Wat ik mij wel oprecht afvraag: heb jij er nu een menimg over weten te vormen...wat betreft de oortjes dus
Ben ik ook helemaal met je eens. Van beide 'kanten' worden er hele ... uuuh.... bijzondere dingen gezegd. Ik begrijp sowieso niet hoe mensen kunnen vertellen hoe een ander zich zal voelen, of voelt. Bemoei je gewoon met je eigen gevoelens denk ik dan
Ik heb de laatste optie gestemd, maar bedoel meer daarmee dat ik het zelf niet nodig of wenselijk vind, maar mocht mijn kind later daar last van krijgen, zou ik hem/haar steunen.
Mijn broertje heeft flaporen, maar heeft er nooit last van gehad en is ook nooit gepest ofzo. Ik denk dat pesten meer met andere dingen te maken heeft. Onzekerheid, wat voor indruk je bij andere laat..... Door mijn persoonlijke ervaring zou ik er dus niets aan doen stel dat mijn kind flapoortjes heeft. Tenzij hij/zij zelf aangeeft dat hij/zij het wilt veranderen
Wat een politiek correct geleuter hier zeg! Had mijn dochter flaporen gehad ... Dan had ik dat zeker laten corrigeren. Heeft ze scheve tanden, een uitstekende kaak oid dan krijgt ze een beugel. Zou ze een bril moeten met een zodanige sterkte dat het jampotglazen worden ... Ja, dan laat ik ze laseren. En dat heeft geen zak te maken met hoeveel ik wel of niet van mijn dochter hou. En onvoorwaardelijke liefde is in mijn ogen dat je van je kind houdt, no matter what. De gradatie van die liefde kan schommelen, maar over gaat het niet. Never. Ik hou ook van mijn man, zielsveel zelfs maar onvoorwaardelijk? Nee, die liefde kan over gaan in de toekomst (al hoop ik dat dat nooit gebeurd)
Volgens mij heb ik allang duidelijk gemaakt dat blijkbaar onze opvattingen over onvoorwaardelijke liefde nogal verschillen en dat ik nergens gezegd heb dat je niet zielsveel van je kind houdt. Hoe duidelijk wil je het hebben?
Sorry als je door mijn verkeerde bewoording het gevoel hebt gekregen dat ik denk dat je voorwaarden stelt aan het houden van je dochter. .. zou een begin kunnen zijn ipv rechtl*llen wat krom is....
Ah ... okee ... ik heb geen bril dus ik ben in de jaren 70 en 80 blijven hangen qua beeldvorming daarover v
Maar wat is onvoorwaardelijke liefde? Is dat waar de grens ligt in het (mogen) hebben van een persoonlijke smaak als het je kinderen betreft? Waarom moet een moeder ineens flaporen mooi vinden zodra het om haar eigen kind gaat? Tuurlijk willen we allemaal dat onze kinderen leren dat ieder mens, ook zichzelf, mooi en uniek is in zijn soort, maar het is toch ook belangrijk dat het kind het voorbeeld meekrijgt en vooral leert een eigen smaak te ontwikkelen en dat kan ook inhouden iets niet mooi te (hoeven)vinden? Daarbij is het wel heel belangrijk dat het ook leert een ander niet met zijn/haar tekortkomingen te pesten. Ik ga er gewoon vanuit dat iedere ouder zielsveel van zijn/haar kind(eren) houdt op zijn haar eigen manier en met zijn/haar eigen opvattingen.
Bij mijn man in de familie komen flaporen voor. Zijn broertje wilde er vroeger aan geopereerd worden, niet omdat hij werd gepest, integendeel. Maar hij wilde het zelf. Mijn jongste heeft lichtelijk wat afstaande oortjes, ik vind het super schattig staan, mijn klein elfje hihi. Niet dusdanig storend of flaporen te noemen. Mijn oudste heeft geen flaporen. Maar tijdens mijn bevalling van haar, heeft ze een schedelelektrode gehad. Deze is niet goed gezet waardoor ze een gat boven op haar hoofdje heeft. Het is ongeveer 1,5x1,5cm en er groeit geen haar, ook is het een hele dunne huid. Het ziekenhuis heeft aangeboden om haar door de plastisch chirurg te laten opereren. Wij hebben besloten dat niet te doen. Ze heeft een mooi bosje haar en als wij haar scheiding in het haar de andere kant zetten valt meestal het haar er precies overheen. Toch valt het nog regelmatig op. Vooralsnog doen wij er niks aan. Wij hebben goed de afwegingen gemaakt dat ze nu nog niet schoolgaand is en dus niks zal missen als ze de twee operaties ondergaat. Dat ze nu er nog niet mee gepest wordt etc. Wij hebben desondanks besloten de keuze aan haarzelf te laten. Voor ons is ze gewoon mooi, met of zonder het litteken. We hopen haar genoeg zelfvertrouwen te kunnen geven zodat ze zich er niet onzeker over voelt. Gepest worden, tja, ik had geen flaporen, littekens oid en ik werd ook gepest. Het hield op toen ik assertiever werd en rake antwoorden terug ging geven. Mijn zwager had wel flaporen en werd niet gepest. Wanneer ze zelf aangeeft eraan geopereerd te willen worden staan we volledig achter haar en steunen we haar 100% Maar voor nu gaan wij een 2jarige peuter geen onnodige risico's laten lopen vanwege een "cosmetisch dingetje" Het ziekenhuis heeft alles vastgelegd en al is ze 25jaar en wil het dan alsnog, dan vergoeden zij alle kosten. Dus ook daarover zal ze zich niet druk hoeven maken en dit hebben wij dan ook niet mee genomen in onze overweging.
Ik zou het op zo jong mogelijke leeftijd doen. Dan merkt je kindje er het minst van en is evt. pestgedrag om zn oren niet aan de orde, het kwaad is algeschied als je pas laat opereren als je kindje er last van heeft. En juist dit soort kleine 'mankementjee' kunnen zo'n grote impact op een kind hebben.