Er is altijd wel iets om over te vallen meis. Trek het je niet aan. Die onzekerheden of je het wel goed doet hebben volgens mij niets met leeftijd te maken Zelf hoorde ik van de gynaecoloog dat ik wel erg jong was (22) Ja nou en? Ik ken je frustraties.. maar bedenk je maar datze over tien jaar over iets anders vallen. Zeikers heb je namelijk overal en altijd. Succes met zwanger worden.
Ik heb geen vooroordelen naar jongere moeders toe.. Wel naar sommige moeders, maar dat heeft dan meer met type/gedrag te maken dan met de leeftijd.. Jij komt in ieder geval heel volwassen over en lijkt prima in staat om voor een kindje te zorgen, leeftijd zegt daarin helemaal niks! Onzekerheden hebben we als ouders allemaal.. Dat is alleen maar goed, daardoor kan je kritisch kijken naar wat je je kindje meegeeft en hoe je het doet en eventuele aanpassingen doen als je denkt dat iets niet de goede kant op gaat. Maar soms is het ook fijn om te horen dat andere mensen het ook niet altijd allemaal weten, soms doet iedereen gewoon maar wat En dan komen de kindjes nog steeds grotendeels goed terecht dus komt helemaal goed
Toen ik 16 was kreeg een vriendin overwacht een kindje, heb d'r altijd gesteund, terwijl mijn ouders lichtelijk bang waren dat ik zou zeggen 'wil ik ook'.. Ze heeft uiteindelijk haar draai aan dingen gegeven op haar manier, en als moeder, haar goed recht. (Hoe t nu verder met d'r gaat weet ik niet, ze heeft me afgestoten want ik was geen mama) 8 jaar later ga ik voor een kindje, en kreeg bij huisarts telkens te horen, maar je bent nog zo jong... Gelukkig zagen ze dat na 10 maanden proberen, en 2 ongesteldheden dit niet vanzelf lukt.. Maar dat 'je bent nog zo jong' blijft men vermoedelijk houden tot t overslaat in 'je bent al zo oud'... Je doet het goed, en laat al die mensen maar in t sop koken!
Ik ben ook een jonge moeder, was zelf 19 toen ik zwanger raakte en beviel.. Nu ben ik 22 als ik beval.. Bij de eerste heb ik helemaal geen negatieve reacties gehad.. Sommige dingen gaan wat moeilijker nu zoals studeren maar dat maakt me niet uit, veel mensen in mijn omgeving vinden het juist knap dat je op deze leeftijd moeder bent, studeert en voor je huishouden zorgt! Niet jezelf druk maken dus! De mensen die je wel veroordelen zijn het niet waard!
Heb niet echt vooroordelen denk ik maar kan me er eigenlijk gewoon weinig bij voorstellen dat je je al zo jong wil settelen. Maargoed, je hebt jonge moeders die er een rommeltje van maken maar de oudere moeders (waar ik nu toe behoor) hebben niet per definitie de wijsheid in pacht. Tips/meningen zijn altijd welkom maar wat ik ermee doe is aan mij zeg ik altijd. Als jullie er klaar voor zijn dan kunnen andere hoog of laag springen maar dan moeten jullie er lekker voor gaan
Hier ook een jonge moeder. Ik was 'pas' 21 toen ik de oudste kreeg en nu bijna 26 en zwanger van de derde. Hoeveel vragen en scheve gezichten ik nu nog krijg. 'Zijn ze allemaal van dezelfde vader?!' en 'Je hebt geen jeugd gehad en besef je wel waar je aan begonnen bent' Ja, ik besef dit maar al te goed en ze zijn alle drie van dezelfde vader! Ik ben een trotse jonge moeder en ik heb in mijn omgeving alleen maar oudere mama's om mij heen. En ik doe echt niet onder voor deze. Soms komen ze zelfs mij om advies vragen. Wees trots op wie je bent en wat je al bereikt hebt. Dit kan je alleen maar doorgeven aan je dochter en daar zal ze je later ontzettend dankbaar om zijn!
Hier is trouwens wel alles in een stroomversnelling geraakt omdat mijn man 10 jaar ouder is. Hij had echt al een stabiel leven toen wij bij elkaar kwamen. Eigen huis, goede baan, voldoende spaargeld en een hechte familie om zich heen. Ik kwam in een gespreid bedje terecht. Hierdoor was het veel makkelijker om te zeggen om toen al aan kinderen te beginnen. Als ik nog thuis had gewoond etc was het een ander verhaal geweest.
Ja dat hangt ook maar net van de huisarts af. Mijn vorige zou me haast naar een kliniek gesleept hebben voor een abortus. (Of njah hij weigerde de pil ook dus misschien had ie me 9 maanden willen verstoppen dat kan ook haha) Mijn huidige heeft me juist door dik en dun gesteund en slaakte bijna een vreugdekreet toen ik vroeg of ze de implanon eruit wilde halen.
grr had ik een heel verhaal getypt is het weer weg haha. @Sdoyna wij zitten dan ongeveer gelijk , mijn dochter is alleen wat jonger als ze een broertje of zusje krijgt als het snel lukt haha , dat weet je natuurlijk ook nooit. Super goed dat je ook studeert, na een tweede kindje wil ik dit ook weer oppakken als het allemaal meezit. @kim11 hier gelukkig ook een hele goede en lieve ha, hij zei : '' Gefeliciteerd !, je kan er beter eentje bij krijgen dan dat je er eentje moet wegbrengen toch ? '' mijn man is ook een stukje ouder, dat maakt denk ik ook wel een verschil. Hij was echt een losbol voordat ik zwanger raakte, maar op het moment dat we positief testte is er een knop om gegaan en hij is nu de allerliefste papa die ik me kan wensen voor mijn kinderen. @kletskoek ja hoe durven ze het te vragen toch ?! echt bizar.. nou ken ik ook een meisje van 19 , zwanger van de 3e , alle drie van een andere vader .. en alle drie door de anticonceptie heen tsja , dat vind ik dus naïef ..ze heeft niets op orde , gezeur met de vaders enz. ik probeer haar te steunen maar heb haar ook wel verteld hoe ik erover denk. @michiee haha ja dat plaatje is erg toepasselijk inderdaad ! @leo ja dat is heel fijn om te lezen haha , dat ook andere ''oudere'' moeders met deze onzekerheden zitten.
Ik was ook een jonge moeder, 18 bij de eerste . Heb me ook best lang onzeker gevoeld, maar achteraf vraag ik me af waarom? Ik was/net zo goede moeder als iemand die haar eerste kind op haar 30ste krijgt. Momenteel is mijn zoon alweer bijna 12 jaar, erg grappig om mensen hun gezichten te zien als ze horen dat hij mijn zoon is. Mensen schatten me namelijk vaak jonger dan 30 en mijn zoon is haast net zo groot als mij . Als ik zeg dat het mijn broertje is geloven ze het ook.
Ja die ken ik ook. Leeftijd zegt overigens niets. Kennis vriendin zoiets is nu hoogzwanger. Beweegredenen waren tjah als jij dat kan, kan ik dat ook. 35 en 43 jaar. Nu ongeveer uitgerekend en het huis is een bende. Als kraamzorg nu binnen zou komen staat jeugdzorg dezelfde middag nog op de stoep. Maar wel buiten de deur in merkkleding lopen en geen geld hebben om te eten.
herken je onzekerheden zeker.. hier net als jou 19 dat ik zwanger raakte, bijna 20. niet gepland maar zeker gewenst. en zie onderschrift, wij gaan ook voor een tweede. ik zou je echt niet laten tegen houden door mensen die negatieve reacties geven , of je na jou idee vreemd aankijken. ik zeg doen !
Meid, allereerst maak je niet druk om de meningen van anderen! Het is jullie leven, jullie beslissing en het gaat erom dat jullie gelukkig zijn. En zo te lezen ben je een geweldige moeder en hoef je dus niet aan jezelf te twijfelen. Ik ben ook jong moeder geworden, met 18 was ik zwanger en 19 toen ik beviel. Ik heb veel negatieve reacties gehad, wat ook best te begrijpen wad. Ik woonde nog op kamers, ging veel uit, zat in mijn examenjaar vwo, de relatie met de vader van mijn kind liep op dat moment niet echt lekker, reden genoeg dus voor mensen om hun meningen en twijfels te uiten over mijn zwangerschap en het verdere verloop daarvan. Ik daarentegen heb me daar weinig van aangetrokken en was vastbesloten om er alles aan te doen om mijn kindje een goed leven te geven. Nu wonen we in een huurhuis, ben ik nog steeds samen met de vader van mijn kind, studeer ik aan de universiteit, en heb ik hier een gezond en gelukkig mannetje van 4 rondlopen die sinds kort naar school gaat en het super goed doet! De reacties die ik nu krijg van mensen zijn allemaal positief. Ik zou ook graag een 2e willen, maar ik wil graag eerst afstuderen. Het laatste wat me zou tegenhouden zijn de meningen van anderen. Kortom, ga er gewoon voor als het voor jullie beiden goed voelt. Als je altijd maar andere mensen moet pleasen doe je het toch nooit goed
Hier was ik ook 19 toen ik zwanger was van de eerste. Eerder dan gepland maar zeer welkom. Nu 21 en bewust snel zwanger van onze tweede! Opmerkingen zul je sowieso krijgen maar uiteindelijk doe jij al het werk dus laat ze lekker !
ik was 21 toen ik zwanger werd, en toen werd me ook telkens gevraagd of het wel gepland was. gillend gek werd ik ervan, nee het was niet gepland maar so what? als ik nu zeg dat ik een kind heb, of als we samen buiten zijn, wordt er nog steeds gevraagd: "hoe oud ben jij?" "hoe oud is je zoontje?" en dan vertel ik dat ik 24 ben en dan wordt er terug gerekend.. "ohh woon je nog bij je moeder?" euhm nee, ik heb mn eigen huis "ben je alleen met je zoontje?" nee, ik ben verloofd met zijn vader en we wonen samen.. (dat we niet altijd met zn 3en over straat lopen betekend al snel dat ik wel een alleenstaande moeder zal zijn) en dan zeggen ze "ohh nou goed hoor'" wat nou goed hoor? zeg je dat ook tegen een moeder van 30+? goed hoor dat je voor je kind zorgt zoals het moet? agh belachelijke mensen..
Ik was ook 21 toen ik moeder werd. Bewust voor gekozen omdat mijn man al wat ouder is. Volgende week wordt ze 6, ik vind het geweldig! Vanaf de eerste dag voelde het alsof ik het al jaren deed, nooit bevooroordeeld gevoeld ook. Ik vind het tof, om als ze later ouder is ook nog jong te zijn. Als mijn dochter 16 is ben ik 37
Ik ben gisteren begonnen met lezen, toen ik wilde reageren lag ik al in bed en op de één of andere manier lukt het mobiel niet hier Nu al wat postings verder, die ik nog niet allemaal heb gelezen, maar ik wilde toch reageren: Het maakt niet zo heel veel uit voor mij of je een jonge moeder bent of niet. Ik heb daar dus geen oordeel over. Ik kijk naar de persoon in kwestie en bij jou zie ik dat je een heel bewuste keuze hebt gemaakt. Een betere keuze kun je m.i. niet maken. En ik zal je wel vertellen dat ik ook moeders ken van gemiddeld dertig die met hetzelfde gemak hun kind bij hun ouders of andere oppas brengen om te stappen en te doen. Dat vind ik soms ook waanzinnig hoor. Soms zo vaak dat ik denk; wil je wel opvoeden? Maar goed.. ik vind, uit wat ik zo lees, dat je prima weet wat je doet, wat je wil en waar je voor kiest en wachten met een tweede, omdat de omgeving dat beter zou vinden is in mijn ogen echt onzin. Kies waar jij en je partner voor staan en als dat je gezinnetje uitbreiden is; doen!! Het lijkt me heerlijk om een jonge moeder te zijn. Ik was 35 toen ik moeder werd en hoewel ik dat heel erg waardevol vind en ik het ook niet anders had gewild, vind ik juist de jongere moeders ook erg leuk. Oh en wat ik me ook nog bedacht gisteren tijdens het lezen, is dat ik me voor kan stellen dat je misschien ook een soort van "basis" mist. Je kon niet op je eigen moeder bouwen en hebt daarin best veel moeten missen. Dat moeten jij en je partner nu allemaal zelf doen en als je dan ook geen steun hebt van vriendinnen, of gewoon iemand die af en toe eens zegt "meid, ik ben trots op je, je doet het goed", dan kan dat soms ook best eenzaam voelen. Dat is iets waar ik namelijk ook/wel ervaring in heb. Alsof je alles in de opvoeding en emoties en alles zelf uit moet vinden. En in dat geval ben je dus helemaal een goede moeder; je doet het dus toch maar mooi even.
Mijn dochtertje is geboren toen ik 21 was en dit was absoluut geen ongelukje. Bewust voor gekozen en nog geen seconde spijt van gehad Eigenlijk ben ik helemaal niet onzeker over het moederschap. Ja tuurlijk toen ze net geboren was was ik wel wat onzeker of ze bijv. wel goed groeide en moet je toch bepaalde dingen leren. Maar verder voel ik me als moeder zelfverzekerd. En dat ben ik lang niet in alle dingen... Misschien ook doordat ik in een omgeving woon waar best veel jonge moeders wonen. Als ik om me heen kijk zie ik er genoeg. Ik heb wel eens blikken gekregen van 'wat een jonge moeder' en het is ook wel eens tegen me gezegd dat ik er nog zo jong uitzie. Ik vind dat juist eigenlijk wel leuk. Mijn meisje heeft een jonge moderne moeder Ik vind het trouwens geweldig om te lezen dat je heel bewust geen abortus wilde laten doen! Wees trots op jezelf en geniet lekker van je meisje!
Ik kom hier op zp soms 18/19/20 jarigen tegen die veel ouder lijken en waarvan ik denk: komt wel goed en 19 jarigen waarvan ik denk: mijn god, dat wil een kind? Miiepje, juist die twijfels laten zien dat je wel een goede moeder bent. Je denkt over dingen na. En ook als je ouder bent heb je die twijfels hoor, die gaan niet weg met leeftijd Ik ben nu 27 met huisje, boompje en beestje. Studie is al een tijdje klaar, getrouwd en alles goed op orde. Helaas (nog) geen baan want die kan ik niet vinden. Nu toch besloten om ervoor te gaan. Maar die twijfels... die heb ik ook!
Je zegt dat de mensen op straat naar je kijken omdat jij zo jong bent met een kind. Misschien, maar het is waarschijnlijker dat ze kijken omdat je zo'n leuk kind bij hebt. Als ik een hele jonge moeder zie lopen kijk ik inderdaad (net als naar die moeder van 35) en dan denk ik zoiets als "oh, zij ziet er nog jong uit, en ze heeft al een kindje, goed voor elkaar". Ik concludeer dus wel dat je erg jong bent maar dat is niet per se negatief. Bij de moeders van 35 denk ik weleens of dat nou oma is of mama . Of zouden die vrouwen nog ouder zijn?