Hoi, Ik heb een vraagje. Ik ben nu bijna 7 weken zwanger en ben op sommige momenten echt heel blij. Alleen ben ik op sommige momenten ook wat bang, dat het misschien mis kan gaan. Een kennis van mij kreeg bij 9 weken een miskraam. Ik ben iemand die bevestiging nodig heeft en kan ook niet wachten tot ik naar de verloskundige mag om hopelijk te horen dat alles goed gaat. Ik ben zwanger van de eerste. Zijn er mensen die dit herkennen en ook bang zijn om te blij te zijn? Hoe gaan jullie daarmee om?
Hoi, Ik herken je angst en heb het zelf ook heel sterk. Zo durfde ik bij mijn dochter pas na de twintig Weken echo iets te kopen. Mensen die met acht weken een kamertje en kinderwagen bestellen, begrijp ik zelf nooit zo goed (al is dat uiteraard ieders eigen keus!) bedenk dat het vaker goed gaat dan fout! En probeer, hoe moeilijk ook, te genieten van dit bijzondere en spannende gevoel ... Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Hooi Joolzz, Bedankt voor je reactie. Bij mij zijn het echt momenten, dan ben ik blij dan krijg ik een soort reality check. En inderdaad gaan er meer goed dan fout. Ik ga echt me best doen om er nu al van te genieten. Van de week wilden mijn moeder en schoonmoeder met me naar de prenatal, ik toch mee naar binnen maar voelde me toch beetje ongemakkelijk. Soms ook leuk maar leek wat voorbarig. Maar goed ik moet me gewoon positief instellen..
Ik denk dat elke aanstaande moeder deze angst deelt.. in het begin ben je heel blij maar al snel komen de zorgen.. als het maar goed is. Ik moet nog 2 weken wachten op m'n eerste echo, heb wel wat neutrale dingetjes gekocht zoals rompertjes maar verder koop ik nog niks. Toch heeft een vroege echo ook niet veel zin want tussen de eerste en tweede echo kan net zo goed iets fout gaan. Ik wacht gewoon rustig af en zolang mijn pijntjes per week overeenkomen met wat er op internet staat, zal het vast goed gaan... Ik probeer er idd op te vertrouwen dat de meeste zwangerschappen hartstikke goed gaan.
Heey, Ja is ook zo. Ik heb 3 februari mijn eerste afspraak bij de verloskundige maar dan heb ik nog niet de echo. Ik denk dat het bij mij ook een beetje komt omdat ik eigenlijk helemaal nergens last van heb, moet alleen iets vaker plassen. Maar voor de rest voel ik me prima.. Hebben jullie van veel dingen last?
Ik heb ook nergens last van, behalve dan eerste weken soort menstruatiepijn.. en nu als ik onverwacht op sta een steek links of rechts onderin m'n buik. Wel gevoelige borsten vanaf het begin maar verder echt niks. Ik voel me ook prima. Maar ook mensen waarbij het vruchtje halverwege gestopt is met groeien kunnen de symptomen zoals misselijkheid nog ervaren dus ook dat zegt niks hoor.. Je moet je eraan proberen over te geven, je kunt toch niets doen behalve zo gezond mogelijk leven. En ik denk zo, als het misgaat, zou het ook niet goed zijn geweest.
Je hebt helemaal gelijk. Ik heb dit topic ook geopend in de hoop dat ik door gesprekken het los kan laten en positief kan denken. Tot nu toe gaat het zeker de goede kant op.. jullie allemaal bedankt voor het reageren..
Hoi Kimmie Ik herken het helemaal hoor. Ik ben morgen 6 weken zwanger en ook ik hang tussen blij, onzeker en angst! Ik probeer er maar vanuit te gaan dat de meeste zwangerschappen goed gaan. Positief denken is toch beter dan die angst Daarnaast een tip: niet teveel googlen! Ik merk dat ik dan helemaal in de stress schiet als ik al die verschrikkelijke verhalen lees Dus: vooral de leuke kanten belichten en de tijd weg kijken (want het duurt langgggg tot die in elk geval die 12 weken he???)
Ja duurt inderdaad lang. Wij willen het gaan vertellen als we een hartje hebben gezien of gehoord. En inderdaad dat google word je niet vrolijk van dus dat probeer ik echt niet te doen. Ik probeer ook echt positief te denken en kan de 2 weken wel omkijken. Ben zelfs een beetje jaloers als ik lees dat sommige vrouwen met 7 weken al een echo kregen haha. Maar ja afwachten Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die zo denkt..
Jazeker herkenbaar! Ik heb het tot 6/7 weken zelfs proberen te negeren, want ik.dacht, als ik er niet aan denk, dan is het er ook niet, mocht het fout gaan, dan ben ik niet zo verdrietig. Elke keer las ik weer verhalen van miskramen bij het aantal weken dat ik zwanger was, ik kon mij niet voorstellen dat alles goed zou zijn! Met 8 weken belandde ik in het ziekenhuis met zware nierbekken ontsteking, ik had de hele week al wel last, maar dacht dat het met de zwangerschap te maken had en ik was zo bang dat het mis was, bbz bijv. Ik kreeg toen mijn eerste echo, heb echt gehuild, want ik wilde het niet zien, straks zag ik.geen hartje en dan?? Gelukkig was er wel een hartje zichtbaar! Vanaf toen kon ik het ook niet meer ontkennen. Elke dag tot de 12 weken echo was ik bang om het te verliezen, zo verschrikkelijk! Toen ik eindelijk 12 weken was las ik nog steeds veel verhalen over dat het mis kon gaan, toen heb ik mezelf tot de orde geroepen en gedwongen te gaan genieten! Het echte loslaten lukte mij bij 26 weken pas, toch een soort grens van 'nu helpenze de baby als het komt' Nu maak ik mij niet meer druk gelukkig. Ik vind . het wel jammer dat ik zo weinig genoten heb, want ooooh wat is de tijd voorbij.geloven!!
Heel herkenbaar!! Met mijn zoon had ik absoluut geen angst, heb zelfs met 7 weken al een kinderwagen gekocht! Ik kon toen echt van de zwangerschap genieten en alles is ook super gegaan! Dit keer echter... naar 1,5 jaar geprobeerd te hebben, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap waar ik een eileider verloor, en een miskraam in oktober. Kan ik echt niet genieten. Ik durf helemaal niet vooruit te kijken en geloof nog niet dat ik in augustus/september een baby krijg. Ik heb een maand geleden een positieve test gehad, en die laatste maand is echt heel snel gegaan. Ik ben met zoveel anderen dingen bezig geweest en heb weinig aan mijn zwangerschap gedacht. Nu nog maar een maand en ik ben over de 12 weken, en dan hoop ik dat ik echt kan genieten!! Ik heb trouwens bijna geen symptomen, maar heb met 6+2 wel een goede echo gehad met hartslag. Ik kan jou dus helaas geen gouden advies geven, maar wel laten weten dat je niet alleen bent.
Hoi, Gezien mijn handtekening ben ik misschien niet de meest hoopgevende om te reageren, maar toch wil ik je meegeven dat het heel natuurlijk is om die angst te hebben! Het is zelfs een psychische bescherming. Hoe dan ook is er 10% kans dat er iets misgaat, dat lijkt veel maar is in verhouding weinig. Toch bescherm je jezelf ergens tegen een mogelijke klap. Zo lang dat angstige gevoel niet overheerst en je ook kunt genieten, ben je in balans moet je maar denken! En besef ook dat je op pagina's als deze verhalen tegenkomt, zoals je mijne, die niet typisch zijn en juist een uitzondering. Daarmee bedoel ik te zeggen, laat dat je angst niet voeden! Van harte gefeliciteerd en geniet van alles wat je zwangerschap meebrengt! (behalve de vervelende kwaaltjes dan) Groetjes Patricia
Ook ik was/ben steeds bang dat het mis gaat. Twee keer bij 8 weken miskraam gehad, nu bij 9 weken een kloppend hartje gezien. De 29e hebben we de 12 weken echo en ik hoop daarna wat rustiger te worden. Ik wil echt van de zwangerschap gaan genieten!
Jullie allemaal echt bedankt voor het reageren. En het is ook zo, de meeste zwangerschappen gaan ook goed. Is inderdaad pure zelfbescherming. Maar stiekem geniet ik er op sommige momenten ook echt wel van.. EN kan ik niet wachten op de echo..Maar ja dat duurt nog minimaal 2 weken. Geduld is een schone zaak. Ik ben blij dat ik dit met mensen kan delen en door verschillende verhalen toch iets van steun heb. Als je dit steeds tegen je partner of moeder ofzo moet zeggen wordt het allemaal ook nogal depri. Lang leven het forum.
hallo, ik praat ook maar even mee als jullie het goed vinden! Ben zelf dinsdag 6 weken en heb precies dezelfde angsten. Ben heel blij maar ook bang stel je voor dat het misgaat! Pobeer het los te laten maar soms denk je dat toch hahaha! Ook bij mij in de dichtbije omgeving heeft iemand met 9 weken miskraam gehad en hou dat toch beetje in achterhoofd. jjaylinn heb precies zelfde symptonen als jou! heb alleen 30-01 eerste echo met 7 weken erg spannend allemaal. inderdaad google ik ook niet meer lees alleen maar horroverhalen. Groetjes Heleen
Ik ken idd ook iemand met 9 weken een miskraam. Ik denk mss (heel egoistisch) maar als ik niet iemand in mijn omgeving had die dat heeft meegemaakt, het mss toch minder eng is geweest. Maar we moeten toch genieten, dalijk hebben we dat achteraf allemaal gemist.. En qua symptomen heb ik er nog niet veel. Nu heb ik meer moeten plassen, soms wat moeier en aflopen nacht had ik last van mijn liezen en heel kort even een menstruatie gevoel maar dat is nu weer weg. Wat voor symptomen hebben jullie nu?
Ik herken het... ben ook pas zwanger van de eerste en zit met dezelfde angst... nog geen manier gevonden om ermee om te gaan dus ik lees mee
ja wanneer zoiets dichtbij gebeurt sta je wel met 2 voeten op de gornd gelijk. qua symptomen heb ik: erg gevoelige borsten, sávonds erg moe en last van rugpijn in onderrug. ook heb ik soms bij opstaan een steek in de lies die gelijk weer wegtrekt. eigenlijk niet misselijk geweest tot nu toe maar vandaag soms een wat weiig gevoel in de maag. en heb hele opgezwollen buik door omhoogkomen van de darmen!! Ziet er niet uit! Manlief noemt me al liefkozend dikkertje hahaa heb ook soms idee dat het niet zo is en ik me alles verbeeld hahaha volgens mij wanneer ik hartje zie kloppen dan het besef komt dat het echt zo is.