Maar dat kennis maken doen wij hier ook en toch mag iedereen gewoon een aantal uren later komen. Daar heb je geen 24-48 voor nodig toch? En zeker iedereen doet het op zijn eigen manier tuurlijk. Maar je moet er dan gewoon eerlijk voor uitkomen dat je gewoon niemand wilt zien omdat je daar geen behoefte aan hebt en niet omdat je tijd nodig hebt om zelf kennis te maken. Want daar heb je, vindt ik, geen 24-48 voor nodig.
Met mijn eerste had ik in no time opa's en oma's naast mn bed staan. Nu wil ik graag dat de familie even wacht. Mn zoon gaat tijdens de.bevalling naar oma en wanneer ik gehecht en gedouchd ben kan mn vriend eerst mijn zoon ophalen zodat die in alle rust kennis kan maken en kan wennen. En daarna kunnen.de opa's en oma's komen en broers en zussen.
Ik kijk er zelf enorm naar uit om eindélijk te mogen vertellen dat ons kindje is geboren! Opa's en oma stonden bij beide geboortes binnen een paar uur aan het bed om te genieten van hun kleinkind. Niets is zo mooi om zo'n geluk met elkaar te delen!
Het hangt er heel erg vanaf wat voor soort relatie je hebt met je ouders... Ik zag mijn ouders voor het laatst bloot toen ik 4 was ofzo, we houden wel veel van elkaar, maar we bewaren altijd een afstand. dus het voelt dan heel ongemakkelijk als je daar ligt in je bebloede opgestroopte big shirt en je ouders staan ineens naast je. Dat hoeft voor mij niet, ik heb liever dat ze dan een paar uur later komen en ik me wat meer mens kan voelen. En als dat 'S avonds is dan kan het betekenen dat ze pas de volgende middag op bezoekuur komen ja.
We hebben t hier wel over je moeder, tis niet je vriendinnetje ofso dat je haar niet even kan laten weten als het is begonnen. Dat zou je toch ook willen als je zelf een kind had. ik zou haar zeker even bellen als het is begonnen het is een kleine moeite. Ze vraagt je toch alleen om.even te bellen ze hoeft niet perse bij de bevalling te zijn
Ik heb een hele goede band met mijn moeder, vertel alles, maar ga niet bellen als het begonnen is, behalve als het echt niet anders kan omdat ik mijn man niet of moeilijk kan bereiken of er iets anders is. Ze staat altijd voor ons klaar maar wat schiet ze er mee op als ze weet dat de weeën zijn begonnen? Dan wordt ze knettergek van het wachten, stel je voor dat het kindje pas 24 u later ofzo geboren wordt, moet je dan updates gaan sturen? Ik zal haar zelf bellen als ze er is, en of dat na 10 min is of na 2 uur weet ik niet, dat hangt er van af hoe het gaat! Maar ze zal het horen, de seconde dat ik er aan toe ben! Ik heb maar 1 'eis', dat er NIEMAND in ons huis is als we thuiskomen. Dus of ze kunnen in het ziekenhuis komen als we daar even moeten blijven, of thuis na een uurtje ofzo, maar het eerste moment thuis, dat is van ons, dan wil ik rustig de hond kennis laten maken en naar mijn bed. Lig ik daar goed en wel zijn ouders welkom!
Iedereen doet het anders, op zijn eigen manier Ik weet ook echt niet hoe ik mij dan zal voelen, maar wil zeker eerst gedouched zijn! Ik denk dat ik het op dat moment ook maar even bekijk. Nogmaals, mijn moeder is een schat van een mens, maar ze kan in haar goedbedoelde zorgen wel erg aanwezig zijn. Dus mocht ze weten dat ik aan het bevallen ben, zou het mij niet verbazen als ze me steeds berichten gaat sturen met hoe het gaat. Ze heeft zelf geen rust op dat moment, is, logisch, heel zenuwachtig.. maar we gaan het zien...
Je hebt tijd met elkaar doorbrengen en tijd met elkaar doorbrengen , maar waarom 24 uur? Vind het persoonlijk ietwat egoistisch. Ik hoop dat mijn kinderen later, heeeel later, niet zo met mij omgaan. Ik heb persoonlijk niet echt een hechte band met mijn moeder, noem dr ook geen mama maar bij voornaam, maar ik laat haar echt niet 24 uur wachten. Ieder zn eigen dat is ook zo, maar ben vrij om mn mening te geven. Fijne dag iedereen!
Ja, zo denk ik er dus ook over. Ik was al verdrietig toen mijn zusje om middernacht beviel en ik pas de volgende middag kon komen ivm de afstand.
Ik denk dat die 24-uurs ophef bij mijn reactie begonnen is. En daarna 48 uur van gemaakt is. Mijn bevalling was heel heftig. Ik heb beslissing moeten maken waar ik achteraf (als 19 jarige) anders, of beter over na had moeten denken. Uit eindelijk heb ik om 00.0p u een ks gehad, en heb om 07.30 pas iemand gebeld. Wat er de dagen daarvoor gebeurd is bespaar ik jullie.. ik heb iig de 5 mnd voor mn bevalling dagelijks een zh van binnen gezien en geen familie die me kwam steunen. Vandaar dar ik MIJN gezin veel belangrijker vind dan de rest van de aardkloot. Vandaar, dat ik eerst even alleen wil zijn met de nieuwe baby, daarna mn dochter wil zien, en daaaaaarna pas de rest. En de rest; dat zal wel ergens tussen 32-48 uur zijn ja..
Bij mijn zoon had mijn ex zijn ouders tijdens de bevalling gebeld, en tegen mij gezegd dat hij mijn ouders ook had gebeld. Echter die heeft hij pas gebeld toen ik bevallen was. Zijn ouders hebben dus vanaf 7 uur S ochtends in het zkh gezeten en ben iets over 12-en bevallen. Terwijl ik duidelijk van tevoren had aangegeven dat ik me niet gemakkelijk voelde om zijn ouders aan me bed te hebben terwijl ik nog in mijn big shirt lag en totaal uitgeput was. (Had met zijn ouders een hele slechte band) ik wilde in eerste instantie alleen met ex en kind zijn. Dat werd door hem niet gerespecteerd. Uiteindelijk zijn mijn ouders en broer en zijn ouders aan mijn bed geweest terwijl ik nog in mijn bevallings kloffie lag, ongedouched etc. (Zijn ouders eiste dat, waarop mijn ouders mee zijn gegaan). Op een gegeven moment begreep 1 van de verpleegkundige dat ik me heel ongemakkelijk voelde bij zijn ouders en het voor mij te druk werd, die heeft toen uiteindelijk gevraagd of mijn vader, broer en zijn ouders even weg wilde gaan zodat ik in ieder geval kon opfrissen, mijn moeder heeft mij daarbij geholpen. Mijn ex (tijdens de bevalling niet) is toen met zijn ouders naar ons huis gegaan, mijn vader en broer hebben mij en zoon uiteindelijk naar de afdeling gebracht, waar mijn ex uiteindelijk tijdens het avond bezoekuur pas weer eens langs gekomen is! Bij de tweede ga ik dat echt wel anders doen. Allereerst wil ik eerst even met 3-en zijn tot zoon er is, dan even met 4-en en dan met ouders en broers en zussen, overig bezoek pas thuis en kaartjes ook pas versturen als we thuis zijn!
Nou ja zeg! In mijn beleving is wat anderen doen bestempelen als egoïstisch zeer zeker geen onderdeel van iedereen in zijn waarde laten. Wat jullie doen moeten jullie lekker zelf weten maar ik doe het anders. Over hoe jullie het doen heb ik ook geen oordeel. Doe wat je prettig vindt.
Ik denk dat we ieders beslissing moeten respecteren. Niemand kan / mag oordelen over iemands situatie en/of keuze. Hoe de een iets beleeft kan voor een ander heel anders zijn. Daarbij ben ik van mening dat we allemaal volwassen genoeg zijn om iedereen in zijn / haar waarde te laten...
Maar bellen jullie ook midden in de nacht dan? Ik denk dan, wat hebben mijn ouders eraan als ik ze uit hun nachtrust haal. Ik heb ze beide keren (04:00 en 01:30 bevallen) lekker laten slapen en 's ochtends wel lekker vroeg hun bed uit gerammeld. Beide keren kwamen ze pas rond de middag terwijl de tweede toch echt op zondag geboren is. Mijn vriend wil nu zijn ouders wel midden in de nacht bellen, hij heeft zo'n heerlijk kleffe familie. Ik ga nu mijn ouders vragen of ze het prettig vinden als ik ze ook bel, anders wordt het weer 's ochtends. Mijn schoonouders en misschien ook mijn schoonzus komen dan wel 's nachts. Ach het mooie gaat er niet vanaf denk ik dan. Misschien dat oma zelfs bij de bevalling in ons huis is om op mijn jongens te passen.
Wennen, kennismaken, bijkomen , even met t gezin alleen... Maakt toch niks uit hoe je t noemt? Als je het zo wilt dan hoef je echt aan niemand verantwoording af te leggen Mijn ouders waren al op weg naar t ziekenhuis toen ik D jongste er net had uitgeperst ze kwamen met de oudste. Ze moesten nig 2 uur wachten eer ik uit de verloskamer kwam en voor de jongste aangekleed was. Wij hebben geen contact meer met schoonfam en had hen ook niet in het zhuis willen hebben. Dat heeft n oorzaak!
Ik denk dat je vooral moet doen waar jij je goed bij voelt en ook aangeven dat als je al belooft te bellen het misschien nog wel eens hektisch kan zijn en dat het er bij in kan schieten. Wel vind ik dat we af en toe vergeten dat het onze ouders zijn. Afgezien van het feit dat ze staan te popelen om hun kleinkind te zien is bevallen natuurlijk niet altijd zonder risico. Ze maken zich soms ook gewoon zorgen en om dan zolang in onzekerheid te zitten... Wij hebben bijvoorbeeld wel midden in de nacht gebeld dat ie er was, want ik ken mijn moeder en ze was toch nog wakker van de bezorgdheid en spanning (inleiding dus ze zagen het een beetje aankomen ). Je blijft hun kindje...