Hoe is jouw relatie nu, nu je bevallen bent? Zijn jullie dichter naar elkaar toe gegroeit? Gaat het minder goed omdat jullie niet op 1 lijn zitten qua opvoeding of een andere reden? Of is jullie relatie eigenlijk onveranderd. En,Had je dit verwacht? Zie poll.
Hmmm, moeilijk om een keuze te maken. WIJ zijn zelf veranderd, want we zijn nu ineens naast 'geliefden' ook ouders. Dus dan verandert de relatie vanzelf ook. Dus het is wel anders, maar niet beter of slechter. Dus eigenlijk zijn alle keuzes niet echt van toepassing wat mij betreft. Het is niet onveranderd. Maar de verandering heeft onze relatie niet beter of slechter gemaakt. We houden nog net zoveel van elkaar als voorheen. Maar we praten over andere dingen, moeten wat meer overleggen en afstemmen samen. Er is minder gelegenheid voor spontane acties en tijd voor elkaar moet nu meer binnenshuis gebeuren als de kinderen slapen, in plaats van met een etentje of bioscoopbezoek ofzo.
"Wij" is bij ons echt veel sterker geworden Dat was al heel goed maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik het idee heb dat we met de dag een beter stel worden. We zijn geliefden maar ook ouders, een echt team. Zodra de meisjes op bed liggen of als we uit zijn, dan zijn we ook weer gewoon liefjes We praten ook meer sinds de meiden er zijn.
Idd..... Ja je deelt meer met elkaar zoals de liefde voor je kinderen en dat is misschien iets wat je wel dichter bij elkaar brengt. En daarbij vindt ik dat onze relatie toch wel, des te langer je bij elkaar bent, iets anders wordt kwa .... Ja uhm..... Gevoel of zo. Moeilijk uit te leggen. Maar we zijn beide dezelfde personen alleen natuurlijk volwassener dan 11 jaar geleden
Onze relatie is nog sterker geworden. We zijn zelf uiteraard veranderd van partners naar ouders, maar ik ben echt waanzinnig trots op mijn man. Hoe hij mij heeft gesteund door de zware zwangerschap, hoe hij na de moeizame bevalling (spoedsectio) voor mij en zoonlief heeft klaar gestaan, fantastisch. Ik kan me geen betere vader of man wensen. Tuurlijk was er kraamzorg maar manlief zorgde echt waanzinnig goed voor mijn mannetje en mij. Deze keer heeft hij enkele weken onbetaald verlof na de bevalling en weet ik zeker dat hij weer net zo fantastisch voor ons klaar zal staan als de vorige keer. Ik ben denk ik alleen nog maar meer gaan houden van mijn man door alles wat we hebben meegemaakt (zware zwangerschap, spoedsectio, kma & reflux, slapelozd nachten tot 9 maanden). Nee ik heb echt niets te klagen, manlief zeurt nooit en staat altijd klaar!
Interessant Mijn partner en ik zijn echt soulmates. Ik weet zeker dat hij echt een hele goede vader zal worden. Ben super benieuwd hoe het zal gaan. Vraag me alleen af of we qua opvoeding wel op 1 lijn zullen liggen. Ik weet zeker dat ik een stuk strenger zal zijn dan hij. (hoe hij met de katten omgaat hahahah) Ben benieuwd
Hier wel een goeie dip gehad hoor. Twee maanden een huilbaby en aanpassen aan nieuwe situatie heeft hier de bom wel doen barsten. Nu gaat het beter maar samen op de roze wolk hebben we niet gehad. Nu onze zoon wat rustiger wordt en lekker lacht en kletst komt het wel weer terug. Zolang je maar blijft praten.
Vlak na de bevalling was onze relatie echt veel sterker dan ervoor. Omdat je gewoon zoiets bijzonders samen hebt meegemaakt. Toen dachten wij dat we nooit meer ruzie zouden maken, omdat we ons zo met elkaar verbonden voelden Maar dan begint het leven van alledag weer en moet je wennen aan het ouders zijn, dus na een maand kregen we even een paar fikse ruzies die ons weer met beide benen op de grond zetten en ons deden beseffen dat we wel met elkaar verbonden zijn, maar tegelijk ook gewoon twee losse persoonlijkheden blijven. En nu begint er weer wat meer evenwicht in te komen en geldt hier ook steeds meer hoe tupp het omschrijft
Zo was het bij ons ook. Het gaat nu goed, maar onze relatie is echt wel veranderd. Het lijkt allemaal wat meer moeite te kosten nu (we moeten veel blijven praten, anders gaat het snel weer mis) en ons leven is wat ingewikkelder geworden na de komst van onze dochter. Soms mis ik het 'lekker erop los leven', wat we 12 jaar samen gedaan hebben, wel, maar ik zou mijn dochter voor geen goud meer willen missen en ik weet dat mijn man er hetzelfde over denkt!
Bij ons is hij zeker beter. Alleen daar moeten we echt wel iets voor doen. Aandacht geven aan elkaar, samen zijn, en tijd nemen om samen te praten met natuurlijk ook de gezellige dingen Wij merken nu dat dat zo ontzettend belangrijk is, we hadden eigenlijk verwacht dat het misschien wel "vanzelf" zou gaan, maar dat is het niet. Samen ervoor gaan en dus ook tijd samen, even zonder J.
Ik herken trouwens ook wel wat Bolkje zegt: dat we de eerste weken juist vee hechter verbonden waren. En ik kan me de andere kant ook voorstellen: dat je juist even wat meer spanningen hebt waardoor je een dip hebt die eerste periode. Het is niet niks wat je meemaakt samen! Eerst de bevalling, dan die verandering van je dagelijks leven. Dus bij veel mensen zal dat denk ik in het begin wel zorgen voor het gevoel dat de relatie beter en sterker wordt of juist dat het even slechter gaat. Maar ik denk (hoop) dat het voor de meeste mensen vanzelf weer redelijk vertrouwd wordt.
De heftige periode waar we nu in zitten ( korte nachtjes en veel drukte, krampjes, drukke Grote Broer ed) heeft ons juist nog dichter bij elkaar gebracht. Natuurlijk zijn er irritaties, maar we zijn vooral een supergoed team. De oudste roept dan ook regelmatig: Wat maakt ons sterk? Teamwerk!
Ondanks nog wel hormoonschommelingen bij mij zeker dichter bij elke gebracht. Is toch erg bijzonder zo een wondertje ben ons samen. Ons twee samen maakt deels hoe zij is enzo, perfect Vind ik erg bijzonder waardoorvol liefde voor man nog meer voel.
Ik moet toegeven dat de baby onze relatie best wel onder druk heeft gezet. Ik ben door de vermoeidheid veel prikkelbaarder geworden... Elk uur wakker gemaakt worden is een ideale manier om iemand te martelen kan ik je vertellen... Ze slaapt sinds 2 dagen een beetje langer gelukkig.
De eerste Week ging super nooit geweten daar hij zo attent kon zijn nam nee alles uit handen stond er echt van te kijken.. Daarna ging het slecht voelde me een alleenstaand moeder, na een ruzie veel heel veel gepraat nu gaat het beter als ooit heb een heel 'andere man ' als voor de bevalling en vind deze nog veel leuker! T heeft wel een half jaar geduurd, wat ook wel meespeelt is dat de kleine nu veel meer kan en minder kwetsbaar is m'n man kan er nu meer mee Beste tip die ik kreeg ga hoe dan ook niet uit elkaar in het eerste jaar na de bevalling, als je dat eerste jaar doorkomt is het al zo anders
Onze relatie is niet beter of slechter geworden. Wel is het zo dat we minder tijd voor elkaar hebben, omdat er nu eenmaal een kleintje altijd bij ons is. Maar daar hebben we bewust voor gekozen en daar hebben we ook vrede mee, dus we zien dat minder tijd hebben allebei niet als iets negatiefs.
Verbeterd. We zijn eigenlijk nog closer geworden. En we genieten ook heel erg van onze momentjes die we samen hebben!