Dames ik wil graag jullie meningen/ervaringen/adviezen. Vanaf de geboorte wilde onze dochter al niet alleen slapen (in het bedje naast mijn bed in het ziekenhuis) dit is met periodes beter gegaan, dat ze wel in slaap viel in haar eigen bed. Maar al met al is het vaker niet goed gegaan dan wel.. Nu is het ook weer drama. Ze is inmiddels 5,5 maand en ze vertikt het om in slaap te vallen. Ze kan gewoon niet in slaap komen. We hebben al van alles geprobeerd maar het is overdag en savonds iedere keer een gevecht. Nu adviseerde het cb om haar te laten huilen, maar dit hebben we al een tijdje geprobeerd en dan houdt ze het zo 40 min vol (gaan we wel iedere keer even kijken) maar dat is toch absurd lang ofniet??? Ik vind het zo zielig om haar te laten huilen.. maar ze is nu 5,5 maand en ze ligt nog best vaak bij ons in bed.. dat kan toch ook niet de bedoeling zijn?? Dan is er trouwens niks aan de hand en valt ze zo in slaap.. Is het een kwestie van doorzetten? Ze begint heel hard te huilen als we weg lopen ... Of is het een fase en groeit ze er vanzelf overheen? help Graag tips
IK vind/denk/voel het niet prettig om mijn baby te laten huilen. En ook geen 40 minuten. Ik vind voor mijn baby 5 minuten huilen al veel. Dus nee, ik zou hem persoonlijk niet laten huilen. Mijn kereltje wil hier de laatste tijd (2-3 weken ofzo) graag op de arm in slaap vallen en daarna worden overgelegd in zijn bed. Ik hou hem dus op de arm, stop de speen erin, aai over zijn hoofdje en zing/schud of neurie wat. Dan doet hij zijn oogjes dicht en na nog een klein beetje gespartel met zijn armpjes gaan zijn ogen goed dicht en komt hij in een lekkere slaap. Dan leg ik hem neer en is het over. Al met al kost het een kwartiertje en ik heb er uren profijt van. Misschien kun/wil je het een keer proberen of dat helpt? Als je er tenminste zelf achter staat om het zo te doen. Ik heb zelf niet lang borstvoeding kunnen geven (helaas) en vind dat momentje van ons twee samen heel erg fijn. Het lukt zijn vader niet om het zo te doen omdat hij er geen geduld bij heeft en het na 2 minuten al zat is.
Dankje voor je reactie. Ja dat lukt hier ook wel.. het liefst slaapt ze juist in mijn armen. En dat is hier dus net zo.. Hier lukt het haar vader ook niet om haar in slaap te krijgen.. Maarja zo leren ze toch niet om zelf in slaap te vallen? Als het goed is ga ik binnenkort weer werken.. en dan kan ik haar niet constant in slaap wiegen. En het is hier ook wel vaak dat als ik haar weg leg.. ze wakker wordt en dan begint alles weer van voor af aan.. Of denk jij dat het echt een fase is.. en dat ze juist door de veiligheid van mama in slaap leren vallen en dan straks zonder problemen gaan slapen..?
Wij laten onze dochter absoluut niet huilen. Onze dochter wilde ook niet alleen in bed slapen, wij hebben er héél veel tijd in gestoken waardoor het super goed gaat. Kunnen haar neerleggen en weggaan en zij gaat slapen. Wij zijn begonnen met op de arm in slaap vallen en dan overleggen (wel in haar kamertje). Daarna wakker in bed en constant bij haar blijven zitten en troosten als ze huilt, maar niet uit bed halen (duurde soms wel 2/3 uur). Toen haar wakker in bed gelegd en uit beeld gaan zitten. Daarna uit de kamer en steeds bij ieder huiltje terug en speen geven. Dit heeft ons zo'n 3/4 maanden gekost, maar werkt geweldig.
Nee, ik laat mijn kinderen niet huilen, niet om in slaap te komen, niet als ze pijn hebben een ook niet als ze even boos zijn. Zeker niet als ze nog zo klein zijn. Heb je al geprobeerd om haar lekker bij jou in slaap te laten vallen en dan in haar eigen bed te leggen? Onze dochter heeft de afgelopen 2 maanden bij ons in bed gelegen, als zij er beter van slaapt en jullie dus ook.
Ik denk dat het een fase is. Overdag breng ik de kleine een aantal uur naar de gastouder, en daar slaapt hij toch wel (soms met moeite - soms vrijwel direct) zonder dat hij op de arm wordt gehouden. 's Avonds ben ik altijd thuis om hem in slaap te laten vallen en in bed te leggen. Ik weet niet of het een fase is, maar ik heb geen zin om een gevecht van 3 tot 4 maanden aan te gaan à 3-4 uur per dag zoals Misslegend heeft gedaan. Het is volkomen prima dat zij dat zo op die manier heeft opgelost (respect dat kost een berg energie!) maar ik vind dat te lastig en laat het liever zo. Hij zal uiteindelijk wel zonder mij in slaap vallen - in ieder geval voordat hij 16 jaar oud is, denk ik Maaaaaar ik moet zeggen dat ik een aparte manier van opvoeden heb hoor. Structuur is prima, maar ik vind dat het ten koste van het kind gaat als hij/zij gewoon een tijd moet huilen, terwijl ik (let op; ik!) hem gewoon net zo lief op mijn arm hou en met hem knuffel en zachtjes over zijn bolletje aai. Hij wordt tussen 7 en 10 's avonds ook nog soms kort wakker (maakt niet uit of hij in zijn bed ligt of niet) en gaat dan heel hard huilen als hij ziet dat hij alleen is. Ik heb hem dus vrijwel altijd van 7 tot 10 naast mij op de bank 's avonds. Wanneer hij zijn ogen open doet, ziet hij mij, geef ik hem eventueel zijn speen en hou ik zijn handje vast. Dan slaapt hij binnen 15 seconden weer verder. Ik wil gewoon dat hij zich prettig en veilig voelt
Onze jongste slaapt ook heel slecht. Inmiddels heb ik bij hem geleerd dat ik weg moet gaan en dat als hij dan kort jammert, hij in slaap zal vallen. Echter het huilen / jammeren moet binnen een paar minuten minder of weg zijn. Anders gast het over naar schreeuwen en krijsen en valt hij echt niet meer in slaap. Wij zijn begonnen met lichte massage, gewoon om hem lekker ontspannen te krijgen. Verder bij eerste duidelijke tekenen van moeheid meteen naar bed. Ook heb ik gemerkt dat ik zijn prikkels erg moet beperken, op visite gaan betekent dat ik weet dat hij niet zal slapen. Teveel willen doen op een dag, meteen heibel. Hij kan zelf echt zichzelf niet beperken, wij moeten dat doen. Daarmee is zijn slapen duidelijk verbeterd.
Ik denk gewoon dat sommige mama's tegenwoordig te veel van hun kinderen eisen. Zoals sommige moeders al gelijk het kind op zijn/haar eigen kamer laten slapen, laten huilen en de zelfstandigheid gewoon proberen aan te leren. Bij sommige baby's gaat het perfect - en dat is prima, maar bij een heleboel andere baby's niet. En ik vind ook niet dat dat nodig zou hoeven zijn. Ik bedoel; ik ga even terug naar 'vroegah', en dan bedoel ik niet vroeger als in vijftig jaar geleden, ook niet 150 jaar geleden maar echt duizenden jaren geleden toen we voornamelijk met ons oerinstinct bezig waren. Lieten we een baby toen ook huilen? Nee, dat zijn ten koste van de veiligheid gaan omdat zo'n sirene maar blijft loeien en allerlei gevaren met zich mee brengt. Ons instinct gaf ons aan om de huilende baby te laten stoppen met huilen. We sliepen allemaal bij elkaar, naast elkaar, op elkaar, tegen elkaar aan. Niks geen babyfoons en de baby een grot verder neerleggen... En het maakt mij niks uit hoeveel er in de afgelopen honderd jaar mensen zijn geweest die boeken hebben geschreven over het opvoeden/trainen/aanleren van gedrag bij baby's wat 'de ultieme manier' schijnt te zijn, want ik reageer toch vanuit mijn instinct. En wanneer de baby huilt, reageer ik daar op. En dat voelt goed voor mij. Zo'n baby'tje heeft geen weet van de geschiedenis, cultuurverschillen, normen/waarden/manieren, godsdienst of wat dan ook. Zo'n baby heeft maar een aantal dingen nodig; eten, drinken, hygiëne, veiligheid, warmte, aandacht, liefde, papa en/of mama en nog meer liefde. En mijn liefde is 24-7 beschikbaar. Liever niet midden in de nacht, maar ach... Daar houden ze wel mee op voordat ze 16 zijn Ik word overigens altijd raar aangekeken door mama's wanneer ik zeg dat de baby op of naast mij slaapt, zomaar slaapt overal waar en wanneer hij wilt, door geluiden heen slaapt of gewoon geen vaste slaaptijd heeft overdag. Maar hij doet het er supergoed op
Misslegend erg knap dat jullie het zo hebben gedaan. Zoals joyce al zei kost dit inderdaad wel bergen energie en aangezien mijn vriend er minder geduld voor heeft en ik straks wisselende diensten heb vraag ik me af of dit gaat werken als het bij ons ook zo lang zou duren. Hoe lang hebben jullie iedere fase gedaan? Bijv hoe lang in slaap gewiegd en in bed gelegd? Mamabram hoe oud is jullie dochter nu? Ik denk dat in slaap wiegen en dan als ze in n vaste slaap is, in bed leggen misschien wel lukt. Maar heel vaak schrikt ze dan na even wakker en huilt ze. Joyce ja nou ik vind het alleen maar knap als je het zo op je eigen manier doet. Ik was zelf wel altijd vd structuur maar sinds ik moeder ben is het ver te zoeken. Soms loop ik daar n beetje tegen aan omdat ik soms graag structuur er in heb, terwijl ik beter mee kan gaan in t ritme van m'n dochter anders is het constant strijd met alles. Mijn vriend vindt het op zich geen probleem als ze bij ons slaapt, ik ergens ook niet maar ik heb dan toch altijd in m'n achterhoofd van dalijk is ze het gewend en slaapt ze nooit meer in haar eigen bed. En straks komen de oma's oppassen en ik hoor nu alweer t commentaar (van mijn schoonmoeder) bah Mijn moeder heeft er geen problemen mee want ik was schijnbaar zelf ook een moeilijke slaper (tot uit wanhoop in de polder rondjes rijden in de auto) maar ze hebben me nooit laten huilen.
Haha ja daar heb je helemaal gelijk in. Ik heb al eens vaker n topic hierover geopend en toen had iemand daar ook n heel mooi stuk over. Maar het is inderdaad zo. Het wordt door de hele maatschappij en omgeving zo "opgelegd". Daardoor ga ik af en toe twijfelen of ik iets fout doe maar zo te lezen zijn er meer moeders die hun kindje bij zich laten slapen. Je hoort alleen zo vaak van die "succesverhalen" he.. Dan lijkt t net alsof alles perfect gaat bij diegenen. Waar slaapt jouw kindje snachts?
Wij hadden dat ook met periodes met ons zoontje, echt verschrikkelijk. Wij hebben hem wel eens laten huilen ja, maar dat had 9 van de 10 keer ook niet het gewenste effect. Echt maar een paar keer is hij van uitputting in slaap gevallen, maar lang niet alle keren. Wat wij daarna als regel hadden (overdag dan, 'snachts was het probleem gelukkig een stuk minder) was om er 3 keer naar toe te gaan om hem weer in te stoppen, als ie dan nog steeds huilde haalde ik hem weer uit bed en nam ik hem weer mee naar beneden. Meestal was hij dan weer even harstikke vrolijk en gezellig en als ie weer instortte ging ie weer naar boven. Meestal sliep ie dan die tweede keer direct of met heel even piepen, maar er waren ook dagen dat je zo aan de gang bleef. snachts was het bij ons een kwestie van door blijven gaan met proberen. Steeds weer rechtleggen, speen in, deken over hem heen. Verschrikkelijk en slopend, maar uiteindelijk werkte dat het beste. Succes iig, het is nooit leuk als je kleintje niet wil slapen, en als je het echt niet trekt zou ik hem toch wel even laten huilen tot jij een beetje tot jezelf gekomen bent. Als jij ontspannen bent voelt je kleintje dat ook!
Zou ze echt nooit meer in haar eigen bed slapen? NOOIT meer? Dus wanneer ze haar eerste vriendje krijgt, dan slapen jullie met zijn vieren in één bed? Je kan het haar ook niet meer anders aanleren? Je leert haar lopen, eten, praten, fietsen, lezen, schrijven, tellen, spellen... Maar in haar eigen bed slapen zal ze dan nooit meer leren??? Waarom denk je dat? Je laat je baby op dit moment alleen wanneer ze je nodig heeft of denkt te hebben omdat je bang bent dat ze later niet in haar eigen bed wilt slapen en omdat je schoonmoeder er misschien iets van zou kunnen zeggen? Je zegt dat je zelf ook een moeilijke slaper bent geweest... Kun je eens aan je moeder vragen wat zij daar aan gedaan heeft? En wat zou je zelf fijner vinden. Dat je moeder jou urenlang heeft laten huilen, of dat je op haar arm in slaap gevallen bent of in haar bed hebt gelegen?
We hebben niet een bepaalde tijd per fase gedaan. Hebben gekeken naar wat Alicia kon. Als het goed gaat steeds een stapje verder. Het vergt een hoop energie inderdaad, maar daarentegen hebben wij nu onze avonden voor onszelf. Als we haar in bed leggen horen we haar meestal niet meer. Wij hebben 2 stoelen in haar kamer gezet, zaten daar dan samen gewoon te praten terwijl Alicia ging slapen, als we alleen waren hadden we gewoon onze telefoon mee. De moeilijkste fase was voor Alicia het alleen in bed in slaap vallen terwijl wij naast haar bed zaten. Vele avonden hebben we in haar kamer doorgebracht en vanaf daar gingen we direct naar bed. Is even heftig maar dat liever als een jaar lang (of langer) een kindje dat niet goed in slaap valt. Wij hebben haar sowieso nooit bij ons in bed genomen. Als ze een horrornacht had zetten wij de reiswieg naast ons waar ze in lag zodat we makkelijk de speen konden geven.
Nou ja, overdag dus op de bank/wandelwagen/op mijn arm/op zijn vader/tegen de spinnende kat aan (oh jeeee! ) maar dan slaapt hij niet zo heel erg lang. Aan het eind van de middag slaapt hij soms wel in ons bed in zijn eentje omdat ik dan toevallig net een wasmand heb weggevouwen (ik ben student, dus ik heb een flexibel rooster). 's Avonds slaapt hij tot een uur of tien/elf op de bank naast mij, en zodra wij naar bed gaan, krijgt hij de laatste fles en dan slaapt hij in zijn eigen bedje op onze kamer. Ongeveer anderhalve meter bij mij vandaan. Mocht hij 's nachts gaan mekkeren (en het is niet van de honger) dan pak ik hem op en ligt hij naast mij totdat de wekker gaat. Ik lig zelf in het midden, want mijn gevoel weet verdraaid goed dat hij er ligt. Ik lig helemaal om hem heen gekruld op mijn zij en verroer geen vin. Zijn vader woelt en trekt de dekens omhoog etc. dus dat durf ik niet zo goed, hem tussen ons in leggen. Maar dit in ons bed slapen komt hooguit 2x per maand voor. Ik vind dat wel gezellig
Wees niet bang. Het is een fase. Laten huilen heeft idd geen zin. Er is gewoon wat. Verlatingsangst, pijn van tandjes, te wakker. Gewoon lekker bij papa of mama zijn. Onze dochter sliep van 4,5 -7 maanden regelmatig (eigenlijk bijna altijd) naast ons. Soms hele nacht. Wij dachten ook wel eens verwennen we haar niet teveel. Maar nee, met 7 maanden en 1 dag was het opeens over. Overdag sliep ze goed in haar eigen bed en s nachts wilde ze in haar eigen bedje. Het komt nu nog wel eens zelden voor dat ze s nachts bij ons wil liggen. Maar het is altijd tijdelijk. Nu vaak maar voor 1 nachtje. Dus verwennen? nee volgens mij komt dat na 1,5 jaar pas. Het is gewoon geborgenheid en veiligheid geven aan je baby. Volgens mij is dat erg belangrijk voor later.
Misslegend ja dat is wel weer zo. Het kost energie maar je plukt er daarna wel de vruchten van. Ik denk alleen niet dat ik mijn vriend zo ver krijg. Die lijkt er af en toe niks van te snappen dat ze nog n baby is. Ze sliep al snel de nachten door maar nu moet ze vroeger naar bed en zelf gaan slapen (zonder inspanning van ons) ja dat gaat natuurlijk niet. Joyce ja dat is ook wel zo. Ooit zal ze heus wel weer haar eigen bed in gaan maar ja bedje op onze kamer heeft ook geen zin want als ze huilt is het alleen maar goed als ze echt bij ons is. Mijn ouders hebben heeeeel veel rondjes met mij in de auto gereden en als ik sliep werd ik zo in bed gelegd. Ik weet niet hoe lang dit heeft geduurd eigenlijk haha. En ja ik moet er ook schijt aan hebben aan wat m'n schoonmoeder zegt maar ik word er soms zo moe van....
Ja dat zei het cb dus ook verlatingsangst en dan als advies geven laten huilen. Lekker logisch! Maar ik begrijp dat jullie het wel al die tijd bleven proberen? Overdag en avond in eigen bedje leggen? Wanneer haalden jullie haar er dan uit? En namen jullie haar dan weer mee naar de huiskamer of niet? Het lastige hier is dat ze dus wel heel moe is maar als ze gaat huilen kan ze het zo weer n uur rekken voordat ze gaat slapen.
misschien leg je haar net iets te laat in bed? Bij ons sliep de kleine juist slecht als we hem te lang op gehouden hadden. Dan was het krijsen krijsen krijsen zonder eind. Hij was dan blijkbaar te moe om in slaap te kunnen vallen. Ik ging toen echt heel erg letten op signalen van moeheid: aan oortjes wriemelen, gapen, in oogjes wrijven, piepen. Zodra ik dat zag ging ie direct naar bed, en dat werkte heel goed.
Ja daar heb ik ook al op gelet. Meestal ligt ze net voordat ze 1.5uur wakker is weer zo dat ze kan gaan slapen maar dan nog is het huilen. Vanochtend ook. Uiteindelijk is ze na 3uur wakker te zijn geweest op schoot in slaap gevallen.
Pffd pittig hoor! Heb je de oei ik groei app of het boek misschien? Dan kan je kijken of het op de momenten dat ze in een sprongetje zit erger is dan anders. De eerste maanden volgen die sprongetjes elkaar rap op, dus misschien ligt het daaraan. Plus, als ze niet in een sprong zitten hebben ze wel last van doorkomende tandjes etc... dat kan er ook voor zorgen dat ze minder goed slapen. Iig succes, het wordt een keer beter, zeker weten!