Dit probleem heb ik niet zo omdat onze dochter nog een broer en zus heeft. Ze weten dus wel hoe wij echt in elkaar zitten. Daarnaast probeer ik met haar net zo om te gaan als met de andere twee alleen heeft zij vaak net dat beetje extra nodig. Dit botst soms wel met de andere twee en ik hoorde van mensen in onze omgeving week eens dat zij wel echt het lievelingetje is, wat natuurlijk niet zo is. Ach maar mensen praten maar, zolang ik mijn dochter weer lacht, kan de rest me gestolen worden.
Onbegrip omgeving; Vooral toen ze nog een baby was hadden we dit erg vaak.. We konden nooit lang blijven op verjaardagen of konden helemaal niet gaan en dan werd er inderdaad gezegd dat ze zich maar aan mij moest aanpassen, ik haar teveel verwende en ik gewoon veel meer met haar naar buiten moest gaan etc etc.. Dit soort mensen maken dan ook geen deel meer uit van onze vriendenkring - omgeving, en volgens mij zou niemand nu nog zoiets tegen me durven te zeggen haha... Ik ben heel leuk en aardig, maar als het over mijn kinderen gaat hoef ik geen ongevraagde adviezen, al helemaal niet als het nergens over gaat.
Wat een goed idee om je af te sluiten.. Ik ga inderdaad eens aan de gang met hekjes/ ballonnen en dat soort dingen. Misschien werkt het heel goed! Ik ben benieuwd.
Hier deels herkenning. Mijn oudste dochter is denk ik hooggevoelig, maar ik herken bepaalde dingen meer dan andere dingen. Ook heeft ze een grote ontwikkelingsvoorsprong, wat ook deels dingen verklaart. Zo is J erg gevoelig voor rechtvaardigheid. Regels, dingen die oneerlijk zijn, mensen die iets doen wat niet mag. Zij was echt zo'n kind die als 2 jarige al keihard riep als iemand door rood reed bijvoorbeeld. Erg gevoelig voor pijn, kleine dingen waardoor je inderdaad dacht dat er minstens iets zwaar gekneusd was, maar uiteindelijk niet eens een blauwe plek. Moeite met drukte. Alhoewel ze echt niet verlegen is, maar hoe meer mensen, hoe meer ze zich terug trekt. En daarbij weet/onthoudt ze heel veel. Ze weet vaak nog wanneer we wat hebben gegeten, wie wat heeft gezegd, waar mensen zaten op een verjaardag bijvoorbeeld. Dat viel ons ook al jong op, dan zei ze 2 maanden later tegen een nichtje: 'De vorige keer zat jij op die stoel he?' Met kleding merk ik alleen dat ze niet per sé een sterke smaak heeft (op jurken/rokjes na), maar vooral ook kijkt naar wat fijn zit. Ze heeft geen moeite met labeltjes in kleding, wat je wel eens leest, maar wel met vestjes, frunikjes, te veel losse dingen. Riempjes/centuur zit ze altijd mee te rommelen, kan ze niet normaal laten hangen of zitten. Armbandjes/kettinkjes zijn ook niet aan haar besteed, dat moet geheid na een uur af. Het blijft ook op school liggen dan. Het feit dat ik zelf HSP ben is ook wel van effect. Ik herken mezelf wel in haar. Vroeger gepest, maar achteraf gezien niet eens zo heel erg. Maar hoe het bleef hangen... Poeh! Ik weet nog heel veel dingen letterlijk van wat kinderen gezegd hebben, misschien in groep 4 of 5. Ik heb nooit begrepen hoe ze zoiets konden doen. Hetzelfde zie ik bij haar. 'Mama, ze zeggen dit of dat over mij, en dat is niet waar!' Ze kan daar moeilijk mee omgaan, dat kinderen iets zeggen wat niet klopt of niet eerlijk is. Wat mij helpt is haar begrijpen. Ik heb dat gemist vroeger, me altijd een aansteller gevoeld. Als ik er veel over lees, merk ik dat ik me snel te veel meegezogen voel in dat 'gevoelige', en ik probeer er liefst zo nuchter mogelijk mee om te gaan. Dus praktisch, begrijpen en oplossingen voor dingen bedenken. Tot nu toe helpt dat!
Overigens hebben wij ons er al voordat ze peuter werd erbij neergelegd dat wij dingen gewoon anders doen. Ja, wij zijn streng en nee we slepen d'r niet continu van hot naar her. Dezelfde mensen die klagen dat wij zo streng zijn zien echter onze dochter graag omdat ze gewoon lief en zorgzaam is maar OOK omdat ze zich over het algemeen gewoon goed gedraagt. Toeval denken jullie? Je kunt het toch niet iedereen naar de zin maken. Er is tijd iemand die dingen anders doet. So be it.
Hahahaha ja hier ook hoor. Mijn vriendin is heel los en zegt dat zou je ook eens moeten doen. Soms denk ik ook wel eens ik ben te streng maar het is wel duidelijk en dat is ook wat kinderen, hoogsensitief of niet, nodig hebben. Van mijn zusje mocht onze dochter oorbellen laten schieten voor haar 5e verjaardag net als haar zus die kreeg ze ook van haar. Maar ze wilde niet, hoefde geen oorbellen en wilde dit echt NIIIEEEETTTT mam! Ok duidelijk..... Moest ik van de week bij de juwelier zijn voor een kraamkadootje en vroeg ze of ze hier oorbellen maakte. Dus we stonden daar wat over te praten en vertelde die mevrouw hoe dat ging. Zegt ze ok, dan neem ik ze. Dus zij zei dat we daar dan even een nachtje goed overna gaan denken, ze leek wat teleurgesteld. Ik zei datbje zulke dingen niet zomaar ineens kan beslissen en er goed overna moet denken en toen zei ze morgen dan? Nu is het vanmiddag zo ver, ze ziet het helemaal zitten. Voor haar was het dus nodig even te zien waar en hoe en toen was het goed.
Ik heb in dit topic nog niet gereageerd maar wel aandachtig meegelezen. Ik zit er aan te denken om dan te gaan. Ik heb een dochter van bijna 2 die precies in dit plaatje past. Ook heb ik een zoon van 6 weken die nu de nodige aandacht vraagt waardoor de situatie met mijn dochter flink op de proef gesteld wordt. Ik zou graag wat manieren leren hoe ik daar mee om kan gaan. Ben wel benieuwd in hoeverre je echt wat leert? Ik lees al veel over hooggevoelige kinderen en weet er vrij veel vanaf. Het kost toch 150 euro natuurlijk. Wat verwacht jij ervan?
ik heb ook alleen meegelezen tot nu toe. Die van mij is 3 en vanaf dag 1 was duidelijk hoe anders hij was. Ik heb er ook veel over gelezen en op zich loop ik niet tegen hele grote problemen aan. Ik vind het wel fijn om andere ouders te spreken en ervaringen uit te wisselen en ik ben benieuwd naar hoe t straks op de basisschool moet. daar zie ik wel tegen op. bovendien is het ook wel fijn om even een dagje eruit te zijn haha. oja en ik verlang ook wel naar een tweede, ben benieuwd hoe je een 1e daar t beste in begeleid
Ik weet niet of dit voor jullie in de buurt is, maar wij zijn van plan naar deze 'mini cursus' te gaan; Agenda Het is inderdaad niet altijd even makkelijk met een jonger kindje die ook aandacht wilt.. Ik blijf ook graag tips en ervaringen lezen!
Bij de zwangerschap en geboorte van onze jongste heb ik niet hele andere dingen aan Mira gemerkt dan normaal. Ja het was al snel te druk allemaal, ze werd overdag wakker van hem hoe zacht hij eigenlijk ook huilde of jammerde.. Ze had momenten voor zichzelf nodig etc, maar dit zijn dingen die normaal ook zo gaan bij Mira.
Succes twinkelstar Hier wilde ze oorbellen nadat de vriendinnetje uitlegde dat je er niks van voelt. Die kreeg oorbellen toen ze een jaar was dus lijkt me sterk dat ze er nog erg veel van weet. Maar goed... Ze wilde graag en wij hadden al gezegd "als ze er zelf om vraagt dan mag het" dus daar gingen we dan. Nu wil ze enkel roze hartjes in.... Niets anders (Straks doet het pijn... Bij het idee van wisselen krijgt ze al buikpijn. Als ze het paar keer heeft gedaan zonder problemen wil ze vast vaker wisselen... Maar voorlopig is het een drama en ik ga het niet steeds afdwingen. Probeer d'r vooral te stimuleren het zelf te doen omdat ze dan zelf controle heeft... Komt vast goed )
Succes Twinkle Star! Ben benieuwd hoe het is gegaan? Ik ben ook benieuwd hoe het bij jullie met de vaccinaties ging.... Die waren hier vreselijk namelijk.. De eerste keer was ze zo van slag (achteraf gezien) dat ze zeker 3 uur achter elkaar kei en keihard geschreeuwd en gehuild heeft.. Op een gegeven moment werd ze helemaal rood van het huilen en hield haar adem in.. Het was echt heel heel heel erg.. We hebben staan blazen in haar gezicht en toen 'trok ze bij'. Ze had er helemaal blauwe lippen van.. Mijn man is er bij al haar vaccinaties geweest, die plande ik zo dat dat mogelijk was (gelukkig draait hij diensten van 4.30 tot 13.30, dan is hij 14.00 thuis). Alleen was het echt niet te doen.. Ik was echt blij toen de vaccinaties helemaal klaar waren. Kijk dan ook op tegen die van volgend jaar, als ze 4 is!
Ik ben in benieuwd, ik ga haar straks uit school halen en dan meteen door. Ze heeft wel twee knuffels klaar gezet die mee moeten maar ze wel nog steeds. Ze heeft bijna 3 maanden aan het idee moeten wennen maar als ze ergens echt voor gaat doet ze het ook wel. Ze heeft het al tegen vriendinnetjes gezegd. Mijn man is vanavond weg voor zijn werk dus ze zei dan is het een verassing voor papa. Ik heb hem natuurlijk wel van haar plan verteld. Maar het ging zo gek, ze zag de juwelier, de medewerkster en tien had ze zoiets van ok, ik wil nu wel oorbellen. Ze vroeg aan dat meisje of het pijn deed en dus zei, het dieet even pijn net als een leuk, dan is het over. Dat vond ze dan ook wel prima. Bloemmm het gingen de vaccinaties eigenlijk wel goed. Ik vertelde wel in de ochtend dat er naar de kinder dokter gingen en ze een prikje kreeg. Dan kwamen er wat vragen, trok ze zich terug en dan als we er heb gingen wel zenuwachtig maar goed te doen. Voor onze dochter is duidelijkheid belangrijk, ik moet wel zeggen dat ze de lat voor zichzelf heel hoog legt. Ik wil niet huilen, ik moet een grote meid zijn. Hoe vaak ik ook zeg dat huilen mag. Ik laat het jullie vanmiddag wel weten
Kom je vertellen hoe het ging? Heel veel succes zo! Blijkbaar had ze zoals je al zegt die duidelijkheid nodig, met haar eigen ogen zien en vragen en dat dat haar dan laat besluiten er toch voor te gaan! Ja, hier zegt ze nu ook steeds vaker; Nee Mira gaat niet huilen he.. Dan zeg ik ook altijd; Je mag best huilen hoor als je dat wilt, dat is niet erg.
Nou vanmiddag weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Ze kwam rennend uit school jippie OORBELLEN!!! Dus naar huis, knuffel ophalen, waar drinken en naar de winkel. Van de auto vloog ze naar de winkel en toen weer aan de beurt waren bestelde ze zelf gaatjes bij de kassa. Ze ging bij mij op schoot zitten en meisje maakte oren schoon en tekende af en toen begon ze te trillen en te huilen echt vreselijk. Het meisje vroeg of ze moest stoppen dus ik met dochter gepraat. Ze wilde naar huis en echt wel nu meteen. Ze reageerde vreselijk overprikkeld en was niet stil te krijgen. Toen ik zei dat ze het zo graag wilde een straks vast spijt zou hebben zei ze ja dat is waar en snikte verder. Waarop ik het meisje zei, ik hou haar vast schiet maar nu. Ene oor gedaan toen liet ze de ander wel gebeuren. Daarna kijken in de spiegel, ze stond te draaien en glimlachen een was helemaal blij. De ontlading die daarna kwam was erg heftig en nu zit ze lijkbleek met een rode kring onder haar ogen op de bank. Het heeft haar zo veel energie gekost echt heel bizar. Maar ze is zoooooo trots en zoooo blij. Ben blij dat ik doorgezet heb maar op het moment zelf twijfelde ik echt of ik er wel goed aan deed.
Ik had me precies zo'n situatie voorgesteld haha.. Zou hier vast echt niet anders zijn! Hoop dat ze weer even kan opladen en straks lekkerder in haar vel zit. Toch ontzettend knap van haar!!!
Hier een behoorlijk hoge pijngrens dus vaccinaties waren niet echt een probleem. Ook bloed afnemen tijdje terug vond ze vooral fascinerend ipv eng. (Maar ze is sowieso heel gefascineerd door het menselijk lichaam en bloed) Hier was oor 2 overigens een drama omdat het kennelijk toch meer pijn deed dan ze had verwacht. De gehoortest met 4 jaar was WEL een drama overigens. Die mevrouw zei namelijk dat ze zachte en harde piepjes zou laten horen. En tja.. Harde piepjes