Veel meiden hebben hier waarschijnlijk al hun mening klaar en delen mijn mening hierin, toch vind ik het moeilijk om erover te beginnen en het ter sprake te brengen. Ik heb al tijden een (vrij goede) vriendin, beide jong zwanger geraakt en hadden best veel steun aan elkaar. Beide samen met de vader en nu beide 3 kindjes. Beide een lastige periode gehad qua financien e.d. Nu heb ik een grote groeispurt gemaakt qua sociale positie. mijn man en ik verdienen prima, hebben een mooie woning kunnen kopen en we hebben het goed. Ik geniet enorm van de financiele ruimte die we hebben en dat we zonder na te denken de nodige spullen kunnen kopen en leuke uitjes kunnen maken e.d. Zij daarintegen is blijven steken en heeft schulden opgebouwd. Ik help haar heel veel, kleding die ik over heb gaan naar haar toe voor de kindjes en zo af en toe op kledingbeursen sla ik wat voor haar in. Als we afspreken ga ik naar haar toe omdat ze zelf geen auto heeft en anders via haar moeder een auto moet lenen e.d. Geen probleem. Leuke uitjes betaal ik vaak ook en ik doe het met liefde hoef er ook echt niets voor terug vind het erg fijn dat ik dit kan en mag delen met iemand die deze keuzes niet heeft. Nu werkt ze zelf in de horeca, 1 dag wit, de rest van de dagen zwart zodat als er iemand komt checken ze kan laten zien dat ze wit werkt die dag. Haar man heeft een eigen bedrijfje samen met wat vrienden. Doordat ze dik in de schulden lopen is ze via de gemeente in aanmerking gekomen voor een schuldovername. De gemeente heeft haar schulden overgenomen (als ik het goed begrepen heb hoor!) en ze betalen een vast laag bedrag aan de gemeente. Die zien natuurlijk alleen wat er wit binnenkomt. Nu als ik gesprekken met haar heb voel ik me flink genaait, ze shopt bij outlets van Lief! en andere bekende merken en toen ik laatst een vriendin had overgehaald om voor een zacht prijsje een zak kleding naar haar te loodsen (waar veel merk kleertjes in zaten) wilde ze er maar een paar hebben en zei ze dat ze het dan liever nieuw koopt en dat de kledingkasten van de kids toch uitpuilen) Veel van de kleding die ik haar gegeven heb zie ik ook terug op verkooppagina's e.d. Ik voel me gebruikt maar aan de andere kant ben ik blij dat ze het kan verkopen zodat ze weer wat centjes heeft om boodschappen te doen e.d. maar dan merk ik dat ze naar de snackbar gaan voor avondeten of middageten en dat ze eigenlijk best makkelijk leven. Laatst maakte ze de opmerking "we kunnen best goed leven van het zwarte geld hoor" maar ondertussen vraag ik me af waarom ze dat geld dan niet gebruikt om van de schulden af te komen?! Het is totaal niet mijn beslissing om te maken uiteraard maar kan me er zo aan ergeren. De hele buurt en iedereen die haar kent helpt haar en doordat iedereen haar helpt smijt ze geld e.d. over de balk ipv dat ze haar schulden aflost... En de gemeente maar meebetalen, de belastingdienst volledige vergoedingen blijven geven... Ik ben al gestopt met het helpen zoals ik hierboven aangaf om deze bovenstaande redenen ook. Maar toch blijft het me zo irriteren en ik wil het heel graag met haar bespreken want daar ben je vriendinnen voor maar ik wil haar niet aanvallen. Hoe hadden jullie dit onderwerp aangesneden? (zodat het niet overkomt alsof je het allemaal beter weet en ze het verkeerd aanpakt e.d.) wil uiteraard vriendinnen blijven en het is een superleuke meid.
Nou als je vriendinnen wilt blijven denk ik dat je dit stukje beter maar niet meer moet bespreken. Ze lossen de dingen op. Op hun eigen manier. Niet de jouwen en waarschijnlijk ook niet van vele andere. En verstandig dat je niks meer geeft. Ze doppen duidelijk toch zelf hun boontjes. Zou het laten rusten ga je toch je mening geven dan is de kans groot dat je relatie het niet gaat overleven.
Ik ben nogal recht voor zijn raap en zou het dus ook heel direct vragen waarom zij vind dat wij (de belastingbetaler) moet betalen voor haar schulden. En dat zij lekker gaat snacken van wat ze zwart bijverdient. (want de gemeente probeert er voor te zorgen dat een schuld kwijt gescholden wordt en neemt soms een gedeelte over. Buiten al die gemeente ambtenaren die er mee bezig zijn en ook gewoon loon krijgen) Maar goed, mensen die mij (goed) kennen weten hoe ik ben.
Ik denk dat je beter niet zo'n onderwerp kan aansnijden, omdat haar financien niemand wat aangaat. Tenzij ze jou om advies vraagt dan kan je zeggen hoe je erover denkt. Ik zou over de situatie net zo denken als jij maar hoe moeilijk misschien ook, niks ervan zeggen. Het enige wat je zelf kan doen is stoppen met spullen geven.
Pfffieuw, moeilijk, hoor. Je kan niet in iemands portemonnee kijken, maar na wat je schetst snap ik goed dat haar gedrag met geld je irriteert. Ik denk dat je het het beste een keer op een rustige manier en onder vier ogen kunt aanspreken. In principe zijn het je zaken niet hoe zij met haar geld omgaat, maar ik denk dat het anders aan jou blijft knagen en op den duur ten koste gaat van je vriendschap. Als je je bezwaren een keer uitgesproken hebt is het aan haar wat zij daarmee doet, maar dan ben jij dat kwijt. Het zal wel een lastig gesprek worden, het is een gevoelig onderwerp en je hebt kans dat ze zich toch aangevallen gaat voelen, hoe 'netjes' je het ook brengt. Maar als goede vriendinnen moet het wel mogelijk zijn om daar een keer over te praten. Misschien zit het bij haar toch net even anders dan jij nu denkt, wie weet.
Ten eerst; wat ontzettend lief dat je haar zo geholpen hebt. Ik zou dit punt alleen niet bespreken met haar. Dit zal vast niet begrepen worden oid, en dan is je vriendschap wellicht naar de knoppen. Geen geld meer geven of dingen regelen, en haar vanaf nu "gelijkwaardig" behandelen. (Gelijkwaardig klinkt heel negatief maar zo bedoel ik t niet)
Oeh, moeilijk onderwerp! Zelf in ongeveer dezelfde situatie gezeten. Vriendin kreeg een ziekte uitkering maar werkte daarnaast 3dagen zwart bij een bloemist. Belde mij elke week op om te gaan shoppen maar ondertussen wel een ziekteuitkering genieten. Ik heb haar aangegeven dat ik het niet eens ben met haar manier van leven en dat ik erg geschrokken ben omdat ik dit niet van haar verwachte. Ze heeft diezelfde dag nog het zwarte werk opgezegd. Uiteindelijk is ze uit de ziektewet gekomen en werkt ze weer lekker en heeft haar opleiding afgerond maar bij mij blijft dit altijd hangen. Het is ook niet meer de vriendschap die het daarvoor was. Zelf ben ik te recht voor zijn raap om er niets van te zeggen of vinden. Bedenk of jij dit kan "negeren" door je er niet druk over te maken, kan je dit dan moet je het misschien maar niet te sprake brengen..
hmmm ja daar was ik al bang voor dat ik dit niet zou kunnen bespreken. Als ik de situatie om zou draaien zou ik het ook niet kunnen waarderen dat iemand me even verteld dat ik het anders zou moeten doen... Aan de ene kant denk ik ook dat als ze zo'n dip hebben gehad en nu zoveel geholpen hebben dat ze heerlijk kunnen leven van het zwarte geld dat ik ze dat ook wel gun even lekker die ruimte hebben enzo... snap ik ook wel... maar het blijft zo aan me knagen... Kan er slecht bij dat ze die schulden hebben, er zo mee zitten en toch deze beslissingen maken... Vind het erg moeilijk om daar te zitten en dan als ze komt met nieuwe skylanders bijvoorbeeld te roepen "ooh wat leuk zeg!" of al ze weer nieuwe merk kleertjes gekocht heeft voor de kids om dan enthousiast te reageren enzo...
omdat de vriendschap niet meer hetzelfde is, heb je er spijt van of had je het achteraf anders gedaan als je het terug kon draaien??
Ik snap je titel! Je doet er goed aan niet meer te helpen. Ik kan mij voorstellen dat zij blij is wat aan de kinderen te kunnen geven de manier waarop is natuurlijk niet goed te praten! Eerlijk? Ik zou er niks van zeggen. Ik ken genoeg mensen die zwart bij werken om de eindjes aan elkaar te knopen letterlijk. Ik keur het niet goed maar ik zou het zelfde doen denk ik als ik niet zou kunnen rond komen. Jij bent een kei lieve en goede vriendin geweest. Nogmaals ik zou mij er buiten houden uiteindelijk zal ze toch wel op de blaren moeten zitten kan niet goed blijven gaan. En bedenk wel se hebben niet voor niks schulden want waarschijnlijk kunnen ze niet met geld omgaan anders zouden ze er zo niet mee omgaan.
Ik weet hoe heerlijk het is om na het flink zwaar te hebben gehad ineens de ruimte te krijgen om lekker te leven. Alleen ik werk er hard voor en ik kan het denk ik slecht hebben dat ze gebruik/misbruik maakt van iedereen om haar heen. Ouders, schoonouders, vriendinnen, instanties, gemeente. Iedereen onderhoud haar in feite. Als dat bij mij zo was had ik niet zo overduidelijk "goed" geleefd maar had k het gespaard voor de kids en mn schulden af betaald.
Ik zit in een vergelijkbare positie. Mijn vriendin maakt verkeerde keuze na verkeerde keuze. Zowel op het gebied van partners als op financieel gebied. Ik heb een half jaar geen contact met haar gehad toen ze na haar breuk met haar tweede man, binnen 6 weken weer ging samenwonen met man nr. 3 Ik kon er niet meer tegen (vooral tegenover haar kinderen). Toen die relatie na een half jaar pats boem ook weer over was en ik via via wist dat ze berooid achtergebleven was, kon ik het toch weer niet over mijn hart verkrijgen en heb weer contact gezocht. We hebben eerst een goed gesprek gehad waarin ik heb aangegeven dat ik niet meer zo diep met haar ga. Zij mag uiteraard haar eigen keuzes maken, maar als het fout loopt, zijn de gevolgen ook voor haar en ik ga niet meer tot het uiterste. Ik help haar nu wel vaak met spullen die ik zelf niet meer nodig heb of zelf gekregen heb (zou mij niet uitmaken als ze daar geld van maakt door ze te verkopen. Ik had ze tenslotte toch weg gedaan en niet verkocht). Uitjes betaal ik ook meestal, maar ik geef ze geen geld meer. Ze geeft het nl aan mi lompe dingen uit en het is een bodemloze put. Ik moet er zelf ook hard voor werken en ook al hebben wij het financieel prima, ik heb óók geen abonnement voor de efteling oid. Ik heb het dus wél met haar besproken, maar dat was dus wel nav een "ruzie". Het is nu wel duidelijk voor haar. Ze weet nu wat ze wel en niet van mij kan verwachten, dus ik hoef niet bang te zijn dat zij denkt dat ik haar laat stikken. Moeilijk dingen altijd...............
Ik moet altijd 3x slikken als ik lees dat mensen zwart bijwerken om rond te kunnen komen Mijn lief werkt zich een slag in de ronde,ik ben te ziek en zit thuis en voel me mega schuldig. Ik vind het dus niet eerlijk dat mensen zwart bijwerken. Ik had dus mijn mond opengetrokken en haar even mooi de waarheid gezegd. Jammer dan als dat einde vriendschap zou betekenen.
Dit is geen uitzondering. Ken er meer die zo leven. Ff drie jaar schuldsanering maar ondertussen door zwart geld prima kunnen leven. Na 3 jaar schuldvrij en beginnen weer opnieuw. Ga ze niet naaien. Geloof er in dat ze hij zelf wel klem zetten of genaaid worden door een ander. Karma.
Dat ze zwart bijwerkt kan ik wel inkomen hoor heb ik zelf ook gedaan om rond te komen. de overheid geeft je niet zo heel veel. Als je ziet waar bijstandsmoeders van rond moeten komen... Het gaat me ook echt niet daarom. ze steekt gewoon haar kop in de grond. de ene keer heb ik haar huilend aan de telefoon dat ze haar financiele situatie niet meer kan hebben en ze naar de gemeente gaat om te vragen of ze haar kunnen helpen en dan heel blij als ze haar gaan helpen en de maand erna leeft ze zo luxe als het maar kan... Betaal dan je schulden af en geniet ervan dat mensen om je heen je zo goed helpen met leuke uitjes, kleding e.d. zodat je je geld kunt gebruiken om je schulden af te betalen!! Hoe eerder hoe beter en hoe fijner je weer in je vel zit uiteraard...
Ja maar waarom heb jij daar iets mee te maken dan? Dat moet ze toch echt zelf weten hoe ze haar financiële problemen oplost. Snap wel dat je er een mening over hebt maar die moet je lekker voor je houden Dat jij het dan niet leuk vindt omdat je haar zoveel helpt snap ik wel. Maar dan moet je daar gewoon mee stoppen. En voor de rest moeten mensen zich eens wat meer met zichzelf bezighouden ipv zich druk te maken of iemand wel of niet zwart werkt enz enz... En dan heb ik het niet tegen jou ts aangezien je het zelf ook gedaan hebt.
Het lijkt mij nogal raar om je (een) financiële situatie met een vriendin te bespreken?!? Misschien kun je alleen aangeven dat je de kleding terug wil als de kids eruit gegroeit zijn? Om het zelf te verkopen?
Ik zou wel het gesprek aan gaan. Je zit er mee en het gaat je steeds meer tegen staan. Op een gegeven moment barst de bom bij jou. Wees dat voor. Ik zou een rustig moment uitzoeken om een gesprek met haar te voeren. Dat zou ik als volgt beginnen: Ik wil graag iets met je bespreken, ik zit er al een tijdje mee. Ik bedoel dit niet om je aan te vallen of te veroordelen maar ik zelf heb het er moeilijk mee. Kunnen we als vriendinnen het erover hebben? Je vriendin zal dan vragen waar je het over hebt en dan begin jij met het probleem uitleggen. Dat je het heel fijn vindt dat ze nu wat extra's verdienen maar dat je dan niet snapt waarom ze dan niet haar schuld afbetaalt en dat iedereen haar wil helpen. Kan ze niet beter eerst schuld afbetalen en daarna het geld voor de wat leukere en luxe dingen uitgeven. Dat moet voor hen toch ook veel fijner voelen wanneer ze geen schulden meer hebben? De vraag blijft natuurlijk hoe ze erop reageert. Als ze boos wordt en ze blijft boos dan is de vriendschap wss over. Erg jammer maar als ze zo door gaat dan blijf je je aan haar ergeren en dan zal het bij jou straks ook op zijn. Het kan ook zo zijn dat ze door het gesprek in ziet dat ze niet helemaal lekker bezig is en je advies opvolgt. In dat geval denk ik dat de vriendschap blijft. Kan ook nog zijn dat ze zich nergens wat van aantrekt en gewoon vrolijk door gaat. In het laatste geval is het aan jou wat je er uiteindelijk mee wil. In geen geval geld meer geven en bij uitjes betaalt ze maar mooi voor zichzelf. Ik heb niks tegen zwart werken maar als zij meent dat ze allemaal leuke dingen van het geld kan kopen i.p.v. schuld aflossen, terwijl anderen haar van alle kanten proberen te helpen dan zou bij mij de liefdadigheid ook snel over zijn.