Een tweede nee. Eigenlijk geen optie vanwege mijn gezondheid, maar na deze ervaring durven we echt niet meer... Lief jullie reacties. Ik heb al vaak topics geopend, veel tips gehad maar het lost niets op. In t kort: dysmatuur meisje, veel last van verborgen reflux, 2 ziekenhuisopnames (1x met 3 maanden, 1x met 5,5 maand), uiteindelijk medicatie. Slapen is vanaf het begin zeer moeizaam gegaan. Ik liep maandenlang letterlijk het grootste deel vd dag, dan sliep ze in de drager en kon ik rustig ademen. Als ze niet sliep krijste ze. Sinds ze 3,5 maand is slaapt ze op haar eigen kamer. Dat is een tijdje redelijk gegaan, dwz 3x per nacht wakker maar met een knuffel en speentje weer in slaap te krijgen. Laatste weken is ze na middernacht vaak 2 a 3 uur aan het huilen. Knuffelen helpt even, speentje ook, flesje ook, maar na 10 min begint het weer van voren af aan. Bij ons in bed ook geprobeerd, maar dan gaat ze liggen keten. Soms gaan de nachten redelijk maar dan zijn de avonden drama. Zoals nu, elk half uur wakker en huilen... Knuffelen helpt even. Half uur later wordt ze weer wakker. Ze komt niet goed in diepe slaap.... Ik vind het afschuwelijk maar ik ben inmiddels zo uitgeput dat ik uit puur lijfsbehoud overweeg haar te laten huilen
Aanvulling: ze is superalert, slaapt ook overdag maar hele korte slaapjes. Inslapen gaat meestal wel soepel maar ze is al snel weer wakker. Volgende week gaan we naar een homeopaat. Osteopaat zijn we in het begin meermalen geweest, maar dat maakte geen verschil. Refluxklachten zijn niet meer merkbaar, ze heeft er iig geen last meer van de laatste twee maanden. Ze groeit en ontwikkelt goed. Eet en drinkt wisselend. Momenteel wil ze niet veel melk drinken. Soms 40 cc, soms een hele fles en alles er tussen in Yossie, het is niet mijn bedoeling je topic te kapen...
Ik had dit gevoel bij de 1e ook, en nu dus weer... Wij zijn dus voor n 2e gegaan! Maar ik wilde er altijd 3, dat wil ik nu dus niet meer... Maar goed, de donderwolk was bij de 1e wel over met 3/4 maanden, en na 8/9 mnd werd t super makkelijk. Voor die tijd bleef t slapen "spannend" en bij ieder huiltje voelde ik ook spanning/stress. Maar goed, ik had vanaf n maand of 2,5 al nachten dat ik door kon slapen. En over t algemeen sliep hij door, en werd vanaf toen ook max 1x per nacht wakker tijdens bepaalde fases. En hij sliep dan vaak snel weer na een flesje. Alleen bij tandjes 2x n nacht gehad dat we er vaker uit moesten. Dat is dus niet vergelijkbaar met sommige verhalen hier. Schaam me dan wel voor mijn geklaag... Ik zou als t slechte slapen niet over was gegaan zeker niet voor n tweede zijn gegaan! Username. Er is vast een oplossing, vast. Ik geloof er niet zo in dat kindjes ookal zijn ze nog geen jaar 's-nachts blijven spoken, dat is niet voor niets (kan ook gewenning zijn). Hoe gaat t als ze uit logeren is? Vreemden ogen kunnen soms dwingen. En laten huilen is niet mijn ding, maar ik begrijp dat je dat zou willen proberen. Ik zou dan kiezen voor gecontroleerd laten huilen. Met 9 mnd vind ik dat (mits er lichamelijk iets is) wel kunnen...
Als het een tijdje redelijk is gegaan, vrees ik dat je nu gewoon in de bekende verlatingsangst-fase bent aangekomen Daar helpt soms niets tegen dan samen slapen en meegaan met je kind. Laten huilen is dan wisselend succesvol: soms gaan kinderen dan wel slapen, soms wordt het er NOG erger van, (dus wees daarop voorbereid, laten huilen is beslist NIET altijd succesvol... ). Wat je moet doen, is dus echt vooral aan jou als moeder: schat in wat werkt voor haar. Een wildvreemde kan daar vaak weinig over zeggen. Hier werkt het -in de periodes dat alleen slapen niet of moeizaam gaat- het beste om omstebeurt samen met haar op bed te gaan liggen en de ander ergens anders te gaan slapen. Zo pakt degene die ergens anders slaapt dan tenminste nog iets aan slaap...
De wens voor een tweede kwam op een gegeven moment wel weer, maar is wel een tijdje heel erg op de achtergrond geweest. Ik wilde altijd sowieso wel 2 kinderen, misschien 3 of 4. Mijn man vond 2 wel zat, die had er ook al 2, maar ik hield de optie voor een 3e nog wel open. Maar dat hoofdstuk is voorgoed afgesloten Als we hier straks eindelijk rust krijgen en door kunnen gaan slapen, gaan we daar van genieten en komen er beslist geen kinderen meer bij. Ik kan echt al gillen bij het idee dat we dit allemaal nog een derde keer door zouden moeten maken
Ow ja, in de verlatingsangst fase zeker niet laten huilen, dat is idd rond de 9 mnd. Wat ik deed was er bij blijven zitten, steeds iets verder weg, ik kon vaak weg als hij bijna sliep, en ik kon steeds sneller weg.
Herkenbaar hoor! Bij onze oudste stond ik op een gegeven moment te janken toen ze tijdens het verschonen haar broekje van de commode schopte en ik die op moest gaan rapen. En daar was ik simpelweg te moe voor en toen brak de dam Ik heb me ziek gemeld op mijn werk, 3 weken thuis gezeten, (Thirza op mijn werkdagen wel naar de gastouder, dus 2 dagen per week rust en 1 dag samen met mijn man). Toen weer aan het werk en na 3 weken knalde ik er weer helemaal uit. Ik heb toen 2 maanden volledig in de ziektewet gezeten en er vervolgens 4 maanden over gedaan om weer op te bouwen naar mijn 24 werkuren... Slapen is voor mij ook een probleem geworden. Als je geen BV geeft, zou ik je huisarts vragen om slaappillen, zodat je -als je af en toe een nacht je kindje over kunt laten aan je man of iemand anders- met die slaappillen wel even een nachtje kunt slapen. Verder zou je nog even kunnen kijken of er in jouw woonplaats door Humanitas ook het Home-Care project wordt aangeboden. Zij kunnen dan zorgen voor een vrijwilliger die jou komt ondersteunen voor een dagdeel per week. Hier kwam een vrijwilliger een tijdje wekelijks wandelen met Caitlyn. Ik had dan even mijn handen vrij om te doen wat ik maar wilde. Echt even bijtankuurtjes!
Korte reactie want ik moet zo naar mijn werk. Thanks voor de tips en de lieve woorden, dat doet me goed. Ik ga kijken of ik voor de komende tijd kan plannen. Oppassers inplannen, opa's en oma's vragen voor een weekendje etc. De buurvrouw past donderdagmiddag op. Laten huilen heeft echt niet mijn voorkeur. Ik vind het zo naar. Maar niks lijkt te helpen. Vraag me echt af of ze al in die fase zit. Ze is totaal nog niet eenkennig. Wij hebben het idee dat ze gewoon niet goed in diepe slaap kan komen. Gisteravond was het zes uur achtereen drama (niet laten huilen hoor), maar daarna heeft ze doorgeslapen tot nu. En ze ligt nu lekker te keuvelen in haar bedje Samen slapen, ik zou het zo doen áls ze dan ook zou slapen. Maar dat doet ze niet. Ze gaat liggen keten en spelen en dan slapen we alledrie niet...
Username, je verhaal is enorm herkenbaar. Ons kindje is inmiddels 2,5 en nu gaat alles prima, maar op die leeftijd gingen drinken en slapen ook heel slecht. Ook zij had verborgen reflux en het heeft heel wat gegoochel gevergd om op de juiste medicatie en de juiste dosering te komen. Zou het niet kunnen dat ze toch last heeft van reflux omdat ze groeit en haar medicatie niet meer toereikend is? Dat jullie niets zien maar zij dat wel merkt als ze ligt en dat ze daarom gaat huilen? Ons kindje was prematuur en we hebben het eerste jaar enorm met haar getobd. Ook zij was superalert en erbij liggen was totaal geen optie. Superalert is ze nog steeds, maar er komt wel meer rust in naarmate ze ouder wordt en chronische slaap en eetproblemen verdwijnen bij vrijwel alle kinderen mettertijd door het groter worden. Daar hield ik me mee op de been, wat vaak maar nauwelijks lukte. Veel sterkte, ik voel met je mee.
Thanks. Ik weet dat het beter wordt. Gelukkig maar Voor de komende weken hebben we elk weekend een nacht oppas zodat we kunnen slapen en af en toe een middag of een avond zodat we samen ergens kunnen gaan eten. Heerlijk idee. Mijn man en ik spreken elkaar nauwelijks meer. Morgen homeopaat. En als het volgende week nog zo dramatisch is, dan bel ik de kinderarts maar weer om te overleggen.
Fijn Username dat je lekker een dagje een oppas hebt de komende tijd! Tijd voor jezelf en voor elkaar is zeker heel erg belangrijk! En ook goed dat je hulp zoekt voor je dochter, ik weet natuurlijk niet hoe slecht het gaat in de nachten, maar als het zo erg is kan dat niet normaal zijn!
Zorg ook even dat de oortjes nagekeken worden door een KNO-arts. Huisartsen en kinderartsen zien erg veel over het hoofd met dat kleine apparaatje van ze. Wat ze hier en bij kids in onze omgeving al wel niet allemaal gemist hebben, of dachten te zien.... Fijn, die oppas! Even relaxen en genieten en de boog even niet gespannen!
Ik heb ook nog even wat vraagjes... Als zoonlief goed heeft geslapen tussen de voeding van 11u en 15u, dan slaapt hij na 15u niet of bijna niet (lees max 30 min.) voordat hij rond 19u een voeding krijgt. En ook na die voeding gaat het inslapen moeizaam. Is dit "normaal"? Hij slaapt gemiddeld denk ik 5/6 uurtjes overdag tussen 7 en 7. Is dat ook "normaal"? Wat ik nu trouwens doe als hij zijn slaap niet kan pakken is een paar keer speen brengen en hem zo lang mogelijk op bed laten ivm prikkelreductie. Hij is dan snel te troosten, soms wieg ik hem nog wat, en dit zorgt er al snel voor dat hij 30 min stil is en zijn oogjes dicht zijn (echt slapen kun je het niet noemen). Als hij hongersignalen aan gaat geven dan pas haal ik hem eruit. Is dit een handige aanpak? Hij komt zo natuurlijk niet in slaap. Nu kan ik hem op de arm nemen, dan valt hij soms wel in slaap maar ook niet altijd (beetje vergelijkbaar met wat hij op bed doet, dus 30 min stil en tutten met ogen dicht). Maar dat is iig na de voeding van 15u geen optie omdat ik dan niet kan koken (vind ik nogal gevaarlijk). Daarom verkies ik bed boven beneden, ook ivm de prikkels dus. Ik wil dit straks met de draagdoek gaan proberen, maar degene die mij wel wat lijken zijn uitgeleend bij de bieb (wil t eerst testen namelijk). Overigens de tijden zijn ongeveer ik voed op verzoek en dat betekend vaak rond de 3,5 tot 4,5 uur tussen de voedingen.
Goede tip Rozemarijke! Als ik ka spreek zal ik gelijk vragen of er een KNO arts kan kijken. Ik hoop nog steeds dat ik ka niet hoef te bellen omdat ze op magische wijze ineens heerlijk alle nachten door gaat slapen...
Op zich is het normaal dat een kind later op de dag meer moeite krijgt met slapen en het is ook normaal dat er een moment op de dag is dat er tussen twee voedingen niet of weinig geslapen wordt. Of het problematisch is, ligt vooral aan de vraag of je kind tevreden is of heel duidelijk juist niet. Mijn zus heeft twee zoons die overdag ook veel wakker waren, maar dan tevreden rond lagen te kijken in de box of wipstoeltje, en die sliepen 's nachts al heel vroeg door. Dat mag dus. Maar als het steeds huilen is, wordt het anders. Kan mama-honger zijn en dan is een draagdoek echt een uitkomst. Welke doeken had je op het oog om te proberen? Want je mag er ook wel eentje van mij eens even een weekje lenen anders?
Echt heel fijn om te lezen dat de meeste van jullie ook geen roze wolk ervaren. Ook ik moet me inhouden om geen sterkte te zeggen tegen zwangere vrouwen en ik ben ook zo jaloers op rustige baby's. Ik hou echt zielsveel van mijn zoontje maar het is ook zo zwaar!!! Gelukkig huilt hij inmiddels niet zo veel meer. Maar hij blijft heel druk en onrustig. Het lijkt ook wel of hij meer wilt dan dat hij kan en daardoor zo gefrustreerd raakt. Hij is nu 3.5 maand. En gelukkig lacht hij ook regelmatig op een dag! Het is ook zo'n taboe om te zeggen dat je het zwaar hebt. Dat ervaar ik tenminste in mijn omgeving. Ik werk inmiddels weer (2dagen in de week) en dat doet me goed. Ook plan ik regelmatig leuke uitstapjes. Positief denken en optijd hulp inschakelen bij oververmoeidheid helpt ook enorm. Ik lees hier veel heftige verhalen. Voor al deze moeders heel veel sterkte en hopelijk komt er snel meer rust.
Tevreden in hij dan niet, jengelig, ook bij mij in mijn armen. alleen met speen tevreden oogjes dicht maar slaap niet kunnen pakken... Hij heeft meer slaap nodig dan hij pakken kan. Hij is dan dus 4 uur achter elkaar wakker. Ben bang voor oververmoeidheid en overprikkeling waardoor nog slechter slapen. Ik zal eens kijken hoe de doeken heten, weet ik niet uit mijn hoofd en zit nu op mijn telefoon...