Dankje! Ja heb t boek.. Ze kan nu in de aanloop zitten van de 6 maanden sprong. DE sprong van de relaties.. Mama uit zicht mama weg, huilen. En ze heeft 2 tandjes dus daar heeft ze ook wel last van gehad. Ach ja. Zoals je zegt ooit wordt het beter
Ik ben persoonlijk tegen het laten huilen. Hier door is het ook zo dat mijn zoontje bij mij in slaap valt en dan 2 uur slaapt overdag en dat 2 keer in de avond is hey half 9 en dan gaat hij in de cosleeper. Word hij wakker en wil hij niet in zijn bed prima dan gaat hij tussen ons in.
Wat wel of niet goed is weet ik niet, maar ik persoonlijk kan ik huilen niet aanhoren, dus ik laat hem nooit liggen dan.
Onze zoon kon ik niet slapen zonder ons. Dat was veroorzaakt door hele andere factoren maar die doen er niet toe. Ik vind het belangrijk dat een kind leert dat zijn/haar bed veilig is en zij/hij daar in slaap kan vallen zonder mama of papa. Ik wil nl niet altijd er naast moeten zitten. In begin zat ik er 5 minuten naast maar op het laatst wel 2 uur. Dat was voor ons het moment het aan te pakken. We bleven bij hem op de kamer met onze rug naar hem toe en negeerde hem, wat hij ook deed.. Toen de tijd verkorte dat hij in slaap viel gingen we bij de deur zitten. Enigste wat we deden was een ssstttt geluid maken als hij riep. Toen dat verkorte gingen we op de gang zitten of de kamer naast hem. Dit doen we nu een paar maanden en tegenwoordig hoeven we nog maar 10 minuten op de gang te zitten en dan is hij rustig en gaan we naar beneden
Ik weet dat er heel erg veel mensen tegen zijn, maar onze kleine is het nodig om een aantal minuten te mopperen en jengelen om in slaap te komen. Meestal als ze niet jengelt is ze na een kwartiertje weer wakker en jengelt ze als nog even om echt in haar diepe slaap te kunnen vallen. Ik laat haar niet krijsen, dan raakt ze alleen maar meer overstuur en gaat ze er zelfs van spugen en zeker niet van slapen. Maar het jengelen is ze blijkbaar nodig om dingen te verwerken, want als we een drukke dag hebben gehad duurt het jengelen meestal wel een minuut of 10. Eerst ging ik er altijd naar toe, want vond het zielig, maar dat werd ze alleen maar boos. Blijkbaar hoort dit bij onze kleine meid. En ze sliep eerst bij ons op de kamer, maar dan werden we van elkaar wakker. Nu slaapt ze sinds dat ze een maand of 3 is in haar eigen kamertje en slaapt ze veel beter en is ze ook vrolijk als ze wakker wordt. Als we ergens anders slapen, bijvoorbeeld bij mijn schoonouders, dan slapen we met zijn 3en op een kamer en kan ik op een nachtvoeding rekenen omdat ze dan wakker wordt. Terwijl ze hier thuis 6 van de 10 keer zeker door slaapt.
Het meeste is al gezegd maar ik wil toch nog even reageren. Sowieso nooit laten huilen. Ten eerste omdat er aanwijzingen zijn dat het schadelijk is, en ten tweede omdat nooit iemand met zekerheid heeft kunnen bewijzen dat het geen kwaad kan. Dus gewoon niet doen. Troosten en bij je houden kan met 100% zekerheid geen kwaad dus ik zou voor die veilige optie kiezen. Ik ken meerdere kinderen die als baby (en sommige ook nog als dreumes en peuter) bij hun ouders in bed sliepen en op het moment dat ze eraan toe waren probleemloos in eigen bed gingen slapen. Het oudste kind dat dat deed was toen 3,5. De jongste nog geen jaar. Uiteindelijk gaan alle kinderen zelfstandig slapen, alleen niet allemaal op hetzelfde moment. Onze dochter slaapt ook bij ons in bed. Ze is nu zo ver dat ze zonder ons in ons bed kan slapen. En uiteindelijk komt het moment dat ze alleen in haar eigen bed kan slapen. Baby's zijn van nature "gemaakt" om bij hun moeder te slapen, zo hoort het in de natuur. Een moeder legde nooit haar baby weg. Het hoort zo, dat een baby bij de moeder slaapt. Wil niet zeggen dat je het dan ook verplicht moet doen, maar kwaad kan het in ieder geval absoluut niet. Het is volkomen normaal en onschadelijk.
Jaja het cb en het latenhuilen beleid mn meisje lukte het ook niet om te slapen. Niet om in slaap te vallen, niet om langere slaapjes overdag te doen en vooral niet in haar bedje we hebben ongeveer hetzelfde als misslegend gedaan. Ik heb haar eerst weken in een draagdoek gehad zoda ze leerde om te slapen en hoe fijn. Toen in haar slaapkamer in.mn armen. Na 3 dagen voorzichtig overleggen in bed en dan de hele tijd erbij blijven en haar bolletje strelen. Na 2w was ze rustig en lukye jet om met een speen te doen,.75% in slasp en overleggen. Als ze wakker werd of huiltje, echt Meteen terug en troosten. Wel in bedje laten liggen. Na 4w half in slaap in mn armen en overleggen in bed. Weer steeds vlug terug als er wat was. En deze week na 5 weken begrijpt ze het opeens! Ik leg haar,wakker neer, geef haar speen, kusje, weg en ze slaapt Ik ben ook zo wanhopig geweest. Denk dat mn meisje echt moest leren hoe fijn slaap is, dat haar kamertjr veilig is, dat mama in de buurt is en dat ze dus gerust kan slapen. Tijdrovend was het wel maaaarrrrr ook Zonder Huilen
Dat is inderdaad wel van belang. Ik wilde ook echt niet laten huilen, dus stond bij elk traantje in zijn kamer. Dat had dus echt als effect dat hij niet sliep. Nu laat ik hem even rommelen, maar nooit echt krijsen en alles bij elkaar is 5 tot 10 minuten de max. Als ze heel klein zijn zelfs wat korter. Ik geloof inderdaad niet dat kinderen nooit in hun eigen bed gaan slapen. Uiteindelijk willen ze echt wel hun eigen plek, maar ik vind wel dat je als ouder eerlijk mag zijn over hoe prettig je het vindt. Ik slaap heel slecht als ons kind bij ons ligt. Daarnaast heb ik gemerkt dat hij veel lichter slaapt bij ons. Ik vind samen in bed dus vreselijk. Andere moeders ervaren dat anders. En dat maakt geen van de moeders een slechte moeder.
Helemaal mee eens en ik doe het precies zo! Iedere avond hou ik mijn zoontje op mijn arm en aai ik hem lekker totdat hij in slaap valt, geef heeeeel veel kusjes en zeg ik hoeveel ik van hem hou "Hij moet toch hechten?!" Dat zeg ik aan iedereen die het niet snapt. Soms had ik discussies met mijn man maar hij heeft zich er ook bij neergelegd nu dat ik hem nooooiit zal laten huilen. Mannen zijn echt anders daarin ofzo.
Dat leren ze echt vanzelf wel !!!! geen zorgen, ze zijn nog zo klein en alles is anders en ze moeten al zoveel!!! Ik zou hem dus ook nooit laten huilen, maar hem juist liefde en geborgenheid geven door hem te helpen in slaap te vallen. Er komt echt een moment dat ze dat zelf kunnen. Het is heel normaal dat baby's graag bij hun ouders willen zijn, wij zijn het enige zoogdier dat kinderen zo snel mogelijk ver weg van de ouders legt 's nachts, alle andere zoogdieren houden hun kind de hele dag bij zich.
Precies dit! Hier gaat het ook zo! En de situatie accepteren. Accepteren dat je zoon bij je in bed slaapt, of je nodig heeft om in slaap te vallen, maakt de situatie al veel lichter en makkelijker.
Hihi het is een dochter Maar bedankt voor jullie reacties. Ik ben er mee geholpen. Laten huilen voelt niet goed want het is paniek huilen en zeker geen jengelen. Het is in ieder geval al fijn om te horen dat er meer kindjes bij de ouders slapen. Ik ging haast -tegen beter weten in natuurlijk- denken dat wij de enige waren.
Als je je kind bij je in bed legt, leg je hem dan tussen de hoofdkussens in of hoe doe je dat? Anders belanden ze toch onder de deken?
Nee tussen de hoofdkussens onder een eigen dekentje en wij liggen wat verder naar onder. Ze beweegt heel weinig in haar slaap dat scheelt. Afgelopen nacht heeft ze in haar eigen bed geslapen!! Waarschijnlijk omdat wij nu iets rustiger zijn onder de hele situatie. Ze viel in slaap terwijl mijn vriend bij haar bedje stond.
Mijn dochter valt slecht in slaap als ze heel moe is. Als het normale troosten/wiegen niet helpt dan doen wij een tijdje de stofzuiger aan op de overloop. Hier wordt ze rustig van en ze valt vaak meteen in slaap. Dit doe ik zo min mogelijk trouwens, ze moet er natuurlijk niet aan gewend raken oid.
Ik slaap zonder hoofdkussen en onze dochter ligt aan mijn kant van het bed waar geen kussen in de buurt is, met haar hoofd op de hoogte van mijn hoofd. Ze beweegt niet uit zichzelf naar beneden maar voor de zekerheid trek ik mijn knieën op tot onder haar benen. En zelf trek ik de deken nooit over mijn eigen hoofd en daarmee dus ook niet over haar hoofd.
Net als misslegend hebben wij ook lang een strijd gevoerd en telkens een stapje verder weg resultaat bleef elke twee uur wakker worden, hij slaapt nu tussen ons in ( wegens energie tekort van onze kant om langer te blijven proberen) hij slaapt nu door (1 voeding on 2 uur snachts maar die pakt hij zelf ) en wij slapen ook heerlijk en ach als hij 10 is wil hij echt niet neer naast me slapen hoor
Laten huilen heeft bij ons nog nooit gewerkt, ze maakt zichzelf compleet overstuur en dan zijn we veel verder van huis. Bij ons werkte het dat ik op haar kamertje bleef zitten, zonder oogcontact, zonder iets te zeggen. Tot ze sliep. Soms zat ik er een half uur, soms tien minuten...