Je zegt dat hij van schoot wil, maar soms ook weer terug komt. Dat klinkt alsof hij zelf ook niet goed weet wat hij nodig heeft. Veel bewegen zou een uiting kunnen zijn van opgekropte spanning. Als je hem tóch zou blijven vasthouden, wat zou er dan gebeuren? Gaat hij huilen? Gillen? Misschien is dat juist wel nodig om oud zeer te verwerken en heeft hij jou nodig om hem daarbij te helpen. Was het ziekenhuis traumatisch denk je? Ben je steeds bij hem gebleven? Hoe oud was hij? Zijn er nare dingen gedaan? Mocht je denken dat het vadthouden niets wordt, probeer dan wel zojn gevoel te benoemen en neem het serieus. Dat doet ook een hoop. Succes!
als ik hem blijf vast houden gaat hij krijsen , overstrekken en soms helemaal over de rooie dan staat het zweet op zn hoofd, maar soms hou ik gewoon vol omdat ik hem dan ff wil laten uitrazen ook al wil hij dan zo graag losgelaten worden.als hij dan na een aantal minuten klaar is en is gekalmeerd dan is het weer goed. toen hij 3 maanden was stond hij al, wel maar eventjes en tegen de leuning aan. maar zo veel overstrekte hij zit al vanaf de geboorte dat hij al heel sterk was en dus al vroeg stond. dat overstrekken heeft hij dus altijd al gedaan. soms wel eng want hij doet het ook wel eens als je hem vasthou en dan gooit hij zich zo naar achter. in november moest hij voor het eerst naar het ziekenhuis voor 4 dagen met longklachten, het enige wat ze hebben gedaan is vernevelen. dat vond hij natuurlijk niet leuk en verzette zich telkens hevig ertegen. dat kan best traumatisch zijn geweest. ook mocht hij zn kamer niet uit waardoor hij alleen maar in zn bedje met tralies zat toen is het begonnen. hij is ookzo actief en als je dan alleen op schoot of in je bed moet zitten is dat best frustrerend. ik ben overgens wel de hele tijd bij hem geweest. ik heb daar ook geslapen. vandaag ging het wel aardig met hem ik probeerde de hele dag een hele hoop geduld met hem te hebben. alleen met eten was het weer een hel helaas. maar ik ben rustig gebleven. ik weet alleen niet of dat negeren nou een positief effect heeft maar goed ik hou het nog maar even vol. en anders moet ik een andere manier bedenken.
Als dat laten uitrazen werkt, zou ik dat vooral blijven doen. Hij zal voelen dat jij hem kan helpen kalmeren als hij dat zelf niet meer kan. Mijn zoontje heeft in het ziekenhuis ook alles bij elkaar geschreeuwd toen hij verneveld werd. Wat was dat heftig! Zo vroeg al zo sterk en beweeglijk. Misschien heeft hij veel spanning in zijn lijfje ofzo. Ik hoop dat je je geduldige aanpak kunt volhouden. Veel energie gewenst!
Hier ook een aantal maanden de hoofdbonk fase gehad. En daarna de knijpfase, de slafase, de bijtfase... Ook van alles geprobeerd, maar met hoofdbonken (zeker gezien de leeftijd ook), werkte maar 2 dingen: compleet (maar dan ook echt compleet) negeren, en een hele duidelijke structuur aanbrengen in de dag waarbij je alles wat er gaat gebeuren van tevoren benoemt. Dit laatste zorgt voor voorspelbaarheid, en daardoor een stuk minder frustratie. Let daarbij goed op je kindje: poept hij bijvoorbeeld tijdens het spelen zijn hele broek vol, "ruk" hem dan niet opeens uit zijn spel om de luier te verschonen. Kondig het aan, laat hem het afronden en ga dan pas met hem naar boven (of waar dan ook). Echt, praten als Brugman werkt echt. Oh, en stop aub per direct met straffen, heeft echt geen zin en levert hem waarschijnlijk alleen maar meer frustratie op..
Het komt nu een beetje op mij over dat je denk dat ik hem elke dag op de gang zet. maar dat is dus niet zo hoor. alleen wanneer hij het te bont maakt. heus niet bij elk dingetje dat hij niet mag meteen op de gang.