen!!!! xxx my
Astrid wat fijn dat alles weg is en je geen curettage hoeft! Sajosse heftig meis! Sterkte!! T gebeurd idd best 'vaak'! Fijn dat er zoveel lieve mensen om jullie heen jullie steunen! Hier nog altijd wachtende... gister zijn de ongeveer 2 weken geleden gestopt met groeien en dus ook het hartje... ik kan me er nog niet toe zetten om 'hulp' te vragen dit op gang te brengen. Voel me niet zo prettig nu en kwa gevoel zit ik een zware ongi aan die niet doorzetten wil en per dag iets lijkt toe te nemen... Vreselijk dat wachten, aan de ene kant wil je verder... maar kan het nog niet
Dank je Het wachten dat doet het nu echt!!!! Dat is het meest verschrikkelijke vond ik!!! Die onzekerheid!!!! BAH!!!! Misschien toch je vk of gyn te bellen, die kan je misschien tips geven of wat voor je betekenen. Hoop voor je dat je snel verder kan gaan. Knuffel!!! xxx
Sterkte allemaal! ! Ik heb zojuist mn menstruatie gekregen. Zo blij als een kind.ik heb zo in de rats gezeten.nu gaat alles weer in stapjes van 2 weken. Ik durf weer te dromen en plannen te maken...maar aan de andere kant ook heel bang... het verdriet wordt er niet minder om, maar kan het beter handelen. Soms dan barst ik in huilen uit en de andere keer kan ik er gewoon over praten.
Thnxx! Heb gister met mijn vk gesproken... weet het gewoon nu even niet meer! Die onzekerheid en afwachten is killing, maar durf ook niet zo goed! Dus weet het gewoon ff niet meer... pffffff!!
Wij hebben van 3 december tot 27 december in onzekerheid gezeten, wel 4 echo's in die tijd gehad. Daarna 1,5 week lang dagelijks overleg met de gyn en om de dag controles vanwege koorts en niet afkomen van de vrucht. Pas sinds gisteren is het vruchtje echt weg. Die lange tijd dat het geduurd heeft heeft me echt opgebroken. Normaal ben ik een stevige vrouw maar je kon me echt opvegen. Pas vandaag, nu ik weer ben gaan werken voel ik me weer een beetje normaal worden.
Wat goed dat je weer bent gaan werken Astrid! Ik zit nog een weekje thuis, was zelf al moe na 5 minuten stofzuigen, maar ik denk volgende week ook weer te beginnen.
Astrid, fijn dat de curretage niet hoefde! Vast een opluchting!! Nu op naar ongi en nieuwe cyclus! Wachten is denk ik een van de moeilijkste processen tijdens een miskraam, of t nu wachten op de uitslagen van onderzoek is, wachten op een spontane afkomst, wachten op menstruatie/herstel van lijf...alles kost zoveel tijd. Anderszins geloof ik ook dat je dese tijd nodig hebt. Om te overdenken, om er samen sterker uit te komen en om te groeien als mens. Misschien ongewild, maar wel een moment van reflectie om daarna weer met nieuwe energie en nog meer liefde dan er al was voor een klein wonder te gaan. Sterkte meiden, 2014 wordt ons jaar hoor!
Ik was hondsmoe maar het was ook heel erg fijn. Ik probeerde zondag wat wasgoed in de kast op te bergen. Na 5 minuten was de koek op. Dat gaat dus nog niet. En op werk doe ik nu alleen wat admin dingen. Maar gewoon terug naar het normale voelde fijn!
Humtum wat heb ik veel aan die woorden. Want ook ik vind dat denk ik het moeilijkst. Ik wil vooral gewoon daargaan met leven. Ik moet ook ergens wel met drie plukkies al. Maar mijn lijf is samen met mijn emoties volledig in de war. Mijn hcg was vrijdag nog super hoog. Ik ben voortdurend misselijk, moe, hoofdpijn. Als ik niet op de echo had gezien dat alles schoon was, had ik er zeker van geweest dat ik nog hartstikke zwanger was. Wat ook geldt voor mijn lijf natuurlijk deels. Maandag vloeide ik weer wat licht. Dus weer overleg met de gyn. Ik wil weer grip op mijn lijf, op wat ik voel. Maar ik ben alle controlle kwijt. Ik heb met het vloeien ook een ovulatie test gedaan. Ook hartstikke dikke streep. Maar de zwangerschapstest die ik later deed was ook nig licht positief. Ik wil weer grip, maar dat is volledig zoek. :x
Nou dat heb ik dus ook! Het bloeden is gestopt, ik denk dat ik heel wat kan, maar moe, moe, moe, zodra ik iets doe. Vandaag twee uurtjes op mijn werk geweest en vrijdag weer, dan volgende week inderdaad meer administratieve dingetjes en zo opbouwen. Maar het geeft wel afleiding en dat vind ik prettig.
Het heeft heel veel tijd nodig meiden, nu na 7 weken voel ik me pas weer een beetje de oude. Heb het gevoel ook dat de zwangerschapshormonen nu echt uit mijn lichaam zijn en mijn lichaam ook weer de oude is en dus mijn emoties ook. Psychisch zal het nog wel even duren dat ik helemaal de oude ben, alhoewel het langzaam beter gaat!
Ook hier hoor, ben 3 weken bek en bekaf geweest. Ging 1, 5 week na curretage en laprascopie weer werken. Wilde graag terug naar normale en mocht op werk doen wat ik wilde. Maar na 3 uur werken en reistijd van 45 min heen en terug was ik op...dan lekker paar uur op de bank...eten koken en samen eten met manlief en dan was het weer op! Heeft echt wel echt week of 5 geduurd voordat ik weer mezelf was! Zowel qua vermoeidheid als persoonlijkheid haha
Fijn dat het iig een beetje helpt! Niemand weet wat je echt doormaakt na een miskraam behalve mensen die het zelf ook ervaren hebben is mijn ervaring nu. En met een heel hoog hcg gehalte is het niet gek dat je je nog zo raar voelt, je lijf reageert nog op al die hormonen. En controle, stel voor jezelf steeds een moment waarop je kan testen, bijv. iedere maandag en/of iedere vrijdag. Zodat je in ieder geval weet wanneer je hcg lager dan 25 is (en dus niet meer reageert op zw.test). dan heb je iig weer iets van planning terug. En controle, dat heb ik nu wel echt geleerd...bij een zwangerschap heb je geen controle. Je lijf neemt het vanaf dag 1 tot en met de bevalling over. Ben nu hard bezig met dat te accepteren haha en herken dat dat zeker niet makkelijk is.
Ik had vrijdag een bruiloft, dat ging goed maar rond etenstijd was ik wel een beetje moe. Maar ik heb gewoon serieus zaterdag de hele dag op bed gelegen, en echt van 12-17u geslapen, en van 23-8.30u (ben nu net pas wakker). Niet normaal meer!