Ik ben naïef Hmm ok, ben benieuwd hoe je dat kan beoordelen zonder mij te kennen. Ik ben een slechte moeder, nou laten we dan maar niet denken aan de kort zichtigheid van de mensen denken die dat zeggen. Ik ben absoluut geen slechte moeder, en of je rookt of niet dat berekent helemaal niet dat je een slechte moeder bent.
dus jij vind elke dag gif toedienen aan je kind en zuurstof ontnemen je een goede moeder maken? Even checken ... Ik geloof wel dat je van je kindje houd maar niet genoeg om alles voor je babys gezondheid gedaan te hebben want je siggie is belangrijker dan dat toch?
Je zei dat je kleine ondanks je overgewicht en roken gezond is geboren maar wil je er toch op wijzen dat het niks zegt over de toekomst! Mijn moeder heeft ook volop doorgerookt tijdens de zwangerschap van mij en mijn zusje. Ik ben astmatische geweest toen ik jonger was, werd blauw gevonden in mijn ledikantje. Mijn zusje heeft een lichte vorm van autisme, ze heeft moeite met leren en kan zich slecht concentreren. Waarschijnlijk allemaal door het roken want het zit absoluut niet in de familie. Dat je kindje gezond geboren is betekend absoluut niet dat hij er later last van kan krijgen Praat het dus asjeblieft niet goed, mijn zusje heeft hier haar leven lang last van. Ik ben er gelukkig ''overheen gegroeid'' .
Heb niet alles gelezen maar, wat ik niet snap, waarom kun je het niet opbrengen om 9 maanden te stoppen? Je kiest (in het algemeen) toch bewust voor een kindje en je wil toch dat dit gezond is? Ik rook ook maar toen ik zwanger was zonder problemen gestopt, ik vind het zo zielig om te denken dat een kindje zoveel minder zuurstof binnen krijgt tijdens het roken.
Klopt. Bij veel kinderen van rokende moeders komen pas later de problemen duidelijk opzetten. Dus ja BlackRose88....je bent heel erg naïef. En onverantwoordelijk naar je zoontje toe.
Hier sluit ik me bij aan. Vreselijk hypocriet! Ik kan me heel goed voorstellen dat het je pijn doet. Zeker gezien je eigen situatie. Maar ik denk echt dat je moet proberen het los te laten.Je kunt het toch niet veranderen
Ik vind het altijd zo gemeen van rokende zwangeren dat ze zeggen oh ik kan niet stoppen, ik ben zo verslaafd.. En je kindje dan? Plak je daar dan een pleister op ofzo als hij geboren is, wat dat kindje is net zo verslaafd als de moeder. Maar daar kijken ze niet naar, als ze zelf maar geen moeite hoeven te doen.
Nou, tegen mij is er wel eens gezegd dat ik zo gezond mogelijk moest leven, alsof ik al zwanger was,om zo de kansen optimaal te benutten. Niet roken en drinken dus.
Natuurlijk kan er wel eens wat gedronken worden, maar ik vind dat als je bewust voor een kindje gaat je het consumeren van alcohol sterk kan verminderen. Althans, diegene die regelmatig alcohol nuttigen. Dan heb ik het niet over af en toe een wijntje maar over veel en sterk alcohol gebruik oid, jullie snappen wat ik bedoel. Je kiest er bewust voor en je wilt het aller beste voor je kindje, wat betekent dat je jezelf aan moet passen. En zeker het roken, ZO slecht! Het kindje krijgt minder zuurstof, kans op vroeg geboorte is veel hoger en er zijn nog zoveel meer factoren. Ik kan er met mijn hoofd werkelijk waar niet bij dat mensen niet stoppen met roken:x Ik snap dat het moeilijk is, maar dat betekend niet dat je dan maar door moet paffen omdat je anders stress hebt. Ik denk dat flink roken veel meer invloed zal hebben hebben dan de stress van het stoppen met roken. Ik denk dan, voordat je stopt met de anticonceptie ga je naar je huisarts om het stoppen met roken te bespreken en daar medicijnen oid voor te krijgen. Iedereen kan stoppen, dus ik vind het een slap en sorry; walgelijk excuus als mensen beweren dat ze niet 'kunnen stoppen.
Daar zeg je wat idd....ik heb ineens een ingeving. Ze moeten alle rokende zwangeren eens een rondje laten doen op een NICU en eens in gesprek laten gaan met de ouders die compleet machteloos toe moeten kijken hoe hun kindjes vechten voor het leven door een vroeggeboorte....misschien dat dat dan helpt om hen het verstand te laten krijgen.
(Dankjewel MMarianne, vind ik lief.) Ja, er is iemand gestopt, dat is goed nieuws! En toch helpen andere tactieken vaak beter dan boos worden en ageren. Wat je kunt doen is mensen vertellen over de producten die er zijn om te helpen stoppen, de bewondering die je hebt voor mensen die stoppen, en de overeenkomsten tussen wat jij denkt dat nodig is om te stoppen en de goede dingen die je in mensen ziet. Mensen zijn vaak sterker dan ze zelf denken, maar moeten dat nog even leren geloven. Wat niet helpt is iemand afschilderen als asociaal, zwak, egoïstisch of gemeen. Het beste wat je daarmee kunt bereiken is dat iemand zichzelf daadwerkelijk zo gaat zien, en iemand die zichzelf als een egoïstisch persoon ziet gaat zich ook als een egoïstisch persoon gedragen - vertienvoudiging van het probleem dus. Misschien stapt een heel klein percentage af van de gewoonte, maar als die woede echt hielp was iedereen al gestopt. Het beleid tegen roken is namelijk al vrij agressief en beschuldigend. Misschien klink ik als een hippie, maar ik denk echt dat je met wat steun verder komt dan met een hard oordeel.
Ik denk dat dat weinig zin heeft.. Iedereen weet dat roken tijdens een zwangerschap slecht is, en anders wordt het wel door de verloskundige verteld. Je kan mij best op een afdeling neerzetten waar mensen met longkanker liggen, daar ga ik niet door stoppen met roken.
Ze hadden pas op TLC een programma speciaal hierover, moeders die lieten ze dan de gevolgen zien en ook met voorbeelden laten merken wat roken met kindje doet (door slang laten ademen en dichter knijpen bv) heel veel gingen daarna wel meteen stoppen, ze stonden er gewoon niet ZO erg bij stil (konden zich geen voorstelling maken) ik vond dit een goed programma het is niet altijd een kwestie van niet willen zeker in Engeland (waar het programma afspeelde) is er een grote onwetendheid..
Ik denk dat het met prematuren toch ietd anders werkt door de hormonen dan een niet zwangere op een long afdeling.
Dat soort dingen vind ik extreem kort door de bocht trouwens! Heb het hier ook nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik één van die domme meuten ben die niet kon stoppen tijdens de zwangerschap. Niet omdat ik geen moeite WOU doen, maar simpelweg omdat ik de kracht niet had er moeite voor te doen. Iets waarvoor ik mijzelf achteraf gezien trouwens kan vervloeken hoor, want ik ben niet 1 maar 2 keer ontzettend dom geweest. Eerste keer was het ronduit onwetendheid (zo'n lekkere ag, zo'n kwaad kan het niet, vroeger rookte iedereen toch-instelling). Uiteindelijk ben ik mijn oudste zoontje verloren (ook geen geheim hier). Niet door het roken overigens, maar door een genetisch bepaalde stollingsstoornis wat resulteerde in zware PE met 27 weken. Uiteindelijk heb ik daar psychisch zo'n klap van gekregen, iets waar ik dus eigenlijk pas mee geconfronteerd werd tijdens de zwangerschap van mijn jongste. Ik dacht wel even te kunnen stoppen als ik een positieve test in handen kreeg, maar hoewel ik al zo goed als afgebouwd was, schoot het er in toen het een potentiële miskraam leek. Dat was DE toon die de gehele zwangerschap mijn muziek heeft gemaakt. Genieten zat er niet meer bij. Eigenlijk was het heel dubbel. Door de stress (echte stress, niet stoppen-met-roken-stress) kon ik het niet opbrengen om te stoppen. Wel om te minderen. Maar raar genoeg schoot ik door het niet-stoppen ook weer in de stress. Het was echt niet dat ik genoot van een sigaretje, ik vervloekte mijzelf grotendeels van de tijd en de andere helft van de tijd bagatelliseerde ik het (dat is de geest van een verslaafde helaas). Ik bedank god nog elke dag op mijn blote knietjes voor het feit dat mijn zoon een heerlijk gezond en perfect gegroeid kereltje bleek die met 38wk ter wereld kwam. Maar ergens blijft er altijd een stemmetje zeggen van; niet dankzij jou want je heb niet alles gedaan om dat te bewerkstelligen. Mocht hij astmatisch zijn dan ben ik trouwens heel goed bewust van het feit dat ik mijzelf dat enigszins zal blijven verwijten (terwijl dat net zo goed genetisch bepaald is trouwens, ook bij zijn niet-rokende vader). Dat zie ik ook als mijn straf. Dat ik met het schuldgevoel en altijd een beetje angst moet blijven leven. Omdat ik 'geen moeite' heb willen doen.
Ik ben even stil van je bericht. Het is zeker niet makkelijk dit toe te geven en te delen. Dank je wel daarvoor, mij heb je wel geraakt.